Μουσικές Μπουρδολογίες

Πολλές φορές κάποιοι ποστάρουν στο “Βαριέμαι…” για μουσικά που δεν κολλάνε πουθενά.Σκέφτηκα να μπει κάτι αντίστοιχο στο διάφορα για να λέει ο καθένας την αποψάρα του ή και τη μλκια του.Αν θεωρείτε πως δεν χρειάζεται,delete.

Με εκνευρίζει το ότι ελάχιστοι έχουνε τα ίδια(παρόμοια δηλαδή γιατί τα ίδια δεν γίνεται) ακούσματα με μένα.Δεν είμαι από αυτούς που απολαμβάνω να ανακαλύπτω την Χ,Υ μπάντα και να μη την ακούει κανείς άλλος,να είναι το κρυφό μου μυστικό.Ούτε γουστάρω να μπαίνω να μιλάω για πράγματα παντελώς άγνωστα θέλοντας να το παίξω ιδιαίτερος και ψαγμένος(ουάου).
Αυτό που μου φαίνεται αδιανόητο είναι πως γίνεται να αγνοεί ένα rock (?) κοινό μια ολόκληρη rock σκηνή που είναι παραπάνω από ενεργή στην Αμερική.Από άκρη σε άκρη σε ολόκληρη την Αμερική,άπειρες μπάντες με σεβασμό στο παρελθόν της rock μουσικής της χώρας τους αλωνίζουν στα club της.Oι μουσικές τους, είτε πιο παραδοσιακές είτε κινούμενες σε πιο alternative μονοπάτια,βασίζονται σε rock,soul,funk,jazz,blues,country,μεχρι και hip-hop beats πιθανόν να συναντήσει κάποιος σε κάποιες από αυτές.Το αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές “ακούγεται” άκρως αμερικανικό,εθιστικό σε κάποιους από εμάς.
Κι εδώ ακριβώς ίσως είναι το πρόβλημα.Μάλλον δεν είμαστε “μαθημένοι” ή συνηθισμένοι καλύτερα(γιατί η αποδοχή και αναγνώριση της καλής μουσικής δεν νομίζω να προέρχεται ποτέ από… εκμάθηση) στην ακρόαση μιας μουσικής βαθειά ριζωμένης στην παράδοση μιας τόσο μακρυνής και εντελώς διαφορετικής κουλτούρας από τη δική μας χώρας.Δεν φαίνεται παράλογο αυτό.Κι όμως,ακόμα κι έτσι να το δούμε,γιατί το blues έγινε αισθητά πιο αποδεκτό σε εμάς όπως επεξεργάστηκε και μεταλλάχθηκε από τους Βρετανούς μουσικούς και όχι από τους Allman Brothers ή τους Paul Butterfield Blues Band?Τι διαφορετικό είχε ο Eric Clapton από τον Johnny Winter?
Και εκτός blues,τα πράγματα δεν αλλάζουν ιδιαίτερα.Οι Aerosmith,Kiss,οι Grand Funk και οι Lynyrd Skynyrd,μάλλον πάντα θα υπολείπονται στην υπόληψη των μουσικόφιλων της χώρας μας σε σύγκριση με τους Sabbath,τους Zeppelin και τους Purple για παράδειγμα.Ακόμα και αν οι πρώτοι μάζεψαν και οι τελευταίοι μακάρι να μαζέψουν μεγάλο ακροατήριο στις συναυλίες τους,νομίζω πως είναι εξαιτίας της μεγάλης προσέλευσης “τουριστών” σε αυτές και όχι γιατί έχουμε τόσες χιλιάδες οπαδούς τους.Οι Black Crowes ή οι Gov’t Mule επίσης,ποτέ δεν συνάντησαν την αναγνώριση που θα έπρεπε στη χώρα μας,σε εποχές μάλιστα που δεν είχαμε σύγχρονες classic rock μπάντες να πρωτοστατούν.
Ακόμα "δραματικότερο"είναι το πως ένας Έλληνας ροκάς συγκινείται πολύ περισσότερο από τον θάνατο του Μητροπάνου που “με τα τραγούδια του έχω φέρει και δυο γυρβολιές βρε αδερφέ”,απ’ότι ας πούμε με τον θάνατο του Levon Helm για παράδειγμα.Ενός από τους καλύτερους ντράμερ στην ιστορία της rock μουσικής και με μουσικό παρόν,παρακαλώ,όχι έναν επαναπαυμένο στις δόξες του χτες μουσικό(σιγά μη δε σας την έσπαγα με τους The Band :bleh:).

Anyway,ξέφυγα.Το θέμα είναι πως τελευταία έχω ακούσει τόσες αμερικανικές κυκλοφορίες(ή με ξεκάθαρες αμερικανικές επιρροές,βλ. Matt Schofield) της τελευταίας δωδεκαετίας και συνεχίζω καθημερινά να ανακαλύπτω κι άλλες.Κυκλοφορίες πραγματικά καλές,όχι δισκάκια αναμασήματα πρακτικών του παρελθόντος.
Megafaun, Susan Tedeschi, North Mississippi Allstars, Counting Crows, Widespread Panic, The Black Crowes, Gov’t Mule, My Morning Jacket, Derek Trucks, Phish, Dave Mathews.Ακόμα και παλιοί μουσικοί μας κόλλησαν στον τοίχο με κυκλοφορίες τους.Levon Helm,Buddy Guy,Pinetop Perkins,Eric Clapton,Robert Plant.Παλιές και νέες μπάντες που έχουν κάτι για όλους.Με ζεστούς ήχους.Με πλήρεις μπάντες όπως συνέβαινε παλιά ή με πιο μινιμαλιστικά σχήματα.Με μια πλήρη "ορχήστρα"όπου χωράει μέσα σαξόφωνα και ακορντεόν,με σχήματα μιας φωνής, συνοδεία κιθάρας ή ενός πιάνου.Και είναι κάποιες από τις πιο γνωστές οι αναφερόμενες μπάντες.Με μία πρόχειρη αναζήτηση στο youtube μπορεί να ανακαλύψει κάποιος άπειρα συγκροτήματα που παίζουν σε μεγάλα ή μικρότερα clubs και αξίζουν την ευκαιρία να ακουστούν από όλους μας.Δεν έχω ακούσει παρά ελάχιστα πράγματα από κάποιες από αυτές τις μπάντες που ανάφερα παραπάνω,δεν τα λέω σαν “γνώστης” κι εγώ,έτσι κι αλλιώς είναι πολύ ετερόκλητα τα σχήματα αυτά.Κάποια στην τελική ίσως και να μη μου λένε πολλά,αλλά είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κοντά στην αισθητική μου και στο μουσικό μου γούστο.

Το ερώτημα είναι.Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να μην ενδιαφέρονται παρά ελάχιστοι για μουσικές που εμένα με συγκλονίζουν και με διαμορφώνουν πιθανόν και σαν άνθρωπο?Τι ακούω στον Anders Osborne και στον Rich Robinson που δεν ακούνε οι υπόλοιποι?Γιατί για εσάς το “arena rock” είναι οι Oasis και για εμένα ο Springsteen και ο Tom Petty?Δεν αισθάνομαι ξεχωριστός ακούγοντας κάτι έξω από τα “συνηθισμένα”,αυτό θα ήταν γαμάτο.:pΑπλά,θέλω να μοιραστώ τις μουσικές μου με τους γύρω μου και δεν με νιώθει κανείς.Μιλάω με ροκάδες και με κοιτάνε σα να είμαι εξωγήινος.Θέλω να πω σε κάποιον για roots-rock(χαζός όρος…) και να μη με κοιτάει σαν χάνος.Θέλω να βρω κοινό σημείο επαφής με κάποιον και δεν υπάρχει κανείς.
Τι ζητάω ρε γαμώτο?

Παραληρήματος τέλος.


:hippy:

Αν έχει κάνει κανείς τέτοιο ποστ στο “Βαριέμαι…” ποτέ πείτε μου…:stuck_out_tongue:
Για 5-6 γραμμές το πήγαινα και το έχασα,δεν έχει και πολύ “ροή” ο λόγος…Έχασα και το νόημα,δεν ήξερα τι σκοπό είχα κάποια στιγμή,που ήθελα να το πάω,αχταρμάς.

Ωραίος ο Hopeto από πάνω.
Εγώ θελω να πω,έτσι απλά και χωρίς λόγο,ότι τις περισσότερες φορές το arena rock είναι ότι πιο απωθητικό υπάρχει για μένα στην μουσική.

Ω ναι

οι full houze πως σας φαινονται?

southern rock μπαντα απο θεσσαλονικη ιεναι και μολις βγαλανε δικο τους σιντι

ps:σε ποιο αντιστοιχο θρεντ βαζουμε για southern?

Πάντως hopeto να σημειώσω ότι όπως εμείς αγνοούμε(η σωστή λέξη είναι oblivious) μεγάλο μέρος της σκηνής της (βόρειας)Αμερικής, έτσι και οι Αμερικάνοι μου δίνουν την εντύπωση πως είναι έγκλειστοι κατά το μεγαλύτερο μέρος στην μουσική του τόπου τους(που πέρα από τα σύγχρονα είδη εγώ αντιλαμβάνομαι κυρίως ως soul, country και σε κάποιο βαθμό classic rock), αγνοώντας την ευρωπαική σκηνή. Οπότε δεν μου φαίνεται κι ιδιαίτερα παράλογο.

Yeah!

Πολύ ωραία τα κομμάτια!!!Δεν τους ήξερα.Έχουν full - length ή κάτι επίσημο τέσπα?

Υπάρχει αυτό τo thread (http://www.rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=2183&highlight=southern).Πρόσεχέ το όμως,έχει μεγάλη κίνηση,μη χάσεις καμιά εξέλιξη…:stuck_out_tongue:

Δεν θα διαφωνήσω ιδιαίτερα…Γενικά δε νομίζω πως υπάρχει αυτό το μουσικό “πάρε δώσε” μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής πλέον και ίσως εκεί να βρίσκεται το πρόβλημα.
Η Αμερική είναι υπεύθυνη για τη γέννηση του rock και του σκληρού ήχου γενικά και δε νομίζω να διαφωνεί κανείς.Ο κόσμος εκεί, ακόμα και τώρα ακούει rock μπάντες,κλασικές και νέες,υπάρχει γενικά μια ζωντανή σκηνή για να ακολουθήσει κάποιος.Όπως είπα και παραπάνω,οι μουσικές τους είναι “αμερικανικές”,το νιώθεις αυτό στους Drive By Truckers πχ(που μου βγάζουν στα ηλεκτρικά τους κάτι από το παραμορφωμένο του Young αν ενδιαφέρεσαι 8) ),ίσως κάποιους να τους ξενίζει κιόλας αυτό το έντονο “άρωμα”.

Έχει ενδιαφέρον να δούμε πως στη rock σκηνή της Αμερικής δεν ακούς ιδιαίτερες επιρροές ευρωπαικών μπαντών πλέον,ίσως και γιατί δεν υπάρχει ουσιαστικά ευρωπαϊκή σκηνή σήμερα που να έχει τις βάσεις της στην soul,bllues,country(εντάξει,λογικό για την τελευταία) μουσική,όπως υπήρξε στο παρελθόν. Ίσως στα blues μπορείς να αναφέρεις κάποιους μουσικούς που δεν ακούγονται αρκούντως…“Αμερικανοί” ή να μπορείς να πεις πως ακούς Zeppelin για παράδειγμα στους Gov’t Mule, αλλά ως εκεί.
Γενικά μου φαίνεται πάντως πως δεν εξάγουν πλέον μουσική με τον τρόπο που το έκαναν αυτές οι δύο ήπειροι στο συγκεκριμένο ήχο.
Το “παράπονο” ήταν προσωπικό πάντως.Σε φάση,εγώ ο Mule και δυο τρεις φίλοι κρατάμε το φρούριο!:pΥπερβολή αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ.

hopeto, τι ακριβώς σου στερεί το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πολλοί με τα δικά σου ακούσματα; σε πολλά που ρωτάς, απαντάς ο ίδιος εν μέρει. οι έστω λίγοι που λες ότι έχετε σημείο επαφής δεν αρκούν; είναι μόνο στο ιντερνετ ενώ τους θες κι έξω απ’ αυτό; θες απλώς μεγαλύτερη ποσότητα ακροατών; τι ακριβώς;

Κι εγώ να πω την αλήθεια δεν το πολυκαταλαβαίνω αυτό, νομίζω ότι από την περιγραφή του κάθε είδους μουσικής και των καλλιτεχνών που το εκπροσωπούν μπορεί ο καθένας να αποφασίσει αν θα το ψάξει πιο underground το κάθε παρακλάδι. Ας πούμε και με τον ΑΠΕΙΡΟ underground progressive χώρο εκτός του DeKay και κάποιων άλλων δεν βλέπω να συγκινείται πολύς κόσμος αλλά το καταλαβαίνω, τουλάχιστον κάποιες φορές προσπαθώ να δίνω μια περιγραφή του τι παίζει ο καθένας και από εκεί και πέρα αν θέλει ο καθένας μπαίνει στον κόπο να ακούσει. Πάντως με το ότι ο Έλληνας δεν είναι εξοικειωμένος με πιο παραδοσιακές αμερικάνικες μουσικές θα συμφωνήσω. Επίσης να πω ότι διαφωνώ κάθετα για αυτό που είπες με τον Μητροπάνο για τον πολύ απλό λόγο. Άσχετα με το ότι οι μουσικές του Helm έχουν σαφώς μεγαλύτερη σχέση με την rock, έχει άλλη βαρύτητα ο θάνατος του Μητροπάνου αφού όλοι έχουμε μεγαλώσει και έχουμε δεθεί με τα τραγούδια του.

Nα πω κι εγω το εξης.Αφ ενος καταλαβαινω αυτο που θελει να πει ο Hopeto διοτι καπως ετσι νοιωθω κι εγω στον τομεα ‘‘Κινηματογραφος’’ αφου βλεπω οτι ελαχιστοι ειναι αυτοι που πραγματικα ενδιαφερονται να ψαχτουν λιγο παραπανω και αρκουνται απλα στις ευκολες εμπορικες λυσεις,αλλα οπως και να το κανουμε στην τελικη γουστα ειναι αυτα.
Μουσικα τωρα,προσωπικα κι εγω θεωρω οτι καλο θα ηταν οι μεταλαδες κυριως του forum να ψαξουν και το rock και να μην αρκουνται μονο στους Sabbath και τους Zeppelin.
Στην Ελλαδα ουτως η αλλως χρονια τωρα που ακουω αυτην τη μουσικη εχω βαρεθει να συναντω το εξης φαινομενο:αυτος που ξεκιναει απο το rock καποια στιγμη θα παει στο metal και η μεταβαση θα ειναι πιο ομαλη,αλλα αυτος που ξεκιναει απο το metal περα απο καποια γνωστα groups(Zeppelin,Sabbath,Purple,Rainbow) και δεν θα παει στο rock να ψαχτει και στην τελικη θα σνομπαρει πραγμα που προσωπικα με εκνευριζει ιδιατερα.
Αυτο το τελευταιο φαινομενο για μενα λεγεται φαινομενο Metal Hammer,που εμεις οι παλιοι το φαγαμε πολυ στη μαπα,με τους μεταλοξερολες που οταν κορεστηκε το metal αποφασισαν να μαθουν τι εστι rock και να κοπανανε καθε μηνα αφιερωματα λογικης ‘‘Back To Roots’’.
Παντως συμφωνω με αρκετα απο αυτα που λεει ο Hopeto…

Οι Full House είναι μια εξαιρετική περίπτωση μπάντας απ την πόλη μας. Έχουν μελετήσει και γνωρίζουν πολύ καλά αυτό που παίζουν,με τη διαφορά ότι δεν είναι καινούριοι στην πιάτσα… Υπάρχουν σχεδόν καμιά 15ετία,έχουν οργώσει την Ελλάδα σε ότι Bikers Fest και συναφή εκδήλωση έχει υπάρξει και δυστυχώς στην αρχή,όταν πήγαν να κάνουν το αρχικό τους μπαμ,κάποια- χμ πως να το θέσω - νομικά κωλύματα ας το πω τους εμπόδισαν τότε να εξελιχθούν γρηγορότερα.Απ ότι μαθαίνω το καλοκαίρι θα μας εκπροσωπήσουν και διεθνώς σε κάποια φεστιβαλ. Κάνουν άπειρα live,τα οποία καταλήγουν σε jams με φίλους και γενικά πρόκειται για αξιολογότατο γκρουπ του είδους.

Μία ακόμα περίπτωση που χαίρομαι που γνωρίζω εκ των έσω επίσης,είναι μια blues μπάντα απ την ελληνική επαρχία και συγκεκριμένα απ τη Χαλκιδική.Λέγονται Tubescreamers,επίσης έχουν λιώσει στα live,πάρα πολυ διαβασμένοι πάνω στο είδος και γενικά μάστορες σε θέματα ήχου.Έχουν παίξει με πολλούς(Blues Wire,Nick&the Backbone κ.α) και έχουν κυκλοφορήσει ήδη ένα δίσκο.Τώρα γράφουν τον δεύτερο.

Το myspace τους… http://www.myspace.com/tubescreamers1

Τώρα πιο ον τόπικ…
Σχολιάζοντας τον συλλογισμό του hopeto,με τον οποίο συμφωνώ 2112%,πιστέυω ότι το μουσικόφιλο ακροατήριο στο ελλάντα,έχει επιδερμική ενασχόληση με τα ακούσματα του.Και αν ένα μουσικό φόρουμ δεν είναι αντιπροσωπευτικό για το τι παίζει,γιατί για να γραφείς σε ένα μουσικό φόρουμ,πάει να πει ότι ενδιαφέρεσαι και λίγο παραπάνω(τουλάχιστον έτσι συμβαίνει σε ένα μεγάλο θέλω να πιστεύω ποσοστό),μια κουβέντα με άτομα που συναναστρέφεσαι λόγω δουλειάς πχ θεωρώ πως θα σε πείσει ότι η μουσική για πολλούς είναι ένα απλό background για να σερφάρουν,να κάνουν δουλειές στο σπίτι,να γυμνάζονται κτλ κτλ.
Και το southern,back to the roots-rock να μην ήταν,μπορείς να πάρεις οποιοδήποτε μη “εμπορικό” είδος και απλά να αντικαταστήσεις τη λέξη. Πως να νοιαστεί κανείς για τον Levon Helm?? Είναι σαν να περιμένεις ένας Αμερικάνος να χύσει μαύρο δάκρυ για τον Μητροπάνο. Ο Βρεταννός θα γιορτάσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες προβάλλοντας τους The Who,εσύ τους γιόρτασες προβάλλοντας την αρχαιο-hellene Βίσση. Είναι θέμα μαζικής κουλτούρας.Δεν έχουμε τις ίδιες πολιτιστικές αναφορές,ούτε καν γλωσσικά,ώστε να αγγίξουν τον μέσο Έλληνα τα όσα οι The Band,ο Dylan,ο Zappa,ο Young έχουν γράψει,πόσο μάλλον οι επίγονοι τους. Σκέψου την εποχή που μεσουρανούσαν όλοι οι ήρωες σου τι κατάσταση επικρατούσε εδώ,πόσοι γνώριζαν αγγλικά,ώστε να παρακολουθούν τα τεκταινόμενα,πόσοι είχαν την οικονομική δυνατότητα να παραγγέλνουν δίσκους απ το εξωτερικό.Εδώ καλά καλά δεν γνωρίζουμε τις δικές μας roots (που όχι δεν είναι τα 9/8 και το μπουζούκι).

Σε ένα άλλο παράδειγμα “αντίλογο” θα μπορούσε να πει κανείς και τα εξής.Θυμάμαι μυθικές στιγμές του φόρουμ με το ελιτ τρολλ Yojimbo πχ που τον συγκινούσε συγκεκριμένα η γιαπωνέζικη κουλτούρα.Τη θεωρούσε εκπληκτική,την έψαχνε σε βάθος,μουσικά,κινηματογραφικά κτλ. Ε προσωπικά ήταν σαν να άκουγα εξωγήινο να μιλάει.Δεν γνωρίζω γρι από Ιαπωνία και πραγματικά μου είναι παντελώς αδιάφορο το να μάθω κάτι,γιατί πολιτιστικά δεν με ιντριγκάρει καθόλου. Μπορεί κάποιος λοιπόν να λέει πολύ απλά "ρε συ hopeto,γιατί να με ενδιαφέρει η Tedeschi και γιατί να την ξέρω??Eσύ πχ γιατί δεν ξέρεις τους γαλλο-Βιετναμέζους Tai Phong που εγώ κόβω φλέβα?(λέμε τώρα) Αυτό είναι το ακραίο παράδειγμα ενός έτερου μουσικόφιλου που ψάχνει σε βάθος αυτό που ακούει.Πολλοί βέβαια είναι αυτοί που δεν ανήκουν σ αυτήν την κατηγορία,οποτε πάμε παρακάτω…

Tα blues απ την άλλη δεν έγιναν μόνο εδώ περισσότερο αποδεκτά,όπως παίχτηκαν απ τον Clapton κτλ.Έγιναν και στις ΗΠΑ.Είναι γνωστή η “παραδοξότητα” αυτή.Τι να πω,μπορεί κάποια στιγμή,να παίξει κανας Άγγλος τίποτα παραδοσιακά Θρακιώτικα και να γίνουν και δω ευρέως γνωστά και τρέντυ.:stuck_out_tongue:

Μέχρι τότε ο Έλληνας ροκάς-που μια χαρά τα ψάχνει τα πράγματα,τηρουμένων των αναλογιών-ας θεωρεί τους Oasis ως το απαύγασμα του arena rock. Μπορεί ψάχνοντας τους να καταλήξει στους Beatles. E μετά δε θέλει και πολύ…

To thread αυτό το έφτιαξα με σκοπό κουβέντα να γίνεται καταρχάς ε.Για οτιδήποτε μουσικό.όχι για τα θέματα που έθιξα παραπάνω.

Κατά τ’άλλα.
Somnabulist oυσιαστικά,δεν μου στερεί τπτ.Ίσως μόνο την παρακολούθηση “καλύτερων” συναυλιών.Η μουσική είναι προσωπικό θέμα καθενός προφανώς.Ο καθένας έχει τα γούστα του.Απλά λέω,πώς γίνεται να είμαστε τέτοια μειοψηφία αυτοί που ασχολούμαστε με τέτοιες μουσικές.
Μου φαίνεται περίεργο πως αυτή η “μαγεία” που νιώθω εγώ δεν αγγίζει πολλούς ανθρώπους “γύρω” μου,είτε στο Internet,είτε εκτός αυτού.Απλά ανάφερα κάποιες σκόρπιες σκέψεις μου,that’s all.:slight_smile:

Karamoutzouni όπως καταλαβαίνεις συμφωνώ με το πρώτο σου σχόλιο.Με αυτό που λες για τον Μητροπάνο,χμμμ…διαφωνώ.
Βασικά μεγαλώνοντας και ακούγοντας μουσική,metal αρχικά και rock στη συνέχεια,για εμένα και άλλους που ξέρω,δεν υπήρχε σαν ενδεχόμενο η ακρόαση λαϊκών δίσκων.Πέρα από τον “φανατισμό” και τον “ουγκ-ανισμό” :stuck_out_tongue: του κοιμάμαι και ξυπνάω με Manowar,ότι δεν είναι metal δεν μ’αρέσει κτλ (και τον όποιο ρομαντισμό μπορεί να έχουν τέτοιες απόψεις γιατί πραγματικά,θυμάμαι με νοσταλγία αυτές τις εποχές),η επιλογή της μουσικής από εκεί και πέρα ήταν αποτέλεσμα των ακουσμάτων και των επιρροών του καθενός μας.Και η λαϊκή μουσική αισθητικά δεν βρισκόταν κοντά μας.Όταν ξεκινούσαμε με Maiden και περνάγαμε στους Guardian και τους Fates,τους Slayer και τους Kreator,κάποια στιγμή στους Heep και τον Hendrix(κι από εκεί και έπειτα χάσαμε την μπάλα) η παρεμβολή λαϊκών ακουσμάτων δεν προέκυπτε από κάπου φυσιολογικά,δεν είχαμε κοινό σημείο επαφής με τον χώρο(και δεν έχουμε ακόμα και τώρα κάποιοι).Είχε υπάρξει ήδη η ανάπτυξη μουσικού και αισθητικού κριτηρίου που δεν “επέτρεπε” την ενασχόληση με τέτοια μουσική…Ι don’t know…

Jiopas συμφωνώ γενικά,αλλά σαν αναγνώστης του Hammer(ακόμα και τώρα στην Αγγλία,πες μας τι πίνεις :stuck_out_tongue: ) είναι θέμα πως αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα γύρω σου νομίζω,πως κρίνεις τα όσα έχεις να σου δώσει το περιοδικό και το κάθε περιοδικό.Ίσως να το βλέπω κι έτσι γιατί δεν με επηρέασε προσωπικά.Πάντως το αναφέρετε τόσοι που τείνω να συμφωνήσω.

Σε άλλα θέματα.Martian δε σου θυμίζουν οι 'Ryche Marillion?Τι πιο προφανείς επιρροές βλέπεις δηλαδή…?Άντε να μου πεις για κάποιες metal επιρροές στα πρώτα τους άλμπουμ αλλά από εκεί και πέρα τι?:-sΜου έχει δημιουργηθεί και η έντονη επιθυμία να ακούσω Tate να τραγουδάει Marillion.

[SPOILER]Hokam κλαίω με κάποια σχόλια!!!:lol:Θα επανέλθω το βράδυ,δεν προλαβαίνω.[/SPOILER]

λοιπον τελικα πηρα την πρωτοβουλια και ανοιξα θρεντ μονο γι αυτους :smiley:

http://www.rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=24135&highlight=full+houze

παντως εδω σαλονικα καθε βδομαδα κανουν λαιβ σταθερα και ειναι και γαμω τα βραδια οποτε παμε.

ρε άντε πάτε σε καμμιά συναυλία των Last Drive να κάνετε stage diving με J.B. Lenoir κ αφήστε τα παράπονα λέω γω 8) :stuck_out_tongue:

Stage diving μόνο αν βρισκόμουν σε συναυλία Mudhoney και παίζανε Hate the police.

νομίζω ότι η συσχέτιση δεν είναι άμεση. Μάλλον πάει κάπως έτσι η εξίσωση: Fish --> Gabriel <-- Tate

Καλά,αυτό 1000%.Στο Waterhole πχ πιστεύω πως θα μπει ξαφνικά ο Tate.
Παρόλ’αυτά,έχουν και οι δύο μια παρόμοια progressive νοοτροπία μου φαίνεται.Δεν είναι υπερβολικά περίπλοκοι και τεχνικοί,είναι πιο εστιασμένοι από τις περισσότερες progressive μπάντες.Δεν έχω εντοπίσει ακόμα γιατί μου φαίνεται τόσο μεγάλη η επιρροή,ίσως να φταίει το παρόμοιο vibe που μου βγάζει η μουσική τους…Μπορεί να φταίει πάντως και μόνο η φωνή.

Ειναι παρα πολυ ευχαριστο (και λιγο αλλοκοτο, ισως, μερικες φορες) οταν καταλαβαινεις τι λενε οι στιχοι ενος τραγουδιου. Ή εστω καταληγεις σε μια εκδοχη, βγαζεις ενα νοημα. Ξερω γω, μου ερχονται αρκετες περιπτωσεις στο μυαλο που ακουω ενα κομματι (και οχι μονο την πρωτη φορα) και καπου χανω το νοημα/δεν ειναι πληρες στο μυαλο μου. Το παραξενο ειναι πως συνηθως οταν καταλαβαινω ενα κομματι που με εχει μπερδεψει/προβληματισει, γινεται σε ακυρες στιγμες, π.χ. οταν ειμαι κουρασμενος και βαζω ενα δισκο ενω χαζευω το booklet ή πριν κοιμηθω και εχω γλαρωσει.

Να σου πω την αλήθεια φίλε μου, εγώ σε αυτό το φόρουμ “γνώρισα” πολλούς ανθρώπους που ακούν την ίδια μουσική με εμένα και δεν το περίμενα να είναι τόσοι πολλοί. Προσωπικά δεν έχω χρόνο πια να αναλύω τη μουσική τόσο πολύ, αλλά εδώ είναι ο καλύτερος χώρος (πια). Κατά τα άλλα, δεν είναι δυνατόν να περιμένεις να ακούν αυτά που ακούμε πολλοί εδώ και γενικά. Είναι μία πολύ ιδιαίτερη γεύση, κακά τα ψόματα…

Η διαφορά που βρίσκω πάντως στα δυο παραδείγματα είναι πως το progressive που περιγράφει ο karamoutzounis είναι UNDERGROUND.Δεν έχει φτάσει στα αυτιά πολλών για μια σειρά από λόγους,δεν έχει μεγάλο κοινό ή δημοτικότητα έτσι κι αλλιώς.Αντιθέτως τα συγκροτήματα που ανάφερα πιο πάνω,περισσότερο ή λιγότερο, έχουν μεγάλο κοινό και αναγνώριση στην Αμερική αλλά και σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες.Παρόλα αυτά εδώ παραμένουν άγνωστοι ακόμα και στο ροκ κοινό.

Nαι ρε συ, έτσι είναι, αλλά κι αυτό έχει την εξήγησή του. Η μουσική στην οποία αναφέρεσαι είναι σαφώς πάρα πολύ ενδιαφέρουσα (ανεξάρτητα γούστου) έως και φανταστική κατά τη γνώμη μου, τουλάχιστον όσον αφορά συγκεκριμένα albums. Ωστόσο, νομίζω ότι γενικά στην Ευρώπη (και όχι μόνο στην Ελλάδα) δεν έχει ούτε ένα σεβαστό ποσοστό πιστού κοινού σε σύγκριση με τις Η.Π.Α. Κι αυτό, γιατί είναι πολύ αμερικάνικη μουσική, τολμώ να πω αντιτιθέμενη σε γνωστά ευρωπαϊκά rock πρότυπα (ή φόρμες αν θέλεις). Ομοίως μπορώ να πω ότι οι Van Halen, αν και (φυσικά) έχουν μεγάλο κοινό εδώ, δε συγκρίνεται με αυτό των Η.Π.Α., κυρίως γιατί εκεί αντιμετωπίζονται ως αντιπροσωπευτικότατη ενδογενής αμιγής rock κουλτούρα, ενώ εδώ ως τεράστια rock μπάντα, που παραείναι εμπορική και αμερικ(λ)άνικη. Δεν παίρνω θέση, γιατί δεν έχει νόημα. Η διαφορετική προσέγγιση έχει.

Ακούω Beggars,Sabbath αλλά θέλω να βάλω Obituary.Γαμώ το καλοκαίρι μου.