Acrimonious - Sunyata
μεγαλο κολλημα τελευταια
Εδω και 1,5 μηνα, παντα και παντου Death. Με αφορμη την συναυλια των Death (DTA Tours) σημερα αποφασισα να ξαναλιωσω την δισκογραφια της λατρεμενης μου μπανταρας.
Μιλαμε για 7 δισκους-κειμηλια, δεν κυκλοφορησαν ουτε καν μετριο δισκο, ολα ειναι ενα και ενα. Απο το θεμελιωδες για το Death Metal Scream Bloody Gore, στο εκπληκτικο Leprosy με το οποιο ορισαν τον μπουσουλα για το πως πρεπει να ηχει αυτη η μουσικη και μετα στο φοβερο Spiritual Healing στο οποιο αρχισαν να βαζουν περισσοτερες μελωδιες και να δειχνουν οτι αυτη η μπαντα δεν μπορει να μεινει στασιμη. Και μετα το χαος… Με το υπερτατο Human το 1991 ξεπερασαν το ιδιωμα και το πηγαν πολυ παραπερα, ο δευτερος αγαπημενος μου δισκος τους, μιλαμε για αποκαλυψη… Πλεον ο ορος progressive μπαινει στο λεξιλογιο μας αν θελουμε να περιγραψουμε την μουσικη της μπαντας. Individual Thought Patterns και το παιξιμο ολων των μελων ειναι απο αλλο πλανητη, υπερβατικος δισκος και τον ακολουθει η αγαπημενη μου Death κυκλοφορια το τιτανιο Symbolic που ειναι απο τους καλυτερους metal δισκους ever, ολα στο τελειο, συνθεσεις, εκτελεσεις, φωνητικα, παραγωγη. Η τελευταια τους κυκλοφορια το φανταστικο The Sound Of Perseverance ειναι πιο μακρια απο το death metal και πιο κοντα στο κλασικο metal με κομματαρες που διακατεχονται απο απιστευτες μελωδιες.
Στην συνεχεια ο Chuck δημιουργησε τους Control Denied και σαν να μην εφταναν τα κατορθωματα του με τους Death μας εσκασε στην μουρη ακομα μια πελωρια δισκαρα το The Fragile Art Of Existence εναν δισκο που εχει σαν μουσικη βαση το The Sound Of Perseverance αλλα με καθαρα power metal φωνητικα.
Ο Chuck Schuldiner αυτος ο τεραστιος μουσικος και προσωπικοτητα δεν ειναι πια κοντα μας αλλα σημερα εχουμε την ευκαιρια να τιμησουμε την μνημη του στην συναυλια των Death (DTA Tours) κια να περασουμε μια τελεια βραδια συντροφια με τις κομματαρες του.
[B][SIZE=5]ΑΘΑΝΑΤΟΣ[/SIZE][/B]
Και ναι ανακάλυψα τους Radiohead
Τις τελευταίες μέρες δεν παίζει τίποτε άλλο. Την ημέρα που το ανακάλυψα βρέθηκα να το ακούω μέχρι τις 5 το πρωί (άρρωστα πράγματα ).
υπερδισκαρα!!!
Σαν σημερα κλεινουμε 6 χρονια απο τον θανατο του Ronnie James DIO. Το Σαββατο πηγα στην εκπληκτικη για ακομα μια χρονια συναυλια των Rock ‘N’ Roll Children στο ετησιο Rock In Dio event για να γιορτασω την αθανατη κληρονομια του [SIZE=4]ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ[/SIZE]. Απο την προηγουμενη Δευτερα παντου και συνεχεια ακουω τα απαντα της δισκογραφιας του και για ακομα μια φορα δεν μπορω να μην ανατριχιαζω και να μην προσκυναω ταπεινα την μεγαλειοτητα Tου.
[SIZE=7]ΘΕΟΣ…[/SIZE]
Ε ρε ζημιά που πάθαμε…
Το ‘‘Exercises εδω και 3 μηνες’’ εχει μετατραπει σε ‘‘Δισκογραφια εδω και 6 μηνες’’ :!:
[B]ΑΡΡΩΣΤΙΑ[/B]
όλη μέρα
όλη νύχτα
χύνεται το μυαλό από τα αυτιά μου
'attaboy 
"όλη μέρα
όλη νύχτα
χύνεται το μυαλό από τα αυτιά μου"
Ο τύπος γαμαει με Χαρακτηριστική Άνεση.
Και το dropped pianos είναι εξαιρετικό.
Sent from my D5803 using Tapatalk
Ε καλά, καμιά φορά κουράζομαι, πίνω λίγο νερό, κάτι
:lol::lol::lol:
[B]Vektor[/B] - Terminal Redux
To αυτο και εγω.
Εχουμε συναυλια Megadeth σημερα οποτε οπως το συνηθιζω τον τελευταιο καιρο λιωνω ξανα την δισκογραφια της μπανταρας. Τεραστια ιστορια απο τις μεγαλυτερες μπαντες ever χωρις αμφιβολια.
Παραπανω εμφαση στον φετινο δισκο Dystopia που ειναι δισκαρα και πολλα κομματια ειναι βγαλμενα απο παλαιοτερες περιοδους της μπαντας, εμπνευσμενος δισκος και φοβερο παιξιμο απο ολα τα μελη.
Παμε ρε μπανταρα…
Απανωτά χτυπήματα.
Το τελευταίο Amorphis
Το Communion των Flesh
Το τρίτο Emperor
Τον Παράκλητο, DsO