ρεμπους <3

Αυτό ήτανε …μόλις τελείωσα την “Αστυνομία” του Nesbo . Τέλος ο Χαρι, η Ρακελ, η Μπετε, ο Μπελμαν και όλοι (παλιοί και νέοι) χαρακτήρες του Harry Hole universe .

Σαν βιβλίο είναι πολύ καλό. Το comeback (τα γράφουμε κάποια post πριν) που έκανε ο Nesbo με τον “Φαντομά” , το συνεχίζει και το ολοκληρώνει εδώ.
Γρήγορη πλοκή , πραγματικά όσο τεράστιο φαίνεται το βιβλίο οπτικά , τόσο σε απορροφάει όταν το ξεκινήσεις , με τις σελίδες να φεύγουν γρήγορα.
Ανατροπές-twist plots-αγωνία, τα οποία υπάρχουν σχεδόν σε κάθε κεφάλαιο του βιβλίου και βοηθούν στην ταχύτητα ανάγνωσης.
Τα εγκλήματα είναι ειδεχθή και brutal (όπως μας έχει μάθει από τον “Χιονάνθρωπο” και μετά , αλλά υπάρχει στο παρών, τρομερή ισορροπία με την αστυνομική έρευνα και το σασπένς. Είναι η κατάλληλη αναλογία.
Αν και δηλώνω λάτρης της βιβλιογραφίας που έχει προηγηθεί του Χιονάνθρωπου , θα πρέπει να ομολογήσω ότι τα 2 τελευταία είναι πολύ καλά και η “Αστυνομία” ,αν δεν είναι το ιδανικότερο τελείωμα (spoiler) , σίγουρα είναι χορταστικό και απολαυστικό.

[SPOILER] Σκόρπιες σκέψεις :
Καταρχήν επιστρέφουν η Μπετε και ο Αουνε, σημαντικοί χαρακτήρες τους οποίους είχε ξεχάσει/αφήσει στα προηγούμενα. Αν και είναι οι πλέον δραματικοί χαρακτήρες, ειδικά με αυτό που αφήνει ως υπόνοια στην προτελευταία σελίδα.
Θα έλεγα και τον Χαρυ δραματικό, αλλά παραείναι ηρωικός . Α, και επανέρχεται σε μια τελικά subplot, όπως εξελίχθηκε o Κρον , από τον "Κοκκινολαίμη"
Επίσης όλοι οι χαρακτήρες του φαντομά είναι παρόντες κάνοντας τη σύνδεση των 2 βιβλίων άμεση και ευχάριστη ως ανάγνωσμα , όπως ήταν στα “Νέμεσις” και το “Αστέρι του Διαβόλου” (με ολίγη από “Κοκκινολαίμη”).
Εεε, ο Χαρυ μετά από αμφίβιος (βλέπε φαντομά), ρομποκοπ (με μεταλλικό δάχτυλο), κομμένο πρόσωπο , τώρα αντέχει και στις εκρήξεις βομβών στα 3 μέτρα.
Επίσης θα ήθελα να συνδέσει τον Βαλεντιν με τον Αρνολ. Δλδ είχαμε δυο διαφορετικές υποθέσεις , όπου συμπτωματικά η πρώτη εξυπηρετούσε και τη δεύτερη? Υπάρχει κάποιο κενό ή έστω ευκολία , εδώ. Ας έκανε πιο ραδιούργο τον Αρνολ και ας άφηνε την τελευταία σκηνή όπως την έγραψε.
Καλά όσον αφορά την παρουσία της Μπετε σε αυτό το βιβλίο, μπορώ να πω ότι ήταν το πιο σκληρό (ειδικά με την ιστορία, αλλά και την προσφορά του χαρακτήρα) έχει γράψει ποτέ ο Νορβηγός.
[/SPOILER]
Jo Nesbo κατάφερες και δημιούργησες ένα περιβάλλον , που τουλάχιστον εμένα με συνεπήρε . Παρόλο που πολλές φορές σε θεωρώ περισσότερο σκηνοθέτη παρά συγγραφέα, θα πω ότι είναι ταλέντο να δημιουργείς κάτι από το πουθενά .

και μια ιδιαίτερη αναφορά :
“Μιτς Μπιουκάναν” του αστυνομικού τμήματος του Όσλο ήσουν και θα είσαι ο μεγαλύτερος κακός της σειράς . Η Νέμεσις του Χαρυ Χολε.

Πήρα τον Λυτρωτή του Jo Nesbo και σκοπεύω αν το ξεκινήσω άμεσα. Γνώμες;

λυτρωτης απ τα καλυτερα για μενα

Συμφωνώ απόλυτα, στην 3άδα των αγαπημένων. Έχει και ενδιαφέρον κεντρικό κοινωνικο-θρησκευτικό θέμα!

Ο Nesbo δεν έχει κακό βιβλίο. Η ιστορίες με τον Harry Hole βέβαια είναι πολύ ιδιαίτερες, γιατί εκτός από πολύ καλογραμμένες, έχουν να κάνουν και με έναν πρωταγωνιστή ο οποίος άνετα θα μπορούσε να είναι αληθινός. Προτείνω τα βιβλία με τον Harry (10 στον αριθμό), να διαβαστούν με τη σειρά, γιατί ουσιαστικά περιγράφουν τη ζωή του από 30 χρονών που είναι στο πρώτο, μέχρι 40κάτι που είναι στο τελευταίο. Οπότε μιλάμε για μια φυσική συνέχεια και γεγονότων, αλλά και ανθρώπων μέσα στις ιστορίες. Ξεκινάμε από τη “Νυχτερίδα” και τελειώνουμε με στην “Αστυνομία”. Για παράδειγμα, θεωρώ ότι το να διαβάσει κάποιος πρώτα την “Αστυνομία” (10ο βιβλίο, και τελευταίο μέχρι στιγμής) χωρίς να έχει διαβάσει τον “Φαντομά” (9ο βιβλίο), θα χάσει πάρα πολλά από την αγωνία που σου προσφέρει απλόχερα ο Nesbo.

Ευτυχώς είχα την τύχη να τα πάρω από την αρχή, οπότε “έζησα” όλη την ιστορία με τη φυσική της συνέχεια.

Ο άνθρωπος γράφει κινηματογραφικά, σε κάνει να δένεσαι με τους χαρακτήρες του (η αγάπη όλων για τον Harry Hole δεν είναι τυχαία) και σε αναγκάζει να τελειώσεις 400 (τουλάχιστον) σελίδες σε 2 μέρες και να ψάχνεις εναγωνίως για το επόμενο βιβλίο…

εντωμεταξύ 18 Σεπτέμβρη στο μεγαρο μουσικης Αθηνων έχουμε εκδήλωση με Nesbo
αν κανεις απο εδω μεσα παει ας πει εντυπωσεις
(την ελληνικη επαρχια μου μεσα )

Πρόσεχε τα λόγια σου.

δε στην προσβαλαμε την πολη σου μαγκα
αλλα να θες να δεις και να ακουσεις τον αγαπημενο σου συγγραφεα και να μη μπορεις? [-X

αποχωρώ ταπεινωμένος…

[SPOILER]έχεις δίκιο.[/SPOILER]

καμια γνώμη για την τριλογια του βερολινου?
Μολις φθινοπωριασει θελω να ξεκινησα καποιο noir και το συγκεκριμενο noir στη ναζιστικη γερμανία είναι ιντριγκαδόρικο.

η κοπέλα στον Ιανό μου πρότεινε κ διάβασα το “μαπούτσε” του caryl ferey και πραγματικά ήταν πολύ καλό !

στην Αργεντινή του σήμερα μια μαπούτε (φυλή ανάλογη των ινκας) παλεύει να βρει τον δολοφόνο του τραβεστί κολλητού της, ενώ ένας ντετέκτιβ παλεύει να βρει μια χαμένη κόρη μεγαλοεπιχειρηματία.

σκληρές σκηνές, κυνηγητά, κ ένα background στόρυ για την Αργετινή του κράχ κ τα σημάδια που άφησε στην χώρα η δικτατορία κ οι διώξεις της. πολύ ωραίο φόντο για μια καλή αστυνομική ιστορία

Καταπληκτικό.

Ο Kerr έχει φτιάξει εξαιρετική noir ατμόσφαιρα συνδυασμένη με πολύ καλή ιστορική έρευνα για που προσδίδει στην αληθοφάνεια και, το κυριότερο, γερά δομημένους χαρακτήρες (είτε είναι ιστορικά πρόσωπα είτε όχι).

Στην ίδια σειρά με τον Bernie Gunther, έχουν μεταφραστεί επίσης το “Μοιραία Πράγα” (του 2011, πολύ καλό και αυτό) και το “Άνθρωπος Χωρίς Ανάσα” (του 2013, αξιοπρεπέστατο αλλά ένα κλικ κάτω κατ’ εμέ. Τώρα μάλλον πρέπει να έχει κυκλοφορήσει μεταφρασμένο και το “Lady From Zagreb”.

Τα ενδιάμεσα, μεταξύ των παραπάνω και της τριλογίας δεν ξέρω τι λένε.

εχει κανεις να προτεινει συγγραφεα αστυνομικων στο στυλ των Ταιμπο και Μονταλμπαν, να συνδυαζει δηλαδη και κοινωνικοπολιτικες αναφορες

[B]http://www.biblionet.gr/book/78204/Μάρκαρης,%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82/%CE%9F%CE%A4%CF%83%CE%B5_%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B5[/B]

Τελικά αυτό που έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα είναι το Quiet Flame του 2008, μεταφρασμένο ως “Φλόγα που Σιγοκαίει” και είναι τοποθετημένο στο Μπουένος Άιρες του 1950.

The Girl in the Spider’s Web (original title in Swedish: Det som inte dφdar oss, “That Which Does Not Kill Us”) is the fourth installment in the Millennium series of novels, focusing on the characters of Lisbeth Salander and Mikael Blomkvist. Written by David Lagercrantz, it is the first in the series not to be authored by creator Stieg Larsson

Μόλις κυκλοφόρησε “Η Δίψα” του Nesbo. Για όσους έλειψε ο Harry…

το διαβασα εγω.μας ειχε λειψει ο χολε

Δεν υπάρχει ο άνθρωπος.