Δισκάρες που προτείνουμε στους συμ-φορουμίτες μας

Take The Stage
#1681

[B]COIL - Scatology[/B]

Όχι και ότι πιο καλοκαιρινό.

"To me, fair friend,
You never can be old.
For as you were, when first your eye,
I eyed,
Such seems you beuaty still.
Three winters cold have full forrests shook three summers pride.
Three beautious springs to yellow autumn turned.
In process of the seasons have I seen,
Three april perfumes in three hot junes burned.
Since first I saw you fresh which later waned.
Ahh, yet doth beauty like a dour hand
Steal from his figure, only pace percieved.
So your sweet hue, which me thinks still doth stand
Hath motion and mine eye may be decieved.
For fear of which, hear this thou age unbread
Air you were born was beatious summer dead"
Shakespeare- Sonnet 104

[B][I]Συγκλονιστικό… Αρχίστε από εδώ και συνεχίστε μέχρι τέλους.[/I][/B]

#1682

^^ Χμμμ, μάλιστα. Άκουσα λίγο να δω τί παίζει…

Περίεργη μίξη genres. Ενδιαφέρουσα όμως. Will be checked.

Πάντως, είναι λιγάκι απωθητικός ο τίτλος του album…:roll:

#1683

Βασικά δεν υπάρχει topic για τους coil? :-k

#1684

[I]ufomammut - idolum[/I]

#1685

Εγω θα προτεινα το πρωτο αλμπουμ των Lazarus A.D., The onslaught.Πολυ ποιοτικη thrash, με riff που ξεκολανε απτο χτυπα τα τυμπανα και γρατζουνα τη κιθαρα οσο πιο γρηγορα μπορεις.

#1686

σωστός ο παίχτης :thumbup::thumbup:
και γαμώ τις μπάντες οι Lazarus A.D

#1687

Mπορώ να προτείνω άνετα σε όποιον δεν το έχει ακούσει το “Αnd we are falling leaves” από τους Autumn.

#1688

[B]STINKING LIZAVETA[/B] - Sacrifice and bliss (2009)

[ol]
[li]“Autochthony! Autochthony!” - 5:03[/li][li]“A Day Without A Murder” - 3:49[/li][li]“Zeitgeist, The Movie” - 3:39[/li][li]“When I Love You” - 3:49[/li][li]“Sacrifice and Bliss” - 4:29[/li][li]“We Will See” - 5:22[/li][li]“A Man Without A Country” - 2:33[/li][li]“Superluxation” - 3:51[/li][li]“Trouble Mountain” - 4:16[/li][li]“The Man Needs Your Pain” - 3:55[/li][/ol]
Aν θυμάμαι σωστά, έχουν αναφερθεί από σπόντα σε ποστ του χρήστη outlaw. Πέραν τούτου, δεν έχω πετύχει τίποτα εδώ μέσα.

Όποιος γουστάρει μεν αλλά έχει σιχαθεί την επανάληψη στις sludge/postrock/postmetal μπάντες, ας τσεκάρει εδώ. Το τρίο με τους δύο ομογενείς και την κυρία από τη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ (έχουν πάρει το όνομά τους από ένα χαρακτήρα των Αδερφών Καραμαζόφ του Ντοστογέφσκι) παίζει ορχηστρική μουσική που δεν κολλάει σε είδη, που έχει μπόλικο ροκ εν ρολ μέσα της όσο και ψυχεδέλεια. Οι ίδιοι θεωρούν πως παίζουν μέχρι και thrash rock, και δεν έχουν και πολύ άδικο εδώ που τα λέμε. Ο κιθαρίστας είναι απλά εκπληκτικός και συνολικά πρόκειται για καταπληκτικό δίσκο. Υπνωτιστικοί ρυθμοί, αρκετές αλλαγές, γλυκά σημεία αλλά και χτύπημα, πάνω απόλα όμως φαντασία στις συνθέσεις χωρίς υπερβολές. Και ροκενρόλ, αλλά μάλλον το παμε αυτό!

Έτσι θα έπαιζε όλο το σλατζολόι αν είχαν τα αυτιά τους αανοιχτά και άκουγαν jazz. Βασικά έπρεπε να τους ξέρουν πολύ περισσότεροι από όσους τους ξέρουν, αλλά προς το παρόν έχουν μείνει στο παρασκήνιο, παρόλο που η μπαντάρα αυτή υπάρχει 15 χρόνια και έχει βγάλει 6 δίσκους, παίζοντας με την ίδια ευκολία σε jazz fest και καταλήψεις. Συνίσταται ιδιαίτερα σε όσους ψάχνουν κάτι ξεχωριστό και κουλ που να μη φοβάται να πειραματιστεί, αλλά και σε φανς των Keelhaul, είναι η μόνη μπάντα που μπορώ να τους αντιπαραβάλλω, λόγω κάποιων κοινών στοιχείων που διαθέτουν.

[B]We will see[/B] Ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια του δίσκου…

Και ο επίλογος από τους ίδιους.

We’re not trying to be super killer but just a good band

Tι ακούτε τώρα ; Vol.4
#1689

Εγω προτινω αυτα

Δεν ειναι και η καλυτερη δουλεια της μπαντας αλλα στεκεται στο υψος του


Αυτο ομως ειναι μια δισκαρα που με πορωσε για πολυ καιρο

#1690

Ενδιαφέρουσα περίπτωση μπάντας, χωρίς να τους έχω ακούσει πολύ.
Σκόρπια κομμάτια και βιαστική ακρόαση του παραπάνω δίσκου.
Ας τους δώσω άλλη μία ευκαιρία! :stuck_out_tongue:

#1691

Χοχο, ήσουν ο πρώτος που είχα στο μυαλό μου για να το προτείνω. 8)

#1692

http://www.youtube.com/watch?v=SyJqRPm_Gj4

http://www.youtube.com/watch?v=N6ViLhZtKmA

#1693

κριμα που δεν υπαρχουν πλεον

#1694

ενδιαφερον, θα τσεκαρω !

#1695

[B][SIZE=“5”]Comus-First Utterance[/SIZE][/B]

Είμαστε στο 1971,ένα έτος με πληθώρα αριστουργημάτων όπως τα led zeppelin iv,aqualung,who’s next κτλ. Τη χρονιά αυτή όμως βγήκε και ένα μαύρο διαμαντάκι το οποίο θάφτηκε στο χρόνο και δεν είχε ποτέ την αναγνώριση που του άξιζε. Και λέω μαύρο γιατί ίσως μιλάμε για τον πιο διεστραμένο δίσκο που κυκλοφόρησε ποτέ,γεγονός που φαίνεται και από την δαιμονική φιγούρα στο εξώφυλλο.
Θα προσπαθήσω να περιγράψω τη μουσική ,όμως ότι και να πω θα είναι ασαφές καθώς μιλάμε για ένα ιδιαίτερο δίσκο. Λοιπό εδώ έχουμε folk prog μουσική με βιολιά,φλάουτα και ακουστικές κιθάρες. Η μουσική αυτή συνήθως με κάνει να νιώθω σαν να βρίσκομαι σε ένα όμορφο δάσος μια όμορφη δροσερή μέρα του Σεπτέμβρη . Εδώ όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Oi tribal ρυθμοί,τα παρανοικά φωνητικά του Roger Wootton και η πανέμορφη αλλά γεμάτη αγωνία και φόβο φωνή της Bobbie Watson σε συνδυασμό με τα προαναφερθέντα όργανα δημιουργούν μια αρρωστημένη και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα
που παραπέμπει σε ένα δάσος στο οποίο επικρατεί το σκοτάδι,η παράνοια και η αναρχία.
Και όλη αυτή η <<υπέροχη>> ενορχήστρωση αποτελεί την κατάλληλη συνοδεία για τους ζοφερούς στίχους τους.Οι στίχοι αυτοί πραγματεύονται θέματα όπως ο βιασμός,η τρέλα, ο φόνος ,δηλαδή όμορφα πράγματα :p. Το αξιόλογο όμως είναι ότι αυτά τα θέματα περιγράφονται με έντονο λυρισμό και το αποτέλεσμα είναι 6 διεστραμένα ποιήματα. Και όλα αυτά εν’έτει 1971.Για να πάρετε μια ιδέα στο spoiler υπάρχουν στίχοι από το κομμάτι Song to Comus .

[SPOILER]
[B]Song To Comus[/B]

Bright the sunlight summer day Comus wakes he starts to play
Virgin fair smiles so sweet Comus’ heart begins to beat
Rise up Comus sing your song bewitch the maiden the day is long
Cast your spell sweet music crack her virtuous shell
Enchanted damsel curious ear Comus music dispel all fear
Dainty feet they skip so light Comus laughs soon comes the night
Through the forest dark and deep she follows Comus’ dancing feet
He moves away the mossy stone reveals the cave Comus’ home
Comus glare, Comus glare, Comus bare,
Comus rape, Comus break sweet young virgin’s virtue take
Naked flesh flowing hair her terror screams they cut the air

Comes the sunlight summer day Comus wakes he starts to play
He starts to play he starts to play he starts to play
Aah
Chastity chaser virile for the virgin’s virtue
Excite her exciter you better go before you bleed and he hurts you
He chased the chaste you better leave if you value your virtue

All right now
Hey aah hey aah hey aah hey aaah

Virgin fair smiles so sweet Comus’ heart begins to beat
Enchanted damsel curious ear Comus music dispel all fear
Through the forest dark she follow Comus’ dancing feet
He moves away the mossy stone reveals the cave Comus’ home
Misty air, Comus glare, Comus bare
All right now

Chastity chaser virile for the virgin’s virtue
Excite her exciter you better go before you bleed and he hurts you
He chased the chaste you better leave if you value your virtue

Hymen hunter, hands of steel, crack you open and your red flesh peel
Pain procurer, eyes of fire pierce your womb and push still higher
Comus rape, Comus break sweet young virgin’s virtue take
Naked flesh flowing hair her terror screams they cut the air

Comes the sunlight summer day Comus wakes he starts to play
He starts to play he starts to play he starts to play
[/SPOILER]

Ο δίσκος αυτός δεν είναι σίγουρο ότι θα σας αρέσει. Άλλοι θα τον λατρέψουν και άλλοι τον έχουν σιχαθεί πριν καν τον ακούσουν μόνο και μόνο από την περιγραφή. Πάντως ένα είναι σίγουρο. Το μουσικό ταξίδι αυτό δεν θα αφήσει κανέναν αδιάφορο.:wink:

#1696

=D> Μπράβο στον Illuvatar για το ποστ και την εξαιρετική και πολύ ιδιαίτερη πρόταση. Πολύ μεγάλος δίσκος για τους λάτρεις του underground prog/folk και όχι μόνο.
Αν ξεδιπλώσουμε το gatefold του βινυλίου, το εξώφυλλο αναδεικνύεται:

#1697

Ωραίος ο Illuvatar,εξαιρετικός δίσκος:thumbup:

#1698

[SIZE=“4”][B]Ashbury-Endless Skies[/B][/SIZE]

Όσοι γουστάρετε συγκροτήματα όπως Black Sabbath,Wishbone Ash,Jethro Tull και δεν έχετε ακούσει τους Ashbury τότε συγχαρητήρια είναι η τυχερή σας μέρα.:smiley:

Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε το 1983 και βασικά είναι ο μόνος δίσκος που ξέρω ότι έχουν βγάλει.:roll: Λοιπόν εδώ έχουμε ένα συνδυασμό των παραπάνω συγκροτημάτων με απίστευτα μελωδικά σολίδια και ριφφάρες. Τι άλλο θέλετε ; Δεν υπάρχει μέτρια στιγμή καθώς όλα τα κομμάτια είναι ένα και ένα. Δύσκολα πιστεύω πως υπάρχει άτομο που να γουστάρει 70s Hard Rock και δεν θα του αρέσει αυτός ο δίσκος.Τέτοιο σοκ με δίσκο αυτού του είδους είχα να πάθω από το Argus και αυτό νομίζω τα λέει όλα.

Πάρτε και ένα δείγμα [B]ΕΔΩ[/B]

[SPOILER][SIZE=“5”][B]ΜΑΓΕΙΑ !!![/B][/SIZE][/SPOILER]

#1699

πανέμορφο το endless sky. ευτυχώς, όταν τους ακούω ακούω μόνο ashbury και καθόλου τις όποιες επιρροές. πιθανότατα επειδή είμαι άσχετος, πιθανώς επειδή έχουν προσωπικότητα. επίσης, θεωρώ ότι ο τραγουδιστής τους είναι καταπληκτικός και γεμάτος καλοσύνη άνθρωπος, δεν μπορώ να συνδέσω τη φωνή του με οποιαδήποτε κακή σκέψη. με ομορφαίνει κάπως. μαζί με το revival οι ψιλοομπσκιουρ δίσκοι που για μένα είναι πιο αγαπημένοι από το σύνολο σχεδόν των μεγάλων χέβιροξ δίσκων. έχουν κι άλλο δίσκο πάντως, http://www.reverbnation.com/ashburyonline

#1700

Δεν το 'χει πάρει το μάτι μου πουθενά εδώ μέσα και είναι κρίμα:

[B]Σμέρνα ‘‘Σμέρνα’’[/B]

Τους Σμέρνα οι περισσότεροι τους ξέρουν είτε για το ‘‘Μπαλάντα για τους νεοναζί’’, είτε για το ‘‘Η πόλη καίγεται’’. Σ’ αυτόν το δίσκο, όμως, βρίσκουμε 9 ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΕΣ (συμπεριλαμβάνω και το intro και το outro γιατί τα σπάνε) που φωνάζουν για έναν από τους καλύτερους ελληνικούς D.I.Y. δίσκους που βγήκαν ποτέ. Ένα album τόσο ξεχωριστό, οι Σμέρνα (μαζί με τους Ωχρά) πρέπει να ήταν οι μοναδικοί που ξέφευγαν τόσο πολύ από το συνηθισμένο punk/crust ήχο που άκουγες όταν ανακάλυπτες ένα καινούριο πολιτικοποιημένο σχήμα. Δεν ξέρω καν αν θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω punk τους Σμέρνα. Hardcore- ιές (’‘Η πόλη καίγεται’’), ανατολίτικες επιρροές (’‘14.11.93’’), μπαλάντες (’‘Αυτοκριτική’‘΄), καυστικοί στίχοι (’‘Τι σου ‘λεγα’’), σχεδόν metal ατμόσφαιρες (’‘Επαφή’’, ‘‘Ομίχλη’’). 9 τραγούδια που ακούγονται νεράκι και θα τα θυμάστε όλα από την πρώτη ακρόαση. Παραγωγή σωστότατη με το μπάσο να τα σαρώνει όλα, άνετα το καλύτερο μπάσο που έχω ακούσει σε ελληνικό συγκρότημα. Φωνή επίσης πολύ καλή, κιθάρες που τα σπάνε, βασικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι Σμέρνα είναι τόσο υποτιμημένοι. Ο.Κ., σε ένα βαθμό ίσως να οφείλεται στο πολιτικό πλαίσιο που είχανε (παρόμοιο με αυτό των Ωχρά Σπειροχαίτη), αλλά δεν ξέρω. Πάντως όποιος δεν έχει ακούσει το (μοναδικό) album τους χάνει, μάλλον θα μείνει έκπληκτος από την ποιότητα αυτών των τραγουδιών.