Μπα, προσωπικά θεωρώ ότι η απαίτηση πρωτοτυπίας στο κοσμικό άμπιεντ φερ’ ειπείν(ό, τι πιο κοντινό μπορώ να θέσω ως παραλληλισμό) δε θα 'πρεπε να είναι μέλημα, εν αντιθέσει με την ατμόσφαιρα η οποία είναι και πρωταρχικός σκοπός. Αν και “επιστημολογικού” περιεχομένου, το συγκεκριμένο άλμπουμ απευθύνεται σε κοινό το οποίο ενδεχομένως δεν έχει ιδέα από το βιβλιογραφικό του υπόβαθρο, οπότε πρωτίστως γίνεται αντιληπτό ως ένα τριπ. Και σε αυτό βοηθάει και η “ανελευθερία” στις συνθέσεις που λες, γιατί παρότι δεν υπάρχει μεγάλη πρόοδος στη διάρκεια αυτών, αυτό είναι και το κλου του συγκεκριμένου ήχου. Να δημιουργηθεί ατμόσφαιρα και να εμπεδοθεί πιο εύκολα.
Όσο για τα δύο που ανέφερα, Paysage άκου οποιοδήποτε, όλο και κάποιο άμπιεντ πέρασμα θα πετύχεις και για την πλευρά των Vatican που σου λέω, τσέκα δω όσο αντέξεις.
Ο καινούριος Andy Stott ακούγεται σαν ένα πάντρεμα Arca, ΧΧΥΥΧΧ και Shlohmo :-s :-k
Και για όποιον δεν κατάλαβε το γύρισε σε hipster rnb, post dubstep και ολίγον witch house… ή κάτι σαν μαστουρωμένη footwork!
