@Kiratzos Το πρόβλημα ξέρεις όμως ποιο είναι, φίλε μου? Ότι τώρα πρέπει να βρούμε ένα ρόλο - χαρακτήρα και για σένα.
@Timeous Σε κάθε περίπτωση, δημοσιοϋπαλληλική (εργατική όπως λες) τάξη στην Ελλάδα δεν υφίσταται. Οι εργαζόμενοι είναι τεμαχισμένοι σε διαφορετικές ομάδες, καθεμία από τις οποίες απολαύει και διαφορετικών προνομίων. Επομένως, δε μπορούν να έχουν κοινή, εργατική συνείδηση ώστε να συνδιαμορφώσουν ένα ενιαίο (έστω και πολυμορφικό) κίνημα με κοινούς στόχους και χαρακτηριστικά.
Ακόμα και οι συνταξιούχοι ίσως είναι πιο ενωμένοι και διεκδικητικοί.:p#-o
Xαχαχαχαχαχαχαχα!Να πω ότι έχεις και άδικο!
Αλλά γιατί λες ότι οι εργαζόμενοι είναι τεμαχισμένοι και ότι ο καθένας θέλει το προσωπικό του συμφέρον;
Δεν έχεις δει τι γίνεται όταν χάνει ο ΠΑΟ ή ο ΟΣΦΠ πως οργανώνονται όλοι και αντιδρούν για το “κοινό” καλό;
Κρατα και μια πισινη παντως. Θα φανει απο Σεπτεμβρη αν υπαρχει ταξικη συνειδηση ή οχι
Περι ορεξεως κολοκυθοπιτα. Μπορω να σου δωσω 1000 παραδειγματα ταξικης διασπασης και ενοτητας. Εσυ καταφερες και εβγαλες το συμπερασμα σου απο τους οπαδους.
Ε;;;
Μία γενίκευση έκανα απλώς και αυτό συνεπάγεται ότι θα διαθέτει και αδυναμίες όπως φυσικά και κάθε γενίκευση.Περισσότερο ήθελα να δώσω ειρωνικό και χιουμοριστικό τόνο.
Καλά, και για μένα είσαι ΑΕΚτζής!
Είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά ας ξεκινήσουμε από τα προφανή:
Ένας δεξιός στον Αγγλόφωνο κόσμο μπορεί να συμφωνεί μαζί μου ως προς τα οφέλη της ελεύθερης οικονομίας, στην Ελλάδα ούτε σε αυτά!
Διάβασε όποια δήλωση του Σαμαρά θέλεις για την οικονομία, δες σε ποιόν εμπιστέυτηκε το οικονομικό πρόγραμμα του κόμματος του (Στυλιανίδης! ) και πες μου τι σχέση έχω εγώ με αυτούς…
Από εκεί και πέρα, και αυτό ισχύει -με δαιφορετικές έστω εκφράσεις- σε Ελλάδα και διεθνώς, σε θέματα ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων με χωρίζει μαζί τους άβυσσος…
Τι σχέση έχω εγώ, οι βασικές ελευθερίες και τα φυσικά δικαιώματα που υποστηρίζω, με όλο τον συρφετό από τον Γιακουμάτο που ήθελε την εικόνα του Χριστού στη βουλή
, μέχρι την Sarah Palin που άφησε την κόρη της να γεννήσει “μογγολάκι” για να μην κάνει έκτρωση, τον Cheney που δήλωσε πως “τα βασανιστήρια δουλέυουν” και προσπάθησε να κουρελιάσει το Αμερικάνικο σύνταγμα, το UMP στη Γαλλία που θέλει να αρχίσει να στερεί την υπηκοότητα από πολίτες με ξένη καταγωγή που έχουν κάνει εγκλήματα, καταργώντας την αρχή της ισότητας απέναντι στον νόμο…
Πλάκα-πλάκα σε θέματα όπως ο διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας, π.χ. το 2000 με τα καραγκιοζιλίκια του Χριστόδουλου για τις ταυτότητες, πιό έυκολα έβρισκα κοινό έδαφος με ψηφοφόρους του τότε ΣΥΝ παρά της ΝΔ!
Παρ’ολο που αυτοπροσδιορίζομαι Χριστιανός, όχι άθεος! Είναι ζήτημα αρχών, όχι θρησκευτικής πίστης.
Μπορώ να γράφω κατεβατά, δεν έχει νόημα, ελπίζω να καταλαβαίνεις τι θέλω να σου πώ.
Δεν θέλω να κάνω τον στρουθοκάμηλο, υπάρχει μία “εκλεκτική συγγένεια” ανάμεσα στον φιλελέυθερο και τον συντηρητικό χώρο όπως ο τελευταίος είναι στον Αγγλόφωνο κόσμο και όχι στην Ελλάδα. Σφυρηλατήθηκε στα χρόνια του Β’ παγκοσμίου και του ψυχρού πολέμου, όπου σαφώς και οι δύο χώροι εναντιώθηκαν σε Ναζισμό/Κομμουνισμό καταλαβαίνοντας την απειλή για κάθε ελευθερία: Οικονομική και ατομική. Προφανώς και οι ιδέες της ελευθερίας έχουν καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης και επικράτησης τελικά σε μία συντηρητική δημοκρατία δυτικού τύπου με ελεύθερες εκλογές και ελεύθερη οικονομία, έστω και χωρίς κάποιες ατομικές ελευθερίες στο επιθυμητό επίπεδο, παρά σε ένα μονοκομματικό κοινωνικό πείραμα που έχει στόχο να φτιάξει τον “νέο άνθρωπο” κλπ.
Αλλά σήμερα ζούμε σε έναν μετα-ψυχροπολεμικό κόσμο. Οι απειλές για την ελευθερία έχουν αλλάξει. Τα ίδια τα ιστορικά συντηρητικά κόμματα έχουν αλλάξει δραματικά σε ΗΠΑ, Βρετανία. Δυστυχώς οι σημερινοί ρεπουμπλικάνοι διαβάζουν περισσότερο τη Βίβλο παρά τον Άνταμ Σμιθ ή τον Xάγιεκ…
Στην Ελλάδα, η φιλελέυθερη τάση στη ΝΔ (αλλά και οι κάποιες φωνές που υπήρξαν μέσα στο ΠΑΣΟΚ παρά το οξύμωρο του ονόματος του κόμματος…) τελικά εξοστρακίστηκαν από τα “παιδιά της “βάσης” και της αφισοκόλλησης”, συνδικαλιστές και φυσικά επιχειρηματίες-προμηθευτές του μεγάλου κράτους που δεν ήθελαν να χάσουν τον πελάτη…
Ελπίζω και εγώ αυτά που σου γράφω να βγάζουν νόημα
Στα περισσότερα επιχειρήματα από όσα μου λες στέκεσαι στη λεπτομέριεα και όχι στην ουσία.
Η “δεξιά” και η “αριστερά” ως πολιτικές έννοιες δεν είναι τοπικές. Δεν μπορώ να αντιληφθώ τι θα πει είμαι δεξιός με αγγλικά δεδομένα αλλά όχι με ελληνικά. Ή αριστερός με κουβανέζικα δεδομένα αλλά όχι κορεάτικα. Οι όροι δεξιά και αριστερά είναι γενικότεροι και αν κάποιος ονομάζει εαυτόν έτσι αλλά δεν ανταποκρίνεται στα χαρακτηριστικά τους τότε απλά δεν είναι (χωρίς να κρίνω την παρούσα στιγμή αν αυτό είναι καλό ή κακό). Για παράδειγμα, το ΠΑΣΟΚ λέει ότι είναι “σοσιαλιστικό”, χρειάζεται πραγματικά να αναλύσω το αν ισχύει αυτό ή όχι;
Η “δεξιά” και η “αριστερά” ως πολιτικές έννοιες έχουν γενικότερη μορφή και εκτείνονται σε πολλά είδη. Δεξιός είναι και ο πατέρας μου που ασπάζεται τον Kaynes π.χ. δεξιός είσαι και εσύ (θεωρώ εγώ) που ασπάζεσαι τον Smith. Αντίστοιχα αριστερός είναι κάποιος που ασπάζεται τον Τρότσκι, αριστερός και κάποιος που ασπάζεται τον Στάλιν, παρά τις μεγάλες διαφορές μεταξύ τους. Τέλος, ειδικά για το “αριστερός”, να ξέρεις ότι δεν ταυτίζεται και με το “κομμουνιστής”.
Σε συνέχεια των παραπάνω, όπως λες ότι δεν έχεις εσύ καμία σχέση με τον Γιακούμάτο, δεν έχω και εγώ με τον Κουβέλη. Όπως δεν έχεις εσύ με τον Cheney, δεν έχω και εγώ με Kim Jong-il. Τι ακριβώς αποδεικνύει αυτό; (πέρα από το ότι και οι δύο είμαστε πνευματικά υγιείς;)
Εσύ χωρίζεις τη δεξιά σε φιλελεύθερη και συντηρητική, ονομάζεις τη συντηρητική “δεξιά” και τη φιλελεύθερη… τι; Δεν αντιλαμβανεσαι ότι οι δύο χώροι απλά δείχνουν πόσο βαθιά προχωράνε τη φιλοσοφία τους, την επιρροή του κεφαλαίου, τους νόμους της αγοράς κτλ. Το αντίστοιχο στην αριστερά θα μπορούσε να είναι η “ανανεωτική” αριστερά με τη “ριζοσπαστική” που αντίστοιχα προχωρούν την μαρξιστική φιλοσοφία σε διαφορετικό βαθμό (προφανώς μιλάω γενικά και οι διαφορές όπως τις αναφέρω είναι απλοποιημένες).
Το τι τελικά λέει ο κομμουνισμός δεν το πετυχαίνεις ούτε από τύχη και επιμένεις να μιλάς ατομικά και κρατικιστικά όταν ο κομμουνισμός μιλάει κοινωνικά και χωρίς κράτος. Δεν το αφήνεις καλύτερα;
Καλά, και για μένα είσαι ΑΕΚτζής! :p:lol:
Είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά ας ξεκινήσουμε από τα προφανή:
Ένας δεξιός στον Αγγλόφωνο κόσμο μπορεί να συμφωνεί μαζί μου ως προς τα οφέλη της ελεύθερης οικονομίας, στην Ελλάδα ούτε σε αυτά! :lol:
Διάβασε όποια δήλωση του Σαμαρά θέλεις για την οικονομία, δες σε ποιόν εμπιστέυτηκε το οικονομικό πρόγραμμα του κόμματος του (Στυλιανίδης! #-o) και πες μου τι σχέση έχω εγώ με αυτούς… [-X
Από εκεί και πέρα, και αυτό ισχύει -με δαιφορετικές έστω εκφράσεις- σε Ελλάδα και διεθνώς, σε θέματα ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων με χωρίζει μαζί τους άβυσσος…
Τι σχέση έχω εγώ, οι βασικές ελευθερίες και τα φυσικά δικαιώματα που υποστηρίζω, με όλο τον συρφετό από τον Γιακουμάτο που ήθελε την εικόνα του Χριστού στη βουλή
, μέχρι την Sarah Palin που άφησε την κόρη της να γεννήσει “μογγολάκι” για να μην κάνει έκτρωση, τον Cheney που δήλωσε πως “τα βασανιστήρια δουλέυουν” και προσπάθησε να κουρελιάσει το Αμερικάνικο σύνταγμα, το UMP στη Γαλλία που θέλει να αρχίσει να στερεί την υπηκοότητα από πολίτες με ξένη καταγωγή που έχουν κάνει εγκλήματα, καταργώντας την αρχή της ισότητας απέναντι στον νόμο…
Πλάκα-πλάκα σε θέματα όπως ο διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας, π.χ. το 2000 με τα καραγκιοζιλίκια του Χριστόδουλου για τις ταυτότητες, πιό έυκολα έβρισκα κοινό έδαφος με ψηφοφόρους του τότε ΣΥΝ παρά της ΝΔ!
Παρ’ολο που αυτοπροσδιορίζομαι Χριστιανός, όχι άθεος! Είναι ζήτημα αρχών, όχι θρησκευτικής πίστης.
Μπορώ να γράφω κατεβατά, δεν έχει νόημα, ελπίζω να καταλαβαίνεις τι θέλω να σου πώ.
Δεν θέλω να κάνω τον στρουθοκάμηλο, υπάρχει μία “εκλεκτική συγγένεια” ανάμεσα στον φιλελέυθερο και τον συντηρητικό χώρο όπως ο τελευταίος είναι στον Αγγλόφωνο κόσμο και όχι στην Ελλάδα. Σφυρηλατήθηκε στα χρόνια του Β’ παγκοσμίου και του ψυχρού πολέμου, όπου σαφώς και οι δύο χώροι εναντιώθηκαν σε Ναζισμό/Κομμουνισμό καταλαβαίνοντας την απειλή για κάθε ελευθερία: Οικονομική και ατομική. Προφανώς και οι ιδέες της ελευθερίας έχουν καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης και επικράτησης τελικά σε μία συντηρητική δημοκρατία δυτικού τύπου με ελεύθερες εκλογές και ελεύθερη οικονομία, έστω και χωρίς κάποιες ατομικές ελευθερίες στο επιθυμητό επίπεδο, παρά σε ένα μονοκομματικό κοινωνικό πείραμα που έχει στόχο να φτιάξει τον “νέο άνθρωπο” κλπ.
Αλλά σήμερα ζούμε σε έναν μετα-ψυχροπολεμικό κόσμο. Οι απειλές για την ελευθερία έχουν αλλάξει. Τα ίδια τα ιστορικά συντηρητικά κόμματα έχουν αλλάξει δραματικά σε ΗΠΑ, Βρετανία. Δυστυχώς οι σημερινοί ρεπουμπλικάνοι διαβάζουν περισσότερο τη Βίβλο παρά τον Άνταμ Σμιθ ή τον Xάγιεκ…
Στην Ελλάδα, η φιλελέυθερη τάση στη ΝΔ (αλλά και οι κάποιες φωνές που υπήρξαν μέσα στο ΠΑΣΟΚ παρά το οξύμωρο του ονόματος του κόμματος…:roll:) τελικά εξοστρακίστηκαν από τα “παιδιά της “βάσης” και της αφισοκόλλησης”, συνδικαλιστές και φυσικά επιχειρηματίες-προμηθευτές του μεγάλου κράτους που δεν ήθελαν να χάσουν τον πελάτη…
Ελπίζω και εγώ αυτά που σου γράφω να βγάζουν νόημα
Tόσο καιρό δεν είχα μπει σε αυτό το θρεντ γιατί νόμιζα ότι εδώ μέσα συζητάγατε -ιδεολογικά- για τις ιδεολογικές συζητήσεις -εν γένει-, στις οποίες τάσσομαι εναντίον.
Ήθελα να μοιραστώ αυτή τη στιγμή έκλαμψης, συγγνώμη, συνεχίστε!
(μπορεί να γίνει και πιο οφ τόπικμ ναι, μπορεί :roll: )
Nτάξει, σοβαρό έντιτ.
Το πρόβλημα που έχω με τις ιδεολογίες είναι πως είναι παγιωμένες. Σπάνια αλλάζουν. Σπάνια έχουν λογικό έρεισμα, είναι πρωταρχικά “συναισθηματικές”. Συνήθως αποκλείουν το διάλογο. Στην καλύτερη περίπτωση καταλήγουν σε κόντρα ρητορικής.
Αυτό για τις ιδεολογίες. Είμαι επίσης εναντίον του πασιφισμού ως έννοια, αλλά δεν ξέρω κατά πόσον αυτό μπορώ να το στηρίξω λεκτικά. Το κεντρικό επιχείρημά μου είναι πως οδηγεί σε λογικά παράδοξα στην πράξη.
Λάθος! Σαφώς και οι έννοιες έχουν τοπικό χαρακτήρα, και οι χαρακτηρισμοί “αριστερά-δεξιά” κρύβουν παγίδες γιατί συγκρίνοντας το τι θεωρείται “δεξιά” και “αριστερά” σε διαφορετικές χώρες προκύπτουν ουσιαστικότατες διαφορές στην ουσία: Αν κάτσει ο Σαμαράς να παρουσιάσει τις απόψεις του για τον ρόλο του δημόσιου τομέα σε Αμερικάνο ρεπουμπλικάνο ή σε Άγγλο Τόρρη, θα τον χαρακτηρίσουν σοσιαλδημοκράτη αν θέλουν να είναι επιεικείς! :lol:
Γκρουπάρεις τους πάντες γύρω από δύο μόνο πόλους. Γενικέυεις και υπεραπλουστεύεις… Από μέρους μου δεν υπάρχει παρανόηση “αριστερός=κομμιουνιστής” να είσαι σίγουρος για αυτό.
Καταλαβαίνω τι λες. Ψιλοάσχετο: Τον Κουβέλη τον σιχαίνεστε τελικά οι περισσότεροι εδώ μέσα, δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζω τέτοιο σχόλιο… Αναρωτιέμαι αν εκτιμάτε περισσότερο τον Χελάκη δηλαδή που “ανέλαβε δράση” για να τον ξαποστείλουν…
Θα με ενδιέφερε και απάντηση Κρισπ για το συγκεκριμένο θέμα.
Πουθενά δεν χώρισα τη δεξιά σε συντηρητική και φιλελέυθερη αν διαβάσεις ξανά το ποστ μου. Ο φιλελεύθερος (libertarian) χώρος για μένα δεν είναι μέρος της δεξιάς και από εκεί ξεκίνησε όλη αυτή η κουβέντα. Αναφέρθηκα σε “εκλεκτική συγγένεια” με μέρος της δεξιάς και σε “συμπόρευση” που υπαγορεύθηκε από συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία. Στη συνέχεια ανέλυσα και γιατί ακριβώς στη σημερινή συγκυρία αυτή η “συμπόρευση” δεν έχει νόημα πλέον.
Τα έχουμε ξαναπεί, μην το κουράζουμε, γνωρίζω τα όσα λέτε θεωρητικά αλλά δίνω περισσότερη βάση στα όσα έγιναν και όχι σε όσα (λέτε πως) θα γίνουν. Έχω αρκετά πλούσιες παραστάσεις, είχα την τύχη να ταξιδέψω σε χώρες του “υπαρκτού” πριν το '89, έχω μιλήσει με άπειρους ανθρώπους που προέρχονται από αυτές τις χώρες και διατηρώ στενές φιλίες με κάποιους από αυτούς. Αυτές οι παραστάσεις και τα επίσημα οικονομικά στοιχεία για αυτές τις χώρες είναι για μένα πολύ πιό σημαντικά από το “τι λέει η θεωρία”. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα της κουβέντας μας εδώ έτσι και αλλιώς.
Προσθέστε ελεύθερα (ή μήπως να πω φιλελεύθερα;) εισαγωγικά, λολ/ροφλ εμότικονς κτλ. στα μπολντ.
Και ρίξτε και κάνα στοίχημα από σήμερα για το συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο θα δικαιολογήσουν οι καλοί και παρεξηγημένοι φιλελεύθεροι δημοκράτες του κόσμου τούτου την “εις γάμου κοινωνία” με τους Γιακουμάτους, τους Στυλιανίδηδες και τις Σάρες Πέιλιν του -ίδιου- κόσμου τούτου, όταν θα ξαναδούν μπροστά τους με σάρκα και οστά το φάντασμα του κομμουνισμού -και θα πάρουν τη σχετική χαροτρομάρα τους:
1) “Κατά βάθος όλα όσα λέγαμε τόσες δεκαετίες ήταν τρελές μούφες, η πραγματικότητα είναι ότι παρά τις διαφορές που θέλουμε να πιστεύετε ότι έχουμε με την “Επάρατο Δεξά” τα ίδια σκατά είμαστε και όταν κινδυνεύει το σύστημά ΜΑΣ είμαστε μια γροθιά”.
2) “Παιδιά κοιτάξτε πηγαίνουμε σε κοινό μέτωπο με τη “Δεξά”, τους φασίστες κτλ., αλλά εντάξει μωρέ μη μας κρατάτε κακία, το κάνουμε μόνο και μόνο για να μην κινδυνέψει η ελευθερία από τον κομμουνισμό -όπως και να το κάνουμε είναι λίγο πιο επάρατος από τη “Δεξά”. Μη φοβάστε όμως, όταν θα ξεμπερδέψουμε με τον κομμουνισμό (αν μας κάτσει βέβαια αυτή τη φορά, γιατί ξέρετε, μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη…) θα της την κάνουμε κρέας τη μούρη της “Δεξάς”. Περιμένετε λίγο και θα δείτε!”
3) “Όλα ήταν μια πολύ δυσάρεστη παρεξήγηση παιδιά. Εμείς ήμασταν αμέτοχοι στη διαμάχη “Δεξάς”-κομμουνισμού (βλ. περιμέναμε από τη “Δεξά” να βγάλει εκείνη τα κάστανα από τη φωτιά, γι’ αυτό την έχουμε δα), η “Δεξά” ήταν που μας παρουσίασε ως δικούς της (τρελή προβοκάτσια ρε μάγκες) και ξέρετε γιατί, ε; Γιατί ζηλεύει τη δημοκρατικότητα και το φιλελευθερισμό μας, μόνο γι’ αυτό. Οπότε ας της ρίξουμε μια κατάρα (αφού πρώτα κάνουμε το σταυρό μας να πηδήξει τους κομμουνιστές)”.
4) “Όλ οβ δι αμπάβ”.
5" “Ναν οβ δι αμπάβ”.
Για ν’ ακούσω και αποδόσεις (εγώ το νο. 1 το κόβω να τείνει στο άπειρο πάντως).
Μια ευχή για το τέλος: να τελειώνουμε κάποτε μ’ αυτή την απαρχαιωμένη διαίρεση του πολιτικού φάσματος σε κλίμακα “δεξιάς-αριστεράς”, που ξεκίνησε από την ύστερη… φεουδαρχία (βλ. πού καθόταν ο καθένας στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση την περίοδο της Επανάστασης) και σήμερα χρησιμεύει μόνο στο να δηλώνουν ΠΑΣΟΚοι και λοιποί (είτε ξεφωνημένοι είτε ντροπαλοί) σοσιαλδημοκράτες αριστεροί, οι φιλελεύθεροι μη-δεξιοί και ούτω καθ’ εξής. Σήμερα υπάρχουν όσοι είναι με τον καπιταλισμό και όσοι παλεύουν για να τον ανατρέψουν. Τέλος.
Γράκχε, υπεραπλοποιώντας μάλλον απομακρύνεται κανείς από την αλήθεια παρά την πλησιάζει. Πιστεύω πως, για να καταλάβει και να αντιμετωπίσει κανείς τι τον περιβάλλει, οφείλει να αναλύσει αυτό που τον περιβάλλει, όχι τον εαυτό του. Δεν είναι λογικό να χωρίζουμε τον κόσμο σε «Έλληνες και μη-Έλληνες», «ροκάδες και μη-ροκάδες», «επιπλοποιούς και μη-επιπλοποιούς», αν θέλουμε να καταλάβουμε τι είναι οι άλλοι. Ας αντιλαμβανόμαστε τις αποχρώσεις και, αν θυμόμαστε ποιοι συμμάχησαν εναντίον μας για να τους ομαδοποιούμε, ας θυμηθούμε και με ποιούς καταντήσαμε να συμμαχήσουμε «εμείς».
Θα συμφωνούσα ότι ο διαχωρισμός δεξιά-αριστερά, προέρχεται από το γαλλικό παράδειγμα, αλλά θυμίζω ότι: α) υπήρχε και δεύτερος διαχωρισμός ορεινών-πεδινών και β) η λογική του τότε διαχωρισμού δεξιάς-αριστεράς σήμαινε διαχωρισμό μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών. Χώριζε εκείνους που έτειναν να θέλουν να συντηρούνται προνόμια (επαναλαμβάνω: προνόμια), από αυτούς που επιθυμούσαν ισότητα, ελευθερία και αλλαγή. Ring a bell?
Ναι ρε το πιασα. Εσείς είστε που θέλετε ισότητα, ελευθερία και αλλαγή κι εγώ που απλώς θέλω να συντηρούνται προνόμια (επαναλαμβάνω: προνόμια).
Μη με παρεξηγήσεις, το ξέρεις ότι σε πάω, έχουμε πιεί μπύρες μαζί κτλ., αλλά:
Σκατά στην τυπική μέχρι εκεί που δεν πάει ισότητά σας, σκατά και στην ψευδεπίγραφη ελευθερία σας που δεν είναι τίποτα άλλο από ελευθερία να εκμεταλλεύεται άνθρωπος άνθρωπο, και τέλος σκατά στην αλλαγή σας που περιλαμβάνει ό,τι μαλακία θες, εκτός από το ποιά τάξη θα έχει την εξουσία.
Εγώ θέλω απλώς την υπεράσπιση και διεύρυνση κατακτήσεων από τις οποίες στάζει ακόμα το αίμα αιώνων, το αίμα της εργατικής τάξης και των αγώνων της.
Ναι, αυτών των κατακτήσεων που εσύ θεωρείς “προνόμια”.
Μα, επιμένω. Το θέμα δεν είναι να συμφωνήσουμε ή να συμπεράνουμε ποιος από τους δύο έχει δίκιο. Προσπερνώ λοιπόν το φάσμα του τι ακριβώς κατακτήθηκε και με ποιο αίμα, και υπογραμμίζω ότι το πιο πάνω post μου σου λέει:
Ο κόσμος δεν χωρίζεται σε «εμάς» και τους υπόλοιπους. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε πως ορίζοντας ποιοί είμαστε εμείς έχουμε ορίσει και τους άλλους, ως μια ομοιόμορφη μάζα με μόνο χαρακτηριστικό ότι διαφέρει από εμάς.
Τechnically, γίνεται το αντίστροφο.
Μόνο ορίζοντας τους Αλλους μπορούμε να ορίσουμε το ποιοι είμαστε εμείς και το πού ανήκουμε.
Βιβλιοπρόταση για τη διαμόρφωση και εξέλιξη όλων των κοσμικών ιδεολογικών του προηγούμενου αιώνα: John Gray - Η μαύρη λειτουργία (εκδ. οκτώ)
Ειδικά τα δύο πρώτα κεφάλαια εφάπτονται της συζήτησης.
Το ενδιαφέρον του συγκεκριμένου βιβλίου είναι πως ανάγει τις διαφορές αριστεράς/ δεξιάς <–> ιδεώδες ισότητας vs ανθρώπινη τρωτότητα (η ορολογία δεν είναι δική μου) σε παράγοντες εξωιστορικους και εξωπολιτικούς που παρακάμπτουν το σκόπελο του Εμείς vs Οι Άλλοι.
Όμορφα τα γράφετε παιδιά μου, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι σε μια ταξική κοινωνία, ορίζοντας τον εαυτό σου ταυτόχρονα ορίζεις και τον αντίπαλό σου, και το αντίστροφο βέβαια.
Βικ, καλέ μου Βικ, δεν ξέρω πόσο πιο ξεκάθαρος μπορώ να γίνω. Ο κόσμος χωρίζεται σε μας τους εργάτες και σ’ αυτούς που μας κλέβουν τον ιδρώτα. Το ζητούμενο είναι το καταλάβουν αυτό όλοι οι εργάτες και κάθε πολιτική δύναμη κρίνεται από το τί κάνει για να το καταλάβουν. Όχι από τις “αποχρώσεις” σου.
«Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε»! Η διαφωνία μας δεν είναι ποια είναι η εργατική τάξη, αν υπάρχει και πώς ορίζεται, αλλά - στη ροή τη συζήτησης και ως προς την απάντησή σου στον Mule ? το κατά πόσο επιτέλους εσύ (και όποιος άλλος) μπορείς να αναγνωρίσεις στον συνομιλητή σου το δικαίωμα να τοποθετεί τον εαυτό του πολιτικά και να αυτοπροσδιορίζεται.
