Ελληνικη οικονομική κρίση/δντ/νεα μετρα

OK, γιατί εγώ κατάλαβα οτι ήθελες έτσι κι αλλιώς να χρησιμοποιήσεις τη φράση με το δάχτυλο και το φεγγάρι. Επιπλέον από πότε ένας φιλελεύθερος αναγνωρίζει συλλογικότητες όπως ο “λαός”; Οι αυτόνομες προσωπικότητες που λειτουργούν αποκλειστικά για το ίδιο συμφέρον τι έγιναν; Κρύφτηκαν μήπως, εντέχνως μέσα στη μάζα για να εξυπηρετήσουν την επιχειρηματολογία της στιγμής;


[B]Ο Tαραντίνo και η κρίση του Νότου [/B]
ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ

[B]Ο Tαραντίνo και η κρίση του Νότου
Ο αμερικανικός Νότος του 1837 είχε περισσότερες ομοιότητες με την Ευρώπη του σήμερα απ? ό,τι νομίζουμε. [/B]

Όταν δείτε το Django Unchained, τη νέα ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο (την οποία, παρεμπιπτόντως, συνιστώ ανεπιφύλακτα), ίσως να μη διακρίνετε τη σχέση της με την κρίση μας. Τι σχέση, θα αναρωτηθείτε, έχει η δραματική ιστορία ενός σκλάβου στον αμερικανικό Νότο με την τραγωδία του δικού μας ευρωπαϊκού Νότου; Κι όμως, έχει.

Όταν δείτε το Django Unchained, τη νέα ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο (την οποία, παρεμπιπτόντως, συνιστώ ανεπιφύλακτα), ίσως να μη διακρίνετε τη σχέση της με την κρίση μας. Τι σχέση, θα αναρωτηθείτε, έχει η δραματική ιστορία ενός σκλάβου στον αμερικανικό Νότο με την τραγωδία του δικού μας ευρωπαϊκού Νότου; Κι όμως, έχει.

Στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα ο Νότος ήταν πιο πλούσιος από τον Βορρά, που δεν είχε ακόμη εκβιομηχανιστεί. Ο λόγος συνοψίζεται σε δύο λέξεις: βαμβάκι και σκλάβοι. Στη βάση του πλούτου των Νοτίων, επιχειρηματίες από τη Βόρεια Αγγλία, η οποία τότε ήταν πολύ πλουσιότερη από τον αγγλικό Νότο (καθώς η βιομηχανική επανάσταση έλαβε χώρα στα Midlands και βορειότερα), αποφάσισαν να επενδύσουν τα συσσωρευόμενα κέρδη τους δανείζοντας τις τράπεζες του αμερικανικού Νότου. Ως εχέγγυα γι’ αυτά τα δάνεια έπαιρναν τα λεγόμενα cotton-credits, βαμβακο-ομόλογα επί το ελληνικότερον. Για να το πω απλά, οι τράπεζες των νότιων πολιτειών της Αμερικής δάνειζαν τους βαμβακοπαραγωγούς, κρατώντας ως εχέγγυο ομόλογα που τους έδιναν ιδιοκτησιακά δικαιώματα στη μελλοντική παραγωγή βαμβακιού, και τα οποία προωθούσαν στους Άγγλους επενδυτές ως εχέγγυα για τα χρήματα που δανείζονταν, σε αγγλικές λίρες, που κατόπιν δάνειζαν στους ντόπιους βαμβακοπαραγωγούς, σε δολάρια. Εκείνοι χρησιμοποίησαν αυτά τα δανεικά για να αγοράζουν εισαγόμενα από την Ευρώπη, και ιδίως από τη Βρετανία, καταναλωτικά αγαθά. Λέγεται ότι τα μαγαζιά του αμερικανικού Νότου ήταν γεμάτα με πορσελάνες και υφάσματα από την Αγγλία, ακριβά γαλλικά κρασιά, δερμάτινα από τη Βόρεια Ιταλία κ.ο.κ.

Το επιτόκιο με το οποίο δανείζονταν οι νότιοι Αμερικανοί από τους βόρειους Άγγλους, ώστε να επιδοθούν στον πρωτόγνωρο καταναλωτισμό τους, προσδιοριζόταν από τις βρετανικές τράπεζες (το λεγόμενο Libor, που μόλις τώρα, εν έτει 2013, καταργείται λόγω πρόσφατου σκανδάλου) και για χρόνια ήταν σταθερό, γύρω στο 4%. Με άλλα λόγια έφτανε να πιάσει βήχας το τραπεζικό σύστημα της Βρετανίας για να αρπάξει πνευμονία ο Νότος της Αμερικής.

Το 1837 ήταν για τη γενιά εκείνη ό,τι το 2008 για τη δική μας: η χρονιά ενός μεγάλου Κραχ. Όπως συμβαίνει σε κάθε παγκόσμιο Κραχ, η ρευστότητα εξαφανίστηκε και οι τράπεζες άρχισαν να ζητούν όλο και υψηλότερο επιτόκιο για να συνεχίσουν να δανείζουν τους πελάτες τους. Αργά, αλλά σταθερά, το Libοr αυξήθηκε από 4% σε 5%, κατόπιν σε 6%, έως ότου, κάποια στιγμή, έφτασε το 9%. Παράλληλα, η ζήτηση για αμερικανικό βαμβάκι στην Ευρώπη μειώθηκε λόγω της ύφεσης που πάντα ακολουθεί ένα Κραχ. Έτσι, οι Αμερικανοί βαμβακοπαραγωγοί ξάφνου φαλίρισαν: τα δάνεια που είχαν συνάψει έγιναν απαγορευτικά ακριβά, ενώ τα έσοδά τους κατέρρεαν. Μαζί τους πτώχευσαν και οι τράπεζες που τους είχαν δανείσει.

Αντιμέτωπες με το φάσμα της πτώχευσης μεγαλοαγροτών και τραπεζών, οι κυβερνήσεις των πολιτειών άρχισαν να εκδίδουν πολιτειακά ομόλογα ώστε να τους στηρίξουν ? ακριβώς όπως τα κράτη της Ευρωζώνης (μαζί τους και το δικό μας) σήμερα δανείζονται για να στηρίξουν το καταρρέον τραπεζικό σύστημα. Για τρία χρόνια, η μεταβίβαση των ιδιωτικών ζημιών στις πλάτες των πολιτειών (δηλαδή των φορολογούμενων) απέδωσε. Αυτό που συνέβη ήταν ότι οι επενδυτές της Βόρειας Αγγλίας δάνειζαν τις πολιτείες ώστε εκείνες να αποπληρώνουν τα δάνεια των τραπεζών προς… αυτούς. Σύντομα, όμως, οι Άγγλοι δανειστές άρχισαν να ανησυχούν ότι, κάποια στιγμή, οι πολιτείες δεν θα μπορούσαν να αποπληρώσουν τα ομολογιακά δάνεια που τους είχαν δώσει.

Πράγματι, πολύ γρήγορα ο κύκλος της δυστυχίας έκλεισε, καθώς έφτασαν στη Βόρεια Αγγλία τα φρικτά μαντάτα: πρώτη πτώχευσε η πολιτεία του Μισισίπι. Ακολούθησαν η Aλαμπάμα, το Iλινόις, η Iντιάνα, το Mίσιγκαν. Ξάφνου, ένα τοπικό «πρόβλημα» του αμερικανικού Νότου μετετράπη σε εθνική και παγκόσμια κρίση χρέους. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τζον Κουίνσι Άνταμς, έγινε έξαλλος με τους Νότιους συμπατριώτες του και, πεπεισμένος ότι οι νότιες πολιτείες των ΗΠΑ δεν δικαιούνταν να ζητήσουν «κούρεμα» των χρεών τους στους ξένους δανειστές, διέταξε το Αμερικανικό Ναυτικό να αποσύρει τις κανονιοφόρους του από τον ποταμό Mισισιπή. Γιατί; Για να επιτραπεί, άκουσον-άκουσον, στο Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό να πλεύσει προς τις πρωτεύσουσες των πτωχευμένων πολιτειών και, υπό την απειλή των κανονιών, να επιβάλει το «δίκαιο του δανειστή», να απαιτήσει δηλαδή και να λάβει ό,τι περιουσιακό στοιχείο υπήρχε έναντι των δανείων των Άγγλων επενδυτών. Ούτε την Τρόικα να καλούσε δεν θα έσπερνε τέτοιο πανικό στις νότιες πολιτείες!

Φανταστείτε τον θυμό των Άγγλων όταν συνειδητοποίησαν ότι το μόνο περιουσιακό στοιχείο που τους εξασφάλιζαν τα εχέγγυα που είχαν στα χέρια τους, τα βαμβακο-ομόλογα που προανέφερα, ήταν οι σκλάβοι ? οι μαύροι δούλοι εξ Αφρικής που εργάζονταν στις βαμβακοφυτείες υπό τις συνθήκες που αποτυπώνει επακριβώς ο Tαραντίνο στην ταινία του. Βλέπετε, το Βρετανικό Ναυτικό δεν βρήκε σοβαρές ποσότητες βαμβακιού για να κατασχέσει, καθώς η παραγωγή είχε μειωθεί ιδιαίτερα λόγω της πτώχευσης των λευκών αφεντικών. Μπορεί η εργασία να ήταν δωρεάν (να ένα τέλειο παράδειγμα «ελαστικής αγοράς εργασίας»), όμως οι σκλάβοι έπρεπε να τρώνε, οι φυτείες είχαν μη εργασιακό κόστος και, σε τελική ανάλυση, η ζήτηση για βαμβάκι είχε εκλείψει. Να γιατί η παραγωγή έπεσε τόσο που οι Άγγλοι ανακάλυψαν ότι το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που μπορούσε να φέρει πίσω στην Αγγλία το Ναυτικό τους ήταν οι… δούλοι. Έλα, όμως, που στο μεταξύ η δουλεία είχε απαγορευτεί στη Βρετανία! Το αποτέλεσμα ήταν οι Άγγλοι να πουλήσουν σε ντόπιους δουλεμπόρους, βεβαίως σε εξευτελιστικές τιμές, το δικαίωμα να «κατάσχουν» δούλους, των οποίων τα αφεντικά χρώσταγαν στις τράπεζες.

Αυτές ήταν οι συνθήκες υπό τις οποίες ο αμερικανικός Νότος πήρε φωτιά μετά το 1840. Η βία εναντίον των μαύρων σκλάβων κορυφώθηκε και οι ΗΠΑ εισήλθαν σε μία μεγάλη κρίση που δημιούργησε το παρασκήνιο μέσα στο οποίο έστησε την τελευταία του ταινία ο Tαραντίνo (η οποία διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1850).

Πολλοί θα πουν ότι, όπως εκείνη η κρίση έφερε την πραγματική ενοποίηση της Αμερικής, έτσι και η σημερινή κρίση της Ευρωζώνης μας ωθεί, αργά αλλά σταθερά, προς την Ομόσπονδη Ευρώπη. Μακάρι! Τους θυμίζω, όμως, ότι για να ενοποιηθεί η Αμερική μετά το Κραχ του 1837 έπρεπε πρώτα να ξεσπάσει ένας απάνθρωπος εμφύλιος (το 1861), στον οποίο ξεκληρίστηκε μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού απ’ ό,τι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη.

Σήμερα, στις αρχές του 2013, στην Ευρωζώνη μπορεί να έχουμε πολιτικούς όπως ο Τζον Κουίνσι Άνταμς, που προσκαλούν στα μέρη μας το «βαρύ πυροβολικό» των δανειστών μας, και σκλάβους του χρέους που δημιούργησαν άλλοι. Έναν Αβραάμ Λίνκολν που θα καταργήσει τη δουλεία και θα ενοποιήσει την ήπειρό μας, δυστυχώς, δεν φαίνεται να διαθέτουμε.

Ανέκαθεν νομίζω.
Τουλάχιστον το προοίμιο του Αμερικάνικου συντάγματος (που παραμένει δυόμισυ αιώνες μετά την σύνταξη του ένα θεμελιώδες φιλελέυθερο κείμενο) ξεκινά με το πασίγνωστο “We the people” :slight_smile:
Kαι φυσικά ο λαός είμαστε ένα άθροισμα από ατομικότητες που πρέπει να είναι σεβαστές.

Για τον Βαρουφάκη θέλω να γράψω κάποια σχόλια αλλά τώρα έχω να βγάλω βόλτα τα σκυλιά. Θα αρκεστώ μόνο σε δύο γρήγορες παρατηρήσεις:

  1. Το Illinois, το Michigan και η Indiana δεν είναι πολιτείες του νότου αλλά ανήκουν στην γεωγραφική ζώνη των ΗΠΑ που λέγεται Midwest. O Βαρουφάκης που πλέον εργάζεται στις ΗΠΑ θα έπρεπε να το ξέρει αυτό.
  2. Δεν ξέρω πόσους νεκρούς πιστεύει πως είχε την Ευρώπη ο Β’ Παγκόσμιος και λέει πως ήταν περισσότεορι οι περίπου 650.000 του Αμερικάνικου εμφυλίου… :roll:

Φανταζομαι αναφερεται στους 400.000-450.000 αμερικανους που σκοτωθηκαν στο Β παγκοσμιο πολεμο.

[B]
στον οποίο ξεκληρίστηκε μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού απ’ ό,τι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη.[/B]

Δεν είπε πουθενά ότι ήταν περισσότεροι σε απόλυτους αριθμούς. Ποσοστό λέει.
Με πολύ πρόχειρο ψάξιμο βρήκα τα παρακάτω που μάλλον τον επιβεβαιώνουν



http://www.pbs.org/civilwar/war/

Αυτό το “We the people”, την περίοδο που συντάχτηκε το αμερικανικό σύνταγμα, νομίζω το 1791, δεν πρέπει να αφορούσε και τόσους πολλούς, αφού πολίτης με πλήρη δικαιώματα θεωρούνταν αυτός που είχε ένα συγκεριμένο οικονομικό στάτους, ενώ οι μαύροι και οι ινδιάνοι ήταν σαν να μην υπήρχαν.

Στον καπιταλισμό ο σεβασμός στην ατομικότητα εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την οικονομική ευχέρεια. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης δεν υπάρχει. Αυτό σε περιόδους κρίσης όπως η ελληνική σήμερα φαίνεται όλο και πιο ξεκάθαρα.

Ποσοστιαία, οι απώλειες των αμερικανών στον δικό τους εμφύλιο, ήταν μεγαλύτερες από οποιαδήποτε άλλη συμμετοχή τους σε μεγάλο πόλεμο, είτε αυτός ήταν ο Α΄ΠΠ είτε κυρίως ο Β΄ΠΠ όπου η εμπλοκή τους ήταν ολοκληρωτική.

Σοσιαλισμός από την πίσω πόρτα
Ανδρέας Ανδριανόπουλος

Βουλευτές της ?φιλελεύθερης ΝΔ αντέδρασαν, επιτέλους, στις ιδέες του Υπουργού Οικονομικών για την φορολόγηση ακινήτων. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως τελικά αυτές οι ?προτάσεις δεν θα γίνουν και νόμος του κράτους. Διότι τον κ. Στουρνάρα στηρίζει ο Πρωθυπουργός. Που, αν θυμάμαι καλά, έγινε αρχηγός της ΝΔ με την υπόσχεση επιστροφής στις ιδεολογικές ρίζες της παράταξης.

Προφανώς, όπως τελικά φαίνεται, εννοούσε τις παρακαταθήκες ενός διαχρονικού πατερναλιστικού κρατισμού που φαίνεται να αποτελεί την βάση των ιδεολογικών αρχών του κόμματος που ίδρυσε ο Κων. Καραμανλής. Εξ άλλου, η ιδιόμορφη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας με την προσοδοθηρία, το εκτεταμένο πελατειακό κράτος, τον πανίσχυρο δημόσιο τομέα, την εξαρτημένη επιχειρηματική δράση αλλά και την απροστάτευτη ατομική ιδιοκτησία από τις βλέψεις της κρατικής γραφειοκρατίας υπήρξαν εμπνεύσεις των δημιουργών της μεταπολεμικής Ελλάδας που καταγράφηκαν σαν δήθεν συντηρητικοί. Ξ. Ζολώτας, Κ. Τσάτσος, Α. Αγγελόπουλος και Π. Παπαληγούρας, σύμφωνα με μια αξιόλογη πρόσφατη μελέτη των καθηγητών Γ. Μπήτρου και Αναστ. Καραγιάννη (1), έχτισαν την νεώτερη Ελλάδα του κρατισμού, της αποδεκατισμένη ιδιωτικής πρωτοβουλίας κι? ενός πανίσχυρου και υπερδιογκωμένου δημόσιου τομέα ? πατερούλη.

Σήμερα λοιπόν διαπιστώνουμε μια πραγματική επιστροφή στις ρίζες. Με την παραδοξότητα να επιβάλουν φόρους σε επίπεδο περίπου δήμευσης της ατομικής περιουσίας οι ?συντηρητικο-φιλελεύθεροι και να καταγγέλλουν αποτροπιαστικά το γεγονός Αριστεροί και Κομμουνιστές!! Πως όμως ακριβώς φθάσαμε ως εδώ;

Ο κ. Στουρνάρας δεν έκρυψε ποτέ τις πεποιθήσεις του για ένα περισσότερο σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο οικοδόμησης της ελληνικής κοινωνίας. Το ζήτημα είναι αν οι οπαδοί της ΝΔ ψήφισαν υπέρ μιας παρόμοιας επιλογής. Η αιτιολογική βάση της σχετικής πολιτικής βασίζεται βέβαια ? όπως όλα τελευταία ? σε υποτιθέμενες πιέσεις των δανειστών. Δεν μας είπε κανείς όμως από την κυβέρνηση αν το Μνημόνιο απαγορεύει συρρίκνωση του δημόσιου τομέα και εξοικονόμηση πόρων από την σχετική μείωση δαπανών. Ούτε πως επιμένει σε φορολογικές αφαιμάξεις της κοινωνίας και διάλυση του κορμού της ιδιωτικής οικονομίας. Οι δανειστές ακούμε πως επιμένουν σε πάταξη της φοροδιαφυγής. Όχι όμως και στην εξόντωση όσων δεν μπορούν να κρύψουν εισοδήματα. Σε τελική ανάλυση, γιατί δεν έγινε ο παραμικρός έλεγχος στις λίστες (Λαγκάρντ και Τραπέζης της Ελλάδος) για τις καταθέσεις στο εξωτερικό; Όλο το πρόβλημα επικεντρώνεται στο ποιος έβγαλε τρία ονόματα από το CD; Κι ούτε κουβέντα για την τύχη των καταθέσεων; Η βίαιη ανατροπή του κοινωνικού καθεστώτος που επιχειρείται, με τις ψήφους μάλιστα ενός μάλλον συντηρητικού η μετριοπαθούς Κοινοβουλίου, δεν πρέπει να έχει προηγούμενο.

Το περισσότερο αποκρουστικό επιχείρημα που ακούσθηκε είναι πως μόνο μέσω επιβάρυνσης των ιδιωτικών ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων μπορούν να εισπραχθούν φόροι στην Ελλάδα. Το ερώτημα είναι αν η επιλογή αυτή συμβαδίζει με τις αντιλήψεις της ΕΕ για την οικοδόμηση μιάς φιλελεύθερης δημοκρατίας με στήριγμα τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Σε τελευταία ανάλυση, στην Ελλάδα χρεοκόπησε τα Δημόσιο. Γιατί λοιπόν τελικά αυτό προστατεύεται, σε βάρος της «αθώας» ιδιωτικής οικονομίας; Αν είναι η Ευρώπη συνεργός σε μια τέτοια στρατηγική, γιατί να συνεχίσουμε να παραμένουμε στην Ευρώπη; Που δεν φαίνεται να επιμένει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ενώ πιέζει, όπως ακούμε, για ρυθμίσεις που εξοντώνουν την ατομική περιουσία και την αγορά.

Όπως εξελίσσονται τα πράγματα θα υπάρξει γενικευμένη κοινωνική έκρηξη. Η Αριστερά θα ξεσηκωθεί γιατί δεν της αρέσει το αστικό καθεστώς. Αλλά και οι μετριοπαθείς πολίτες του Κέντρου και οι συνετοί της Δεξιάς θα εκραγούν διότι διακυβεύονται πλέον όλα για όσα αγωνίσθηκαν σε όλη τους την ζωή. Οταν ουσιαστικά δημεύεται η ατομική περιουσία, τι συνδέει πλέον τον πολίτη με την έννομη τάξη; Η Δημοκρατία είναι ταυτόσημη με την ατομική ιδιοκτησία. Οταν αυτή περιφρονείται, τότε και η Δημοκρατία χάνει το πιο ουσιαστικό της στήριγμα. Αν πρόκειται ο Σοσιαλισμός να εισβάλει στην χώρα από την πίσω πόρτα, θα είναι πολύ αφελείς οι πολίτες που αδρανείς θα παρακολουθούν τον ουσιαστικό τους ακρωτηριασμό.
Το τέλος της Δημοκρατίας θα το γράψουν δυστυχώς οι πιο θερμοί της, θεωρητικά, υποστηρικτές.

(1) «Οι Σοσιαλιστικές Καταβολές του x-Φιλελευθερισμού στην Ελλάδα», 13ο Συνέδριο Ιστορικών Οικονομικής Σκέψης, 3-4 Ιουνίου, 2011

[/QUOTE]

Λεφτά υπάρχουν… για εξοπλισμούς!

[B]Εξαθλιώνουν το λαό - επιδοτούν τρομοκράτες![/B]

Η Ελλάδα, όπως ανακοίνωσε το Γενάρη ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, είναι η χώρα που διαθέτει το υψηλότερο - μετά τις ΗΠΑ - ποσοστό του ΑΕΠ της υπέρ στρατιωτικών δαπανών για το ΝΑΤΟ.

Το ποσοστό αυτό την τελευταία διετία διαμορφώθηκε στο 2,1% του ΑΕΠ της χώρας.

Με άλλα λόγια, μόνο την τελευταία διετία, η Ελλάδα έχει πληρώσει στο ΝΑΤΟ τουλάχιστον 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Το ποσό αυτό, που σε συνθήκες κρίσης και αφαίμαξης του ελληνικού λαού πήγε για στρατιωτικές δαπάνες υπέρ ΝΑΤΟ

(σ.σ.: ΝΑΤΟ, θυμίζουμε, είναι αυτός ο φιλοπόλεμος, ιμπεριαλιστικός, τρομοκρατικός οργανισμός που βομβαρδίζει, εισβάλλει, κατέχει χώρες και δε γνωρίζει αν τα Ιμια είναι ελληνικά)

θα ήταν αρκετό, ώστε:

Να έχει καταργηθεί το σύνολο των φόρων και των χαρατσιών που υφίσταται ο ελληνικός λαός επί της μικρής ακίνητης περιουσίας του (3,2 δισ. ευρώ)
Να μην έχει επέλθει η κατάργηση των δώρων σε κύριες και επικουρικές συντάξεις (1,776 δισ. ευρώ)
Να μην έχουν γίνει οι αυξήσεις φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης (από τις οποίες η κυβέρνηση προσδοκούσε 500 εκατ. ευρώ)
Να μην έχει επέλθει η κατάργηση των δώρων στο δημόσιο τομέα (431 εκατ. ευρώ)
Να μην έχει επιβληθεί η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης κατά δύο έτη (1,02 δισ. ευρώ)
Να μην έχουν περικοπεί τα επιδόματα αναπήρων (82 εκατ. ευρώ)
Να μην έχουν περικοπεί τα προνοιακά οικογενειακά επιδόματα (86 εκατ. ευρώ)
Να μην έχουν περικοπεί οι επιστροφές φόρων στους αγρότες (152 εκατ. ευρώ)
Να μην έχουν μειωθεί οι επιδοτήσεις του ειδικού φόρου κατανάλωσης πετρελαίου για τους αγρότες (130 εκατ. ευρώ)
Να μην έχουν μειωθεί τα φορολογικά οικογενειακά επιδόματα (379 εκατ. ευρώ)
Να μην έχουν περικοπεί τα εφάπαξ (247 εκατ. ευρώ)
Να μην έχουν προβλεφτεί απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων (167 εκατ. ευρώ)
Να μην έχουν περικοπεί τα ειδικά επιδόματα ανεργίας (30 εκατ. ευρώ)
Να μην έχει κοπεί το ΕΚΑΣ στους κάτω των 65 ετών δικαιούχους (114 εκατ. ευρώ).
Μάλιστα, αν ο ελληνικός λαός δεν είχε πληρώσει τον «ιμπεριαλιστικό φόρο» υπέρ ΝΑΤΟ, όχι μόνο θα είχαν αποφευχθεί όλα τα προηγούμενα, αλλά θα υπήρχε και ένα περίσσευμα ύψους 200 εκατομμυρίων, με τα οποία θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί και το σύνολο των περικοπών στον τομέα της Παιδείας.

Εν ολίγοις:

Αν η Ελλάδα δεν ήταν στο ΝΑΤΟ και ο ελληνικός λαός δεν πλήρωνε όσα έχει πληρώσει - μόνο τα δύο τελευταία χρόνια - για τις συμμαχίες της εγχώριας πλουτοκρατίας με το διεθνή ιμπεριαλισμό, τότε, και μόνο εξ αυτού του λόγου,

όλα όσα προβλέπονται στο «μνημόνιο 3» για την περίοδο 2013 - 2016

(περικοπές μισθών 1,497 δισ. ευρώ,

περικοπές συντάξεων 5,475 δισ. ευρώ,

περικοπές στην Υγεία 1,113 δισ. ευρώ,

περικοπές στην Πρόνοια 0,307 δισ. ευρώ,

περικοπές στην Εκπαίδευση 0,133 δισ. ευρώ)

θα μπορούσαν - πολύ απλά - να μην υπάρχουν.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τι περιεργο παντως η Ελλαδα να ειναι πολυ ψηλα στις εξοπλιστικες δαπανες. Δεν θα επρεπε ας πουμε το η Ελβετια να εχει μεγαλυτερες;

αγαπημένος ο ανδριανόπουλος . Ζει ελλάδα ;

Διότι τον κ. Στουρνάρα στηρίζει ο Πρωθυπουργός. Που, αν θυμάμαι καλά, έγινε αρχηγός της ΝΔ με την υπόσχεση επιστροφής στις ιδεολογικές ρίζες της παράταξης.

μα η επιστροφή στις ρίζες δεν είναι το νόμος και τάξη? δλδ ξύλο , τρομοκρατία, παρακράτος κλπ? Ο “εθνάρχης” Καραμανλής τα εφάρμοσε πανέμορφα αυτά χρόνια πριν.

Ο κ. Στουρνάρας δεν έκρυψε ποτέ τις πεποιθήσεις του για ένα περισσότερο σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο οικοδόμησης της ελληνικής κοινωνίας.

νομίζω αναρχομηδενιστής είναι ο στουρνάρας . παίζει να συμμετέχει και στους ΣΠΦ.

Σε τελευταία ανάλυση, στην Ελλάδα χρεοκόπησε τα Δημόσιο. Γιατί λοιπόν τελικά αυτό προστατεύεται, σε βάρος της «αθώας» ιδιωτικής οικονομίας;

οι ιδιψτικές εταιρείες/τράπεζες κλπ είναι μια χαρά . ακμαίες . και μην ακούτε για αλαφουζολατσομπομπολοβαρδινογιαννομελισσανίδηδες. Το κράτος είναι το μοναδικό μας πρόβλημα

Οταν ουσιαστικά δημεύεται η ατομική περιουσία, τι συνδέει πλέον τον πολίτη με την έννομη τάξη; Η Δημοκρατία είναι ταυτόσημη με την ατομική ιδιοκτησία. Οταν αυτή περιφρονείται, τότε και η Δημοκρατία χάνει το πιο ουσιαστικό της στήριγμα.

αυτή η “δημοκρατία” συνδέεται με τα φράγκα και γιαυτό τώρα καταρρέει. γενικά από που προκύπτει πως η δημοκρατία είναι ταυτόσημη με την ατομική ιδιοκτησία? σε μια χούντα π.χ. μπορείς να χεις ατομική ιδιοκτησία.

Ζουγκλα αλίμονο αν ο υγιής ιδιωτικός τομέας περιλαμβάνει μόνο αυτούς που γράφεις και που πράγματι είχαν/έχουν προνομιακές σχέσεις με το κράτος…
Περιλαμβάνει από τις ξένες πολυεθνικές που -αν δεν το έχεις πάρει είδηση- μας έχουν κουνήσει μαντήλι τα τελευταία τρία χρόνια (Shell, Aldi, Fnac, Carrefour, Reckitt, BNP Paribas, Societe Generale και από την περασμένη εβδομάδα και η Credit Agricole…), σε κάποιες περιπτώσεις γιατί δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με κάποια λαμόγια που αναφέρεις, μέχρι και τιμιότατες Ελληνικές εταιρείες όλων των μεγεθών που έβαλαν λουκέτα ή συρρικνώθηκαν και φυτοζωούν. Περιλαμβάνει όλα τα λουκέτα που βλέπεις γύρω σου.
Ναι, το γαμωκράτος είναι το κύριο πρόβλημα και ο βασικός υπαίτιος αυτής της καταστροφής!

Αντίστροφα πάει, δημοκρατία ποτέ και πουθενά δεν υπήρξε χωρίς ατομική ιδιοκτησία!

Στο κάτω-κάτω δεν καταλαβαίνω γιατί θέλεις να διαφωνήσεις και εδώ με τον Ανδριανόπουλο, εκτός και αν συμφωνείς μαζί μας πως ο Στουρνάρας δημεύει την ιδιωτική περιουσία για να υποστηρίξει ένα καθαρά μαρξιστικό μόρφωμα, τον Ελληνικό δημόσιο τομέα, άρα νιώθει την ανάγκη να τον υπερασπιστείς.

Μα γράφει χαζομάρες μωρέ για να υποστηρίξει την θέση του. οκ , πιστεύει ακράδαντα ότι το κράτος είναι το πρόβλημα. άντε να το δεχτώ. ε όχι όμως να λέει πως ο Στουρνάρας είναι σοσιαλδημοκράτης…στον ιοβε ήταν ο άνθρωπος, συντηρητικός είναι, συνεργάζεται με το ΔΝΤ, ζιβάγκο δε φοράει τι στο διάολο :stuck_out_tongue:

Επίσης εγώ έγραψα πως δημοκρατία δεν είναι [B]ταυτόσημη [/B] με την έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας. το αν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία χωρίς ιδιοκτησία κλπ κλπ το συζητάμε αν θες, αλλά είναι άλλη κουβέντα.

Τώρα για το κράτος. Οκ κακό κράτος φταίει ναι.αλλά όχι να φτάσουμε στο σημείο να παραβλέπουμε πως και ο ιδιωτικός τομέας στην ελλάδα είναι γτπ. Χρεωκόπησε και αυτός ,τι να κάνουμε δλδ. γεγονός είναι. πολλές τράπεζες ήταν έτοιμες για κανόνι και τις έσωσε το κράτος. με λίγα λόγια, γιατί να δώσω συγχωροχάρτι στον ιδιωτικό τομέα? επειδή το κράτος μας είναι ένα μεγάλο μπουρδέλο?

Μιουλ, γκαιμπελίζεις επικίνδυνα, πρόσεξέ το.
Κρατισμός και μαρξισμός δεν είναι το ίδιο πράγμα. Κρατιστής μπορεί να είναι κάλιστα και ένας θιασώτης του καπιταλιστικού συστήματος. Πρώτα απ’ όλα υπάρχει ολόκληρη οικονομική σχολή στην πολιτική οικονομία που θεωρεί θεμιτή την συνύπαρξη ενός εκτεταμένου δημοσίου τομέα με την ιδιωτική πρωτοβουλία. Ο Κέινς, ως μεγαλοαστός οικονομολόγος τών αρχών του προηγούμενου αιώνα, αν δεν εξοργιζόταν με την παντελώς αυθαίρετη ταύτιση της θεωρίας του με τη μαρξιστική, τουλάχιστον θα απαξιούσε να ασχοληθεί για λόγους στοιχειώδους σοβαρότητας.

Στα του οίκου μας ο Στουρνάρας δημεύει κατά κάποιο τρόπο την ιδωτική περιουσία των Ελλήνων μικροαστών για να ξεπληρώσει τους δανειστές. Γι’ αυτό τον λόγο επιδιώκει να μικρύνει το κράτος για να προκύψουν επιπλέον έσοδα που θα κατευθυνθούν ως τοκοχρεολύσια στις τσέπες των δανειστών. Εφόσον οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοεκδότες-μεγαλοεργολάβοι έχουν αποφασίσει οτι δεν γουστάρουν να πληρώσουν το μερίδιο που τους αναλογεί για να ξεπληρωθούν οι δανειστές, είναι λογικό επόμενο ότι το μεγαλύτερο βάρος θα πέσει στους υπόλοιπους. Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι σύμφωνη με αυτή την απαίτηση, οπότε ακολουθεί την ανάλογη πολιτική μέσω του αρμόδιου υπουργού της. Αυτά νομίζω οτι έπρεπε να τα γνωρίζεις όταν τους ψήφιζες και να μην στηρίζεσαι σε αυταπάτες… :wink:
Αφού ταύτισες το συμφέρον σου με αυτό του Λάτση, θα υποστείς και της συνέπειες. Θα πληρώσεις, θέλεις δε θέλεις, αυτά που δεν είναι διατεθειμένος να πληρώσει αυτός και θα πεις κι ένα πατριωτικό τραγούδι για να νιώσεις πιο όμορφα… :slight_smile:

Ώπα. Ο Στουρνάρας παιδί του Σημίτη ήταν, είναι ξεκάθαρα σοσιαλδημοκράτης και δεν το κρύβει. Και μάλιστα στα νιάτα του υπήρξε και κνίτης, πράγμα που ίσως εξηγεί κάποιες κρατιστικές εμμονές.

Τώρα, επιμένεις να απαξιώσεις τον ιδιωτικό τομέα, αλλά θα σε απογοητεύσω δεν είναι έτσι: H κρίση της Ελλάδας ξεκίνησε καθαρά ως κρίση [B]δημόσιου[/B] χρέους, σε αντίθεση με αυτά που συνέβησαν σε άλλες χώρες της περιφέρειας του ? π.χ. Ισπανία και Πορτογαλία όπου υπήρχε θέμα υπερβολικού ιδιωτικού δανεισμού, φουσκών στα ακίνητα κλπ. Τον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα το κράτος τον χρεοκόπησε.
Και τις τράπεζες φυσικά, αφ’ ενός μέσω του PSI και αφ’ ετέρου μέσω ενός αποτυχημένου νομοθετικού/ρυθμιστικού πλαισίου που δεν τους επιτρέπει να διεκδικήσουν τα οφειλόμενα από ιδιώτες και ενός ακόμα πιό βραχυκυκλωμένου και αργού συστήματος απονομής δικαιοσύνης.
Και πριν βγεί κανείς και αρχίσει να τσιρίζει “Αααα, ο Mule θέλει οι τράπεζες να πάρουν τα σπίτια του κοσμάκη” εξηγώ:
Aν στην Ελλάδα ένα λαμόγιο δανείστηκε το 100% της εμπορικής αξίας του σπιτιού που αγόρασε, δεν έχει αποπληρώσει ούτε το 1% της αξίας αυτής και επιμένει να μην πληρώνει, αν το σπίτι θεωρείται πρώτη κατοικία του λαμόγιου η τράπεζα δεν μπορεί να το βγάλει σε πλειστηριασμό για να πάρει τα λεφτά της (ή όσα από αυτά μπορεί με δεδομένες τις συνθήκες στην αγορά ακινήτων) λόγω κυβερνητικής απόφασης…
Και αυτό συμβαίνει σε άπειρες περιπτώσεις…
Αν ένας φουκαράς είναι στο νοίκι και δεν πληρώνει, μπορεί να του γίνει έξωση στις 50 μέρες. Ο νόμος στην Ελλάδα προστατεύει πρώτα και πάνω από όλους τα λαμόγια. Αν αυτό είναι δικαιοσύνη και κυριαρχία του νόμου εγώ είμαι η μητέρα Τερέζα.

Παρ’ όλα αυτά επιμένω στην σταθερή μου θέση από το 2008 πως το κράτος ή η ΕΕ δεν έχουν καμία δουλειά να “ανακεφαλαιοποιήσουν” καμία γαμωτράπεζα. Οι τράπεζες είναι ανώνυμες εταιρείες και ο μόνος τρόπος να ανακεφαλαιοποιούνται α.ε. στην ελεύθερη αγορά είναι μέσω αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου. Τελεία.
Τα περί “συστημικού ρόλου”, “too big to fail” κλπ. είναι απλά κουραφέξαλα…

CJ ειλικρινά έχω κουραστεί να πρέπει να απαντάω στις ίδιες ανοησίες, απορώ που δεν έχετε κουραστεί ορισμένοι να τις επαναλαμβάνετε…

Τα πράγματα είναι απλά, σταμάτα να γράφεις με φανατισμό τις ίδιες και τις ίδιες ανιστόρητες [U][B][SIZE=“3”][COLOR=“RoyalBlue”]$[/COLOR][/SIZE][/B][/U].
Η σοσιαλδημοκρατία έχει αποκηρύξει τον μαρξισμό εδώ και 80-90 χρόνια, ειδικά το γερμανικό SPD που ήταν το μεγαλύτερο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στις αρχές του 20ού αιώνα, το έκανε πριν από τον Α΄ΠΠ.
Κεινσιανισμός και σοσιαλδημοκρατία δεν ταυτίζονται (βλέπε Αμέρικα 1933-1975).
Στην Ελλάδα δεν κυβέρνησε ποτέ μέχρι σήμερα, κόμμα με μαρξιστικό πρόγραμμα ή προσανατολισμό.
Συντηρητικοί (βασιλικοί), λαϊκοί δεξιοί (Λαϊκό κόμμα) και φιλελεύθεροι (βενιζελικοί) μέχρι το 1941. Οι ίδιοι πάνω κάτω με διαφορετικές ονομασίες από το ?44 μέχρι το 67 (ΕΠΕΚ, Ελληνικός Συναγερμός, ΕΡΕ, Ενωση Κέντρου). Φιλελεύθεροι και σοσιαλ-δημοκράτες/φιλελεύθεροι (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ)από το ?74 μέχρι και σήμερα.
Εκ των ανωτέρω καταλήγουμε εύλογα στο συμπέρασμα πως το γαμημένο πελατειακό κράτος που «απολαμβάνουμε», είναι δημιούργημα των παραπάνω που άσκησαν κατ? εξακολούθηση την εξουσία και όχι αυτών που δεν έχουν περάσει ούτε στο όνειρό τους από τα ενδότερα διαμερίσματα του μεγάρου Μαξίμου όπως οι κομμουνιστές και τα λοιπά αριστερά φρούτα μαρξιστικής προέλευσης.

υ.γ Η σύμπραξη ΝΔ-Συνασπισμού το ?89 είχε ειδικό σκοπό που δεν αφορούσε σε καμία περίπτωση την διακυβέρνηση της χώρας.

Βεβαια ο Φλωρακης μια χαρα συμφωνησε για τις ψηφιακες παροχες στην Ιντρακομ…

Ο Ανδριανόπουλος ξέρει καλύτερα από εσάς τι θα πει σοσιαλδημοκράτης, του τα έμαθαν στο ΠΑΣΟΚ.

Πες Mule, φύσαγε ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας, όχι σαν τον Ισπανοϊταλικό και έρχεται το κράτος και μας τον χρεωκοπεί!

Κρίση καθαρά του δημόσιου τομέα όταν ο ιδιωτικός τομές έβαλε το χεράκι του και με τους διεφθαρμένους+λαμόγια του δημοσίου χρεοκόπησαν το κράτος προς όφελος του πρώτου … ??? χμμμ ΟΚ :-k:-k:-k

Μεγάλος σοσιαλιστής ο Σημίτης ναι :stuck_out_tongue:

Μα ο ιδιωτικος τομεας ειναι οτι του επιτρεπεις να γινει. Αν εχεις ενα μεγαλο διεφθαρμενο δημοσιο , επομενο ειναι να εχεις και αντιστοιχο ιδιωτικο τομεα. Το δημοσιο πρεπει να μικρυνει ωστε διεφθαρμενοι πολιτικοι να εχουν μικροτερη δυναμη να επηρεαζουν καταστασεις. Πιστευεις αν ειχες εναν ακομα μεγαλυτερο δημοσιο τομεα θα ηταν τα πραγματα καλυτερα. Γιατι; Τι θα αναγκαζε τον δημοσιο τομεα να εγυγιανθει;