Δεν καταλαβαίνω ποιους εννοείς…:roll::roll::roll::roll:
ΥΓ.Awake το avatar μου αφιερωμένο σε εσένα.Ξέρεις ποιοι είναι και σε ποια περιοδεία…
Κάτι που μου ήρθε τώρα…
Άκουγα το Across The Universe και θυμήθηκα πως αυτό το τραγούδι έχει γραφτεί από τον John Lennon γύρω στο 1967 μία νύχτα όταν συζητούσε με την Σύνθια,την πρώτη γυναίκα του,καθώς η φράση “words are flowing out like endless rain into a paper cup” στριφογύριζε μέσα στο μυαλό του και ο ίδιος δεν μπορούσε να κοιμηθεί με αποτέλεσμα να σηκωθεί και να γράψει τους καλύτερους στίχους,σύμφωνα με τον ίδιο,που έχει γράψει ποτέ.
Τα λέω αυτά επειδή το 2008 η NASA έστειλε αυτό το τραγούδι στο βαθύ διάστημα και πιο συγκεκριμένα στον Polaris ο οποίος νομίζω ότι απέχει 431 έτη φωτός από εμάς.
Αν κάποιο βράδυ,που έχει ξαστεριά,κοιτάξετε κατά τον βορά και εντοπίσετε αυτό το άστρο,θυμηθείτε σας παρακαλώ πολύ τι θα παίζει εκεί πάνω όταν εμείς θα είμαστε αλοιφή για τα κουνούπια…
Έτσι για να το ακούσουν και μερικοί “καλλιτέχνες” που το παίζουν και διαχρονικοί και έτσι…
Σας ελειψα; Ειχα να μπω μερες,μπαινω τωρα και βλεπω το post του awake.Φιλε βρες τροπο να το αποκτησω κι εγω,σε θερμοπαρακαλω,πεφτω κατω στα πατωματα,ικετευω και τα ρεστα :bow2: please? :oops:
μια ασχετη σκεψη μιας κ το ακουω τωρα,ποσο τρομακτικη εναλλαγη ειναι το λα-λα-λα τελειωμα του octopus garden με το blues riff του i want you(she’s so heavy)
τοσο παρανοικη αλλαγη που καταληγει σχεδον μεγαλοφυης.η μαλλον δεν σου κανει εντυπωση μιας κ beatles ακους , κ ολα τα περιμενεις απο αυτους…
αψογο αλμπουμ.10/10 αλλα 10/10 κανονικο οχι ‘μαιμου’ (ονοματα δεν λεμε , υποληψεις δεν θιγουμε)
Σκόρπιες σκέψεις που μου ήρθαν επειδή άκουγα πάλι τα κομμάτια τους για να καταλήξω σε best of:
-Νομίζω ότι το κοριτσάκι στο “I saw her standing there” ήταν πιο μικρό απ’ότι 17.
-Το “please please me” αναφέρεται σίγουρα σε στοματικό έρωτα.
-Όποιο τραγούδι έχει τραγουδήσει ο Ringo αποκτά μία κωμική χροιά και ένα feel good vibe ανεξάρτητα από το τι πραγματεύεται.
-Για κάποιο λόγο έχω την αίσθηση ότι το “Till there was you” είναι το πρώτο τραγούδι που χορεύει το νιόπαντρο ζευγάρι… σε γκέυ γάμους.
-Πόσα κιλά @@ πρέπει να κουβαλάς για να κάνεις διασκευή το “please mr postman”;
-Πόσο είχαν πιει όταν ηχογραφούσαν το “baby’s in black”; Μου βγάζει μια αίσθηση ζαλάδας κι έχω την εικόνα ο Λέννον με τον Μακάρτνεϋ να το τραγουδάνε βγαίνοντας από την παμπ αγκαλιασμένοι, να πιάνονται από την κολώνα για το φως κάνοντας οχτάρια κι ο Μπράιαν Επστάιν να τους μαζεύει και να τους βάζει στο στούντιο…
-Στην αρχή του “Eight days a week” ακούς τον ήχο να έρχεται, σκέφτεσαι “ΠΩ, θα μπει τώρα το κομμάτι και θα σκοτώνει” κι ακούς τα παλαμάκια και νιώθεις την απογοήτευση…
-Πόσο εύκολα στο “i need you” θα μπορούσαν να είχαν ρυθμίσει την κιθάρα να ακούγεται εντελώς αστεία… ή μήπως δεν το κατάφεραν;
-Στο “another girl” αυτά είναι στάνταρ λόγια που έχει πει ο Πωλ στην πρώην του για να την κάνει να ζηλέψει…
-Από νωρίς φαίνονταν οι ακτιβιστικές τάσεις του Τζον. Για την ακρίβεια τα πρώτα ψήγματα είναι στο “you’re going to lose that girl” στον στίχο “I make a point by taking her away from you”. Σε stυλ “δεν την γουστάρω αλλά επειδή δεν της φέρεσαι σωστά, τι να κάνω; Θα στην πηδήξω…” Βαθιά πολιτικός πάντα του…
-Το “you like me too much” θα μπορούσε άνετα να είναι κομμάτι για την ηρωίνη…
-Προφανώς βιαζόντουσταν στο στούντιο οταν έγραφαν το “I’ve just seen a face” και έπρηζαν τον Πωλ να τελειώνει με τους στίχους οπότε κι εκείνος πέταξε κάτι “μμμΜΜΜμμΜμ” και “ντινταντι” και καθάρισε…
-Από τη στιγμή που ο Πωλ έμαθε πως να κανει δεύτερες (κάπου γύρω στο norwegian wood και sto nowhere man) έθεσε τα στάνταρ…
-Το “the word” με μπέρδεψε πάρα πολύ. Πάντα νόμιζα ότι the bird is the word…
-Πάντα το “Eleanor Rigby” moυ έρχετε στο μυαλό, όταν περνάω από περιοχές όπως η ομόνοια…
-Πόσο μπροστά ήταν ο Μάρτιν όταν έκανε το κολπάκι με την κιθάρα στο 0:45 του “I’m only sleeping”;
-Κι αν το “eleanor rigby” είναι εντελώς urban, το “Love You To” μου φέρνει στο νου χωράφια, δερβίσηδες να χωρεύουν, άμαξες που τις σέρνουν βόδια… Οκ, ίσως να έχω δει το Yellow submarine πολύ περισσότερο απ’ότι έπρεπε όταν ήμουν πιτσιρικάς…
-Πόσο τεράστια ριφάρα είναι η εισαγωγική του “and your bird can sing”;
-Πώς είναι δυνατόν ένα τραγούδι (αν αφεθείς φυσικά) να σε στέλνει σε κανονικό τριπ; Μιλάω για το Tomorrow never knows βέβαια… Turn off your mind, relax and float downstream…
-Κρίνοντας από το blue jay way ο Τζορτζ πρέπει να ήταν από αυτούς που τα ναρκωτικά τους βγάζουν μία μελαγχολία…
-“Ι Am the Walrus” ή πως περιγράφουμε τι βλέπουμε σε όνειρο μετά από εκτεταμένη χρήση παραισθησιογόνων…
-Έχει ποτέ υπάρξει μεγαλύτερο άλμα στην μουσική παραγωγή απ’ότι το “Strawberry Fields Forever”?
-Λόγος νο.17389 να είσαι περήφανος που είσαι Liverpool FC. Μόνο δικός μας ποδοσφαιριστής (Albert Stubbins) εμφανίζεται στο εξώφυλλο του Sgt Peppers Lonely Hearts Club Band…
-“Within you without you”: Όλες οι φιλοσοφίες/θρησκείες συμπυκνωμένες σ’ένα τραγούδι…
-Είμαστε σίγουροι ότι στο “dear Prudence” η Prudence δεν έχει πεθάνει και ο (γεμάτος αίματα) πατέρας/αδελφός/γκόμενος/άντρας τέλος πάντων την κρατάει στα χέρια του αρνούμενος να το δεχτεί; Σόρρυ αν σας το κατέστρεψα για πάντα…
-Πόση ήταν η ποσότητα του speed και της κοκαΐνης που έκανε ο Τζον πριν περάσει η επίδραση και γράψει το “I’m so tired”?
-Αν οι Σάμπαθ ξεκίνησαν το Heavy metal με τον πρώτο τους δίσκο το “Helter Skelter” τι είναι; Παραδοσιακό ιρλανδέζικο νανούρισμα;
-Οι μπασογραμμές του Πωλ στο I want you απλά δεν υπάρχουν… Ειδικά από το τέταρτο λεπτό και μετά.
-“Because the world is round it turns me on”. Αυτό απλά…
-Η τριάδα Golden slumbers/Carry that weight/ The end είναι απλά το καλύτερο κλείσιμο δίσκου από τότε που το κεφάλι του Ιωάννη έκλεισε τον δίσκο της Σαλώμης.
-Ο δίσκος για την ταινία Yellow submarine είναι χαλαρά ο πιο υποτιμημένος των Beatles. Μιλάμε για κομματάρες στην Α’ πλευρά και ορχηστρικέ κομματάρες (που έχει γράψει ο Μάρτιν) στο Β’.
-Πώς μπόρεσε ο Χάρισσον να γράψει το πιο μελαγχολικό και το πιο χαρούμενο κομμάτι; και να είναι το ίδιο. Για το “it’s all too much” λέω… Και το μπάσο του Πωλ από αλλού…
-Το χειρότερο τελικά με τους Beatles είναι ότι πάνω που το έβρισκαν, το διέλυσαν…
“Λόγος νο.17389 να είσαι περήφανος που είσαι Liverpool FC. Μόνο δικός μας ποδοσφαιριστής (Albert Stubbins) εμφανίζεται στο εξώφυλλο του Sgt Peppers Lonely Hearts Club Band…”:thumbup:
Καταπληκτικό.
Μία ένσταση.Το είχαν βρει από το πρώτο τους κιόλας single.Όχι στο τέλος.Και καλύτερα ίσως που διαλύθηκαν τότε.
Άνοιξαν και έκλεισαν μία εποχή.Και μέσα από το πνεύμα του Abbey Road σε προετοιμάζουν για μία άλλη,εντελώς διαφορετική από αυτή που οι ίδιοι άνοιξαν τραγουδώντας “Love Me Do”.
Άλλη φορά περισσότερα:)
Συμφωνω με floydized.Πιστευω οτι ειναι καλυτερα να σταματας οταν εισαι στις δοξες σου για να αφηνεις και στον κοσμο μια ωραια αισθηση.Δε θελουμε ξεπεσμενους καλλιτεχνες που πασχιζουν να θυμισουν κατι απο τα περασμενα μεγαλεια τους.Θελουμε μεγαλεια ως το τελος.
Μεταξύ μας πιστεύω ακράδαντα ότι και τώρα να ήταν μαζί και να έβγαζαν δίσκους πάλι οι καλύτεροι όλων θα ήταν:p:p
Απλά είναι κάτι παραπάνω από όλο αυτό.Είπαμε τώρα σκέφτομαι τον Διαμαντίδη στο μπάσκετ!Άλλη φορά θα αναλύσουμε το γιατί:D
(ε-ε-ε-έρχεται των tool :D)
8)
…