Οι Artch δεν είναι US όμως 
Έβαλα το Nosferatu ( το έχω σε CD. Άραγε υπάρχει σε βινύλιο;) και θυμήθηκα τι δισκάρα είναι. Νομίζω χαλαρά στο τοπ 10 όλων των εποχών του US power/speed metal.
Ναι, αλλά είναι ό,τι πιο Metal Church υπάρχει σ’ αυτόν τον πλανήτη.
(Μετά τους Metal Church)
Syris,Titan Force,Powersurge,Mystik,Winters Bane,Exxplorer(τουλαχιστον το ντεμπουτο τους)Leatherwolf,Oracle,Gothic Knights,Riot,Screamer,Heretic,Vicious Rumors,Agent Steel,Ruthless,Helstar,Tension (+Wardog),Cyanide,Druid,Ion Vein,Ballistic,Nightcrawler(μονο το ep εχω αλλα νομιζω και το full legth θα ειναι στα ιδια ηχητικα επιπεδα),Warrior(το ντεμπουτο στα σιγουρα),Jag Panzer,Axehammer,Heir Apparent,Meanstreak,Alias,Commandment,Crescent Shield,Agent Steel,Cage,Amulance,Onward,Savage Grace,Obsession,Sacred Oath,Wicked Maraya,Pharaoh,Theocracy,Satan’s Host,Medalyon,Parish,Steel Prophet,Powermad,Fifth Angel(στο πιο μελωδικο),Banshee,Nasty Savage,Hades,Liege Lord,Shok Paris,Sanctuary,Attacker,Hittman,S.A. Slayer,Jacobs Dream,Attika (καλυτερα το δευτερο τους),Villain,Zaxas,Power,Antithesis,Powers Court (με γυναικεια φωνητικα),Twisted Tower Dire,Zandelle,Spirit Web,Conditioned Response,New Eden και εκατονταδες αλλα.Επισης ισως καποια να εχουν καποια prog στοιχεια ή να ειναι speedαριστα αλλα τα ορια ειναι λεπτα.Για οτι πληροφορια θελεις, ρωτας.Καλες ακροασεις!
τα περισοτερα τα εχω, ψαχνω κατι σαν lethal, Queensrych, Heir apparent, πιο prog δηλαδη αν εχει κατι καλο πεσ μου.Το Syris δεν το εχω βρει ακομα
Opposite Earth,Conditioned Response,Scarlet Rayne,Versital,Beyond Reality,Cyperus,Mercury Rising(τον πρωτο καλυτερα),Psyco Drama(το 1ο με διαφορα),Radakka(στο πολυ πιο μελωδικο),Recon,Slauter Xstroyes,Antithesis,Catharsis,Ion Vein,Iron Fortress(που το χω σπασει στα ακουσματα τελευταια),Imperium (που εχω και μια 2η κοπια αν σε ενδιαφερει)…
Ριξε μια ματια και εδω http://www.rocking.gr/forum/showthread.php?t=15582&page=20
Ξέχασες το Throes Of Sanity - The Upheaval 
θα σπασω 2 δακτυλα για το λαθος μου.Απο τα καλυτερα του ειδους το παραπανω
απο αυτα που ακουσα (Scarlet Rayne,Recon, Throes Of Sanity) το Scarlet Rayne ειαι ΘΕΙΚΟ. ακριβως αυτο που ηθελα να ακουσω. Ευγε!
το οποιο βρισκεται σχετικα ευκολα αν το θελεις σε cd/LP format απο την '‘δικια’'μας Arkeyn Steel Records
το θελω σε LP
Διαβάζοντας τις τελευταίες μέρες όλα αυτά τα thread από την αρχή τους, να πω ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά που έχουν τη διάθεση ακόμα, και με τις προτάσεις τους τα κρατούν ζωντανά. Μιλάμε για απίστευτο πλούτο μουσικής παιδείας.
Axehammer-Lord Of The Realm (1998)
Πόσα και πόσα συγκροτήματα έχουν χαθεί στην λήθη παρόλη την μουσική τους αξία. Ο κατάλογος ατελείωτος και περιλαμβάνει και τους Καλιφορνέζους Axehammer. Ξεκίνησαν το 1982 και μέχρι το 1989 κυκλοφόρησαν 2 ντέμος ενώ είχαν έτοιμο το πρώτο τους ep για κυκλοφορία. Η εταίρια έκανε τελευταία στιγμή πίσω, οι Axehammer διαλύθηκαν και το μελλοντικά επονομαζόμενο ''Lord Of The Realm'' δεν είδε το φως του ήλιου. Φτάνουμε στο 1998 και επιτέλους κυκλοφορεί μέσω της Sentinel Steel Records ( η οπία θα κυκλοφορήσει αργότερα το 2005 και το πρώτο του ολοκληρωμένο και φρέσκο υλικό) με επιπλέον προσθήκη του 84' demo. Πλούσιο ένθετο σε πληροφορίες για τα μέλη του συγκροτήματος, φωτογραφίες, flyers, στίχοι, ακόμα και άρθρο από περιοδικό για το ντεμπούτο των Axehammer (που ποτέ δεν κυκλοφόρησε).
Στο ''Lord Of The Realm'' θα γευστείς πλουσιοπάροχα αυτό που ονομάστηκε U.S. Power Metal. Μπάσιμο στον δίσκο με... μπάσο., φωνάρα μέχρι τον Θεό, κιθάρες που κολάζουν ακόμα και ανίδεους με το Power Metal και synth drums (και κανονικά βέβαια) που δίνουν ξεχωριστό χαρακτήρα. Οι συνθέσεις γραμμένες από τους Watt/Carlson είναι διαλεκτές μόνο για best of για μια power metal κασσετοσυλλογή. Και όταν λέμε Power Metal, δώστε βάση και στην Δύναμη και στο Metal. Οι μελωδίες προέρχονται από τις μάχες που δίνουν τα δάκτυλα πάνω στις χορδές και όχι από πλήκτρα και διπλοφωνίες. Κάθε τραγούδι ένα αμόνι, κάθε λεπτό σε αυτά είναι σφυριές που κατεργάζονται το μέταλλο που λαμπιρίζει. Το εκπαιδευμένο αυτί γνωρίζει ότι αυτό το πάθος δεν το ακούει καθημερινά στα ακούσματα του, πόσο μάλλον στα σύγχρονα. Και αυτή η φωνή ρε παιδιά.... Καταδικασμένη να διαιωνίσει τις συνθέσεις, να τις αφήσει το στίγμα της τελεότητας. Λεηλατεί αυτιά με τις ψιλές του, διαγουμίζει καρδιές με την χροιά του. Οι στίχοι είναι δικοί του (Ramp) και βρυχάται τις ιστορίες του θυσιάζοντας τις φωνητικές του χορδές στους ίδιους Θεούς που πιστέυουν μπάντες σαν τους Omen και τους Attacker για όσο διαρκεί η τελετή εμβάπτισης σε λιωμένο μέταλλο. Πέντε τραγούδια, το ένα τελειότερου του άλλου με την μουσική τους να σε μεταφέρει νοητικά σε πιο ηρωικούς τόπους. Κατόπιν ένα διαλειμμα για ένα γραφικό διαφημηστικό εποχής για συναυλία των Axehammer με Agent Steel και Wanted Breed. Έχει ενδιαφέρον να το ακούσεις μια φορά αλλά όχι περισσότερο, ευτυχώς υπάρχει η δυνατότητα να το περάσεις στο cd. Και μετά το demo.... με μετριότερο ήχο αλλά εξίσου παραδεισένια ποιότητα. Κιθαριστικοι ρυθμοί που καλπάζουν μέσα στο νου σου, τον φυλακίζουν μια και για πάντα. Μέχρι να υπάρξει σιωπή...
Drive- Characters In Time (1988)
Πάμε άλλη μια.... Υπάρχουν εκατοντάδες επάξιες Αμερικάνικες Power Metal μπάντες που δεν γνώρισαν την δημοσιότητα. Άλλες το άξιζαν, άλλες πάλι όχι. Οι Drive δεν νομίζν να μπορούσαν να κάνουν το κάτι παραπάνω. Σύντομη διάρκεια ζωής, μέλη που δεν συνέχισαν αργότερα σε άλλες μπάντες (πολύ κακό για μένα, σημαίνει απογοήτευση ή μηδαμινή σχέση με την συγκεκριμένη μουσική πλέον) και συνολικά δυο δίσκους με τον δεύτερο (Diablero) να μην ''λέει'' και πολλά. Αυτά όμως δεν είναι αρκετά ώστε να μας εμποδίσουνε να εκθειάσουμε το ντεμπούτο τους ''Characters In Time''. Η παρέα των Drive αποτελείται από πέντε άτομα, με ένα έκτο στα πλήκτρα. Επίσης αν και ντράμερ της μπάντας αναγράφεται κάποιος Valentine San Miguel, στο ένθετο αναφέρεται ότι ντραμς έπαιξε ο γνωστός Eric Singer (Kiss, Black Sabbath,Avantasia). Αν τώρα τα πάντα είναι παιγμένα από αυτόν ή είναι guest και συμμετέχει μόνο σε σημεία, θα σας γελάσω. Οι συνθέσεις είναι σχεδόν όλες του ενός κιθαρίστα, του Rick Chavez εκτός από δυο που βοηθούν και άλλα μέλη της μπάντας (Heroes Road και The Entity).
Η έκδοση σε cd υπερτερεί αυτής του βινυλίου μιας και περιέχει ένα δέκατο τραγούδι (I Need the Nights) από την συλλογή Pure Rock της Rhino Records που προηγήθηκε το 1987 και ακούγεται πιο hard rock/heavy metal. Και αυτό μου δίνει την ευκαρία να αναφέρω ότι ο δίσκος ακούγεται ανομοιόμορφος μουσικά. Προφανώς το αρχικό τους ύφος ήταν πιο hard rock και σύντομα σκλήρυναν αρκετά. Ευτυχώς τα περισσότερα (μάλλον και πιο πρόσφατα συνθεθεμένα τους τραγούδια) είναι σε ένα πιο power/progressive ύφος που τιμά την περιοχή που κατάγονται (Τέξας). Υψίφωνος τραγουδιστής στα χνάρια του Tate (ναι, και αυτός) που δεν γνωρίζει όρια και δεν βάζει φραγμούς στις ψιλές του. Τραγούδια σαν το ''Kamikaze'' κάνουν τις πιο Hard rock στιγμές τους να φαίονται ως μακρινή μνήμη. Μιλάμε για πλήρη επιμετάλλωση με τα καλύτερα υλικά. Ίσως να μην είναι όλα ανθέμια, αλλά όλα έχουν δύναμη και πάθος. Διπλή ευλογία από τις μεταλλικές πένες στεφανώνουν τις συνθέσεις. Οι επιρροές από Queensryche και Iron Maiden εμφανείς (Eternal Mercenary για παράδειγμα) αλλά και μόνο τα σόλος που αγωνίζονται γλυκά σε κάνουν να ξεχνάς για τις όποιες μακρυχεριές τους. Βάζουν το δικό τους μελάνι στο χιλιοταλαιπωρημένο κόσμο του U.S. power/prog metal. Και δεν είναι πολλές μπάντες που να έχουν ένα τόσο ακονισμένο βέλος στην φαρέτρα τους σαν το ''The Entity''. Απόλυτος οργασμός. Σχεδιασμένο για να στέλνει σήματα M.E.T.A.L. και να αποδικωποιούνται και από τον πλέον αμέταλλο. Αφήστε τους να σαν παγιδεύσουν στον μεταλλικό ιστό που υφαίνουν οι κιθάρες τους και τις ιστορίες που αφηγούνται. Ίσως η ιδιοσυγκρασία του ήχου του να αρέσει και σε πολλούς μιας και συνήθως οι U.S. παουερμεταλλάδες, τουλάχιστον στην Ελλάδα, γουστάρουν και πιο ήρεμα πράγματα (μέχρι και Aor). Αυτοί ας απολάυσουν τα ''Forever and a Day '' και ''I Need the Nights''.Πολύ ωραίος δίσκος το Drive και χωμένο στην αφάνεια.
και το δεύτερο Drive αξίζει να ακουστεί
χωρίς να είναι κάτι το τρομερό, η διαφορετικότητά του σε σχέση με το ντεμπούτο το καθιστά περίεργα γοητευτικό
Screamer-Target: Earth
Είσαι λάτρης των πρώτων δίσκων Queensryche; Αγαπάς το progressive power metal όπως το μάθαμε από τους Crimson Glory και τους Heir Apparent με τόνους λυρισμό; Εδώ είσαι. Σε περίπτωση που δεν το έχεις ακούσει αυτό το θεούργημα, ετοιμάσου για μεγάλη ήττα. Οι Screamer θα σε βρουν, έχουν στόχο να εξαπολύσουν την θανατηφόρα τραγουδοποιία τους στους μεταλοκάτοικους του πλανήτη Γη. Δισκογράφημα για διδασκαλία. Όσο επαίσχυντο και αν είναι που μείναν στην αφάνεια και άδοξα χάθηκαν (όπως και πολλοί άλλοι εκείνης της εποχής). Τα μέλη της μπάντας δεν ξανασχολήθηκαν με την (σκληρή) μουσική παρά μόνο δυο δεκαετίες αργότερα ξαναμαζέυονται οι τρεις από αυτούς και κυκλοφορούν ακόμα ένα δίσκο αλλά αυτός ο ήχος και το συναίσθημα έχουν απωλεθεί ανεπιστρεπτί. Πάντως κακός δίσκος δεν είναι?.
Ας αφήσω τις μετριότητες να ασχοληθούμε με συνθέσεις που θα σε ανταμείψουν ολότελα και παντοτινά. Ο λυρισμός ξεχειλίζει και ασελγεί πάνω στο μυαλό μου. Από το πρώτο τραγούδι ??Visionary?? (παρεπιπτόντως τσεκάρετε την ομώνυμα συγκροτηματάρα) μέχρι το κλέισιμο του ??Heir To The Throne?? οι συνθετικές ιδέες κατρακυλούν ασταμάτητα και με τεράστια φόρα. Στην φωνή του Bill Carter πρέπει να απονεμηθεί κάποιο διαστρικό βραβείο για την φλεγόμενη χροιά του. Διπλή κιθαριστική δίνη πελεκά φρενιτιωδώς και ξεκουμπώνει κρυφά, φιλήδονα συναισθήματα. Καμμιά στιγμή δεν μετριάζει το αποτέλεσμα. Θα χορτάσετε μουσική. Ατελείωτες ιδέες συμπλέκονται μεταξύ τους και ο τελικός ηχητικός κυκεώνας υπερβαίνει της κορυφής. Το ρυθμικό μέρος της μπάντας κρατά ένα μεσαίο ρυθμό, πάντα ζωντανό και δυναμικό που επιβάλλει το διδακτικό κομμάτι των υπολοίπων.
Το να ξεχωρίσεις κάποια σύνθεση ανάμεσα στα οκτώ θαύματα του δίσκου, είναι το λιγότερο απρεπές και σπάταλο σε ώρα. Σε όλες τις συνθέσεις θα ακούσεις σκαρωτικές μελωδίες από τις κιθάρες και τα φωνητικά, σε ένα ατελείωτο διαγωνισμό με μοναδικό νικητή τον ακροατή και έπαθλο τραγούδια που θα σε συντροφεύουν για πάντα στην ιστορία αυτής της μουσικής. Τα χνάρια των σολαρισμάτων δεν σβήνουν σύντομα από το μυαλό μιας και σκαρώνουν επιβλητικούς ηχοργασμούς. Και αυτή η φωνή δεν λυπάται κανέναν, δεν προσπαθεί να καταπραύνει αυτό το μεταλλικό λάξευμα, απλά το στολίζει με υψηλές οκτάβες και φανταστικούς στίχους. Το πάθος όμως που βγάζουν αυτοί οι μουσικοί στην? μουσική τους, διογκώνει ακόμα περισσότερο την νοστιμάδα αυτού του δίσκου και την εγκεφαλική ευχαρίστηση αυτού που θα του αφιερώσει λίγο χρόνο από την ζωή του. Αξίζει κάθε λεπτό, πιστέψτε με.
Υ.Γ. Η αρχή του ??Future World?? δεν θυμίζει το ??To Tame A Land?? των Iron Maiden στον τρόπο που τραγουδά;
Με εξαίρεση τους Tyran Pace, οι οποίοι και μέτριοι μέχρι θανάτου είναι αλλά και η καταγωγή τους δεν δικαιολογεί την συμμετοχή τους στο poll, θεωρητικά θα μπορούσα να το ‘ρίξω’ σε οποιονδήποτε από τους υπόλοιπους - ανάλογα με τα γούστα και τις γκαύλες της εκάστοτε στιγμής. Όταν όμως στο τραπέζι υπάρχει το όνομα Riot, το βλέπω δυσκολάκι να μην κλειδώσω εκεί! Τεράστια γκρουπάρα, με πιο μακρά ιστορία από τους έτερους της λίστας, διέπρεψε σε αρκετά διαφορετικά είδη (εδώ οι άνθρωποι έπαιξαν NWoBHM πριν το NWoBHM και μάλιστα κάποιες χιλιάδες μίλια μακριά από το Νησί, τι να λέμε τώρα…), και, όσο κι αν θεωρείται ιεροσυλία από κάποιους το ότι συνεχίζουν, εξακολουθούν να βγάζουν δίσκαρους. Eternal respect!
Αδικοχαμένες/αδικημένες μπάντες στο U.S. Metal; Άπειρες. Πέρα από αυτούς που έχουν ήδη αναφερθεί, συγκροτήματα που τάραξαν τα νερά με μία και μόνο κυκλοφορία και μετά είτε χάθηκαν, είτε δεν είχαν την ανάλογη συνέχεια (βλ. τους Screamer που παρουσιάζει ο φίλος ακριβώς από πάνω, τους Gargoyle, Hittman, Oliver Magnum κλπ.), υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, (ακόμα) λιγότερο γνωστοί. Μιας και η obscurίλες είναι το ψωμοτύρι μου, ας ποστάρω κι εγώ 2 συγκροτήματα που δεν υπάρχει περίπτωση να μην αρέσουν σε όσους επισκέπτονται αυτό το θρεντ!
Year of the Tyrants κύριοι! Ένα EP 6 κομματιών από το 1987 από 5 τύπους που παίζουν σαρωτικό power/speed. Απλά μνημειώδες!
Μόνο 2 τραγούδια (και μια μικρή εισαγωγή) μας άφησαν κληρονομιά οι Snow White, ακριβώς 30 χρόνια πριν. Στην ετικέτα του EP βέβαια αναφέρεται ότι αυτά είναι από τον επερχόμενο δίσκο ‘New Messiah’ ο οποίος όμως, δυστυχώς, δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Ακούστε και αναρωτηθείτε μαζί μου, ΠΟΣΟ ΓΑΜΑΕΙ αυτή η γκρουπάρα;;
Θα επανέλθω συντόμως με κάτι ακόμα πιο underground!
μπράβο και στους 2!
Hades - If at First You Don’t Succeed…
[IMG] Οι Αμερικανοί Hades άφησαν και αυτοί το πετραδάκι τους στην Power Metal Πυραμίδα των 80ς. Πλέον αναφέρονται στις συζητήσεις μόνο και μόνο δίότι είχαν στις τάξεις τους τον Alan Tecchio. Πρόλαβαν και κυκλοφόρησαν δυο δίσκους με αυτόν πρωτού αυτός φύγει για να συμμετάσχει ως τραγουδιστής των Watchtower στο δεύτερο τους αριστούργημα, ??Control And Resistance??. Αργότερα δημιούργησε μαζί με τον κιθαρίστα των Hades, τον Dan Lorenzo, τους Non-Fiction, συγκρότημα που δεν κατάφερε να ξεπεράσει την χρυσή μετριότητα και στο εγγύ μέλλον ξαναβάλανε μπροστά τις μηχανές των Hades, με την αρχική μαγεία όμως να έχει χαθεί και ο ήχος τους να έχει αλλάξει σημαντικά.
Στην διακεκαυμένη ζώνη του ?? If At First…?? θα έρθεις αντιμέτωπος με power/thrash κυκλώνες, από αυτούς που συχνά πυκνά καταστρέφουν την Αμερική,μεταφορικά και κυριολεκτικά. Η φωνή του Tecchio εφάπτεται πάνω στις μεταλλικές γραμμές των συνθέσεων τους. Σχεδόν πάντοτε τραγουδά υψίσυχνα και καταρρακτώδες. Το χύσιμο καυτού μετάλλου δεν φείδεται επιείκιας και σχίζονται μύες από το αδιάκοπο κοπάνημα. Ασκούριαστο υλικό, δεν αμαυρώθηκε σε κανένα σημείο από το πέρασμα του χρόνου. Αν από κάποιους θεωρείται αναχρονιστικό, είναι επειδή δεν αφέθηκε στην μαγεία του τρομερού ρυθμικού ξόρκιου προς το τέλος του ??In The Meantime?? ή δεν καταποντίστηκε από τα μασογδουπίσματα του ??Rebel Without A Brain??.
Οι στίχοι είναι του Tecchio και η μουσική του Lorenzo με μοναδική εξαίρεση το ??Aftermath Of Betrayal??(απίστευτο μουσικό τεχνικό ξεφάντωμα, ξεκινά με μπαλαντοειδές σολάρισμα και τελειώνει σε θρασάδικο κυνόδοντα) που άπαντα είναι δημιούργημα του Schulman, μπασίστα των Hades (οκ, και μια μικρή βοήθεια στο ??Face The Fat Reality??). Τι δικινητήριο αεροπλάνο της μπάντας έχει μόνιμα τους δυο κιθαρίστες να πλέκουν ριφάρες και να σολάρουν παραδοσιακά σε κάθε τραγούδι. Χωρίς λοβιτούρες στο παίξιμο και τον ήχο τους όπως χιλιάδες σύγχρονες μπάντες, εξαπλώνουν την λάβα τους και εντοιχίζουν τον ήχο τους με τσιμέντο μάρκα ??I Too Eye??. Αν εκτελείτε οικοδομικές εργασίες,βάλτε το να παίζει, εγγυάται τρομερά βαψίματα στους τοίχους? Ο καλπασμός του ??Process Of Assimilation?? απορροφά κάθε άλλο ήχο τριγύρω . Και ακούς και τον Alan να ουρλίαζει σαν να είναι μόνος πάνω στον Όλυμπο. Και πάρε και καντρίλιες με τον Άδη προς το τέλος της σύνθεσης. Και το δεύτερο δημιούργημα των Hades ξύνει και δεσπόζει μέχρι το 46 του λεπτό, χωρίς εκπτώσεις. Η παραγωγή των Todd Gordon και Ken Adams(άλλη τους δουλειά; Τι θα λέγατε για το Exodus-Bonded By Blood;) εγγυάται για την ποιότητα ήχου. To Hell with the?.Hades?