πιστη θρησκευτικη δεν πιστευω…για μενα η θρησκεια ειναι απλα μια προπαγανδα
πιστευω στην δυναμη της θελησης και πιστευω εις μιαν μεταλ και εις εναν λεμμυ:p:p

εσύ δν πιστεύεις στον λέμυ ρε ! δν ακούς χέβι ! είσαι άπιστη ! πιστεύεις μόνο σε straping young lad !
we carry the sign of the cross ! θάνατος στους άπιστους !

τα είπα κ ησύχασα !

καλα τα λες . . πιστη ειναι κατι που σου δινει την δυναμη να σηκωσεις κεφαλι οταν εισαι ενα με το πατωμα, και να συνεχισεις την προσπαθεια για καποιο στοχο που εχεις βαλει στη ζωη σου ( οχι να πιεις ενα βαρελι μπυρα ) κατι το οποιο θα σε στηριξει οταν εσυ το χρειαζεσαι…

οι motorhead ειναι θεοι!! αντε ουστ ρε :p:p
(με heavy μεγαλωσα λες να μην ακουω καθολου?)

σε συμπαθησα!!!

Bet your life you don’t need religion
Don’t need no time for prayer
Don’t save no knee-pads for me up there
If your head’s alright, ya don’t need binoculars to see the light
Ya don’t need no miracle vision

και

Brother will kill brother
Spilling blood across the land
Killing for religion
Something I don’t understand

Fools like me, who cross the sea
And come to foreign lands
Ask the sheep, for their beliefs
Do you kill on God’s command?

η θρησκεια ειναι μια προπαγανδα, η πιστη ομως οχι, και δεν εννοω πιστη σε θρησκειες, αλλα πιστη στον ευατο μας, πιστη σε οτι γουσταρουμε, αλλα σε κανεναν θεο!!!

να ακούσω εξηγήσεις !

να ακούσω εξηγήσεις !

το εχω εξηγησει σε αλλο τοπικ

νατο

Default Re: Κορυφαιοι καλλιτεχνες που δεν σας αρεσουν
παιδια ειναι απλα τα πραγματα.ολοι οι κορυφαιοι καλλιτεχνες ειναι οι πρωτοι μπαμπαδες θα λεγαμε της μεταλ οπως τα συγκροτηματα που αναφερα εγω …αυτο σημαινει οτι εχουν συγκεκριμενο ηχο,στιλ κτλ…ειναι τα πρωτα που ανοιξαν τον κοσμο του μεταλ σε ολους τους μεταλαδες και ολοι ξεκιναμε ακουγοντας τους δισκους τους.γιαυτο εχουν γινει και κορυφαιοι.οχι μονο λογο της μουσικης τους αλλα και της γενιας τους και τα χρονια που εχουν στον χωρο καθως και απο τον κοσμο που τους εχει αγαπησει.
οκ προσωπικα απο τα 2 μου ο μπαμπας με μεγαλωσε με manowar,acdc,maiden,helloween,judas,doors κτλ οποτε μεχρι την ηλιακια των 13 ηταν θεοι μου,τους λατρευα ολους,εβαζα συνεχεια τα βινιλια και ακουγα,ειχα μαθει ολα τα τραγουδια κτλ αλλα μετα αρχισα να ψαχνομαι και για αλλα ειδη μεταλ,για πιο συγχρονα συγκροτηματα κτλ και ειδα οτι μου αρεσουν καλυτερα απο τους παλιους.
τωρα πλεον εχω φτασει στο σημειο απλα να μην βαζω να τους ακουσω ,να μην ‘‘μου αρεσουν’’ επειδη απλα τους εχω χορτασει και ακουω αλλα τωρα,αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι αν βρεθω σε παρεα η σε μαγαζι που να παιξει δεν θα τραγουδησω η δεν θα κανω headbanging μαζι με τους αλλους νιωθωντας πορωση και ανατριχιασμα στο ακουσμα.

η θρησκεια ειναι μια προπαγανδα, η πιστη ομως οχι, και δεν εννοω πιστη σε θρησκειες, αλλα πιστη στον ευατο μας, πιστη σε οτι γουσταρουμε, αλλα σε κανεναν θεο!!

γιαυτο ειπα θρησκευτικη πιστη

Θα κάνω χαλαρότατα το δικηγόρο του διαβόλου

Λέτε “πίστη”.
Κάποιοι δεν λέτε σε τι, απλώς λέτε ότι πρέπει να έχουμε πίστη.
Κάποιοι λέτε “πίστευε στον εαυτό σου”. Πίστευε στον εαυτό σου ότι τι? ότι θα τα καταφέρεις; τούτη εδώ η πρόταση κρύβει μία τεράστια παγίδα: ουσιαστικά καταργεί οποιαδήποτε παραδοχή αδυναμίας. Δεν σε αφήνει να αφεθείς, με λίγα λόγια. Και στο κάτω κάτω της γραφής, πολλές φορές χρειαζόμαστε ένα μέσο, για να πιστέψουμε στον εαυτό μας.

Τι γνώμη έχετε για τη θρησκευτική πίστη, αλλιώς θρησκευτικότητα (κάτι που είναι διαφορετικό από τη θρησκεία, ε);
Είναι τέτοια η δουλειά μου -είμαι ψυχολόγος- που αναγκαστικά ρωτάω τα 4/5 των ανθρώπων που βλέπω αν πιστεύουν (και πάντα υπονοείται ο Θεός, ή ένας θεός). Αυτήν την ερώτηση χρειάστηκε να μάθω να την κάνω. Και με εκπλήσσουν σταθερά τόσο οι απαντήσεις, όσο η λειτουργικότητά τους. Όπως επίσης και το γεγονός ότι έχει χρειαστεί πολλές φορές να μιλήσω με ανθρώπους πάνω και γύρω από τη βάση μίας μεταφυσικής πίστης.
Και τέλος πάντων φαίνεται να δουλεύει, that’s my point…

και σε περίπτωση που πιστεύεις στον εαυτό σου και έπειτα καταλάβεις ότι αυτό που ήθελες να καταφέρεις δεν μπορείς να το καταφέρεις.τότε τι γίνεται?χάνεται η πίστη σε αυτόν η μετά από καιρό αρχίζεις να ξαναπιστεύεις?(απόσο κατάλαβα αυτή σου τη φράση δηλαδή:p)

[CENTER][SIZE=“3”]Devils and Gods now that’s an idea
But if we believe that its They who decide
That’s the ultimate detractor of crimes
'cause Devils and Gods
They are You and I
Devils and Gods
They are You and I
Devils and Gods
Safe and Inside [/SIZE][/CENTER]

Αυτό ακριβώς ήταν το ερώτημα που ήθελα κι εγώ να θέσω.
Δηλαδή, σε τι συνίσταται το “πίστεψε στον εαυτό σου”;
Όλους μας νομίζω ο εαυτός μας μας έχει απαγοητεύσει σε κάποια/ες φάσεις της ζωής μας. Ή απλά οι δυνάμεις μας μας εγκαταλείπουν. Τα φτύνουμε. Και όποιος δεν το έχει πάθει αυτό είναι ψεύτης, αναίσθητος, ή ιδιοφυής.
Όταν συμβαίνει αυτό λοιπόν, όπως λέει και ο otinanai, τι;

Και πώς ορίζετε το “πιστεύω στον εαυτό μου”?

• στις δυνατότητές μου;
• στο μυαλό μου;
• στο ψυχικό μου σθένος;
• στην εργατικότητά μου;
  Τι εννοεί ο καθένας με αυτή τη φράση;

Η αλήθεια είναι πως στην ατάκα αυτή εγώ θα απαντούσα πως πιστεύω σε λίγο απ’ όλα όσα ανέφερες, με την προϋπόθεση οι στόχοι που έχω θέσει να είναι ρεαλιστικοί.

Θα μου κανεις μια διαγνωση στα γρηγορα; Πληζ :-s
Λοιπον.
Ειναι φορες που νιωθω την αναγκη να πιστεψω καπου, εστω και για λιγο, ισα ισα για να αντλησω ψυχικη δυναμη. Στον Θεο/Αλλαχ/Βουδα κλπ οχι. Ειναι κατι που το εχω απορριψει προ πολλου χωρις να εχω εμβαθυνει ιδιαιτερα(λαθος μου και το ξερω), αλλα οντας προσκολλημενη σε θετικες επιστημες, δεν μπορω να νιωσω την υπαρξη μιας ανωτερης δυναμης/αυρας/κλπ. Μερικες φορες απελπιζομαι και ζηλευω ολους τους βαθια θρησκευομενους που κοιτανε προς τον ουρανο και κανουν το σταυρο τους, γιατι εχουν “κατι” να πιστεψουν.
Στον εαυτο μου πιστευω κατα ενα ποσοστο. Και εννοω οτι πιστευω τις δυνατοτητες μου, γιατι οταν καταπιανομαι με κατι που μου αρεσει, συνηθως αποδιδω καλα. Ομως δεν μπορω να πονταρω παντα σε αυτες τις δυνατοτητες, γιατι μερικες φορες οσο και να θελω απλα δεν μπορω να προχωρησω σε καποιες ενεργειες(πχ δεν μπορω να διαβασω ενα συγκεκριμενο μαθημα, γκρινιαζω).
Ο ανθρωπος χρειαζεται την πιστη, οποτε τη χρειαζομαι και εγω. Αλλα δεν εχω βρει σε ΤΙ να πιστεψω, περα απο τις παροδικες “εκλαμψεις” που κανει το μυαλο μου. Σπανιως δηλαδη. Γι αυτο ειμαι και τρομερα αγχωδης. Νομιζα οτι εφταιγε το οτι δινω πανελληνιες, αλλα αυτη η χρονια υπηρξε η αφορμη για να ανακαλυψω περισσοτερες πτυχες του εαυτου μου που ειχαν πεσει σε χειμερια ναρκη. Αγχωδης λοιπον. Απειρα αγχωδης. Επειδη δεν εχω ενα στηριγμα, επειδη δεν εχω καπου να πιστεψω.

Ειμαι σοβαρα γιατρε;

πίστεψε στο ότι πίσω απόλα κρύβονται μαθηματικά:p

Eγω παλι, δεν εχω αυτη την αναγκη να πιστεψω σε κατι ανωτερο. Νομιζω οτι εχουμε φτασει εδω που εχουμε φτασει σαν ειδος μονοι μας, βασισμενοι στις δικες μας δυνατοτητες χωρις τη βοηθεια θεων και διολων. Ο Αινσταιν θα μπορουσε να περασει ολη του τη ζωη πιστευοντας σε ενα θεο (Θεο/Αλλαχ/Γιαχβε/Τλαλοκ) και κανοντας προσευχες, αλλα αν δε διαβαζε κανενα βιβλιο, δε θα διατυπωνε ποτε τη θεωρια της σχετικοτητας.

Αν ειναι να παρω “ψυχικη δυναμη” απο καπου για να κανω κατι, θα ειναι απο τον εαυτο μου και απο το τι μπορω να κανω. Αν δε μπορω να το κανω εγω με τις δικες μου δυνατοτητες, πολυ αμφιβαλλω οτι καποιος θεος θα συμβαλλει οποτε τι σημασια εχει?
Οταν βλεπω αυτους του βαθια θρησκευομενους που λεει η Ρανια, τους θεωρω λιγο μοιρολατρες. Δεν ξερω, μπορει να ακουστει λιγο καπως, αλλα νομιζω οτι αυτοι που εχουν αναγκη να πιστεψουν σε κατι ανωτερο, απλα δεν εχουν αρκετη πιστη στις δικες τους ικανοτητες

Nαι αλλα αν σκεφτουμε οτι τις περισσοτερες φορες βαθεια θρησκευομενοι ειναι ηλικιωμενoi ανθρωποι σε τι δυναμεις δικες να βασιστουν?Aυτοι ειναι πιο κοντα στο θανατο οπως οι ιδιοι πιστευουν,οποτε στρεφονται προς τον θεο(οποιος και να ναι για τον καθενα) γιατι ετσι πιστευουν οτι δεν θα βασανιστουν και αλλα παρομοια στα τελευταια τους χρονια και στην μετα θανατον ζωη!Aυτοι οι ανθρωποι χρειαζονται την ελπιδα οποτε για αυτο στρεφονται προς τον θεο(δεν τα βγαζω απο το μυαλο μου ολα αυτα-ουτε σημαινει πως ισχυουν σε καθε περιπτωση απλα πριν καποια χρονια ειχαμε κανει παρομοια συζητηση με την γιαγια μου και πανω κατω αυτα μου ειπε):)Τωρα οσον αφορα τους νεους οι οποιο ειναι βαθεια θρησκευομενοι. Αυτο συμβαινει κατα την αποψη μου για δυο λογους.Ειτε εχουν δεχθει πλυση εγκεφαλου και εχουν επηρεαστει τοοοσο πολυ ειτε πολυ απλα δεν πιστευουν στις δικες τους δυναμεις οπως λεει και ο alucard.

Ή βαριουνται να αναζητησουν τις δικες τους δυναμεις ωστε να πιστεψουν σε αυτες. Παιζει κι αυτο:p
Ε και η πλυση εγκεφαλου ειναι συχνο φαινομενο, βλεπεις τα παιδακια που τα τραβολογανε οι θειαδες τους καθε Κυριακη στην εκκλησια, και καταληγουν 30 χρονων να μην ξερουν γιατι κανουν το σταυρο τους, τι ειναι η Θεια Κοινωνια κλπ. Αλλα αυτο ειναι αλλουνου παπα ευαγγελιο.

Ναι Αλουκαρδ, προφανως αν περιμενεις να σωθεις απο τον Γιαχβε, εισαι απο χερι χαμενος. Δεν μιλησα γι’αυτο ομως(σε περιπτωση που αναφερεσαι στο δικο μου ποστ), αλλα στο γενικοτερο θεμα “πιστη”. (Αν ηταν να περιμενω απο το Θεο για να περασω στη σχολη, θα ειχα αρχισει νηστειες, θα κρεμουσα εικονιτσες κλπ. Παραδειγμα :-s)
Ομως σιγουρα οταν πιστευεις σε κατι, εχεις μια παραπανω ωθηση. Αν πιστευεις σε κατι και τα αφηνεις ολα χυμα στο κυμα, περιμενοντας το ηδη προκαθορισμενο μελλον σου, σιγουρα παει σε αλλα επιπεδα η συζητηση. Δεν μιλαω γι’αυτο παντως

χμμ αυτα ακριβως. μου φαινεται και εμενα μοιρολατρικο. πολυ συχνα ακουω επισης για συμπτωσεις και για θεληματα θεου. Δλδ αποκλειεται να προκειται για αλληλουχια γεγονοτων που συμπιπτουν? Σε αυτο που λεει η Βαλερι πιστευω πως υπαρχει και σχεση που βασιζεται εν μερει στο φοβο. Δλδ στρεφομαστε στο θεο οταν καταλαβαινουμε οτι τον εχουμε αναγκη?

Ισως οι ανθρωποι δεν στρεφονται σαυτον ολες τις φορες που καποιος τον εχει αναγκη αλλα οσες φορες πιστευουν οτι τα πραγματα πλεον δεν μπορει να τα ελεγξει κανενας ανθρωπινος παραγοντας δηλαδη οταν πλεον εχουν παψει να πιστευουν στις δικες τους και στων γυρων τους λογω της σοβαροτητας της καθε καταστασης :-k