Space/Psychedelic/Kraut Rock

http://lampoftheuniverse.bandcamp.com/

εξεπλάγησα [sic] ευχάριστα. ένα μείγμα space/psychedelic με πολύ Ινδία μέσα.

ουσιαστικα ενας τυπος ειναι οι Lamp of the universe, ο οποιος συμμετεχει επισης στους Datura και στους εξαιρετικους Arc of Ascent.
Οι 2οι σιγουρα αξιζουν να τους ριξεις μια αυτια-αν και σε πολυ διαφορετικο ηχο (http://arcofascent.bandcamp.com/)

[B]Radar Men From The Moon - Strange Wave Galore[/B]

και αυτό πολύ δυνατό. στονερίζει και λίγο

http://www.youtube.com/watch?v=EzZyFj2k_Js

Μπράβο Λενιώ, είναι ό,τι πρέπει για τώρα. :smiley:
(έχει κανένα πεντάλεπτο που χαζεύω το εξώφυλλο)

Ειδικά αν έχεις ακόμα εξεταστική, κάθεται ταμάμ! (το λέω στα τούρκικα για να μπαίνω σε πνεύμα ανατολής… :stuck_out_tongue: )

[B]Sleepy Sun - Maui Tears[/B]

τέταρτο album από τους αμερικάνους ψυχεδελάδες, που έχουν γνώση της ιστορίας της νεοψυχεδέλειας, έχουν indie πατήματα και σωστή pop ευαισθησία και μια dreamy αισθητική σε πολλά σημεία, ενώ δεν λείπουν και πιο σκληρά μέρη, αλλά και κάποιες floyd αναφορές


Υπερδύναμη ο δίσκος.

Φέτος η Small Stone πάει καρφί για εταιρεία της χρονιάς (επιτέλους).

[B]Jeremy Irons & the Ratgang Malibus - “Spirit Knife”[/B]

[B]http://smallstone.bandcamp.com/album/spirit-knife
[/B]

Εδώ είστε μάγκες, ο πληκτράς των neo-krautrockers Electric Orange είπε να βγάλει προσωπικό δίσκο που μουσικά κινείται στα χνάρια της progressive electronic σχολής του Βερολίνου (βλ. Klaus Schulze, Tangerine Dream)…πατήστε play και πάτε γι’άλλους γαλαξίες.

Πριν βδομάδες πατήσαμε play, κάθε βράδυ ετοιμάζω βαλίτσες και χαίρομαι μόνη μου :stuck_out_tongue:

Το Cosmic Ground ήταν πολύ χασιματικό για τα γούστα μου -το είχα υποψιαστεί όταν είδα τις λέξεις Electric Orange και Tangerine Dream. Καλό, αλλά not my cup of tea με μία ακρόαση.

Αυτό που λιώνω τις τελευταίες μέρες είναι το πιο πάνω, το Jeremy Irons & the Ratgang Malibus. Εξαιρετικός δίσκος, που έχει την ψυχεδέλειά του, έχει το fuzz και το groove του, έχει και την παλιοροκιά του, έχει και το 90’s alternative (λίγο διστακτικά αυτό βέβαια). Έχει και μια φοβερή φωνάρα πάνω απ’ όλα. Στα ατού του ότι ο δίσκος αλλάζει σταδιακά χαρακτήρα από την αρχή προς το τέλος.

[B]Causa Sui
Euporie Tide[/B] [El Paraiso 2013]

Ποτέ δεν περίμενα ότι η Δανία θα μπορούσε να δημιουργήσει τόσο γαμάτη ψυχεδέλεια. Τι heavy psych, τι ambient, τι Kraut, απ’ όλα έχει ο μπαξές και συμφέρει. Η καλύτερη δουλειά των Causa Sui (με εξαίρεση φυσικά τα Summer Sessions που είναι από άλλο πλανήτη).
[COLOR=“RoyalBlue”]Εδώ[/COLOR] ολόκληρος ο δίσκος.

έχει μέχρι και κομμάτι με επιρροή από Popol Vuh το Causa Sui <3
https://www.youtube.com/watch?v=m5tZbdGX-_4

Αυτό το δισκάκι είναι πολύ καλό. Το ακούω κάθε πρωί που ξυπνάω και μου φτιάχνει τη μέρα. Μπορεί να μην είμαι indie fan αλλά αυτή η Beatles-ίλα μου αρκεί

Το Jap-rock που αγαπήσαμε :slight_smile:
Εξαιρετική [COLOR=“RoyalBlue”]συνέχεια [/COLOR] για τους Kikagaku Moyo μετά το περσινό ομώνυμο ντεμπούτο.

Στις[B] χίπικες νεοψυχεδέλειες[/B], τώρα που λιώσαμε πια για τα καλά το άλμπουμ των Temples και ψάχναμε για καινούργια, έχουμε τα ακόλουθα πολύ όμορφα:

-The Ghost Of A Saber Tooth Tiger-Midnight Sun [2014]

https://www.youtube.com/watch?v=KhcR4rdzzoM (“Animals”)
https://www.youtube.com/watch?v=4OZmci4fiSA (Η κομματάρα “Golden Earrings” από το 1947 που μάθαμε από διασκευή των Gandalf το 1969)

ρηβιου

-The Soundcarriers-Entropicalia [2014]

Εντάξει, απ’ το εξώφυλλο και μόνο καταλαβαίνετε τι θα παίξει.

https://www.youtube.com/watch?v=tW3QFwxVJCY (“Signal Blue”)

Στο 12-λεπτο κομμάτι έχουν και συμμετοχή αφήγηση απ’ τον ελάητζα γουντ.

Ο θεούλης Ben Chasny λέειεπινόησε ένα εξαδικό σύστημα και το φτιάχνει σε δίσκο με τους Six Organs Of Admittance :smiley:

Βαρύ ασήκωτο και μονολιθικό heavy psych που σας χώνει.

Mink Mussel Creek-Mink Mussel Manticore

Κομμάταρος-> https://www.youtube.com/watch?v=m962U8P-fhI

Παρακινηθηκα τις προαλλες και το εβαλα να παιζει το πρωι με το καφε.

Ποσο γαμησε.Διαμαντακι.Θυμιζει και Tame Impala σε σημεια.(για καλο το λεω).

Το φετινο War on drugs πως σας φανηκε?Το εχω κανα μηνα να το ακουσω αλλα δεν εχω κατσει.

Το Temples είναι από τις αποκαλύψεις της χρονιάς.

Το War On Drugs είναι από τους αςπουμε 3-4 δίσκους που θεωρούνται από τον παγκόσμιο τύπο ως καλύτεροι της χρονιάς ανεξαρτήτως είδους. Εμένα μου φάνηκε απλά ωραίο.

Σε άλλα νέα, δεν σχολιάσαμε καθόλου το καινούργιο Siena Root ε.