Πρωτοδισκακισμός - όχι ο κλασσικός

Take The Stage
#1

Από ετούτο το νήμα λέω να συζητήσουμε το φαινόμενο του πρωτοδισκακισμού - όχι του κλασσικού όμως, που σώνει και ντε το πρώτο demo είναι το καλύτερο και μετά ξεπουλήθηκαν.

Αλλά για το φαινόμενο ότι η πρώτη αγάπη είναι και η παντοτινή.Εξηγούμαι:συνήθως ο πρώτος δίσκος που θα ακούσουμε από μια μπάντα/καλλιτέχνη και μας αναγκάσει να ασχοληθούμε μαζί του, θα είναι και ο αγαπημένος δίσκος, ασχέτως αν η πλειοψηφία λέει ότι άλλος είναι ο καλύτερος δίσκος του συγκεκριμένου.
Αυτό φυσικά είναι συνάρτηση της ηλικίας που ήρθαμε σε επαφή μαζί του και οι εμπειρίες ακουσμάτων που είχαμε ως τότε.

Αφορμή ήταν το mercenary των Bolt Thrower, που αν και δεν βλέπω ότι υπάρχει ιδιαίτερη εκτίμηση σε αυτόν τον δίσκο, είναι και ο αγαπημένος μου Bolt Thrower. Θες γιατί δεν είχα πολλά death metal ακουσματα τότε, θες γιατί τότε άκουγες ένα δίσκο ψυχαναγκαστικά μέχρι να βρεις λεφτά να πάρεις τον επόμενο (ή καποιος φίλος) ?

Σε αυτή την κατηγορία εντάσσονται και οι Benediction του Grind Bastard, οι Pain of Salvation του Perfect Element, οι Dream Theater του Falling Into Infinity και πάει λέγοντας.

Ντισκας.

Εdit: και για να ακυρώσω ο ίδιος τα λεγόμενα μου, σε αυτή την κατηγορία δεν μπαίνουν οι κύριοι του αβαταρ μου, που βγάζουν κάθε νέο δισκο και καλύτερο.

1 Like
Τι ακούτε τώρα Vol. 666
#2

Εξηγείται με τον παρακάτω τρόπο:

#3

γιατι να υπεραναλυείς γιατι σου αρέσει κάτι ? Σ αρέσει. Τωρά αν απο τους Theater μ αρεσει πιοτερο το πρώιμο images, γιατι θεαωρω το songwriting του υπέροχο και το παίξιμο εξωτικό αλλα καλόγουστο, σε αντίθεση με αργότερα που η τεχνοτροπία υπερισχύει της συνθεσης, τόσο μ αρέσει πιο πολύ το μεταγενέστερο Painkiller των ΘΕΩΝ ΤΟΥ ΜΕΤΑΛ, (και hinds ρούφα κάνα αυγό) παρότι δεν ήταν το πρώτο που άκουσα απο αυτούς. Απλά οταν το άκουσα είπα WTF. το πήγανε στο 11. Απλά κι όμορφα. Απο την άλλη έχεις το τελευταιοδίσκακια, ΕΠΟΣ το τελευταίο των Χ,Ψ,Ω και ας είναι σκουπίδι.

#4

Δεν είναι υπερανάλυση, είναι παρατήρηση και η ερώτηση είναι αν το εχει παρατηρήσει και κανείς άλλος αυτό.
Ο τελευταιοδισκάκιας συνήθως είναι φανμπόυς που ενθουσιάζεται.

#5

Δεν θα έλεγα ότι μου έχει συμβεί πολλές φορές ο πρώτος δίσκος που ακούω να θεωρώ ότι είναι ο καλύτερος της κάθε μπάντας, ας πούμε συμβαίνει με τους Metallica και το Ride The Lightning, κυρίως όμως γιατί ήταν ο πρώτος ολόκληρος μεταλ δίσκος που άκουσα. Για παράδειγμα οι Maiden, το Number of The Beast ήταν το πρώτο τους που άκουσα, όταν άκουσα όμως το 7th Son ένιωσα περισσότερο.
Άλλο παράδειγμα, Blind Guardian άκουσα πρώτα το Follow The Blind όταν αργότερα άκουσα Tales From The Twilight World και το Imaginations γίνανε αυτά τα αγαπημένα μου.
Μanowar, πρώτα άκουσα το Kings Of Metal, όταν ανακάλυψα το Into Glory Ride έπαθα ΤΗΝ ζημιά όμως. Τεσπα για να μην το πάω πολύ μακριά γενικά δεν είναι κανόνας για μένα.

2 Likes
#6

Αυτό το φαινόμενο είναι υπαρκτό και το έχω παρατηρήσει και σε μένα σε πολλές περιπτώσεις.

Μια ερμηνεία είναι ότι όταν ακούς για πρώτη φορά δίσκο από ένα συγκρότημα το κάνεις εντελώς ψυχρά και ανεπηρεάστα. Αν αυτός ο δίσκος σε τρελάνει, σε μετατρέψει σε οπαδό, θα έχει πάντα αυτό το πλεονέκτημα έναντι της υπόλοιπης δισκογραφίας στην οποία θα υπάρχουν πάντα κάποιες κοινές αναφορές με εκείνον τον πρώτο δίσκο που άκουσες (ακόμη κι αν πρόκειται για χρονολογικά προγενέστερες δουλειές)

2 Likes
#7

IRON MAIDEN - Brave New World

SAVATAGE - Handful Of Rain

DARK TRANQUILLITY - Fiction

#8

Στα γρήγορα θυμάμαι μερικά αν και αυτό με την πλειοψηφία δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο συνήθως, ειδικά στις μεγάλες μπάντες. Πχ θα μπορούσα να αναφέρω το Powerslave ή Sepultura - Beneath ή Death - Spiritual ή Carcass - Necroticism αλλά δεν είναι και εξώφθαλμο ότι η πλειοψηφία προτιμά κάποιο άλλο.

Θεός!!
σε τι ηλικία αν επιτρέπεται?

Δεν μου φαίνεται καθόλου παράξενο πάντως, ίσα ίσα αποδεικνύει πόσο δισκάρα είναι το BNW :wink:

#9

13 ημουν.
Οι δυο δισκοι απο iron maiden και savatage που ανεφερα ηταν μεσα στους πρωτους 3-5 δισκους που ακουσα απο metal γενικα.
Μα δεν ειπα οτι ειναι παραξενο εγω. Εκτος απο προσωπικη αδυναμια μου το B.N.W. πιστευω οτι και αντικειμενικα μπορει να μπει σε συζητηση ως το καλυτερο τους.

#10

Βάλε και Entombed - Uprising :stuck_out_tongue:

Θα φαινόταν στους περισσότερους φαντάζομαι επειδή τα κλασικά αγαπημένα από Maiden συνήθως είναι 80ς βαριά 90ς.

#11

Καλα ναι, καταλαβαινω τι εννοεις, ομως αν αφησουμε εξω στερεοτυπα του τυπου οτι μια θρυλικη 80’ς μπαντα πρεπει να εχει ως καλυτερο δισκο καποιον απο την χρυση της περιοδο, τοτε βλεποντας το καθαρα με βαση τις συνθεσεις, τα χτυπαει ολα στα ισια. :wink:

#12

Ποια '90s μωρεεεεεε

#13

Το Fear of the Dark τραγούδι είναι ή άλμπουμ? :stuck_out_tongue:

#14

Κλασσικο τραγουδι. Το αλμπουμ με το ζορι μπαινει δεκαδα και αν.

#15

Ανετα μπαινει δεκαδα καλυτερων Maiden δισκων το Fear Of The Dark. Το BNW απο την αλλη… πολυ οριακα.

Νομιζω οτι το φαινομενο να αρεσει σε καποιους το πρωτο CD απο μια μπαντα που ακουσαν περισσοτερο απο τα αλλα ειναι κατι που μπορει να συμβαινει τα πρωτα χρονια, αλλα οσο περνανε τα χρονια μπορεις να δεις πιο σφαιρικα τα πραγματα. Και μενα ειναι το Falling Into Infinity το αγαπημενο μου αλμπουμ των Dream Theater, αλλα οχι επειδη ειναι το πρωτο που ακουσα. Αλλωστε ακουσα και αυτο και τα Awake/Images την ιδια εποχη. Η μονη μπαντα που μπορω να σκεφτω που το αγαπημενο μου ειναι και το πρωτο που ακουσα απο αυτους, ειναι το Tuonela των Amorphis, αλλα εννοειται πως το θεωρω πολυ ανωτερο απο τα περισσοτερα τους αλμπουμς ουτως ή αλλως.

#16

To Brave New World είναι δίσκαρος και κοντράρει άνετα τα 80s των Maiden.

To Falling Into Infinity, αν και ήταν το πρώτο που άκουσα, συνεχίζω να πιστεύω πως είναι ανώτερο από τα υπόλοιπα. Τα μόνο που το ακουμπανε ειναι Scenes και Six Degrees.

Γενικά προφανώς δεν είναι κανόνας αυτό, αλλά όπως εχει ειπωθεί, ειδικά όταν είσαι μικρός, αν σου αρέσει μια μπάντα, είναι πιθανό το αγαπημένο σου να παραμείνει το πρώτο που του άκουσες.

Συνεχίζω με παραδείγματα:
Blind Guardian - Imaginations from the Other Side (ούτε μισή νότα περιττή)
Μegadeth - Cryptic Writings
Faith No More - King for A Day (αυτό το άκουσα μεγάλος σχετικά και είναι ο καλυτερος δίσκος όλης της μουσικής. Ολης.)
Νevermore - Politics of Ecstacy
Opeth - Still Life
Shadow Gallery - Carved in Stone

Mερικά ακόμα που μου έρχονται

#17

Δεν ειναι κακο δισκακι αυτο . Ισα ισα! Να εγω ας πουμε απο Entombed θεωρω κορυφαια και το To Ride Shoot Straight and speak the truth Μαζι βεβαια με το Wolverine Blues Που το ακουσα λιγο αργοτερα. Τα 2 πρωτα που ειναι ακομα πιο κοντα στο death δεν μπορω να τα ακουσω ευκολα.

Και με Lost πολυς κοσμος ισως να θεωρει κατι αντιστοιχο. Δηλαδη να εχει το Draconian ή το One Second ως καλυτερο ενω ευκολα θα μπορουσε να θεωρησει καποιος οτι το Icon ή το Shades ειναι τα πιο δυνατα τους χαρτια.

#18

Μεταξυ μας, οποιος θεωρει το Shades Of God το δυνατο χαρτι των PL εχει ενα θεμα :stuck_out_tongue:

Μονο κανα 2-3 απο αυτα

#19

megadeth κοντα εισαι . εχω σε τρελη εκτιμηση το Youthanasia.

To Faith No More παιζει να ειναι και ο καλυτερος τους δισκος , ετσι κι αλλιως (ισως και το Angel Dust αλλα ειναι πολυ κοντα σε ποιοτητα αυτα τα 2)

#20

Περί BNW: ο κολλητός μου είχε το cd player της πολυήμερης β λυκειου και στο λεοφορείο ήταν ο ντίτζέης -> έβαζε ότι γούσταρε και ακούγαμε ένα ακουστικό each όταν δε γινόταν της πουτανάρας στο λεοφορείο και τσιλάραμε… μετά από τα κλασσικά τρύπες-σπαθιά-χάσμα-γενιά του χάους-αρνάκια-ΑΝΤΙ-διαφανα κρινα κτλ κτλ κτλ ομορφα-πανεμορφα, ακολουθουσαν κλασσικο ροκ που δεν ημουν σχεδον καθολου φαν τοτε… απο deep purple μεχρι rolling stones, γκρινιαζα διακαως… και καπου εκει, καθοτι ο ιδιος πρωιμος μεταλλοπατερας, βαζει BNW και ξεκινα το πρωτο-που δε θυμαμαι πως το λενε, το σινγκλ μωρε-… αρχιζω να χτυπιεμαι, τι παπαριες ακουμε κτλ κτλ και κανει σκιπ στο γκοστ οφ ναβιγκεητορ ελεω γκρινιας…
ε γαμω το κερατο μου, μεχρι 19 που αγορασα το πρωτο cd της κλασσικης περιοδου maiden, εχοντας ξεκινησει απο το κλασσικο χεβυ αλλα για καποιο λογο αγνοωντας τους maiden so far, ηταν Το Καλυτερο Αλμπουμ του Μεταλ (δλδ για 2 χρονια περιπου :stuck_out_tongue: ) …τι μεταλικα τι πριστ τι ζλεηερ τι νταιαμοντ χεντ, τι μανογουορ τι χαλογουην, τι σαβαταζ τι αξεπτ τι Ντιο, ολα γαμουσαν αλλα το BNW παρεμενε ως το Τεμενος της Μεταλλικης μου Μουσικης Κουλτουρας…

σημερα σιτεμενος και κωλογερος, σεβομαι τις αποψεις περι BNW, το θεωρω πλεον ως το μοναδικο αξιολογο ουσιαστικα αλμπουμ τους απο το No Prayer αλλα προσωπικα και παλι δεν το λογαριαζω καν οταν ακουω τα κλασσικα 7 τους… χαιρομαι που με εμπασε στη φαση (γιο) αλλα σημερα υπαρχει δεν υπαρχει, το ιδιο μου κανει -μόνο για τις αναμνήσεις, τιποτα άλλο/ούτως ή άλλως η μετα εμπειρία μου με μεηδεν με τα κλασσικα αλμπουμ κερδίζει κατά κράτος ακόμα και αυτές τις μικρές νοσταλγικές εφηβικές στιγμές μεταλλικής λυκειακής κάβλας-… κραταω το ωραιο middle part του dream of mirrors, το ομοτιτλο και το ghost σαν αξιοπρεπης 00ς single στιγμες μιας μεταλ κλασσικης μπαντας με πορεια 20 χρονων στο χωρο -τοτε- + τα σολιδια και τα ατμοσφερηκ παρτς (ε?) στο νομαντ που δε θα πω ψεματα, εχω παιξει Shadow of Colossus και ναι, εχω χαμηλωσει το αψογο soundtrack του για να ακουω αυτο το σημειο του νομαντ οταν τρεχω στις λιβαδες και τους λοφους με το ατι μου ψαχνοντας να ΣΦΑΞΩ ΚΟΛΟΣΣΟΥΣ! αλλα ναι, δε μου λενε τιποτα μπροστα σε σχεδον κανενα τους κομματι μεχρι και το seventh son…

παραταύτα, προφανως δε τον θεωρω ‘‘κακο’’ δισκο, δεδομενου και ποση ιστορια κουβαλα παραπανω για μενα :stuck_out_tongue: οπότε λίγο οφτοπικ το στορυ αλλα κλαιν :stuck_out_tongue: made you look

AΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΟΝΤΟΠΙΚ, μια εξισου γαμηστερη ( :stuck_out_tongue: ) ιστορια: Με τον ιδιο κολλητο, γ λυκειου, αρχιζω γω να ψαχνομαι με ξενη μουσικη πιο πολυ… μεχρι τοτε ακουγα απο ξενες μπαντες μονο πανκ-γκοθ τα κλασσικα + χιπ χοπ (γτ ετσι νετι) και μπαντες τυπου ρεντιοχεντ, νιρβανα, πορτισχεντ κτλ, παιδι των 90ς γαρ κτλ κτλ κτλ… με προφανη εμφαση σε ελληνικο πανκ-ροκ…ε γ λυκειου ηταν που αρχισα να ακουω πιο πολυ κλασσικο ροκ και να ψαχνω λιγο παραπανω τη φαση του με ιστορικες κωλοτουμπες πχ με περπλ που θυμαμαι -που εκραζα διακαως τρια χρονια ας πουμε- κτλ…η μεταλ φαση ηταν με απειροελαχιστα πραματα, καλη ωρα το BNW παραπανω και 3-4 αλμπουμ ακομα μαξ…
οποτε μια φαση δινω εμφαση σε σπορ εφεμ καπου κει εξε το πρωι, που ξυπναγα καμια φορα και εγραφα κασσετες -γτ επαιζε πολυ νιου γουεηβ, μπαουι, κιλινκ τζοουκ κ τετοια, κιουρ κτλ και γουσταρα πολυ να κανω συλλογες με την ελπιδα τα μισα κομματια να τα ακουσει κανας φιλος μεγαλυτερος να μου πει τι ειναι-… οποτε παιζει το don’t fear the reaper των BOC, με το οποιο παθαινω κοκομπλοκο-αφρους απο το στομα κτλ κτλ κτλ και μ πιανει αμοκ να δω ποιος το λεει… Η ΜΑΛΑΚΙΑ ηταν οτι δεν προλαβα να το γραψω γτ δεν ειχα κασσετα και μεχρι να σηκωθω να βρω αλλη -γτ δεν ηθελα και να γραψω πανω σε ηδη υπαρχουσα- ειχε τελειωσει… απλα εδωσα βαση λιγο στιχους και μου εμεινε το ‘‘Reaper’’… οποτε το σκ, παω κολλητου μου, λεω ''ακουσα ενα γαμηστερο κομματι, ροκ ξερωγω που το λενε ‘‘REAPER’’ - ‘‘ο μλκ ασχετε αυτο ειναι μεταλ, γαμαει κτλ κτλ κτλ, τοχω σε λαιβ, πο, γαμαει κτλ κτλ’’ ε και τρελαινομαι γω, λεω βαλτο cd αντε, φερνει cd, χωνει και ξεκινα το reaper των priest απο το unleashed in the east :stuck_out_tongue:

ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΚΩΣΕΙΣ, εγινε το μυαλο μου πουταναριο! Πηρα το unleashed την αλλη μερα, εβαλα στο ‘‘reaper’’ των BOC στην ακρη του μυαλου μου και μεχρι και σημερα, το Unleashed in the East ΕΙΝΑΙ για μενα ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΙΣΤ ΑΛΜΠΟΥΜ.-
E V E R ! ! !

To β μέρος της ιστορίας, είναι ότι μετά από μερικούς μήνες η αναζήτηση για το reaper των BOC με οδήγησε στο Secret Treaties, επειδή το metropolis Ηρακλείου δεν είχε τότε το Αgents of Fortune - και είπα να χτυπήσω ένα άλλο μιας και ‘‘αφού γαμούσε τόσο το reaper ε θα γαμάνε όλα’’ + ακολούθησα και συμβουλή έμπειρου γεροροκά σεβάσμιου υπαλλήλου…ε ναι δεν είχε το reaper αλλά όλο το άλμπουμ γάμησε τόσο, που όχι μόνο είναι μέχρι και σήμερα το αγαπημένο μου άλμπουμ των BOC αλλά γενικά και οι BOC γίναν εκείνη τη μέρα μέχρι και σήμερα, Το Αγαπημένο Μου Κλασσικό Ροκ Συγκρότημα, πάνω και από zeppelin, purple και σια -τους οποίους προφανώς λατρέυω ε-…

αυτά τα πρωτοδισκάκιστικα :stuck_out_tongue:
δε ξέρω αν βγάζουν νόημα συντακτικά οι προτάσεις παραπάνω γτ γράφω σερί χωρίς να κοιτάω πίσω αλλά fuckyouiwontdowhatyoutellme (ετσι, for no reason :stuck_out_tongue: )

4 Likes