Steven Wilson - To The Bone [2017]

οταν θα θελησω να παω για το “μεγαλο ταξιδι” που καποια στιγμη θα κανετε ολοι σας θα του κανω αφιερωμα λοιπον.

Η “μανιέρα” σαν λέξη είναι μάλλον λίγο λάθος.
Εχει trademark τροπο τραγουδιού, είναι πολύ χαρακτηριστικές οι μελωδίες του.
Τώρα κλάψα,ξεκλάψα ε ο καθένας έχει το στύλ του.
Και αυτό είναι παρόν είτε στις μεταλλάδικες στιγμές του fear of a blank planet, είτε στο prog rock του raven, στο lightbulb sun κλπ. Δεν είναι κακό σίγουρα αυτό, το να ακούς κάτι και να λες “αυτό είναι wilson” είναι μάλλον επίτευγμα. Για την ακρίβεια πολύ λίγοι το πετυχαίνουν.

Κάπου εδώ να πω ότι ούτε εγώ τρελαίνομαι για τον wilson, το νέο κομμάτι είναι όμως πολύ όμορφο.

3 Likes

ετσι

1 Like

Μπράβο ρε συ Sevek. Από πότε η μανιέρα είναι ένα λάθος που θα πρέπει να αποφεύγει ο εκάστοτε δημιουργός;
Σίγουρα το να ακούς έναν καλλιτέχνη να πειραματίζεται και να προχωράει τον ήχο του 1-2 βήματα παρακάτω είναι άξιο προσοχής, αλλά υπάρχουν κάποιοι (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) που επιθυμούν μια σταθερότητα σε κάποιες περιπτώσεις. Οπότε μην το βλέπουμε απαραίτητα σαν κάτι αρνητικό…

Παρόλαυτα @drenie, προσπαθείς να μας πείσεις τώρα ότι ο Wilson είναι βαρετός γενικά ή για 'σένα? Γιατί νομίζω καταλάβαμε από την πρώτη φορά ότι δε σου αρέσει. Οι Metallica όμως κατά τα άλλα είναι θεοί που παίζουν στα δάχτυλα τα social media και κάνουν streaming τα soundcheck. Ρε μαλάκες θα μας τρελάνετε, ο άνθρωπος (Wilson) είναι μουσική ιδιοφυϊα, έχει παίξει και παίζει τόσα είδη στους δίσκους τους, μιλάμε για μανιέρα? Μην μπερδεύετε τη μανιέρα με τη βούρτσα… εε με το στυλ. Μόνο safe δεν είναι αυτά που κάνει γενικά. Σίγουρα υπάρχουν και πιο radio friendly τραγούδια στους δίσκους του, αλλά δεν έγινε και κάτι, όλοι το κάνουν.

3 Likes

αντε παλι . τωρα να κανουμε διαλογο ή να την βγαλουμε εξω ; Αντικειμενικα οχι δεν υπαρχει τιποτα ,Τωρα να συγκρινω την επιδραστικοτητα των Metallica Με του Wilson καλυτερα να το αφησουμε.
Ναι τι να κανουμε τωρα; ειναι μεγαλυτερο το καλλιτεχνικο τους και το εμπορικο τους στατους. Εγω δεν το συγκρινω γιατι να το κανεις εσυ ; Ξεκολλατε και λιγακι γιατι απαντατε σαν να ακουω μονο Metallica (λες και αυτο θα ηταν κατι μεμπτο να ακουει καποιος πολυ μια απο τις καλυτερες μπαντες στη μουσικη και Επειδη δηλαδη εχω εκφρασει ανοιχτα την αγαπη μου για αυτους θα το γυρναμε συνεχεια εκει).
εχουμε κανει κουβεντα και μαζι και θα μπορουσες να καταλαβεις λιγακι παραπανω τα γραφομενα μου.

Παμε λοιπον στο Wilson και στον καθε Wilson . αν κατι δεν με εντυπωσιαζει απο ενα σημειο και μετα σημαινει οτι δεν μου αρεσει ; Λαθος καταλαβες. Το μονο που λεω ειναι οτι οσο διαφορετικα πραγματα και να εχει παιξει οπως λες , που ειναι και η αληθεια , απο ενα σημειο και μετα μου φαινεται ψιλο ιδιο. Κατα μια εννοια ανευρο.
Δεν το ηξερα οτι στην μουσικη πρεπει να εχουμε ολοι τα ιδια στανταρς . Υπαρχουν ενα σωρο καλλιτεχνες που λατρευω και απο ενα σημειο και μετα οι δουλειες τους μου φαινονται “μια απο τα ιδια” . Θα ξεχωρισω 3-4 κομματια απο τις κυκλοφοριες τους και θα παω παρακατω , δεν θα με κερδισουν σαν συνολο.

To pariah επισης δεν μου ειπε και πολλα σαν τραγουδι ; με το ζορι δηλαδη; οσο για την μανιερα το εγραψα σαν μια λεξη για να συνεννοηθουμε λιγο πιο αμεσα αλλα ναι εμενα μου φαινεται οτι παταει στο ιδιο συναισθημα , εχει βρει τον τροπο να το κανει . Για αυτους που ειναι φανς θα φανει πολυ ωραιο , εμενα δεν με συγκινει. Δεν εννοω μανιερα μουσικα οπως ειπαμε και αλλου με τον @Outshined riff-verse-chorus (τυπου Metallica αφου εκει την θες την κουβεντα). Τωρα για το safe αυτο ειναι μεγαλο θεμα.
ο καθενας οπως το βλεπει καποια στιγμη προσπαθηστε να δεχτειτε και την διαφορετικη αποψη και να ανοιξουμε κουβεντα.

Αυτο που κανει ο Wilson παντως το κανει αψογα .

Eγώ κατάλαβα ότι τα παιδιά λένε πως κάνει τα ίδια πανω κάτω σε κάθε δίσκο, αυτό καταλαβαίνω εγώ με το “μανιέρα” που εντάξει από μόνη της είναι μια έντονη λέξη με αρνητική σημασία.

Το ύφος είναι άλλο πράγμα, είναι κάτι χαρακτηριστικό για τον κάθε καλλιτέχνη και ο SW έχει το δικό του. Τώρα να το βρίσκεις βαρετό, να μην τη βρίσκεις με το mood και το στυλ του καλλιτέχνη ε χαίρω πολύ, πάμε πάσο. Αλλά να κατηγορείται για επανάληψη μουσική, τύπου μανιέρα, ε το βρίσκω παρανοϊκό, ο τύπος είναι υπόδειγμα εξέλιξης σε ότι έχει κάνει …για όλους μα όλους τους υπόλοιπους. Ξέρω γω βάλτε τα άλμπουμ με τη σειρά να τα ακούσετε, δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε καν.

Ο τύπος είχε στον ίδιο δίσκο τραγούδι με επιρροή …Kate Bush (Perfect Life) και το Ancestral π.χ. Το Perfect Life δεν θα μπορούσε καν να το διανοηθεί άλλος καλλιτέχνης ή συγκρότημα που εντάσσεται στο γενικότερο μουσικό πλαίσιο που κινείται ο SW. Δύο δίσκους πριν έβγαλε άλμπουμ μόνο με επιρροές ambient/drone. Αν μου βρείτε άλλον που κάνει αυτή τη διαδρομή και παράλληλα διατηρεί αναλλοίωτο το ύφος του πείτε και μένα, γιατί βαριέμαι να σκάω τα φράγκα μου μόνο για τον ξυπόλητο.

Σε αυτό το σημείο εχω μια ενσταση.
Μου αρέσουν οι πειραματισμοί, μου αρέσει να ακούω φρέσκιες ιδέες, χωρίς βέβαια να ειναι απαραίτητες πάντα.
Το θέμα είναι να προσφέρει ο καλλιτεχνης, κάτι ωραίο. Μπορεί να κάνει 3 σερί αλμπουμ στο ίδιο στυλ και να ειναι τρομερά όλα, μπορεί να κάνει 3 αλμπουμ διαφορετικά και να μην ακούγονται (βλέπε αρκετους πειραματισμούς Patton για παράδειγμα).

Η μανιέρα για μένα έχει μια αρνητική χροιά, καθώς υποδηλώνει βόλεμα ή επανάληψη επίτηδες και στον wilson δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Ο ανθρωπος, όπως και άλλοι κάνει κάτι με τον δικό του ήχο και είτε παίξει μεταλ και χιτάκια, είτε προγκ ροκ, είτε ποπ. Αυτό σε καποιους δεν αρέσει, οκ γούστα ειναι αυτά, αλλά σίγουρα είναι μεγάλο “επιτευγμα”, δεν μπορεί να είναι αρνητικό. Εκεί είναι θέμα γούστου. Προσοχή δεν λέω ότι αυτό που κάνει είναι ωραίο, λέω ότι αυτό που έχει καταφέρει είναι ξεχωριστό.

Ολα αυτα ειναι αληθεια . Μουσικα οχι δεν κανει το ιδιο. ειπαμε εχει πολλα και διαφορετικα πραγματα στην δισκογραφια του.

Στα προσωπικα του ομως αυτο που μου προσφερει δεν με κερδιζει ή να το πως αλλιως δεν με συγκινει οσο αλλους. Θεωρω οτι αυτο το συναισθημα στο προκαλει λιγακι ευκολα (εκει παει η λεξη μανιερα). Αν εσυ ή οποιο αλλο παιδι βαζει τις προσωπικες του δουλειες στην ιδια αξια , οκ δεν πειραζει , απλα θα ειναι κατι που δεν καταλαβαινω.

Η μανιέρα έχει αρνητική έννοια. Μπορούμε να φέρουμε αρκετά παραδείγματα μανιερισμών, αλλά με τον Wilson προς το παρόν η έννοια είναι ξένη.

Το γούστο από την άλλη, είναι προσωπικό και είναι άλλο θέμα. Άμα κάποιος τον έχει βαρεθεί, με 'γεια του και με χαρά του. Κατά τη γνώμη μου, αυτός χάνει, όχι ο Wilson.

Έχει βγάλει προσωπικούς δίσκους που είναι καλύτεροι από ορισμένου δίσκους των Porcupine Tree. Μέχρι και με Blackfield παίζει να έχει βγάλει καλύτερους δίσκο από κάποια PT :joy:.

οποτε υπαρχει αντικειμενικη αληθεια οτι ο Wilson δεν παιζει και λιγακι μια απο τα ιδια . Yeah man!

ετσι κι αλλιως εδω μεσα το εχουμε μπλεξει το Για μενα με το τι θα μπορουσε να ισχυει γενικοτερα.

whatever η ουσια ειναι ο διαλογος και οχι καποιος να προκαλεσει. Αν θελει οποιοσδηποτε απο τις 1000 λεξεις που εχω ηδη γραψει σε αυτο το θρεντ να σταθει σε μια στη μανιερα , ας το κανει οπως λες και εσυ αυτος χανει απλα μετα θα ξεκινησουμε να παιζουμε την κολοκυθια και θα καταληξουμε στο τιποτα.

Προσωπιλα εννοω αυτα που εχει βγαλει ως Wilson , οχι ως Blackfield . Ποιος ειπε οτι δεν εχει βγαλει καλυτερους δισκους ως Steve Wilson απο αυτους που ειχαν βγαλει οι Porcupine Tree ;
Εγω παντως δεν μηδενισα τον καλλιτεχνη αν εσυ θες να με χρεωσεις οτι εκανα , προχωρα.

Με έχει πιάσει ένας παροξυσμός/fanboyισμός τις τελευταίες μέρες και - παρόλο που φαντάζομαι πως δεν θα βρω πολλούς υποστηρικτές - θα πω ότι όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερο έχω την πεποίθηση πως τα δυο τελευταία άλμπουμ του (“Raven” και “Hand”) είναι τα “καλύτερα” όλης της καριέρας του (να πω “για μένα” ή δεν χρειάζεται; )

Βέβαια, έχοντας απλωθεί σε διαφορετικές μουσικές εκφάνσεις η έννοια “καλύτερο” ορίζεται από την πλευρά από την οποία στέκεται κάποιος ως ακροατής.

Αλλά βρίσκω τόσο τέλεια και τα δυο αυτά άλμπουμ που από τη μια δεν μπορώ να μην ανυπομονώ για το νέο, αλλά και να μην στενοχωριέμαι που δεν θα έχει Govan και Minemmann (μείνε κι εσύ ρε μαν).

2 Likes

Ναι, κουβέντα κάνω, νομίζω μίλησα με επιχειρήματα. Οι Metallica πάνε μαζί με 'σένα πλέον. Ακούω Metallica και σε σκέφτομαι. Έχω πει τη γνώμη μου και για αυτούς πολλάκις. Δεν έχει νόημα να αναλύσουμε το εμπορικό και καλλιτεχνικό εκτόπισμα των 2. Αλλά αυτή τη στιγμή καλλιτεχνικά κουμάντο κάνει ο Wilson και όχι ο Hetfield. Ο Hetfield έκανε στο παρελθόν και κανένας δεν το αρνείται. Άρα, αφού ο Wilson κάνει κουμάντο τώρα, ε για αυτόν θα μιλάμε. Οι Metallica κάνουν τα μαγικά τους στα social media πλέον. Και δεν τα λέω με καμία εριστικότητα όλα αυτά.

2 Likes

Μέτρα και μένα στους αιρετικούς για το σχόλιο σου για τα δύο τελευταία του, μια χαρά δικαιολογημένο είναι ένα τέτοιο σχόλιο. Επειδή έχει απελευθερωθεί απο πολλά δεσμά που ορίζει η συνεργασία στα πλαίσια μιας μπάντας έχει αφήσει τον εκλεκτισμό του ελεύθερο, χωρίς χαλινάρια, και έχει πάει σε μέρη που με τους πολυλατρεμένους PT δεν θα μπορούσε να πάει. Θα μπορούσα να πω ότι έχει ισάξια άλμπουμ και στις δύο περιπτώσεις γιατί κανουμε και την τρίχα τριχιά με αριστουργήματα εκατέρωθεν…αλλα πραγματικά θέλω πολύ να πω ότι τώρα είναι on top of his game. Πείτε με ακόμη πιο αιρετικό αλλά το Hand.Cannot.Erase έχει φάει ακόμη μεγαλύτερο λιώσιμο από το Raven χωρίς φυσικά να λέω ότι το τελευταίο υστερεί σε ποιότητα, κάθε αλλο, αν το δούμε στυγνά είναι το απόλυτο άλμπουμ του μέχρι στιγμής.

2 Likes

δεν διαφωνω σε κατι απλα δεν θεωρω οτι κανει “κουμαντο” ο Wilson στο επιπεδο που εχουν κανει αλλοι (εχει αλλαξει και η μουσικη βιομηχανια οποτε και αυτο ειναι καπως λογικο).
Γαμα τους Metallica Παμε παρακατω . Δεν χρειαζεται να μιλησουμε και εδω για αυτους.

Αν φαινεται τοσο προβληματικο να γραψω την αποψη μου για τον Wilson που ειναι και διαφορετικη σε απο αυτην που εχουν καμποσα παιδια εδω μεσα , τοτε να κατσω στα αυγα μου.
Αλλα μπορει και καποιος να εχει την υπομονη και την διαθεση να το αναλυσουμε - κουβεντιασουμε και οχι να λεμε …εεεεεεεεεε βλακα metallicaboy , τι μας λες για μανιερα ρε φιλε ; κουφος εισαι; γιατι εγω αυτο εισπραττω καποιες φορες . Δινω και εγω τις ευκαιριες μου και σε καλλιτεχνες και σε δουλειες που μπορει να μην ειναι του στυλ μου ή να εχω “κανει πιο περα” εδω και χρονια . υποθετω οτι μπορω να εχω αποψη και μου επιτρεπεται να εχω και αποψη.

1 Like

Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα που λένε…αν σε κάποιους δεν αρέσει ο Wilson δικαίωμα τους, γούστα είναι αυτά. Περί μανιερας όμως θα διαφωνήσω.
Το GfD θα μπορούσε να είναι ένας δίσκος των PT, έχει αρκετά παρόμοια με αυτά που έκανε με τους PT αλλά και πιο ανοικτός σε νέες ιδέες και ακούσματα και είναι 2-3 κλάσεις καλύτερο από το the incident.
Μετά πάμε στο Raven…ενας δίσκος επηρεασμένος από το prog των 70s, με jazz στοιχεία που δεν είχε ξανακάνει και με 3 κομμάτια από τα συνολικά 6 που κρατουν 10+ λεπτα και γίνεται της πόπης από την αρχή μέχρι το τέλος. Και μετα το H.C.E στο οποίο διαφοροποιείται αρκετά σε σχέση με το raven με έναν πιο σύγχρονο ήχο και επίσης νέα πράγματα που δοκιμάζει. Πόσοι πχ όταν ακούσαμε το perfect life για πρώτη φορά δεν είπαμε ότι αυτό το κομμάτι δεν θυμίζει Wilson…
Το ότι μπορεί να υπάρχουν πράγματα που επαναλαμβάνει ή λες ότι τα έχεις ξανακούσει, ε λογικό είναι αυτό, μιλάμε για τον ίδιο καλλιτέχνη που έχει ένα δικό του ύφος και έναν δικό του τρόπο σκέψης για τη μουσική που θα παράγει όλα αυτά τα χρονια.
Ποια μπάντα δηλ ή solo καλλιτέχνης δεν το κάνει αυτό στους δίσκους του.
Αυτό που τελικα έχει σημασία είναι η ίδια η μουσική και τα συναισθήματα που παράγει με τους δίσκους του που για μένα τουλάχιστον είναι δυνατά και ξεκαθαρα. Ακομα και σημερα ακουω πχ το ομωνυμο στο raven και ανατριχιαζω…Με συνδυασμό από διαφορετικά μουσικά είδη, από ποπ μέχρι μεταλ (πχ anchestral) ο τύπος κάνει πράγματα που λίγοι τολμούν και το κανει στην πλειοψηφια των περιπτωσεων εξαιρετικα καλα.

1 Like

Να πω κι εγώ κάτι σχετικά με όσα διαβάζω. Η κουβέντα εδώ έχει ξεφύγει από το νέο άλμπουμ του Wilson σε πιο γενικές συζητήσεις, οπότε θα το συνεχίσω. Δε θεωρώ τον εαυτό μου ειδήμονα του φαινομένου Wilson, αλλά λατρεύω την τετράδα “The sky moves sideways” - “Signify” - “Stupid dream” - “Lightbulb sun”. Νομίζω ότι είναι αξεπέραστα. Αλλά αν αφήσουμε αυτά και πάμε στα πιο πρόσφατα, θεωρώ ότι η κορυφαία του δουλειά μετά (χρονικά) από το “Fear of a blank planet” είναι το “Storm corrosion”. Και αυτός είναι ο λόγος που γράφω, γιατί βλέπω ότι δεν αναφέρεται καθόλου. Μόνο εγώ το γουστάρω;

Εννοείται ότι και το Raven είναι αριστούργημα και το HCE (δευτερευόντως), αλλά… Storm Corrosion

1 Like

Και εμένα μου αρέσει πάρα πολύ, αν και καταλαβαίνω ότι δεν είναι για μεγάλα ακροατήρια.

Πάντως στα δικά μου “απαίδευτα” “κλασικομεταλλάδικα” αυτιά μια χαρά έκατσε το Storm Corrosion. Ποτέ δεν το θεώρησα κάτι δύσκολο ή επιτηδευμένο, ένα απλό και αβίαστο αριστούργημα. Ίσως έφταιγε ότι ζούσα στη Σουηδια τότε και ταίριαξε με το περιβάλλον και λόγω Åkerfeldt.

Είναι περίεργο που υπάρχει από αδιαφορία μέχρι απογοήτευση για αυτή τη σύμπραξη γιγάντων, αλλά για μένα ανταποκρίνεται και με το παραπάνω στις προσδοκίες που μπορεί να έχει κάποιος από αυτούς.

Για το Pariah δεν μπορώ να πω πολλά, δε με συγκίνησε αλλά περιμένω το άλμπουμ.