Σε λιγότερο απο 3 λεπτά, θα πατήσω το play και θα αρχίσει να ηχεί στ’αυτιά μου
το [SIZE=“3”]Night of Hunters[/SIZE]!!!.. 
ολόκληρο!!!
… … … …
[CENTER][SIZE=“5”]! Tori Amos - Night Of Hunters ! [/SIZE][/CENTER]
Πρόκειται για ένα ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ!
Είχα διαβάσει για την κλασσική στροφή που έκανε για το καινούργιο της άλμπουμ… και φανταζόμουν και σκεφτόμουν… και αναρωτιόμουν… “πως θα είναι” … αλλά η Tori Amos και πάλι ξεπέρασε κάθε μου προσδοκία για τη μουσική της. Προχώρησε 100δες βήματα παραπέρα… μου έδωσε τόσες συγκινήσεις ξανά… δεν ξέρω τι να πω… ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ Tori, είμαστε ευγνώμονες για αυτά που μας προσφέρεις! ! !
(θα έλεγα-θα πρότεινα στους Cozy+Astaldo μιας και θα’χετε την τύχη να την δείτε τον Νοέμβρη, μην παραλείψετε να λιώσετε τον δίσκο… ! γιατί επιθυμώ λεπτομερή αναφορά στα τραγούδια που θα παιχτούν… τι θα δείτε… να νιώσω ότι ήμουν κι εγώ εκεί… )
Για να το ηχογραφήσει το “Night of Hunters” η Tori άλλαξε δισκογραφική (πήγε στην Deutsche Grammophon, η οποία εκδίδει μόνο έργα κλασσικής μουσικής), ανέλαβε εξολοκλήρου την παραγωγή, συνεργάστηκε με νέους μουσικούς και ηχογράφησε όλα τα τραγούδια ακουστικά!!! Ανάμεσα στους συνεργάτες βρίσκεται ο κυρίαρχος κλαρινετίστας της Φιλαρμονικής ορχήστρας του Βερολίνου Andreas Ottensamer, το βραβευμένο κουαρτέτο εγχόρδων Apollon Musagète, και 2 guest φωνές να τραγουδάνε: η κόρη της Τόρι, Natashya “Tash” Lórien Hawley, στον ρόλο της “Anabelle” και στις 2 μορφές της-κύκνος και αλεπού (SnowBlind, Cactus Practice, Job’s Coffin, The Chase), και η άλλη φωνή είναι εκείνη της ανιψιάς της, της Kelsey Dobyns, στον ρόλο της μούσας της φωτιάς (Night of Hunters).
Το άλμπουμ αυτό περιέχει απίστευτες μοναδικές στιγμές κλασσικής μουσικής. Για μένα είναι ΤΟΠ!.. πολύ ψηλά! Σε reviews μέσα σ’ολα γράφτηκε ότι με αυτό το έργο η Τόρι έκανε τις J.Newsom και K.Bush να φάνε τη σκόνη της. Τα preorders στο amazon εξαντλήθηκαν από τότε που leechαρε το NOH στα torrent… σκεφτείτε ΠΟΣΟ γαμάτο είναι, και πόσο το λάτρεψαν ακόμα και οι “τσαμπατζίδες”…
[SPOILER] όσον αφορά το “free” κομμάτι της μουσικής στο ίντερνετ αυτό πιστεύω, ότι όσο και να υπάρχει πειρατεία στη μουσική, όταν υπάρχουν αληθινοί οπαδοί που αγαπάνε το υλικό και τον καλλιτέχνη, θα το αγοράσουν το άλμπουμ όπως και να’χει… εκτός κι αν πρόκειται για φρικιαστικές τιμές τύπου “deluxe package U2” που με τη σημερινή κρίση και οι οπαδοί τους θα δυσκολεύονται να προμηθευτούν.[/SPOILER]
Γι’αυτό λοιπόν η Tori παραχώρησε στο National Public Radio την άδεια να αναπαράγει όλα τα τραγούδια του άλμπουμ απο την ιστοσελίδα του για να μπορέσουν ΟΛΟΙ να το ακούσουν ολόκληρο. Γιατί δεν είναι κομπλεξική, γιατί δεν μασάει, γιατί έχει εμπιστοσύνη στους fans της, γιατί ξέρει ότι σήμερα η μουσική είναι ελεύθερη και “δωρεάν” στο ίντερνετ, γιατί μας αγαπάει! <3
[U]http://www.npr.org/2011/09/11/140261371/first-listen-tori-amos-night-of-hunters#playlist[/U]
Tori Amos is a conceptual artist disguised as a pop star. For nearly two decades, this mistress of multiple personae has been doing sleight-of-hand with song forms, enfolding whole sagas ? about religion and myth, gender and sexuality, cosmic conflicts and her own internal evolution ? within the intricate crystal boxes of her songs. Every project she undertakes operates on a new governing principle, a formal or thematic innovation that helps Amos express her big ideas in ways that are both challenging and musically alluring.
Part of what makes Amos such a distinctive songwriter is her grounding in classical music. At 6, she began training at the Peabody Institute in Baltimore, the youngest student to ever be admitted to her program. Even when pushing herself toward new combinations of rock, folk, cabaret and Top 40 pop, Amos held the classical repertoire in her subconscious. Its memory surfaces in all of her music.
That’s why Night of Hunters is not a surprising effort from Amos. In fact, the cliché fits: This is the album she was destined, by early apprenticeship and spiritual affinity, to record.
εδώ η συνέχεια στο [U]review[/U] της δημοσιογράφου Ann Powers (η οποία έγραψε μαζί με την Τόρι την βιογραφία της “Piece by Piece”).
Όπως είπα και πιο πάνω, για μένα το Night of Hunters είναι ένα ΤΕΛΕΙΟ έργο τέχνης.
Για μένα, όλο το άλμπουμ θα’πρεπε να παρουσιαστεί κάποτε (μακάρι) και με χορογραφία… ίσως κάτι σαν μπαλέτο+μοντέρνο χορό… θα ήταν ιδανικό… ήδη έχει δημιουργήσει στο κεφάλι μου άπειρες όμορφες εικόνες…
Τα όργανα που χρησιμοποιεί για την “ορχήστρα” της είναι επιλεγμένα με την λογική του οκτέτου. Σαν τρόπο γραφής για τα τραγούδια του άλμπουμ η Τόρι χρησιμοποιεί την τεχνική της “Παραλλαγής πάνω σε ένα θέμα”, αντλώντας την έμπνευσή της από έργα γνωστών συνθετών απο την εποχή του Μεσαίωνα μέχρι και τον 20ο αιώνα. Πρόκειται για έναν κύκλο τραγουδιών, βασισμένο σε ένα συγκεκριμένο concept όπου αναλύει μια γυναίκα που ψάχνει και βρίσκει τον εαυτό της μέσα απο τις στάχτες μιας σχέσης που τελείωσε. Τα τραγούδια είναι αρμονικά δεμένα το ένα με το άλλο, αλλά μετά απο κάποιες ακροάσεις μπορούν να σταθούν και μόνα τους.
Προσωπικά δικά μου αγαπημένα ως τώρα είναι τα:
Shattering Sea, Star Whisperer, Edge of the Moon, Fearlessness, Carry.
- [B]Shattering Sea:[/B] ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!
Παραλλαγή πάνω στο πρελούδιο Op. 31 No. 8 του Γάλλου ρομαντικού συνθέτη Charles-Valentin Alkan, “[U]La chanson de la folle au bord de la mer[/U]”.
Ουσιαστικά είναι το συγκεκριμένο μοτίβο με το οποίο ξεκινάει… τόσο ευαίσθητο… τόσο τρυφερό…τόσο μελαγχολικό… απλά με ΠΕΘΑΙΝΕΙ… μετά ακολουθεί η συνέχεια ταραγμένη με ήχο που μας φέρνει στην μουσική του 20ου αιώνα (δε μου κάνει εντύπωση όταν η Τόρι ανέφερε την επιρροή της απο Stravinsky)… κι έπειτα στο 2:09 το θέμα της αρχής (του Alkan) το οποίο κάθε που το ξανακούω … “ααααααααχ” ντάξει δεν την παλεύω… λυγίζω… γιατί μπαίνει τόσο όμορφα… ταιριάζει γάντι μέσα στην σύνθεσή της αλλά και γιατί ΕΙΝΑΙ όμορφο… δεν ξέρω πως θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω… είναι ποίηση…
Ακολουθεί αμέσως μετά το υδάτινο [COLOR=“DarkRed”]“shattering sea… closing my eyes” [/COLOR]να επαναλαμβάνεται 4 φορές, το οποίο έχει ένα άρωμα απο το “Anastacia” (Under the Pink) και το “Girl Disappearing” (American Doll Posse). Και το τέλος έρχεται όπως η αρχή, με το ταραγμένο θέμα που χρησιμοποίησε και σου αφήνει μια “ανάστατη” αίσθηση… ο,τι πρέπει για να ακολουθήσει ομαλά το ήσυχο Snowblind…
- [B]Snowblind: [/B]
Παραλλαγή πάνω στο [U]Añoranza[/U] από τα “6 Piezas sobre cantos populares españoles” (6 κομμάτια πάνω σε Ισπανικά λαϊκά τραγούδια) του Ισπανού ρομαντικού συνθέτη Enrique Granados.
Είναι το πρώτο τραγούδι μέσα στο οποίο ακούμε την κόρη της, Tash να τραγουδάει. Η χροιά της “περίεργη”… μια μπλουζ (αλά Adele) νεαρή φωνή ενός μικρού κοριτσιού με το πρώτο άκουσμα ίσως φανεί σαν “εισβολή” σε “τόριύδατα”… κι όμως η Τόρι είναι παρούσα, και με τη φωνή της, και με τη μουσική της, και με τους στίχους της… Αυτό που μου αρέσει ιδιαίτερα στο συγκεκριμένο τραγούδι, είναι αυτή η επανάληψη του μοτίβου που χρησιμοποιεί η Τόρι στο κλείσιμο της κάθε φράσης που τραγουδάνε…
- [B]Battle of Trees: [/B]
Παραλλαγή πάνω στο [U]Gnossienne no. 1[/U] του Γάλλου συνθέτη του 20ού αιώνα Erik Satie.
Κομμάτι χτισμένο πάνω σε 2 θέματα τα οποία ακολουθούν το ένα το άλλο σε μια κυκλική επανάληψη που δίνει την αίσθηση του συνεχούς. Αξιοσημείωτα είναι: η στιγμή (στο 1:43) που σταματά η μουσική με τα έγχορδα και μπαίνει δεσποτικά το πιάνο ξαναφέρνοντας το αρχικό θέμα και η ευαισθησία της ερμηνείας της Τόρι σε κάθε τελείωμα φράσης όπως και σε κάθε επαναφορά του αρχικού θέματος… [COLOR=“DarkRed”]“Our language of love… the battle of trees”[/COLOR].
- [B]Fearlesness: [/B]
Παραλλαγή πάνω στο [U]Orientale[/U] απο τα 12 danzas españolas του Enrique Granados.
Η εισαγωγή με τα έγχορδα, πριν μπεί το κυρίως θέμα, μου θύμισε το “wonderlust” της Bjork.
Γενικά το κομμάτι είναι χτισμένο ορχηστρικά… με τα έγχορδα και το πιάνο να δημιουργούν μια αίσθηση κύματος ωκεανού που κινείται συνέχεια… οπότε κι εμείς επιπλέουμε με τη μελωδία… με μικρές αναλαμπές των πνευστών εδώ να παίζουν τον ρόλο του ήλιου-του φωτός…
Το σημείο που λατρεύω στο τραγούδι είναι το ρεφραίν, και το τελείωμά του [COLOR=“DarkRed”]“did you listen?-listen to your heart-can you hear me?”[/COLOR]…
-
[B]Cactus Practice:[/B]
Παραλλαγή πάνω στο [U]Nocturne op. 9 no. 1[/U] του Πολωνού ρομαντικού συνθέτη Fryderyk Chopin.
Ένας υπέροχος διάλογος με γλυκύτατους στίχους ανάμεσα στην Τόρι και την “Anabelle” (Tash) οι οποίες μοιράζουν την μελωδία μεταξύ τους.
[COLOR=“DarkRed”]“Maybe he and I are like a pair of suns that are captured eternally linked into chasing each other’s spin”. [/COLOR] -
[B]Star Whisperer:[/B] Α ΡΙ ΣΤΟΥΡ ΓΗ ΜΑ! ! ! ! !
Παραλλαγή πάνω στο δεύτερο μέρος ([U]Andantino[/U]) της Σονάτας για πιάνο σε λά μείζωνα D 959 του γερμανού Ρομαντικού συνθέτη Franz Schubert. [SPOILER] αυτό το θέμα χρησιμοποιούν και οι Opeth στο A fair Judgement[/SPOILER]
και ο χαρακτηρισμός δίπλα στον τίτλο είναι λίγος!.. μιλάμε για Ύπερέργο! τόσο μα τόσο καλογραμμένο! είναι σαν κοντσέρτο! σαν κοντσέρτο για πιάνο!.. + φωνή… Η Tori Amos, βασισμένη στο αρχικό θέμα του Σούμπερτ, αναπτύσσει και χτίζει μια ιστορία με ένα τόσο καλοστημένο σχέδιο που δεν υπάρχει κανένα σημείο που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι “ξέφυγε”. Τα όργανα δένουν τόσο αρμονικά και ωραία μεταξύ τους… και σε σημεία αντί να πρωταγωνιστεί το πιάνο και να χρησιμοποιείται σαν βάση η ορχήστρα, συμβαίνει το αντίστροφο. Για να αναγγείλει αυτό την εξέλιξη ακούγεται η φράση [COLOR=“DarkRed”]“Then I heard you scream from the other side of the mountain, I saw a you I didn’t want to see…”[/COLOR].Το πιάνο δημιουργεί το ηχητικό χαλί για να πρωταγωνιστήσει πρώτα το τσέλο, και μετά ένα ένα και τα υπόλοιπα όργανα. Και μετά απ’αυτό επανέρχεται ομαλά και φυσικά το σημείο που προυπήρχε της ανάπτυξης [COLOR=“DarkRed”]“Then I heard you scream from the other side of the mountain, Υou saw a me I didn’t want to see…I heard you scream from the other side of the mountain…”[/COLOR] … … ανατριχίλα! Και έπειτα κλείνει πάλι με το θέμα του Σούμπερτ.
Εκπληκτική αψεγάδιαστη ανάπτυξη… αριστουργηματικά δομημένο κομμάτι… Ένα διαμάντι!.. δεν ξερω τι άλλο να πω… έχω μείνει ΑΝΑΥΔΗ!..
- [B]Job’s Coffin: [/B]
Παραλλαγή εμπνευσμένη από το Nautical Twilight που θα ακολουθήσει, σαν μια μικρή εισαγωγή.
Εδώ ακούμε την φωνή της Tash πιο καθαρά η οποία τραγουδάει το μεγαλύτερο μέρος του τραγουδιού. Η ερμηνεία της είναι εκπληκτική- πολύ προσωπική και ιδιαίτερα όμορφη! Η Τόρι έρχεται να ακουστεί στη μέση του τραγουδιού σε μια γέφυρα. Και έπειτα ξανά η Tash.
(Ακούγοντας αυτό το τραγούδι, η Tash με έπεισε για τις εξαιρετικές ερμηνευτικές της ικανότητες, και θα ήθελα ΠΑΡΑ πολύ να την άκουγα σε έναν δικό της δίσκο ^^ )
- [B]Nautical Twilight: [/B]
Παραλλαγή πάνω στο [U]“Venezianisches Gondellied”[/U] (τραγούδι της ενετικής γόνδολας) από τα Lieder ohne Worte (τραγούδια χωρίς λόγια) για πιάνο του γερμανού ρομαντικού συνθέτη Felix Mendelssohn.
Το ακούσαμε (όσοι προλάβαμε τότε) πριν ακούσουμε το υπόλοιπο άλμπουμ. Υπέροχο…! Ειδικά με τις δίφωνες απαντήσεις της Τόρι μετά απο κάθε ολοκληρωμένη περίοδο. και εκείνο το [COLOR=“DarkRed”]“SHE… is boundless”[/COLOR]… που σε κάνει να ανοίγεις τα χέρια σου και να αφήνεσαι πίσω… να πέφτεις και να περιμένεις να ακούσεις τον ήχο που έκανε το σώμα σου καθώς έπεφτε…
- [B]Your Ghost: [/B]
Παραλλαγή πάνω στα Themes and Variations για πιάνο σε Μι ύφεση μείζων απο τα [U]“Die Geistervariationen”[/U] (ghost variations) του Γερμανού ρομαντικού συνθέτη Robert Schumann.
Αχ… τι όμορφο τι όμορφο τι όμορφο… είναι … όμορφο… Συγκεκριμένα αγαπώ το “τελείωμα” της φράσης όπου η Τόρι σταματάει το κάθε κουπλέ…το οποίο έχει μια παρόμοια επανάληψη με εκείνη που ανέφερα πιο πάνω στο Snowblind. Και οι στίχοι… … wow… αγάπη, γλυκύτητα… τρυφερότητα… ομορφιά…
[COLOR=“DarkRed”]"Please leave me your ghost, I will keep him from harm, I understand that you’ve been wounded "
“He’ll play a Beatles tune, Me, more a Bach fugue. Is this such a great divide Between your world and mine”
[/COLOR]
10.[B] Edge of the Moon: [/B]ΛΑΤΡΕΙΑ! ! !
Παραλλαγή πάνω στο [U]Siciliano[/U] από την Σονάτα για φλάουτο BWV 1031 του Γερμανού συνθέτη της ώριμης περιόδου της εποχής Μπαρόκ Johann Sebastian Bach.
Το τραγούδι χωρίζεται σε 2 μέρη, πρώτα η μελαγχολική πλευρά, και μετά η πιο αισιόδοξη πλευρά.
Εξαιρετικές ηχητικές και ποιητικές εικόνες… Κάθε που που επαναφέρεται το αρχικό θέμα (του Βαch) ακούγεται και η φράση “edge of the Moon”… είναι η ΤΕΛΕΙΑ μελαγχολία.
Ακολουθεί το 2ο και χαρούμενο μέρος του κομματιού, το οποίο μου θυμίζει την Τόρι του “Little Earthquakes”, και “Under the Pink”.
Και κλείνει χρησιμοποιώντας το αρχικό θέμα όμως με την λογική της coda…
[COLOR=“DarkRed”]“Here at the edge … Me at the edge of … The edge of the moon”[/COLOR]
- [B]The Chase:[/B]
Παραλλαγή πάνω στο [U]“Παλιό Κάστρο”[/U] από τον κύκλο κομματιών για πιάνο “Pictures at an Exhibition” (περιγραφικοί ηχητικοί πίνακες) του Ρώσου ρομαντικού συνθέτη Modest Mussorgsky.
Εδώ βρίσκουμε ξανά την Anabelle (tash) σε διάλογο με την Tori. Ο τίτλος του τραγουδιού μας προϊδεάζει ήδη για το τι θα ακούσουμε: ένα κυνηγητό. Μέσα στο τραγούδι η Anabelle έρχεται να μας “εισαγάγει” με τα λόγια της στο Night of hunters που θα ακολουθήσει [COLOR=“DarkRed”]“I must leave you with the Fire muse”[/COLOR] (όπου fire muse=ο ρόλος που παίζει η άλλη guest φωνή του δίσκου, Kelsey Dobyns).
Η Tash στο Chase δίνει πάλι ρέστα με την ερμηνεία της και την βρετανική της προφορά. Ιδιαίτερος είναι και ο απότομος και κοφτός τρόπος με τον οποίο τελειώνει το τραγούδι μουσικά και στιχουργικά: [COLOR=“DarkRed”]“Hear the alarm In your head I’m the hen Black and red And you’re in my barn They would have won Use your head or you’ll be dead”[/COLOR].
- [B]Night of Hunters:[/B]
Παραλλαγή πάνω σε 2 έργα: στην [U]Σονάτα σε φα ελάσσονα[/U] Κ466 του Ιταλού συνθέτη της εποχής μπαρόκ Domenico Scarlatti, και πάνω στο γρηγοριανό μέλος “[U]Salve Regina[/U]”.
Ένα ντουέτο της Τόρι με την Μούσα της Φωτιάς (Kelsey Dobyns). Η φωνή της κοπέλας είναι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ! θα μπορούσα να πω ότι είναι η “κλασσική” εκδοχή της φωνής της Τόρι, μιας και μοιάζουν πολύ στις ψηλές τους…
Επίσης, μου θυμίζει λίγο Loreenna Mc Kennitt… ίσως φταίει η λυρικότητά της… ίσως η χροιά της… τόσο καθαρή και δεν ξέρω ακριβώς… αλλά η φωνή της τα σπάει!.. ειδικά στο τέλος που εξελίσσεται η μελωδία, η δυναμικότητα και ανοίγει ακόμα η ερμηνεία τους… η φωνή της Kelsey ακούγεται απίστευτα διαυγής και αγγελική.
Και αυτό το τραγούδι, όπως και το The chase πιο πάνω, προμηνύει το επόμενο μέσα του: [COLOR=“DarkRed”]“Keeping watch over children’s dreams The ancient Seven Sisters above”[/COLOR].
- [B]Seven Sisters:[/B]
Παραλλαγή πάνω στο [U]Πρελούδιο σε Ντο ελλάσονα[/U] από το “Das Wohltemperierte Klavier” (Το Καλώς Συγκερασμένο Κλειδοκύβαλλο) του Johann Sebastian Bach.
Instrumental τραγούδι. Με έναν διάλογο που αναπτύσσεται αρχικά ανάμεσα στο πιάνο και το κλαρινέτο (Tori Amos- Andreas Ottensamer). Ξανά κι εδώ η Τόρι χρησιμοποιεί/τοποθετεί το πιάνο σε έναν βασικό ρόλο για να βάλλει μπροστά τη φωνή του κλαρινέτου να πρωταγωνιστήσει πετυχαίνοντας ένα τέλεια αρμονικό άκουσμα.
14.[B] Carry: [/B]
Παραλλαγή πάνω στο [U]The Girl with the Flaxen Hair [/U](το κορίτσι με τα ανοιχτόχρωμα μαλλιά) από τα Πρελούδια για πιάνο (βιβλίο I) του Γάλλου ιμπρεσσιονιστή συνθέτη Claude Debussy.
Το πρώτο single του Night of Hunters. Γλυκό… τρυφερό… ελπιδοφόρο… γεμάτο αγάπη. Είναι το τραγούδι με το οποίο κλείνει ο δίσκος… τελειώνει το παραμύθι που μας διηγήθηκε… μιλάει κι αυτό για “εκείνους που φεύγουν” … εννοώντας ίσως τους νεκρούς… ή απλά τους ανθρώπους που έχουν φύγει απο τη ζωή μας χωρίς απαραίτητα να’χουν πεθάνει… Βρίσκει έναν ωραίο τρόπο να δώσει τέλος στην ιστορία της…και δηλώνει ότι όταν το θέλουμε, όσοι αγαπάμε θα’ναι πάντα στη ζωή μας… πόσο πιο καλή κι ωραία σκέψη για τα πράγματα που τελειώνουν…
[CENTER][COLOR=“DarkRed”]“You will not ever be forgotten by me
In the procession of the mighty stars
Your name is sung and tattooed now on my heart
Here I will carry, carry, carry you”[/COLOR]
[/CENTER]
οκ τα ειπες ολα νομιζω…εγω ας αρκεστω να πω οτι ξεχωριζω τα Star whisperer (απο τα κορυφαια της ever),Snowblind (οχι δεν ειναι διασκευη Black Sabbath 
) και Your ghost.
Πρεπει να προσθεσω οτι η πρωτη ακροαση ηταν εφιαλτικη.Δεν μου αρεσε καθολου μα καθολου…Θελει αρκετες ακροασεις για να καταλαβεις το ποσο καλος δισκος ειναι…
Προσπαθούσα να σκεφτώ γιατί να χαρακτηρίσει κανείς “εφιαλτική” την πρώτη ακρόαση αυτού του δίσκου… και μια ιδέα ήταν ότι ίσως δεν έίχες κλασσικά ακούσματα, οπότε να μην σου ήταν “οικείο” αυτό που άκουσες.
Βέβαια, από τότε που άρχισαν οι ανακοινώσεις για νέο άλμπουμ, το κυριότερο των νέων ήταν ότι θα έχει κλασσικό άκουσμα… και να σου πω την αλήθεια, ούτε εγώ περίμενα τόσο πολύ κλασσικό ήχο… αλλά τι να πω… εμένα ήταν το καλύτερό μου να ακούω τέτοιου είδους στροφή στη μουσική της… χωρίς να λέω ότι δεν μου αρέσουν τα προηγούμενά της… απλά το βλέπω σαν ένα πανέμορφο πρότζεκτ το οποίο είναι και πολύ κοντά σε ακούσματα που είχα η ίδια απο μικρή. ^^
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
[SIZE=“4”]Tori Amos Challenges the ‘Hardest F—ing’ Metal Bands to Musical Throwdown, Praises Mick Foley’s Work With RAINN[/SIZE]
Tori Amos’ ‘Night of Hunters,’ a classical-inspired song cycle that’s out now via Deutsche Grammophon, has quite the complex concept. Set in Ireland, it’s the story of a woman named Tori who, over the course of one night, sees her relationship disintegrate. While that may sound simple enough, the songs span 3,000 years and involve a shapeshifter, ghosts and dark forces.
But, as Amos explains to Spinner, the songs are rooted in the way we all experience relationships. We recently caught up with her to discuss the album, its real-life inspirations, her friendship with pro wrestler Mick Foley and how she’ll take on any “f—ing heavy metal band” with her emotional lyrics.
συνέχεια με τη συνέντευξη εδώ: [U]http://www.spinner.ca…night-of-hunters/[/U]
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Κι αυτό απο το [U]facebook [/U]της>>
[SIZE=“3”]Hi Everyone,
I am so excited that Night of Hunters is finally born … Thank you for all the love and support and I can’t wait to see you all on the road.
Hugs
Tori[/SIZE]
<3 <3 <3 
<3 <3 <3
Ηταν εφιαλτικη οχι απο αποψη κλασικης μουσικης (ετσι και αλλιως υπαρχει εξοικιωση με κλασικη μουσικη λογω παλιοτερων ακουσματων αλλα και σπουδων σε κλασικο πιανο)
αλλα επειδη μου φανηκε σαν να ειναι ολος ο δισκος ενα κομματι μονο.Ειχα συνηθισει σε μεγαλυτερη ποικιλια ηχου στους δισκου της.Γενικως ειμαι λιγο δυσκολος στην πρωτη μου επαφη με κατι νεο 
Χαίρομαι που έχεις σπουδάσει κλασσικό πιάνο. 
Πόσα χρόνια?
Οσον αφορά την ποικιλία των τραγουδιών, έχεις δίκιο μεν, γιατί με το πρώτο άκουσμα αυτή την εντύπωση δίνει ο δίσκος… αλλά και αυτό ήθελε να κάνει και η Τόρι. Είναι ένα “song-cycle”, μία νύχτα… Night of hunters… το διάστημα απο το σούρουπο ώς την αυγή… το ένα τραγούδι συμπληρώνει το άλλο, και το ένα συνεχίζει και ζει μέσα στο άλλο. Και είναι εκπληκτικό πως κατάφερε και έβγαλε “ίδιο” ηχητικό περιβάλλον απο έργα που εποχικά σκορπίζονται σε διάστημα πάνω απο 400 χρόνων… ! απλά τα πήρε… τα έρραψε και βγήκε αυτό το απίστευτο “ψηφιδωτό” κλασσικής μουσικής+Τόρι.
κι εδώ βρήκα υπέροχο βιντεάκι live ερμηνεία των Silent all These years + Carry <3
ΜΟΛΙΣ ΧΘΕΣ!!! 
[U]http://www.youtube.com/watch?v=xNYEyMbpR6A[/U]
(ανέβηκε το βίντεο 9 ώρες πριν ^^)
έχει πλάκα το “πως μεταφράζονται” τα λόγια της απο τη συνέντευξη που είχα ποστάρει τις προάλλες (αλήθεια την πηγή δεν την είδα πουθενά στα “νέα”… μόνο σχολιασμός της δήλωσης ήταν… )…
και τώρα τα ρόκιν νέα αφύπνησαν και χτύπησαν τις χορδές κάθε ευαίσθητου μεταλλά -βλέπε Γιώργω Χρήστου (αν είναι δυνατόν!!! ω θεε!.. )… που σχολιάζει απο κάτω αγανακτισμένος για τις δηλώσεις αυτές απο το φέισμπουκ του…
Και μετά έρχεται και ο κάθε Astaldo να την πει ΚΥΡΑ!.. και θα’χει και τα μούτρα να πάει να την δει live τον νοέμβρη…
Ναι, αυτή είναι η κυρα-τόρι… με τις σκουριασμένες αντιλήψεις της… που πήρε και διασκεύασε και τραγούδι των slayer… η φίλη των Maynard και Robert… η “παράξενη”…
καλά κι εσύ κυρά την είπε, δεν την είπε και ντόρα μπακογιάννη:!:
δε δέχομαι ρε να αποκαλούν κυρά τη Θεάρα μου ! ! ! 
κι εμένα δε μαρέσουν οι φακές αλλά όταν τις φκιάχνει η μάνα μου τις τρώω.
λάιφ σακς[-X
Έλρικ βάλε ξίδι και πάρε κι ένα πιάτο γαύρο κοντά να δεις πώς δεν σ’ αρέσουν.
Unburnt άστοχη η δήλωση της Amos όπως και να το πάρουμε. Και ντάξει, ούτε με τον DeMaio και τον Halford δεν κάνουμε εμείς έτσι(:-k), χαλάρωσε λίγο με την ΚΥΡΑ.
τι με νοιάζει τι τρώς εσύ???
και σταμάτα να σπαμάρεις στο θρεντ της Τόρι χωρίς να ασχολείσαι μαζί της… 
ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ποια είναι η Amos… άρα δεν μπορείς να’χεις άποψη γι’αυτήν!
Εγώ δεν ήρθα σ’αυτούς που γουστάρεις εσύ κι ο Astaldo να τους βρίσω…
ΟΥΤΕ να σας πω αν θα τους γουστάρετε και πόσο!..
red alert - red alert
μη τολμήσει κανείς να κριτικάρει αρνητικά δήλωση της tori amos.over
η keeper of the tori amos faith παραμονεύει.over
μόνο αποθεωτικά σχόλια επιτρέπονται εδώ.over
και αστάλδε πήγαινε πλύσου με υδροχλωρικό οξύ τώρα. που έχεις τα μούτρα να πας να την δεις μετά απο αυτό που είπες. ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ:!:
Ψιτ. Χαλάρωσε ούτε την έβρισα ούτε τίποτα. Από πότε δηλαδή θεωρείται το κυρά βρισιά;
Και στο κάτω κάτω όποιος λέει μαλακίες έτσι γίνεται.
Εδω χτες έβριζα μία από τις κολώνες του μεταλ (Ιαν Χιλ για την μαλακία που είπε) γιατί να μη κάνω και το ίδιο στην Amos η οποία μου αρέσει αρκετά;;;
τι έγινε ρε έλρικ? όβερ? δεν υπάρχει το οφτόπικ για να κάνεις τα σπαμάκια σου?
αν ερχόμουν εγώ σε θρεντ μέταλ συγκροτήματος που δεν ακούω, και αποκαλώ όπως μου’ρθει αυτούς που γουσταρετε… ενώ δεν έχω ιδέα ποιοι είναι… θα καραδοκούσατε όλοι μαζί…
αυτό που δεν παραδέχεστε είναι ότι είστε ΑΣΧΕΤΟΙ με την Τόρι σαν καλλιτέχνη+προσωπικότητα και δεν έχετε ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΙΔΕΑ του ποια είναι,
και βγάζετε άποψη… εσείς κι ο Χρήστου… !..
edit: A, και ψιτ!.. περιμένω με αγωνία τη γνώμη σου μετά τη συναυλία της κυράς όταν τη δεις.
Το θέμα δεν είναι το τι είναι,αλλά το τι λέει.
Δεν πα να ναι και το πιο σημαντικό όνομα της μουσικής σκηνής,αν λέει μαλακίες θα έχει την ανάλογη αντιμετώπιση.
Δεν έχω ιδέα ε; Ενδιαφέρον το συμπέρασμά σου. Επειδή δεν μπαίνω εδώ κάθε 2-3 μέρες να λέω “ΤΙ ΘΕΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η TORI, ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ”. Όντως δεν έχω ασχοληθεί με το έργο της Τόρι, ίσως και να μην τύχει να το κάνω ποτέ, αλλά ξέρω να δείχνω τον ανάλογο σεβασμό(και σιγά που στην βρίσαμε δηλαδή). Παρ’ όλα αυτά όταν κάνει τέτοιες απαξιωτικές δηλώσεις προς ένα τόσο μεγάλο κοινό, κι εκείνη κι εσύ μπορείτε και πρέπει να περιμένετε να κριθεί. Κι όπως είπε ο Αστάλδος από πάνω, κανείς δεν πρέπει να είναι στο απυρόβλητο, ακόμα κι οι τεράστιοι.
Κι επιπλέον ρε Unburnt, σε σελίδα που λέγεται rocking γράφτηκες, δηλαδή τι περιμένεις να ακούσεις εδώ;
εγώ δεν έχω άποψη γιατί είμαι ΑΣΧΕΤΟΣ με την “δε μπορώ να πω το όνομα της γιατί θα καεί η γλώσσα μου από την ιεροσύνη της” και ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ούτε ποια είναι ,ούτε την προσωπικότητα της. εγώ σχολίαζα τους αφρούς που έβγαλες, ω μεγάλη ιέρεια, επειδή κάποιος που την γουστάρει την “δε μπορώ να πω το όνομα της γιατί θα καεί η γλώσσα μου από την ιεροσύνη της” ΤΟΛΜΗΣΕ και έκφερε άποψη για κάτι που είπε.
όβερ.
Δεν θελω να ασχοληθω με τι δηλωσε, αλλα μια φορα το Raining Blood το σκοτωσε. Μερικα κομματια ειναι για καποιο λογο γραμμενα ετσι.