Η διαφορά του Μαραντόνα από τους Ρονάλντο, Μέσι κλπ είναι ότι ο 1ος έκανε τη διαφορά και έλαμψε σε μουντιάλ, οι άλλοι στα μουντιάλ για τον έναν ή άλλο λόγο δεν έμειναν στη μνήμη για κάποιο φανταστικό παιχνίδι.
Φρηκχουντ μη δεις κάποια άνω των 50, λυσσάς :lol:
Η διαφορά του Μαραντόνα από όλους τους άλλους μεγάλους ποδοσφαιριστές είναι η Νάπολι.
Αυτά με τον Μέσι είναι παπαριές. Μουντιάλ για να πάρεις θέλει να έχεις ομάδα. Δεν μπορείς να το πάρεις μόνος σου όποιος και να είσαι. Άτοπο είναι και να συγκρίνεις παίκτες άλλων δεκαετιών και να λες ποιος είναι ο καλύτερος. Ο Μέσι είναι ο καλύτερος παίκτης των τελευταίων δέκα ετών. Ο Μαραντόνα ήταν της δικιά του εποχής.Τόσο απλό.
Μόνο Roberto Baggio
Γελάω με το διαδικτυακό κλάμα “μα έπρεπε να πάρει το μουντιάλ ο Μέσι”, λες και μιλάμε για ατομικό άθλημα όπου ναι, θα ήταν άδικο να μην είχε πάρει παγκόσμιο ο Σοτομαγιόρ ξέρω γω.
Εκτός από τον Μέσι (που πράγματι είναι ο κορυφαίος του πλανήτη σήμερα), κάμποσοι άλλοι μεγάλοι δεν έχουν πάρει μουντιάλ, πχ Μπατιστούτα, Μπάτζιο, Κρόιφ κλπ, για να μη μιλήσουμε καν για όσους απλά δεν έτυχε να γεννηθούν σε κάποια από τις 10 χώρες που έχουν φτάσει τελικό (Νέντβεντ, Σεβτσένκο και η πιο ακραία περίπτωση ο Λιτμάνεν που δεν έπαιξε ποτέ σε τελική φάση με τα ταγάρια της Φιλανδίας).
Η άγρια ομορφιά του μουντιάλ είναι αυτή, παρότι ως θεσμός είναι μάλλον ξεπερασμένος στο σύγχρονο ποδόσφαιρο (η περίπτωση του Μέσι είναι ενδεικτική). Κάθε μεγάλος παίχτης μπορεί να κάνει μεταγραφή σε πρωτοκλασάτο σύλλογο και να διεκδικήσει ένα διεθνή τίτλο με αίγλη (τσάμπιονς λιγκ), αλλά το ΠΚ κουβαλάει ιστορία και κουσούρια δεκαετιών. Και (τουλάχιστον από το '54 και μετά που έχουμε μια σχετική εικόνα), καμία ομάδα δεν κατόρθωσε να πατήσει την κορυφή στηριζόμενη αποκλειστικά σε έναν ή δύο παίχτες. Κάποιοι πλησίασαν (Αργεντινή 90 και φέτος, Γερμανία 02), αλλά στο τέλος που ξυρίζουν το γαμπρό, μετράει [I]το σύνολο[/I].
O μόνος παίκτης που πραγματικά πήγε ομάδα μόνος του στον τελικό και αν δεν έπαιζε τραυματίας πιθανολογώ θα το σήκωνε κιόλας ήταν ο Baggio. Εντάξει σίγουρα η τότε Ιταλία δεν ήταν Φινλανδία αλλά πλησίαζε.
Μην πεις κάναν Πίρλο, Κακά ή Ροναλντίνιο ε.
Και γιατί όχι Ροναλντίνιο παρακαλώ;
(ναι αυτόν εννοούσα =Ρ)
Δε ξερω αν θα τον εβαζα(λογω διαρκειας)αλλα αυτα που εκανε με τη μπαλα στα καλα του δε τα χει ξαναδει το ποδοσφαιρο, everyone included.
Αν εννοείς παίκτες που έκαναν τα πιο απίθανα πράγματα ανεξαρτήτως διάρκειας, συμφωνώ.
Απλά ο Ρόνι από το 2006/07 άρχισε να πέφτει και ειδικά από την επόμενη σεζόν να πέφτει δραματικά.
Όλοι οι υπόλοιποι που αναφέρεις έχουν όμως πολύ μεγαλύτερη διάρκεια σε τοπ απόδοση.
Και ο γκιγκζ θα αξιξε να μνημονεύεται ως ενας απο τους 5 6 ΜΕΓΑΛΟΥΣ παικτες της γενιας 90s 10s
Indeed. Βασικά δεν ξέρω καν αν έχει νόημα να το συζητήσουμε, ο άνθρωπος για 4-5 χρόνια (ΟΚ δεν ήταν πολλά, αλλά ήταν ΓΕΜΑΤΑ) ήταν μακράν ο κορυφαίος παίκτης στον πλανήτη, με μια τεχνική κατάρτιση εξωπραγματική.
ΟΚ έχουμε βγει προ πολλού οφφ τόπικ, το ξέρω, αλλά κάπου ανάμεσα στην ξενέρα που το έχασε η Αργεντινάρα απ’ τους Terminators και το σπάσιμο @@ του Freakhood κάπως πρέπει να ξεχαστούμε :!:
edit @Chris
Ναι, έχεις δίκιο, απλά είναι αυτό που λες, δεν έλαβα υπ’ όψη ως κριτήριο τη διάρκεια.
Πες τα χρυσόστομε…ποιος Ροναλντίνιο τώρα, μια τρίχα απ’ τα παπάρια των υπόλοιπων που είπε ο γράκχος είναι…οκ ολοι τότε τη βρίσκαμε με την προσποίηση στον Καρβάλιο (?) στο ματς με την Τσέλσι και με τις ντρίμπλες και τα φάουλ αλλά δε φτάνει μόνο να είσαι ζογκλέρ…
Προφανώς δε φτάνει. Αλλά ο Ροναλντίνιο έχει ασύλληπτη αίσθηση του χώρου, ηγετικές ικανότητες, τρομερή τεχνική κλπ κλπ. Τεράστιος παίχτης και νομίζω πως είμαστε πολύ τυχεροί που τον προλάβαμε πριν πάρει την απόφαση να αφήσει το πιο υψηλό επίπεδο και ότι αυτό συνεπάγεται (πίεση, πολλά παιχνίδια και ντρόγκα) . Πλέον όπως έχει γίνει το ποδόσφαιρο τέτοιοι παίχτες δύσκολα βγαίνουν.
Πρέπει κάποτε να κάνεις κάτι γι’ αυτή την αμπαλοσύνη που σε δέρνει. Σοβαρά όμως.
έχω αιώνες να γράψω για κάτι εκτός liverpool. Αλλά ρε Πανούλη??!?!
ΡΕ ΠΑΝΟΥΛΗ??!??!?!
Δε διαφωνώ, αλλά και πάλι κάτι δε μου πάει καλά όταν στην πρώτη 5άδα των καλύτερων παικτών της 20ετίας βάζουμε έναν παίκτη που έκανε μια ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ 4ετία αλλά απ’ τα 26 του χρόνια και μετά σερνόταν…αν δεις τι έκανε πχ ο Ζιντάν μετά τα 26 του, σου πέφτει το σαγόνι. Και το ίδιο ισχύει και για το φαινόμενο ως τον 2ο τραυματισμό, και για τον Ριβάλντο εποχής Μπάρτσα και προφανώς για τον Giggs.
Γράκχε μη μιλάς για αμπαλοσύνη, προσκυνάς Μουρίνιο, δεν ασχολούμαι…
Υπάρχουν κάποιες φράσεις που όταν μιλάμε για ποδοσφαιριστές είναι αδιανόητες, ανήκουστες, απαγορευτικές. Για πιο παλιά, ήταν “ποιός Μαραντόνα”, “ποιός Πελέ” ή “ποιός Κρόιφ”. Για τις τελευταίες γενιές, αυτές οι φράσεις είναι “ποιός Μέσσι” και “ποιός Ροναλντίνιο”.
Οπότε φχαριστώ μικρέ, ήταν χρήσιμο το ποστ σου, γιατί από δω και πέρα είσαι επισήμως ανάμεσα στους χρήστες που όταν πάνε να γράψουν κάτι για ποδόσφαιρο απλά σκέφτομαι “α ο τάδε το είπε” και πάω παρακάτω. Cheers.
Κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις ρε 'συ γράκχο ώρες ώρες και δεν έχει νόημα. ΝΑΙ δίπλα στον Ζιντάν είναι “ποιος Ροναλντίνιο”. Δεν τον συνέκρινα με τον Μπόρχα. Για top 5 ΥΠΕΡΠΑΙΚΤΩΝ (όπως έγραψες) 20ετίας για 'μένα δεν είναι, δεν αναίρεσα καθόλου την καταπληκτική τετραετία του αλλά εμένα δε μου φτάνει.