Α ώστε έτσι κύριε…:roll:
Και όμως οι χωριαταραίοι από το Austin είναι κατά τη γνώμη μου, μαζί με τους ryche (με fates και voivod να ακολουθούν από κάθε πλευρά) οι δύο πυλώνες αυτού που λέμε progressive metal. Καταλαβαίνω να μην αρέσουν γενικά, αλλά εσύ έχεις αποδειχτεί αρκετά θρασάς για να μην σου αρέσουν (να αποκαλύψω στο κοινό την γνώμη σου για mekong? :p)
Πάντως στην πρώτη πρόκληση οι warlord διεκδικούν ένα x τουλάχιστον (σπόντα για να χωθεί ο moon)
Δεν τίθεται σύγκριση, μην λέμε τα αυτονόητα… Δεν μπαίνει στο στοίχημα καν.
[B][I]listen to me children of the night[/I][/B]
χαχα, αν δεν τσιμπούσες θα σε έπαιρνα τηλέφωνο να τσεκάρω ότι ζεις. Την ξέρω την άποψή σου για τους απαράδεκτους από το Austin. Όσο για την άποψή μου για τους Mekong τη λέω και μόνος μου (γενικά δίνε ελεύθερα, δεν τρέχει): λάθος μπάντα, λάθος μουσική, χαμηλού επιπέδου ήχος και αισθητική με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Το ότι έχω αποδειχτεί θρασάς (από τις κατ’ ιδίαν συνομιλίες μας φαντάζομαι ότι εννοείς, γιατί εδώ μέσα με έχει φάει η prog rock discipline 
) δε σημαίνει ότι ακούω και Sodom (μαζέφτε με, θάβω ακατάσχετα)
Εντάξει, ναι, αν και στα σημεία προτιμώ το 'ryche. Πάντως είναι 1-2 metal EPs eva. No doubt.
Τα λέγαμε οι τρεις μας γύρω από ένα τραπέζι λίγο πριν τα Χριστούγεννα σχετικά με το θέμα. Μην τα πούμε και δημόσια τώρα. Σε κάθε περίπτωση, με τη δήλωση 1-2 metal EPs eva ας κάνουμε ανακωχή (αν και σε έχω ικανό να μας πεις για κανα Haunting The Chapel βραδυάτικο). :p:har:
Όλα αυτά ενώ ο Dragonaut ακούει top-5 metal δίσκο (eva, as well).
Ναι αλλά και το τοπ EP eva του ίδιου συγκροτήματος είναι και ρίχνετε στοιχήματα σε λάθος τελικό
[B]svarttjern[/B] - towards the ultimate
top-5 Death δίσκων άνετα.
εσύ που γουστάρεις power-progressive νιώσε
Ισχυει
[B]Aptorian Demon[/B] - Angst, Jammer og Fortvilelse
Καλημέρα.
Ηοpeto,αν απλα σε συμπαθουσα,τωρα σε λατρευω.
Απο τους αγαπημενους μου δισκους ever!!!
Τι να πω,γενικά λατρεύω τα πρώτα χρόνια του Stewart,είτε με Beck,είτε με Faces,είτε solo,λατρεύω τη φωνή του…Αλλά τα τραγούδια αυτού του δίσκου είναι…Η εισαγωγή του Maggie Mae είναι απλά απίστευτη,πολύ όμορφη τραγουδοποιία,απλά σε κάνει αυτός ο δίσκος να ξενερώνεις με την στροφή που πήρε η καριέρα του!
Πάλι αυτό ακούω!
Έστω και λίγο καθυστερημένα, respect στην άποψή σου φίλε μου. Κι εγώ είμαι μέγας οπαδός της εν λόγω μπάντας (εδώ και 20κάτι χρονάκια), αλλά νομίζω ότι το The Dungeons Are Calling δε στέκεται πάνω από τα σύννεφα (όπως τα άλλα δύο). Απόψεις φυσικά και κουβέντα να γίνεται πάνω απ’ όλα.