Monkey3 και Sungrazer πάντως δεν έχουν καμία σχέση με Om και Sleep. Είναι αρκετά κοντά στον ήχο των MSK αλλά χωρίς τα ανατολίτικα στοιχεία. Φουλ ψυχεδέλεια δηλαδή και τέτοια.
Οι Naam έχουν το ανατολίτικο αλλά χωρίς τις δυναμικές των MSK.
Τσέκαρε αν θες και Farflung των οποίων το “A Wound in Eternity” είναι το καλύτερο stoner/space/ψυχεδελικό/γουετέβα πράγμα που έχει βγει τα τελευταία χρόνια.
Τέλος, εννοείται ότι πρέπει να τσεκάρεις και τους δύο άλλους δίσκους που έχουν οι MSK. Το ντεμπούτο δηλαδή (ομώνυμο) και το περσινό “Soma” (το οποίο μου άρεσε περισσότερο από το “Tri”).
Κάποια must πραγματάκια από μένα λοιπόν. Άκου Colour Haze (πχ το “All” που είναι πιο ψυχεδελικό ή το “CO2”) καθώς επίσης και Siena Root (τη δισκάρα με τα πολλά ανατολίτικα στοιχεία ονόματι “Different Realities”). Νομίζω ότι αυτά τα άλμπουμ ανταποκρίνονται στην ευρύτερη ουσία αυτού που ζητάς.
Βέβαια, αυτά εστιάζοντας στη ψυχεδελική και όχι στην post-rock πλευρά των My Sleeping Karma. Και μιας που τους αναφέραμε, να πούμε ότι το “Satya” είναι κατά πολύ καλύτερο από ό,τι άλλο έχει βγάλει αυτή η μπάντα.
Λοιπον, χθες ξεθαψα υστερα απο καιρο το Please Don’t Touch του Hackett και θυμηθηκα ποσο μεγαλη εντυπωση μου εκανε παντα η φωνη του Richie Havens (ειδικα το Icarus Ascending ειναι το αγαπημενο μου κομματι του δισκου).
Θα ηθελα επομενως, οποιος μπορει και ξερει, να προτεινει καποια πραγματα απο τον εν λογω κυριο
Αυτο που θελω να ρωτησω δεν ειναι ακριβως στο πνευμα του θρεντ αλλα δεν ηξερα που αλλου να το γραψω
Θελω να ακουσω εδω και καιρο το Pet Sounds των Beach Boys. Να προτιμησω καποια εκδοση σε stereo ή σε mono? (παντα για cd μιλαμε)
Παράδοξο δίλημμα, αν εννοείς ότι ίσως να ήταν προτιμότερο να ακούσεις ένα δίσκο σε mono για λόγους “αυθεντικότητας”, feeling και δεν ξέρω κι εγώ τι. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καν υπόψη μου κάποιον δίσκο που να ακούγεται καλύτερα σε mono αντί για stereo, και ειδικά το Pet Sounds είναι δίσκος που δεν μπορώ να φανταστώ σε mono έκδοση, καθώς είναι τίγκα στις πολυεπίπεδες ενορχηστρώσεις, τα πολλαπλά layers ήχου και ένα σωρό σημαντικές λεπτομέρειες από δω κι από κεί (και τέλος πάντων είναι από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών και άντε τράβα άκου το!). Όπως κατάλαβες δεν το έχω ακούσει σε mono αλλά αποκλείω κατηγορηματικά την περίπτωση να ακούγεται καλύτερα έτσι, κόβω και τον πούτσο μου δηλαδή πώς να στο πω. Άκου το όπως πρέπει, σε stereo, χωρίς φόβο.
Και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες στέρεο προτιμούσαν απλά επειδή η τεχνολογία ήταν περιορισμένη (κι επίσης δεν διέθεταν πολλοί ακροατές στέρεο συστήματα άρα το target group ήταν περιορισμένο), αναγκάζονταν να βγάζουν mono.
Εμένα η εμπειρία μου σε FLOYD και BEATLES λέει ξεκάθαρα στέρεο (FLOYD ακόμα καλύτερο το quadraphonic) κι απλώς ακούμε και κάποια σε mono έτσι για το ρέτρο της υπόθεσης και τη νοσταλγία.
στους beatles δεν ισχύει πάντως, υπάρχουν κομμάτια σε μονοφωνική μίξη που είναι καλύτερα αλλά και πάλι όχι σε όλα τα κομμάτια ενός άλμπουμ (βλ. white album πχ που ακόμα και οι διάρκειες είναι διαφορετικές ενώ υπάρχουν αισθητές διαφορές σε εφέ που υπάρχουν ή όχι, σε κιθάρα/πιάνο που είναι πιο μπροστά, κομένα σόλο κτλ)
ειδικά στα πρώτα άλμπουμ των beatles έχει σημασία το ότι οι ίδιοι ήταν εκεί για την μονοφωνική μίξη ενώ για τη στέρεο έκανε παιχνίδι ο George Martin μόνος του.
και τα λόγια του harrison:
[I]At that time […] the console was about this big with four faders on it. And there was one speaker right in the middle […] and that was it. When they invented stereo, I remember thinking ‘Why? What do you want two speakers for?’, because [B]it ruined the sound from our point of view[/B]. You know, we had everything coming out of one speaker; now it had to come out of two speakers. It sounded like … very … naked.[/I]
Καλά, γενικά αυτά τα “I remember when…” των μουσικών πάντα τείνουν να ωραιοποιούν το παλιότερο, αλλά είμαι βέβαιος ότι αν τότε δινόταν η επιλογή την ώρα της αρχικής μίξης, η μεγάλη πλειοψηφία θα διάλεγε στέρεο. Ακόμα και αν δεν το διάλεγαν άμεσα, θα το έκαναν στην πορεία.
στη συγκεκριμένη περίπτωση είχαν επιλογή όμως και απλά φτύσανε τη στέρεο μίξη που την έκανε άλλος… και ξαναλέω δε το έκανε πάντα πετυχημένα
(από την άλλη οι remastered στερεο επανεκδόσεις του 2009 είναι πολύ καλές αν και δεν τις έχω ακούσει όλες ακόμα)
just for the record στα 70ς άκουγα (ή απλά έπαιζα για να είμαι ειλικρινής) αναγκαστικά τις μονο εκδόσεις των δικών μου και μάλιστα από το φορητό πικάπ (με ένα ηχείο προφανώς) για να μη τους χαλάσω το στέρεο (το καταφέραμε στα 80ς)
μπλεξαμε με τα σκαθαρια και δε σου απαντησα, μπορεις να παρεις [B][U]αυτο[/U][/B]που έχει και τις 2 μίξεις (μονο+στερεο), εχουν βγει απειρες εκδοσεις βασικα οποτε ειναι μια καλη αρχη
