2 διαπιστώσεις-ερωτήματα για συζήτηση με ένα νουμπα:stuck_out_tongue_closed_eyes:
Είναι τιγκα savatag-ικο και shadow galler-ικο ή είμαι πολύ φανμπους και βλέπω παντού Savatage ;;; . Είναι και σε άλλους έντονη η σύγκριση φωνής ( τι φωνάρα θεε μου !! ) με Ζαχαρία Στηβενς στο πιο μεταλ ;;;
Είναι δυνατόν να έχουν καλύτερο δίσκο από αυτόν ;;; Πόσο καλύτερο ;;
Θέλω να δω αν ο ενθουσιασμός που έχω θα παραμείνει ή θα φθίνει με τα ακούσματα.
Είναι μεγάλος δίσκος , έχει άπειρη μουσική μέσα του
Το μεγάλο θετικό ότι δεν υπάρχουν " ναι μεν ,αλλά " . Ούτε μισή αδύναμη στιγμή , ούτε νότα παραπανίσια
Αριστούργημα , Έπος
Θα κρατηθώ και δεν θα πω δίσκος της χρονιάς και λοιπά γραφικά με ένα άκουσμα , αλλά υποψήφιο . Το καλό σε πιάνει απ τα μούτρα πάντως…
Σίγουρα για μένα οι δύο προηγούμενοι οι οποίοι έχουν ίδια παραγωγή σχεδόν, είναι καταπληκτικοί. Έχουν άλλον τραγουδιστή σε αυτούς, τον Damian Wilson ο οποίος για μένα είναι μια κλάση πάνω από τον τωρινό, τον Glynn Morgan. Η πλάκα είναι ότι ο wilson ήταν στον πρώτο και τρίτο τους δίσκο και ο morgan στον δεύτερο, στους επόμενους 5 είχαν άλλον, τον Andrew Mcdermott (RIP) ο οποίος έφυγε το 2007 από τη μπάντα και ανέλαβε ο wilson όπως είπα. Εγώ καταχάζεψα πραγματικα με το March of Progress του 2012 και συνέχισα τη χαζομάρα με το For the Journey του 2014, τώρα ήρθε η σειρά να απολαύσω επιτέλους το επόμενο.
Δεν περιμενα κατι λιγοτερο απο δισκαρα απο αυτο το γκρουπ… Εχουν τοσα πολλα αλμπουμ και ολα ειναι απο καλα ,πολυ καλα εως και σπουδαια … Αν και παντα το αγαπημενο μου θα ειναι το Ηypothetical …
Για του λόγου το αληθές τσέκαρε ένα απλό κομμάτι από το March of Progress που το χαρακτηρίζει απόλυτα η φωνή του Wilson, δεν έχει πολυφωνίες ή άλλα vocal effects δλδ που συνήθως θα βρείς σε αρκετά κομμάτια τους. https://www.youtube.com/watch?v=N4jUrj39IgM
Βέβαια μ αρέσει αρκετά ώς τώρα ότι άκουσα από τον καινούργιο που θυμίζει περισσότερο το For The Journey, δλδ πιο “κοντά” σε Queen, Savatage κλπ. Παράδειγμα: https://www.youtube.com/watch?v=c6PcAhWxQGo
Η φωνή του Morgan πράγματι είναι πιο ζεστή και ανθρώπινη, του wilson συγκριτικά είναι αρκετά θεατρική και εξωπραγματική ώρες ώρες αλλά γιαυτό τον αγαπάμε!!.
Όπως και να χει τα παληκάρια έχουν τρελή έμπνευση κι ας επαναλαμβάνουν ελαφρώς μερικές ιδέες, είναι τόσο καλές που πραγματικά γουστάρω που τις ξανακούω. Το άλμπουμ είναι χορταστικά διπλό, καλές ακροάσεις!
Χαίρομαι που αρέσει σε όλους όσους ασχολήθηκαν με το άλμπουμ, από τις πρώτες κιόλας ακροάσεις. Εγώ μετά από 2 μήνες δεν το χορταίνω ακόμα.
Θα χαρώ ακόμα περισσότερο αν δω πολύ κόσμο στη συναυλία τους (ομολογώ ότι το φοβάμαι) τόσο γιατί το αξίζουν, όσο και γιατί αν πάει καλά θα τολμάμε ίσως έχουμε πιθανότητες να έρθουν και του χρόνου που σκοπεύουν να παίξουν ολόκληρο το νέο άλμπουμ (αλήθεια, δεν περισσεύει ούτε μισό κομμάτι και θα ήθελα να το ακούσω ολόκληρο όσο κι αν έχουν τρελή δισκογραφία).
Γενικά, υπάρχει η αίσθηση ότι το κοινό δεν στηρίζει prog συναυλίες (εκτός από τους FW που τους έχουμε “αδυναμία”). Δείτε που παίζουν πχ οι Theater (ακόμα και στο Ισραήλ). Στην Ελλάδα δεν αξιολογήθηκε καν η πρόταση, από όσο ξέρω.
Επίσης, προτείνω ανεπιφύλακτα να δώσετε βάση στο άλμπουμ, διαβάζοντας τους στίχους.