πω πω…εχω δει πολλα τετοια…το κουφο ειναι οτι ξερω και τραγουδαω ολοκληρα κομματια που στην πραγματικοτητα δεν ξερω ολους τους στοιχους…εκει τρελαινομαι με το υποσυνηδητο…γιατι μετα που ξυπναω παλι δεν ξερω τους στοιχους!!!
αυτα που μου’ρχονται τωρα ειναι μια που παιζαν οι iced earth στο προαυλιο του σχολειου και πηγαινα να τους δω πανω σε μια κοκκινη ducati που στο δρομο εγινε xt και μπηκα με πολυ αερα στο σχολειο:lol::lol:8)
και το αλλο που ημουνα δημοσιογραφος και ειχα κερδισει συνεντευξη με τους slayer και ειδα και ολοκληρη τη συναυλια απο backstage…ωραια πραματα!!!
Ειναι 9 το πρωι και ακουγεται το riff του Master Of Puppets απο διπλα,πηγαινω να δω τι παιζει και βλεπω αφωνος τους Metallica να κανουν προβα και το Hetfield να με ρωταει
έχω δει πολλά, αλλά θυμάμε λιγα, είδα Metallica και καπάκι slipknot, έπαιζαν σε ένα φεστιβάλ και τους έβλεπα από backstage. και έχω δει πολλες φόρες τον Joey Jordison, αράζαμε σηνίθως (τη σκοτωσα τη λέξη ε? ) και διάφορα άλλα… είχα δει και τους Slpiknot να τριγυρνανε στο χωριό μου έξω από το σχολειό με τις μάσκες αλλά δεν θυμάμε να τρλομαξε κανενας :lol: … χμμμ αυτά θυμάμε!
Το πρώτο κομμάτι που έμαθα πριν 2 χρόνια περίπου στη κιθάρα ήταν το Breaking The Law. Και τις πρώτες μέρες το έλιωνα και δεν μορούσε να ξεκολλήσει η μελωδία από το μυαλό μου (όχι ότι πριν μπορούσε αλλά λέμε τώρα). Στο δια ταύτα τώρα:βλέπω ότι είμαι μπροστά σε χιλιάδες καβλωμένους Priest fans και δίπλα μου ο Halford και εγώ να παίζω το Breaking The Law μαζί με τους υπόλοιπους Judas Priest. Ονείρωξη με όλη τη σημασία της λέξης παίδες.8)
Στις τουαλετες του σχολειου μου υπηρχε μυστικο δωματια επανδρωμενο μεσα στην πανκια και καποιους θρασηδες να χτυπιουνται.Ποτε δεν εμαθα ποιοι ηταν οι θρασηδες.
Χαχα! Γαμώ τα θρέντια. Δε νομίζω να έχω δει πολλά όνειρα σε τέτοια φάση, αλλά θυμάμαι ένα πριν καμιά δεκαετία και βάλε. Ήτανε να κυκλοφορήσει το Hell On Wheels των Manowar σε λίγες μέρες ξέρω γω, και είχα γκαβλώσει τόσο πολύ με την ιδέα live album Manowar, που είχα δει στον ύπνο μου ότι έχω πάει στο δισκάδικο και το αγοράζω σε διπλό γαμηστερό βινύλιο και έχει μέσα όλα τα αγαπημένα μου κομμάτια. Μετά κλασσικά, το ακούω σπίτι και γάμαγε!
Στην πραγματικότητα με απογοήτευσε κάπως, αλλά αποζημιώθηκα μετά από 2-3 χρόνια που βγάλανε το Hell On Stage και ήταν τζάμι, και με πιο σωστό tracklisting για τα γούστα μου. Ε, όταν βγήκε και το Gods Of War Live και άκουσα και Secret Of Steel, ολοκληρώθηκε το όνειρο, αφού μάλλον είχα δει έναν συνδυασμό από κομμάτια των 3 live στο διπλό βινύλιο. Γιεα!
