Η ομορφια του να ανατρεχεις ανα τα χρονια σε δισκους που καποτε δεν σου εκαναν κλικ, αλλα πλεον εχουν ωριμασει μεσα σου και να αναθεωρεις πραγματα και καταστασεις για τραγουδια, δισκους και μπαντες.
Κανείς δεν έφυγε από δίπλα μου στο άκουσμα των νέων για την ασθένεια μου.
Εγώ ήμουν αυτός που απομακρύνθηκα η προσπάθησα να διώξω. Αυτή είναι η αλήθεια.
Ο χρόνος που περνά οι μέρες, οι ώρες που περνούν γεννάνε πονετικές αλλά λυτρωτικές κατανοήσεις.
Και μου εξηγούν πως ο φόβος, η ανασφάλεια, η χαμηλή αυτοπεποίθηση, το σοκ μπροστά στο άκουσμα των κακών μαντάτων και η ανθρώπινη αδυναμία του χαρακτήρα μπρος στην αλλαγή της υγείας μου και στο ενδεχόμενο του θανάτου έπαιξαν ρόλο να διώξω η να απομακρυνθώ από ότι και όποιον αληθινά μ αγαπούσε και μ αγαπάει ακόμα.
Δεν πρόλαβε η ασθένεια να με κάνει λίγο σοφό η ακριβοδίκαιο αλλά αντίθετα μου τάισε τον ανασφαλή κακό μου δαίμονα μέσα μου γεννώντας μου θυμό ντροπή και λύπη. Αυτολύπηση. Που είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Δεν ήταν εύκολο να αποδεχτώ αμέσως την εμφάνιση του Καρκίνου μου και αυτό με έκανε να αρχίσω πέρα απ το να φοβάμαι, να μισώ και να κατηγορώ μέσα μου τον εαυτό μου.
Κι ο δρόμος που πήρα ήταν ο λάθος δρόμος. Ο πιο εύκολος. Να κατηγορήσω και να βγάλω το θυμό και τους φόβους μου σε άλλους .Και το πιο πονετικό ήταν ότι το έβγαλα σε όποιον πιο πολύ αγάπησα και αγαπώ .Η ασθένεια σε κάνει κέντρο ενός κακού εγώ.
Κατάλαβα καλά πως δούλεψε και σε μένα. Ένιωσα σα να φεύγει η γη απ τα πόδια μου, να καταστρέφεται το σύμπαν γύρω μου.Και αυτό που ακολούθησε ήταν να γίνω ευάλωτος ,ανασφαλής ,εγωιστής. Σαν να θέλησα να είμαι ο πυρήνας ,και όλοι γύρω μου να ζουν και να τρέχουν μόνο για μένα. Ξεχνώντας να προσπαθήσω να σκύψω μέσα μου, να ζητήσω βοήθεια με ειλικρίνεια και χωρίς συναισθηματική ιδιοτέλεια .Και έτσι φέρθηκα κι εγώ σαν κάποιον που συνήθως αποτυγχάνει να ??χρησιμοποιήσει??την ασθένειά του προς το καλό η να την δει σαν ένα μεγάλο δώρο για να εκτιμήσει και αγαπήσει τον εαυτό του αλλά και όποιον του προσφέρει -με τον τρόπο που του προσφέρει ο καθένας- την αγάπη του.
Μαθαίνω μέσα από την προσπάθεια να νικήσω τον καρκίνο ,να μάθω να ζω μ αυτόν.
Συγχρόνως μέσα από κατανοήσεις και επανορθώσεις θέλω να δώσω όσο περισσότερη μπορώ αγάπη στον εαυτό μου.
Για να μπορώ να την προσφέρω με την πιο καθαρή καρδιά μου και σε όσους μ αγάπησαν και αγαπώ.
Να μην σκοτώνω πια ότι αγαπώ.
Παρά μόνο τους δαίμονες μου.
Και δεν έχω καιρό πια για να τρέφω άλλους τέτοιους.
Κανείς δεν έφυγε από δίπλα μου.
Εγώ ήμουν αυτός?που έφυγα από μένα.
Κι ο καρκίνος μου θα είναι αυτός που θα φύγει πρώτος και τελευταίος για πάντα.
…α ρε Θάνο…μην μασάς μάγκα…όλα καλά θα πάνε και για σένα…μην μασάς:):!:
Αντίο Θάνο…
Ρε παιδιά ακόμα και στα τελευταία του με καρκίνο στα οστά ήταν με το τσιγάρο στο χέρι τι να πω…
Τεράστιος άνθρωπος, τεράστια μπάντα.
Μεγάλη απώλεια, δυστυχώς. Κρίμα, πολύ κρίμα. Η τελευταία μεγάλη ελληνική μπάντα.
Κανένα νόημα να σταματήσει κάποιος το κάπνισμα σε μια τέτοια κατάσταση.
"Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι "
Καλή ανάπαυση ρε Θάνο:(
Αντίο μεγάλε και ευχαριστούμε για ολα 
Καλη αναπαυση Θανο, αθανατος στις καρδιες μας.
Είναι κάποιες απώλειες που δε γίνονται εύκολα συνήθειά μας… Αντίο ρε Θάνο…
Αγαπημένη εφηβική μπάντα…
Τον είχα δει πριν κάτι χρόνια σόλο
Κρίμα ας ειναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει
Το πόσταρα πριν ενάμιση χρόνο αλλά δεν πειράζει. Για τελευταία φορά:
αλλη μια μεγαλη απωλεια!!
καλο ταξιδι Θανο!!
Στη κηδεία τον αποχαιρέτησαν με το “Βάλτε να πιούμε”.
Ο Θάνος Ανεστόπουλος με τον γιο του στην κιθάρα τραγουδάει Nirvana. Μεγάλο ταλέντο ο πιτσιρικάς! Το βίντεο τραβήχτηκε το Μάρτιο αλλά ανέβηκε προχτές στο διαδίκτυο.
Είχε ανέβει ρε από τότε.
https://www.rockap.gr/συνέντευξη-με-τα-διαφανα-κρινα/
Τα κρίνα εξηγούν τους λόγους που συνεχίζουν χωρίς τον Θάνο.
Πώς σας φαίνεται παιδιά?