Το αν εμπλουτησαν το lore της μυθολογιας του STAR WARS τα prequel, οσο και να θεωρω για το πουτσο παντελως τις λεπτομεριες που ας εδειξαν, δε μπορω να πω οτι δεν το εκαναν οπως και επισης δεν μπορω να πεισω καποιον/και δε θελω κιολας οτι το lore που επεκτηναν ηταν για το πουτσο, ειναι ξεκαθαρα προσωπικη γραμμη το τι θελει και τι οχι ο καθενας απο ενα world building συνεχες ανανεωσημο συμπαν (αν βγαζει ακρη αυτο που λεω )
οποτε οσο και να μην μου αρεσε απολυτως τιποτα απο το lore των prequels (midichlorians, jedi counsil αυτης της μορφης, podracing, κλωνοι, κοσμοι, κοινωνια κτλ) αλλο τοσο δεν μπορω να πω σε καποιον οτι ξες, ειναι γτπ αρα fuck off κτλ… οπως και το αντιθετο…
τα prequel δε με ενοχλουν για το lore -μπορω να το αγνοω σε μεγαλο βαθμο- τοσο, οσο για το οτι ειναι κακες ταινιες και το πιο βασικο, ακυρωνουν/αλλοιωνουν το μεγαλυτερο μερος της παλιας τριλογιας…
Ένα μόνο παραδειγμα, καθως η λιστα ειναι τεραστια και θα μπορούσα να γράψω 18χιλιάδες λέξεις για την πρώτη μόνο ταινία των prequels… ο yoda μαθαινει στον Luke οτι το μεγενθος δεν εχει σημασια και οτι ολα ειναι Δυναμη, σηκωνοντας το x wing απο το βαλτο… ο yoda ή τεσπα αυτό που ονόμασαν yoda στα prequel, αντιμετωπιζει τα προβληματά του χοροπηδόντας σα το σονικ με ενα πρασινο σπαθακι και βγαζοντας περιεργους ηχους καθως πλακωνει κοσμο… ναι, μπορω να καταλαβω οπως ειπα οτι αυτο καποιον τον καβλωνει… εμενα οχι λογω προσωπικου γουστου/γνκ ξεχωρίζω από πολύ μικρός την videogame κουλτουρα-που αγαπώ- από πχ τις υπόλοιπες τέχνες, αλλα κυριως γιατι ακυρωνει ενα aspect του χαρακτηρα της πρωτης ταινιας -το πιο βασικο του ισως-, αυτό του ότι μαθαίνεις να σέβεσαι τον yoda λόγω του μεγένθους του και της Δύναμης που πηγάζει από αυτό παρότι μικροσκοπικός και γέρος, αντισταθμιζοντας την αναγκη για σωματικη δυναμη ή ειδικές νίντζα ικανότητες ;h whatever + από το μυστήριο που αυτομάτως γοητεύει τον θεατή καθώς αναρωτιέται πως αυτό το πραγματάκι έχει τόση Δύναμη μέσα του και τελικά, πόσο σημαντική και πόσο ιδιαίτερη είναι αυτή η Δύναμη που ακούσ συνέχεια…
αυτό το παράδειγμα οδηγεί στο επόμενο τεράστιο μείον των prequel, ότι αφαιρεί παντελώς την παραμυθένια ατμόσφαιρα της αρχικής τριλογίας… τα Star Wars ήταν ταινίες για παιδίά, εξαρχής… τα αγαπάω, μεγάλωσα με την κλασσική τριλογία, έχω κάνει ακρότητες μικρός ελέω star wars, υπερασπίζομαι μέχρι αηδίας το Empire ως μια εκ των 10 καλύτερων ταινιώς επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών δίπλα σε ταινίες όπως το Stalker ή το Blade Runner αμα λάχει, άλλα τα Star Wars ήταν παιδικές κατά βάση ταινίες… με την λογική επέκταση στο πιο εφηβικό κοινό 18-25 αλλά το target group ήταν κάτω από τα 18… τα ‘‘αναπάντητα’’ ερωτήματα της αρχικής τριλογίας όπως το παρελθόν του Υοda, το origin του Vader, το ποιοί ήταν οι Jedi, πως το millennium falcon απέκτησε τη φήμη του κτλ κτλ κτλ, ήταν μέρος ενός γοητευτικού storytelling που ήξερε ότι αν χρησιμοποιήσεις το Άγνωστο με σωστό τρόπο, τα γεγονότα και οι υπάρχοντές σου χαρακτήρες μπορούν να αποκτήσουν μια πιο μυθική υπόσταση και να ιντριγκάρουν περισσότερο τον μέσο θεατή, πόσο μάλλον τις πιο μικρές ηλικίες που ψαρώνουν ακόμα περισσότέρο όταν μετά που ο Yoda σηκώσει το x wing ρίχνει ένα βλέμμα γαμάω-τάο στον αποχαυνομένο Luke σε φάση ‘‘αχ και νάξερες γατάκι’’… αντί αυτού, αν ξεκινούσε το exposition και το flashback εκεί, το όλο παιχνίδι του character building είχε χαθεί στο τσαφ… ο τζοκερ του dark knight είναι ένας από τους καλύτερους villains που έχουν εμφανιστεί ποτέ στο πανί, και το κοινό δε μαθαίνει απολύτως τίποτα για το παρελθόν του… δεν είναι ‘‘μυστήριο’’ και ‘‘αναπάντητα ερωτήματα’’ είναι απλά καλό character development και storytelling… όταν δίνεις backgroung σε έναν villain όπως ο vader, 20+ χρόνια μετά την τελευταία ταινία κιόλας, που έχει περάσει η φιγούρα του σε άλλα επίπεδα pop-culture αποθώσης και έχει χτίσει τον μύθο του, όταν κάνεις exposition σε κάτι established τόσων ετών στην συννείδηση του κόσμου, ε προφανώς κάνεις μαλακία, δεν γίνεται… αφαιρείς ότι τον έκανε μυθικό και παράλληλα, επειδή είσαι και κακός σεναριογράφος (οσο φίλος του star wars και αν είμαι, ακόμα δεν δέχομαι ότι ο lucas είχε ουσιαστική συμβολή στην κλασσική τριλογία, πλην της σκηνοθεσίας του πρώτου και ιδέες από δω και κεί… για το όλο στορυ ΔΕ ΠΑΙΖΕΙ με τη καμία να ανέπτυξε ποτέ αυτός τπτ γτ δεν έχει καμία ιδέα από storytelling και γενικότερα σεναριο-) του γαμάς και τη μάνα δίνοντάς του τον χειρότερο χαρακτήρα blockbuster ταινίας όλων των 00ς… επιδερμικά αδιάφορος, κάκιστος στην ερμηνεία του, αψυχολόγητη συμπεριφορά που δε βγάζει νόημα, κλισε μέχρι αηδίας και κυρίως ΜΠΕΤΟΒΛΑΚΑΣ που προσυλητίζεται στην dark side οπως ένα 8χρονο που του πουλας ένα γάρο έξω από σχολείο στο Κορυδαλλό…
αυτό παίρνει μπάλα και τους Jedi και τους Sith και το όλο republic-empire built up, από συμβούλια που κανείς δε κάνει τίποτα απλώς κοιτάει ο ένας τον άλλο και τρίβουν πιγούνια μέχρι τις γελοίες μάχες όπου μόνο ο c3po δεν είχε φωτόσπαθο να κάνει techno dancing μαζί με τους υπόλοιπους jedi-sith-whatever the fuck was going on τεσπα -χάνοντας τελείως την μοναδικότητα και το wow factor του lightsaber-…παιρνει μπαλα και την Δυναμη που μετα απο 20+ χρονια αποφασιζεις να τις προσδωσεις ‘‘επιστημονικη εξηγηση for dummies’’ εναντι της μυστικιστικης της αξιας… στο τέλος, έχεις 3 ταινίες που σχεδόν κάθε τους σκηνή είναι σχεδόν μια exposition παρωδία της πρωτότυπης τριλογίας, που εκτός του ότι δεν έχει κανένα συναισθηματικό βάρος (φταίει και το cgi πέρα από τους φρικτούς χαρακτήρες καθώς δε δένεσαι με τίποτα γτ όλα δείχνουν ψεύτικα), είναι και κακοσκηνοθετημένη -δλδ μηδέν πραγματικά μηδέν ταλέντο και μηδεν προσπαθεια-, κάθε μεγάλη σκηνή μοιάζει με screensaver από videogame/αρα μηδέν σκηνική παρουσία και φωτογραφία + κανένα χαρακτήρα να ταυτιστείς και να σε καθοδηγήσει, γτ δεν έχει πρωταγωνιστή ('οπως οφείλει να έχει ένα scifi blockbuster παιδικό στορυ όπως το πρωτότυπο πχ) αλλα οι μονοι χαρακτηρες on the front line ειναι εμετικα κακογραμμενοι, ηλιθιοι και δεν μπαινουν καν στη διαδικασια να ‘‘παιξουν’’ (hello liam neeson)… το μόνο που μένει είναι ένα κακό σενάριο με λίγο πιο ενήλικο τόνο αλλά παράλληλα υπερβολικά παιδικό για να το πάρει και παιδί και ενήλικας στα σοβαρά… ακόμα θυμάμαι το 99 να πασχίζω να βρώ κάτι θετικό στο Phantom menace και λίγο πριν το Pod racing να με έχει ψήσει ο τατουην λιγο, ώσπου σκάει μύτη ο Watto, O WATTO ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ http://images.moviefanatic.com/iu/t_slideshow/v1394469946/the-phantom-menace-watto-photo.jpg
που διαολε ημουν 15 χρονων και ειπα μεσα μου ‘‘αυτος ρε μλκ ειναι σαν εβραιος, ΤΙ ΣΤΟ ΜΠΟΥΤΣΟ ΒΛΕΠΩ!’’
η κλασσική τριλογία του Star Wars μπορεί εύκολα να φανεί σήμερα σε κάποιον μαθημένο στους σημερινούς ρυθμούς ζωής (over exposition σε όλα, μικρή συναισθηματική νοημοσύνη πανω σε παλαιοτερες τεχνικες και εργα και περισσοτερο υπολογιστικη, γρήγορους ρυθμούς πληροφόρησης, γεννημα-θρεμα της μετά 00ς gaming κουλτούρας των wow κτλ που όλα είναι ένα στατιστικό κτλ κτλ) παλαιωμένη, cult και πίπες… αρχίδια! η παλιά τριλογία για αυτό που ήταν, είχε το ιδανικό σενάριο για να διηγηθεί το παραμύθι της, έχτισε τους ήρωές της σαν καρικατούρες και τους έδωσε όση βαρύτητα και βάθος χρειαζόταν, ειχε γαμημενο pacing με ξεκαθαρα acts και οχι 48 διαφορετικους πλανητες και χαρακτηρες το πρωτο τεταρτο σε ρυθμους αγωνα δρομου + σεβαστηκε τη μυθολογια του και δεν την ξεχειλωσε ουτε στο φιναλε… καλα παπαριες, αμα ειναι να κατσω να γραψω για το ποσο καλογραμμενο + καλοσκηνοθετημενα ηταν τα 4-5-6 θα ηθελα επισης 24 χιλιαδες λεξεις και σκηνη ανα σκηνη αναλυση σχεδον για την καθε ταινια χωριστα… αν σκεφτει κανεις μονο οτι προ star wars ειχαμε ακομα flash Gordon και πιπες + τις επιρροες απο κουροσαβα μεχρι κλασσικα western shot by shot του Ford και ισως για πρωτη φορα ενα τετοιο world build up τετοιου μεγεθους στο παγκοσμιο κινηματογραφικο χαρτη, ε τι να πει κανεις μετα για το ποσο σημαντικα ηταν για την κινηματογραφικη pop κουλτουρα τα star wars + δε θα καταφερναν τιποτα αν απο πισω δεν ηταν τεχνικα σχεδον αψεγαδιαστα για την εποχη που βγηκαν… πανω απο ολα ειχε αγαπη για τους χαρακτηρες της… γιαυτο και γιναν διαχρονικοι, γιαυτο και εσπασαν το κοντερ της κινηματογραφικης αμερικανικης ποπ κουλτουρας του 20 αιωνα… γιαυτο ο Harrison Ford εγινε απο Han Solo Indiana Jones και κανεις δεν ειπε ποτε τοτε ‘‘ειναι σχεδον οι ιδιοι χαρακτηρες’’, γιατι υπηρχε αγαπη στη δημιουργια και τον σεβασμο και των 2 και ο κοσμος εκτιμα διαφορετικα αυτη την πιο πηγαια δημιουργια, πιο πολυ απο τον Ανακιν των πρηκουελς, που παιζει να τον εχει βρισει και η γιαγια μου ξερωγω/που εκανε τον Κριστενσεν να καψει σχεδον την υποκριτικη του καριερα και τον Λουντ να ξεκινησει τα ψυχοφαρμακα απο τα 12…
η τριλογια των 00ς, που μονο κλασσικη δεν εινα/ειναι το κλασσικο αντιπαραδειγμα στο λεξιλογιο καθε ατομου που θελει να κακοχαρακτηρισει ένα prequel ή μια τριλογια ή γενικά ένα pop culture νεο κινηματογραφικο franchise, απετυχε γιατι ειχε ΚΑΚΕΣ ταινιες με μηδενικο σεβασμο στο ΠΝΕΥΜΑ των αρχικων ταινιων… το lore ηταν για το πουτσο αλλα με αφηνει και αδιαφορο καθως δεχομαι οτι για το κοινο που στοχευαν, θα ηταν ικανοποιητικο +κατι παραπανω…
εμενα σα φαν δε με ικανοποιει να βλεπω ενα κινουμενο wallpaper του naboo χωρις ιχνος ζωης και αγαπης μεσα του,ενώ 1000 φορές εναν σαπιο απειλητικο και προσιτο σε εμενα για αυτο που θελει να μου περασει Dagobah system που δε κουράζεται και ιδιαίτερα με καγκουριές να με πείσει για τον σκοπό ύπαρξής του… γουσταρω το Lore του Star Wars οπως το παρουσιασαν τα Kotor, Dark Empire (το καλυτερο sequel που εγινε ποτε για οποιον το εχει διαβασει, στην original τριλογια) κτλ κτλ κτλ και μεχρι κει (ακομα και ετσι, αυτα τα παιχνιδια και κομικς ειχαν καρδια και φαντασια και ενα πληρως δημιουργικο και λειτουργικο τημ απο πισω τους, τόσο στην παλια καλη dark horse comics όσο φυσικα στην ΤΕΡΑΣΤΙΑ lucasarts των τελων 80ς-90ς που καθε παιχνιδι της ηταν και σεμιναριο εμπνευσης-μετα πεθανε και πηραν τη θεση των Kotor κατι force unleashed και παπαριες, πληρως εναρμονισμενα στην soulless pure marketing λογικη των prequels)… το μονο που μενει απο τα prequels ειναι το lore που δημιουργησαν ΕΚΕΙΝΑ και αυτο ειναι ξεκαθαρα υποκειμενικο… αλλα σα ταινιες και σαν λογικη υπαρξης τους, η υποκειμενικοτητα (που προφανως και εδω υπαρχει σε ενα βαθμο) δε μπορει να παραβλεψει την αντικειμενικοτητα της απλη λογικης οτι ειναι απαραδεκτες ταινιες…
το φχαρστηθηκα το rogue ανελπιστα, γτ μου θυμισε λιγο τα παλια… φχαριστηθηκα το force awakens παραπανω, γτ θυμησε πολυ τα παλια… δεν ενθουσιαστηκα με κανενα γιατι τιποτα δεν μπορει να γινει οπως τα παλια… και για αυτο γνκ δε ψηνω ουτε αλλες ταινιες-stories ή πως τις λενε, ενω αφου ξεκινησε, τουλαχιστον ας τελειωσει η νεα τριλογια μιας και ισως τα 2 επομενα νομοτελειακα δεν πατησουν τοσο πολυ στα παλια σε σχεδον rehash μονοπατια…
δεν ειναι παρελθοντολαγνια -ΟΥΤΕ ΚΑΝ- , ειναι γαμημενη απλη κοινη λογικη + ενα κομματι προσωπικου γουστου… το ‘‘παρελθοντολαγνια’’ ειναι ενα απο τα πιο γελοια ‘‘επιχειρηματα’’ σε καθε σχεδον μορφη τεχνης σημερα, ειτε στη μουσικη που σε βγαζουν cult μπαρμπα επειδη γουσταρεις Priest και δε γουσταρεις το οποιο σημερινο ‘‘αναλογο’’ του είτε στο κινηματογραφο που χωρις καμια λογικη και σοβαρο επιχειρημα σε βγαζουν cult παρελθοντολαγνο επειδη ξεροχυνεις με το ‘‘RAN’’ και το χαρακτηριζεις οτι πιο επικο εχεις δει και γραφεις στα @@ σου την καθε Χομπιτ μαλακιαρα των '10ς με τις cgi παπαριες και την κακη videogame αισθητικη (ναι dead, εσενα σκεφτκα τωρα )…
anyways, my two cents, μισω γενικα τα prequels πρωτα γιατι χεσαν την κλασσικη τριλογια στη μουρη, μετα γιατι ειναι κακες ταινιες ενω το lore τους με αφηνει αδιαφορο, το εχω δει πολλακις πολυ καλυτερα οπτικοποιημενο και με περισσοτερη ουσια σε παιχνιδια και κομικς… αγαπαω την παλια τριλογια, οχι γτ ειναι τελεια αλλα γιατι ειναι ενα ξεχωριστο κινηματογραφικο παραμυθι για μικρομεγαλους + γεννηθηκα εκει κοντα οποτε κατι προλαβα και απο την απλοτητα της εποχης του και την ξεχωριστη σημασια που ειχαν τετοιες ταινιες για ενα πιο ρομαντικο κοινο + δε χρειαζομαι παιχνιδια, βιβλια κτλ κτλ για να τις κατανοησω και να τις αγαπησω, ηταν pure cinema experience… για τις νεες Disney ταινιες, δε με ενθουσιαζουν αλλα οκ, με κρατανε ενδιαφερον so far…
αυτα, πατε δειτε rogue one δεν ειναι αψογο δεν ειναι μαπα,δεν ειναι καν μετριο, ειναι αξιοπρεπεστατο με λιγο παραπονο παραπανω γτ θα μπορουσε να ειναι και πολυ πιο ουσιαστικο αν ηθελε…