Τελικά μετά από πολλή σκέψη κατέληξα στο δικό μου πιο αγαπημένο απο τα άλμπουμ της. Ήταν λίγο πονεμένη ιστορία, γιατί έπρεπε να δω ποιο απ’ολα της τα άλμπουμ με έχει αγγίξει πιο πολύ συνολικά, όχι δηλαδή με μεμονωμένα τραγούδια. Αυτό είναι το [SIZE=“3”]Under The Pink.[/SIZE] <3
Οπότε κατάφερα να βρω μια απάντηση κι απο μένα για το poll που είχα βάλλει στο thread.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Μια πολύ ωραία πρόσφατη συνέντευξη της Tori Amos στον Perez Hilton.
We recently got to meet and interview - for the second time!!! - the legendary Tori Amos, one of our absolute favorite artists, whose music has truly changed our life and opened us up to so much more.
The piano goddess has a brand new album that just came out, Night Of Hunters, and she sat down with Perez to talk about that and soooo much more!
We spoke about her creative process, the insanely amazing story about her first date with her husband, her daughter Tash and working with her on the new album, why Tash has left home for boarding school at the age of 11 - and lots of other goodness.
[U]
http://perezhilton.com/2011-09-27-tori-amos-perez-hilton-interview[/U]
Εδώ το πρώτο μέρος της. (περιμένουμε να αναρτήσουν και το δεύτερο)
-=-=-=-=-=-=-=-=-
Επίσης, εντόπισα και το clip του [B]“Nautical Twilight”[/B] απο το Night of Hunters. [U]http://www.brigitte.de/kultur/leute/tori-amos-1103604/[/U] εδώ νομίζω φαίνεται ακόμα πιο όμορφη απ’ο,τι στο Carry…
(αν και η ποιότητα του video χάνεται σε σημεία… μακάρι να το βάλλουν και στο youtube με μεγαλύτερη ανάλυση)
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Όσον αφορά τη δήλωση, προσωπικά δεν έχω μάλλον κάτι καινούργιο να προσθέσω. Εξάλλου πάντα έτσι δεν είναι η μουσική? ο,τι καταλαβαίνει ο καθένας… 
Μια ωραία αναφορά στο θέμα απο το Rocking Racoon:
[U]http://www.rocking.gr/rockingraccoon/Rocking_Raccoon_-_Amos_itan_protou_Guali_na_ginei/10868/[/U]
Το μόνο που θα ήθελα να μου εξηγήσεις (άσχετα με το θέμα της δήλωσης αυτής) είναι το πού στηρίζεις την τοποθέτησή σου για το μεγάλο “εγώ” της Tori Amos. Σε ρωτάω γιατί παλιότερα θυμάμαι είχες ξαναποστάρει στο θρεντ και είχες μιλησει για τη “ματαιοδοξία της”.
Συμφωνώ μαζί σου στα “περι γούστου”. Και όσον αφορά τη διασκευή η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν ακούω slayer, οπότε ούτε το Raining blood ήξερα όταν άκουσα την διασκευή της Τόρι. Αυτό είχε ίσως ως αποτέλεσμα να “ηχήσει” στ’αυτιά μου και στην ψυχή μου ως ένα “δικό της” δημιούργημα. Οπότε δεν είχα κανέναν λόγο να απογοητευτώ ή να μην μ’αρέσει. Ήδη με είχε κερδίσει το στυλ της μουσικής και της ερμηνείας της ούτως η άλλως οπότε για μένα δεν “χάλασε” τίποτα.
Και ναιιιι, θα χαρώ κι εγώ πολύ αν διασκευάσει Anathema ή Tool. Αλλά πιο πιθανό να το κάνει με τους τελευταίους, λόγω και της σχέσης της με τον Maynard.
(τους Amorphis δεν τους ξέρω)
Πολύ χαίρομαι που άρχισες δισκογραφία.
Οι στίχοι της Tori είναι όντως πολύ ψαγμένοι, και πολλές φορές με άρωμα μυστικισμού. Η γυναίκα αυτή έχει μια ολόκληρη ξεχωριστή φιλοσοφία, την οποία ανακαλύπτει κανείς μέσα απο αυτούς τους στίχους… πολλές φορές ίσως τους επεξηγήσει σε συνεντεύξεις, αλλά καμιά φορά ίσως η εξήγηση δεν “βγάζει” και πολύ νόημα σε σχέση με τους στίχους.
Με την κυκλοφορία του Little Earthquakes η Tori προσδιόρισε τον εαυτό της ως καλλιτέχνη-μουσικό και δημιουργό, και έτσι την αγάπησε ο περισσότερος κόσμος. Η ίδια θα έλεγε ότι πριν απ’αυτό-“το χάος”… αλλά θα βρεις πολλούς φανατικούς της φαν κι όχι μόνο να λατρεύουν και να αγαπούν και το “Y Kant Tori Read”, παρά τα “λάθη” που υποστηρίζει η ίδια ότι έκανε τότε…
“Girl”: Αυτό το τραγούδι το’χε γράψει για τον εαυτό της, πίσω στην εποχή του “Y Kant Tori Read”. Ένα κορίτσι που προσπαθεί να “ικανοποιεί” τα όνειρα που έχουν οι άλλοι γι’αυτήν, και που διψά να πραγματοποιήσει τα δικά της. Παρόμοια έννοια έχει και στο “Mother” [COLOR=“DarkRed”]“Ι walked into your dream and now Ι?ve forgotten how to dream my own dream”. [/COLOR]
Αλλά αυτή η ιδέα επικρατεί και σε όλο το άλμπουμ. Είναι η Τόρι που “μας συστήνεται” με ο,τι πιο αληθινό και προσωπικό έχει να μας πει:
[FONT=“Century Gothic”][COLOR=“DarkRed”]?Um, it?s kind of like trying to stay alive. At that point, Little Earthquakes was my first, um, attempt at getting out of the egg. You know that little chicken that kinda kicks out the egg (imitates chicken) and says, ?OK, um, what have I really not been saying all these years?? You know you can wear the plastic snake pants and put 15,000 holes in your body, which is fine. Enjoy it (laughter). But what am I saying? I?m just saying absolutely Nothing. So I started to think about? what is the most powerful thing I can do for myself. The Truth is actually the most shocking thing you can do because nobody really hears it much. So when you start saying things truthfully, and I mean truthfully, there?s no greater … (sighs) … Freedom than that, and I was really dying. So I had to find out, I had taken on all of these belief systems. Whether you go from … Christianity, to Buddhism, to God, … I?m going to be one of those Mary Magdalenes, YES (raises arms). I mean, to finally say, ?No, wait a minute, I?m just, who?s this redhead?? Dyed of course. But, you know, what are my beliefs? Not what you want me to believe. Or what I should believe. But what do I Really, Really believe? And if there are a million people telling me I?m out of my mind, that should really be inconsequential. Because it?s not your truth, it?s gotta be mine. And same with you, you know??[/COLOR][/FONT]
Όπως έχω ξαναπεί, είναι πολύ συγκεκριμένος ο τρόπος που αγγίζει κάθε μουσική τον εκάστοτε ακροατή. Ποτέ δεν ξέρεις ποιον θα αγγίξει τί.
Δε μου φαίνεται παράξενο που άκουσες την Tori την περίοδο που ήσουν στο στρατό, καθώς ξέρω ότι περνάτε πολλές ώρες “μοναξιάς” και “ησυχίας” στις οποίες ό,τι πιο κατάλληλο θεωρώ είναι η συνοδεία μουσικής.
Το Boys for Pele είναι ο δισκος με τον οποίο συστήθηκε σε μένα η Tori. Ένας δίσκος με μπαρόκ επιρροές, και πολύ “ήσυχος” σε σχέση με τους προηγούμενους". Για μένα η Τόρι εδώ είναι πλέον πιο παρούσα, πιο συνειδητοποιημένη και πιο κατασταλαγμένη απο ο,τι ήταν πριν με τους άλλους δίσκους. Αναλαμβάνει η ίδια το lead της παραγωγής του, και πλέον ξέρει ακριβώς τι ήχο θέλει να βγάλει.
Όσον αφορά τους υπόλοιπους δίσκους που χαρακτηρίζεις με ΑΑΑ 
απο τη μία, οκ δε σου άρεσαν. Απο την άλλη μπορώ να υποθέσω το γιατί: δεν ήσουν στον στρατό. Δεν είχες την απαιτούμενη “ησυχία” γύρω σου, και πλέον ως πολίτης με τα πολλά τρεχάματα δεν τους έδωσες και τον χρόνο που ίσως θα ήθελαν για να σε κερδίσουν. Αλλά μπορεί να κάνω και λάθος, και τελικά να μην σου άρεσαν οι αλλαγές στον ήχο της και απλά να σου άρεσε το στυλ και η φρεσκάδα της “μικρούλας” νεαρής καλλιτέχνιδας Tori Amos. ^^
