Α σιγά καλέ, κανένα πρόβλημα!
Κατ’ αρχάς για το τελευταίο δεν είμαι απόλυτη, μπορεί να είναι κι από τη μεριά μόνο του ενός, απλά συνήθως, αν το αρχίσει ο ένας το μεταδίδει και στον άλλον. Πάντως γι’ αυτόν που αισθάνεται την ερωτική επιθυμία είναι λογικό, από την άποψη ότι καταπιέζει τα συναισθήματά του και τα ?θέλω? του, συμβιβαζόμενος να περιοριστεί στη φιλία, ενώ επιζητά κάτι παραπάνω. Και πρόκειται σίγουρα για ?συμβιβασμό?, γιατί άσχετα από το πόσο εκτιμά την ήδη υπάρχουσα φιλία που έχει, αν θα είχε την ευκαιρία για κάτι πέρα από αυτήν, θα την αξιοποιούσε. Δεν το κάνει όμως.
Bάσει όόόλων αυτών, λοιπόν, υποστηρίζω κι εγώ ότι άλλο πράγμα η φιλία άλλο η ερωτική επιθυμία. Σε θεωρητικό επίπεδο ίσως να μην ίσχυε αυτό που λέω εγώ. Ιδανικά πιθανώς να μπορούσε κάποιος να αναγνωρίσει τον πόθο του και να τον τιθασεύσει για να μη χαλάσει τη φιλία του, αλλά ποιος το κάνει; Στην περίπτωσή μου πάντως -και μπορεί και γι’ αυτό να παρουσιάζομαι τόσο αρνητική- έχω απομακρυνθεί με κάμποσους φίλους μου λόγω του ότι από ένα σημείο και μετά αφενός εκείνοι δεν αρκούνταν σε υποκριτικά κολλητή παρέα και ήθελαν σχέση, αφετέρου εγώ ένιωθα άβολα. Δε σημαίνει πως κόβαμε την καλημέρα ούτε πως ο ένας δε θα συμβούλευε/συμπαραστεκόταν στον άλλον σε περίπτωση προβλήματος, απλά ήμασταν πιο μαζεμένοι, δεν τα λέγαμε πλέον όλα και περιορίσαμε τις πολλές αγκαλιές και τα σχετικά. γι’ αυτό, επαναλαμβάνω, θεωρώ ότι αυτό που χαλάει είναι η κολλητή φιλία, κι όχι η παρέα με αυτά τα άτομα)
Αλλά κι από πλευράς μου ξέρω ότι δεν είναι εύκολο. Κάποτε μου άρεσε ένα παιδί με το οποίο κάναμε αρκετή παρέα , ωστόσο επειδή δεν ήθελα έτσι κι αλλιώς σχέση, προτιμούσα τη φιλία μαζί του και δεν είχα δείξει τίποτα. Παρόλα αυτά όταν μου έλεγε για άλλη με έτσουζε. Άλλοι το αντέχουν, οι περισσότεροι όχι.
Πάντως αρκετοί είναι αυτοί που πλησιάζουν τον άλλον εξ’αρχής για να το γυρίσουν στη συνέχεια μέσω της φιλίας σε κάτι παραπάνω… Βέβαια δεν ξέρω γιατί το αναφέρω ακριβώς, γιατί δεν αποτελεί δείγμα αληθινής φιλίας, παρότι μονόπλευρα ο ένας από τους δύο ίσως έχει δεθεί…
Το ότι λες πως ?συμφωνούν? και ?δέχονται? δεν εμπεριέχει την έννοια του συμβιβασμού επίσης; Τελικά είναι η φιλία συμβιβασμός;
Επίσης, συμφωνώ ότι οι έννοιες της αγάπης-φιλίας μπλέκονται, αλλά νομίζω πως εσύ τις ταυτίζεις, ενώ η αγάπη, αποτελεί απλώς προϋπόθεση της φιλίας. Επομένως, στην αγάπη μπορώ να δικαιολογήσω μια ορισμένη μορφή ανειλικρίνειας, εννοώντας την ως μη άμεση εκδήλωσή της. Εντάξει, σαφώς η αγάπη πρέπει να είναι έμπρακτη, αλλά δεν υπάρχουν περιπτώσεις που παραμένει κρυμμένη; Σε αυτό που τη διαφοροποιώ είναι στο ότι στη φιλία, όλα τα χαρτιά που παίζεις πρέπει να είναι ανοιχτά.
Το δέχομαι, ούτε κι εγώ είχα σκοπό να απολυτοποιήσω στο σημείο εκείνο.
Δηλαδή, εσύ νομίζεις πως η φιλία είναι ?πρέπει?;
Μήπως σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να κάνουμε αυτό που κακώς παραλείψαμε εξ’ αρχής, δηλαδή να ορίσουμε πώς αντιλαμβανόμαστε αυτές τις έννοιες, ώστε να δούμε και πού αδυνατούμε να συμφωνήσουμε; Γιατί έχω και την υποψία πως μάλλον αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά την αγάπη. Για μένα δεν έχει καμία σχέση με την ερωτική επιθυμία πάντως και για να αναφερθώ και στην UnburntKhaleesi, δεν απαξίωνα την αγάπη σε άλλο ποστ ούτε τα συναισθήματα, αλλά την αλλοίωσή της μέσα από την Ιδέα του Έρωτα, η οποία θεωρώ πως προέρχεται από τις εντυπώσεις και όχι κάποια βαθύτερη ουσία που θα διεγείρει αληθινά συναισθήματα.
Για να μη φορτώσω το ποστ, περιμένω τη δική σου τοποθέτηση πρώτα πάνω στους ορισμούς και θα σου γράψω στη συνέχεια που τυχόν διαφωνώ ή συμφωνώ, αν κι ίσως έχεις σχηματίσει ήδη κάποια ιδέα.
