Γάμος είναι μάλλον η νομική κατοχύρωση της ανάγκης να βάδισεις προς τον θάνατο με μια./έναν σύντροφο… Ίσως μερικές παραπάνω συλλογικές παραχωρήσεις από το κράτος(αλλά όχι το δικό μας) Μια τυπική σκεπή για ένα παιδί ίσως… Κατα τα αλλά είναι κάτι που σου στερεί ελευθερίες αν αυτές δεν τις έχει ήδη απαρνηθεί, σε κάνει καθόλου ευέλικτο αφού οι αποφάσεις πλέον γίνονται από κοινού κτλ.
Είμαι εδώ και 1,5 χρόνο παντρεμένος.
Ο λόγος που παντρευτήκαμε ήταν βασικά για να μην έχουμε διάφορα γραφειοκρατικά προβλήματα για όταν θα έρθει ένας μπέμπης/μπεμπα , τα οποια απο ψαξιμο που ειχαμε κάνει είναι αρκετά. Αλλιώς δεν θεωρώ πως υπάρχει κάνας άλλος ιδιαίτερος λόγος για να παντρευτεί κάποιος (οκ, εκτος αμα εχει γκρινια απο εδω και εκει που εμεις δεν είχαμε).
Στη σχέση μας για την ώρα δεν έχει αλλάξει τίποτα, ουτε ιδιαίτεροι περιορισμοί έχουν μπεί ουτε τίποτα. Αν είσαι αληθινός και ξεκάθαρος με τον σύντροφο σου από την αρχή (της σχέσης), δεν θα έχεις τέτοια θέματα, αρκεί βέβαια να την/τον έχεις γνωρίσει και καταλάβει καλά πρίν κάνεις το βήμα για να μην βρεθείς προ εκπλήξεων μετά (εχω παραδείγματα καποιων γνωστών μου). Γενικά η ειλικρινεια είναι ΠΟΛΥ σημαντικη σε ένα γάμο. Πρεπει να υπάρχει συνδιασμός αγάπης-έρωτα-φιλίας για να δουλεψει. Δεν φτάνουν τα πρώτα δυο.
Στο γαμο είναι πολύ σημαντικό να κάνεις κάποιους συμβιβασμούς, ΑΡΚΕΙ να μην καταπιέζεσαι. Οταν φτάνεις σε αυτό το σημείο πρεπει να το κουβεντιαζεις και να το σταματας πριν να είναι αργά. Αυτό έχω καταλάβει για την ώρα.
Συμπερασματικά ψήφισα το 2 , με τις περισσότερες αλλαγές να έχουν να κάνουν με το πως αντιμετωπίζει η κοινωνία το γάμο.
Συμφωνώ με τον αποπάνω.
Γενικά πάντως, τα περισσότερα ζευγάρια παντρεύονται με θρησκευτικό γάμο κυριως για τους γονείς και όχι τόσο για τους ίδιους.
Όσοι δεν έχουν ιδιαίτερη πίεση από το σπίτι τους, κάνουν έναν πολιτικό και ξεμπερδεύουν (όπως ένας φίλος μου, που μέχρι τώρα είναι πολύ καλά με τη δικιά του).
Το μυστικό απ΄οτι έχω καταλάβει είναι να ξέρεις πολύ καλά τον άλλον και να μην κρύβεις και συ τίποτα, ώστε και το άλλο άτομο να είναι σίγουρο για σένα.
Π.χ. ξέρω παραδείγματα ζευγαριών που χώρισαν μερικούς μήνες μετά το γάμο, απόδειξη ότι ήταν εντελώς ανέτοιμοι.
Το βλέπω να έρχεται .Και όσο έρχεται τόσο λιγότερο αγχωτικό είναι .
[SPOILER]Πάντως δεν θα θέλατε να με δείτε την πρώτη φορά που το συζητήσαμε σοβαρά.Ταχυκαρδίες και τέτοια.[/SPOILER]
H χειρότερη κατάληξη ενος μεγάλου έρωτα είναι μόνο μια…ο Γάμος.
Το κακό είναι το καταλαβαίνεις πολύ αργότερα :):):)
Αν μιλάμε για γάμο σε τέτοια φάση --> [SPOILER]
[/SPOILER]…
…τότε I DO!
Ok, σοβαρά τώρα. Στην ηλικία μου δεν μ’ενδιαφέρει ο θεσμός του γάμου και γενικά τον θεωρώ πολύ τζερτζελέ για τα μάτια των συγγενών/γνωστών. Αν παντρευτώ ποτέ θα θέλω ήρεμα πράγματα, ίσως να πέσει καμιά υπογραφή σε δημαρχείο και να φοράω κάτι σαν αυτό [SPOILER]
[/SPOILER] για νυφικούλι. Προς το παρόν η ιδεά μου φαντάζει χμμμ ακραία ας πούμε. Επίσης, αν υπάρχουν άλλοι τρόποι να αναγνωρίσω μελλοντικά το παιδί μου, μάλλον δεν θα προτιμήσω τον γάμο άλλα κανα συμφωνητικό π.χ.
Τέλος, δεν μπορώ ν’ακούω την θεϊκή ατάκα ότι ο προορισμός της γυναίκας είναι να παντρευτεί και να κάνει παιδάκια. Όχι κυρίες και κύριοι, ΔΕΝ είμαστε όλες φτιαγμένες για κάτι τέτοιο και καλύτερα να μην το κάνουμε σαν χάρη για μπαμπάδες, μαμάδες και λοιπούς συγγενείς αλλά μόνο αν είμαστε σίγουρες ότι το γουστάρουμε πραγματικά εμείς και ο σύντροφός μας.
Χμμμμμ γάμος… Το βρίσκω εντελώς μη απαραίτητο. Δεν νομίζω να παντρευτώ, τουλάχιστον όχι σε εκκλησία. Για κανένα λόγο. Το πολύ πολύ καμιά τζίφρα σε δημαρχείο, όπως είπε και η Neniel, για τα τυπικά.
Πάντως αν ποτέ κάτσει καμιά τέτοια φάση μετά θα έκανα ένα τρελό rock ‘n’ roll πάρτυ!!! Ούτε συγγενείς με θείες, παππούδια κλπ ούτε τίποτα. Μόνο καλοί φίλοι, καλή μουσική και ξίδια!!!
Βάλε και καραόκε ε!
Καλά αυτό εννοείται! Αγαπάμε καραόκε και όλους εμάς τους άφωνους που συμμετέχουμε!!!
Κανονικά ο γάμος είναι ένας από τους θεσμούς της Εκκλησίας και ως τέτοιος θα έπρεπε να μου ήταν αδιάφορος, γιατί ούτε την ευλογία του παπά θα χρειαζόμουν ούτε θα μου “κατοχύρωνε τη σχέση”, που λέει κι ο cynic- τα διαζύγια, εξάλλου, βγαίνουν πλέον στο άψε-σβήσε.
ΌΜΩΣ! Όπως και διάφορες θρησκευτικές γιορτές (Χριστούγεννα κλπ), έτσι κι ο γάμος δε συνδέεται μόνο με την εκκλησία, αλλά και την παράδοση. Ως παραδοσιακός τύπος που είμαι, λοιπόν, και βλέποντάς το από μια ρομαντική γωνία συν τοις άλλοις, τίθεμαι τελικά [I]υπέρ[/I]. Στο κάτω-κάτω η τελετή και αργότερα η δεξίωση αποτελούν μια επιπλέον αφορμή να γλεντήσεις με αγαπημένα πρόσωπα, συν ότι είναι ένα γεγονός που θα έχεις να θυμάσαι…
μια υπογραφη στο δημαρχειο φτανει και αυτο για φορολογικες ελαφρυνσεις ,διαφορετικα δεν βρισκω το λογο να υπογραψω σε χαρτι οτι αγαπαω καποια και θα ειμαι διπλα της ,το βρισκω ανοητο .Με το ιδιο σκεπτικο θα μπορουσε να μας αναγκαζει το κρατος να υπογραφουμε οτι θα ειμαστε καλοι πολιτες.
απλα σκεφτομαι οτι οι ανθρωποι δεν εμπιστευονται τον συντροφο τους οποτε μια τζιφρα δεν βλαπτει για σιγουρια
Θεωρώ τον γάμο κάτι το εντελώς ανούσιο! Ένα πανηγυράκι σε ορισμένες περιπτώσεις που ξοδεύονται απίστευτα ποσά χωρίς κανέναν λόγο κατά τη γνώμη μου!
Το να φτιάξεις οικογένεια (το οποίο πιστεύω είναι απ΄τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή του ανθρώπου καθώς τον ολοκληρώνει) δεν συνεπάγεται ντε και καλά με το να παντρεύονται οι άνθρωποι για όνομα του θεού!
Και όσον αφορά τη σκέψη “ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα” είναι ανάλογα το ζευγάρι! Είναι κατά πόσο θεωρείς δεδομένο τον άλλον. Τότε ναι ο έρωτας φεύγει και έρχεται μια ρουτίνα! Το θέμα είναι να προσπαθείς κάθε μέρα για τον άνθρωπό σου – να τον κάνεις να σε ερωτεύεται πάλι! Τότε δεν νομίζω να φύγει κανένας έρωτας!
Και σημειώνω πως έχω δει ζευγάρια, παντρεμένα 20 χρόνια να είναι τόσο ευτυχισμένοι και ερωτευμένοι και όχι ότι έχουν κάποιο μαγικό φίλτρο απλά δεν αφήνονται μέσα στη σχέση τους προσπαθούν για το καλύτερο κάθε μέρα!
Πολυ σωστα! Επισης πρεπει να λαμβάνεις υποψην αν α αλλος ειναι παντρεμενος, χωρισμένος κτλ. Παντως ενα πολ δεν βγαζει συμπερασμα, υπάρχουν πολλοι παραγοντες και ενα θετικο ή αρνητικο δεν καλυπτει shit! Εν ολιγης η αποψη μου ειναι οτι ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΕ να εισαι με το ιδιο ανθρωπο για μια ζωη! Καποιος απο τους δυο ή και οι δυο θα αλλαξουν. Δεν μπορουμε να ζουμε αιωνια την ταινια Η Μερα της Μαρμοτας. Ο γάμος πρεπει να εχει ημερομηνια ληξης και ΕΑΝ θελουμε ανανεωνουμε το συμβολαιο εαν οχι γεια χαρα! Το προβλημα ειναι σιγουρα τα παιδια! Να κανεις ή να μην κανεις οχι αν θα παντρευτεις ή οχι. :!:
Γι’αυτό το να μεγαλώνανε σε κοινότητες όλα μαζί θα ήταν η καλύτερη λύση!τι γάμος,αιώνιες δεσμεύσεις και μαλακίες
Μπορούμε να κάνουμε και παιδιά με ημερομηνία λήξης και εάν θέλουμε τους ανανεώνουμε το φαγητό, εάν όχι R.I.P.
:lol3::lol3::lol3::lol3:
Εχει εμπνευση τον τελευταιο καιρο ο ΚρισΠ. :lol::lol:
:twisted:
:twisted: Evil! Xaxaxaxaxa!
:lol::lol::lol:
τί είπες ρε μλκ.χαχαχα!!
μιλούσα βσκ μ ένα φίλο το πρωι και σκεφτόμουνα…μιλάμε στα παιδιά απο μικρα μας για το γάμο, αλλα οχι για το σεξ και τον έρωτα. Τα σχολικα και παιδικα βιβλια περιλαμβάνουν απειρως περισσοτερο το πρωτο και σχεδον καθολου το 2ο…τα προετοιμάζουμε για τη σύμβαση και οχι για την ουσια. Είναι τοσο διεστραμμένο όσο ακούγεται???