Είμαι σίγουρος ότι είναι αμέτρητες οι Αμερικάνικες μπάντες στο χώρο του Power Metal που αξίζουν, που δεν πρόκειται ποτέ να ακούσουμε. Χάθηκαν στην λήθη κυκλοφορώντας μόνο κάποια ντέμος ή και ολοκληρωμένους δίσκους μόνο σε κασέτες που ήτο και η επίσημη και κοινόχρηστη μορφή ( format ) μουσικής αποθήκευσης της εποχής (80ς και αρχές 90ς). Ελάχιστες από αυτές τις μπάντες κατάφεραν να μείνουν ζωντανές στα επόμενα χρόνια. Κάποιες τυχερές είδαν επιτέλους το υλικό τους να δημοσιεύεται και να γίνεται ευρύτερα (πάντα σχετικό αυτό) γνωστό μέσω εταιριών που ξεθάβουν τέτοιους θησαυρούς και τους κυκλοφορούν ξανά για τις νέες γενιές. Μια τέτοια εταιρία είναι η δική μας Steel Gallery και μια τέτοια μπάντα είναι οι Καναδοί Zions Abyss. Όπως θα περίμενε κανείς, ο σύντομος βίος τους δεν τους επέτρεψε να παραδώσουν πολλούς καρπούς. Κυκλοφόρησαν το μοναδικό τους δίσκο σε κασέτα, ??T.A.L.E.S.?? , ένα χρόνο μετά την δημιουργία της μπάντας και ξεκίνησαν να χτίζουν πάνω στο όνομα τους μέχρι που το 1996 σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό ο κιθαρίστας τους, Andy Waitkus, και όλα έλαβαν τέλος.
Αν κάνεις μια συγκεντρωτική λίστα με ποια πράγματα σε εξιτάρουν και θα ήθελες να έχει ένα U.S. Power Metal δίσκο, οι Zions Abyss έχουν την λύση για σένα. Τον ακούς, καταγράφεις ότι σου αρέσει και συμπληρώνεις τα κενά. Δεν υπάρχει κάτι να συμπληρώσεις, κάτι να αλλάξεις. Οποιαδήποτε λαχτάρα για μελωδικές συγχορδίες θα κορεστεί. Τα δάκτυλα πάνω στις ταστιέρες των εγχόρδων μετατρέπουν τις νότες σε ηχητικό μάννα. Δίψα για παλιομοδίτικα σολαρίσματα που αποσπούν την προσοχή σου και γνέφεις καταφατικά από την ευχαρίστηση θα κορεστεί και αυτή. Γλυκό νέκταρ θα δημιουργηθεί στα εγκεφαλικά σου κύτταρα και θα σε ξεδιψάσει. Και κάπου εκεί ενεδρεύει και μια χαρισματική φωνή που πυροσφραγίζει τις μουσικές εκτελέσεις των συνθέσεων με τα υψηλής ποιότητας και συχνότητας φωνητικά του.
Δεν υπάρχει διαφυγή. Όλο και κάποια τραγουδάρα θα σε στριμώξει. Και είναι πολλές αυτές που έχουν τέτοια δυνατότητα, δηλαδή να σε γεμίσουν με αδιαπέραστα από τον χρόνο λυρικά ριφς και σφοδρές φωνητικές εκλάμψεις και ξεσπάσματα που θα σε βοηθήσουν να ταυτιστείς με την ηχητική του μεγαλειότητα. Πόσες είναι; Όσα και τα τραγούδια του ??T.A.L.E.S.??. Χωρίς ίχνος υπερβολής. Ποιο να πρωτοδιαλέξεις; Το ??Scarred For Life??, το ??The Final Command??, το ??Forever Alive?? και το ??Changing Sands?? αν έπρεπε να τους δω ζωντανά την εποχή τους να ανοίγουν για μια γνωστότερη μπάντα . Κάθε ένα τους σου κλείνει το μάτι και σου υπόσχεται εγκεφαλικές ακολασίες, καρδιακά σκιρτήματα σε όσους αγαπούν εκ βαθέως την Μουσική. Μεγάλη υπόθεση η εκρίζωση οποιαδήποτε αρνητικής σκέψης του ακορατή όσο απολαμβάνει την ποιητική έκφραση άγνωστων σε εαυτών συνανθρώπων μουσικών. Οι Zions Abyss δεν σταματούν να με προκαλούν να χτυπάω τις φτέρνες μου στο πάτωμα με δύναμη, να παίζω την φασματική μου κιθάρα με τέτοιο σθένος που θα με ζήλευαν και τα φαντάσματα νεκρών ιστορικών κιθαρίστων της μουσικής μας, να ουρλιάζω σαν γυναίκα και να ακούγομαι και πάλι πέντε σκάλες πιο βαθύφωνος. Τα έχουμε ξαναπεί/ξαναγράψει. Βλέπεις Καναδά, είναι γαμάτο. Βλέπεις σκακιέρα στο εξώφυλλο, είναι γαμάτο. Βλέπεις σκακιέρα από Καναδούς παιχταράδες, είναι καραγαμάτο.
Η Tampa της Φλόριντα έχει μείνει στην ιστορία στους μεταλλικού κύκλους για μια σειρά death metal ΔΙΣΚΑΡΩΝ που έχουν βγει από κάτοικους της περιοχής. Ε λοιπόν, έχει βγει και ανόθευτο, τίγκα ατσάλι από εκεί. Τρανό παράδειγμα, οι Powersurge. Συγκρότημα του 1984 με ένα θεσπέσιο demo, δυο χρόνια μετά.το ??Elements Of Metal??. Δύο από τα έξι τραγούδια του, μπορούμε να τα βρούμε στον πρώτο ολοκληρωμένο τους δίσκο το 1991 κάτω από την ονομασία ??MCMXCI?? (1991 δηλαδή). U.S. Power με ολίγη από thrash. Σας κάνει; Τότε ετοιμαστείτε για ένα πολύ ενδιαφέρον άκουσμα.Και μάλιστα μέσω της Roadracer. Απορώ πως δεν έγιναν πιο ευρεία γνωστοί. Δυστυχώς και πάλι μετά την κυκλοφορία του ??MCMXCI?? (ή ομώνυμου αν προτιμάτε), χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2002 για να δει το φώς την δεύτερη κυκλοφορία τους, το ??Snow God…??. Και πάλι κάναν το θαύμα τους και ο δίσκος είναι εξαίσιος, κρίμα που κυκλοφόρησε σε λιγοστά βινύλια και δεν βρίσκεται στην δισκοθήκη μου. Η μπάντα έσβησε λίγο αργότερα με διάφορες συλλογές με ακουκλοφόρητα ή ζωντανές εμφανίσεις να δίνουν το παρόν.
Σκεφτείτε power/thrash των 80ς που σας αρέσουν. Μόλις απαντήσετε στο γιατί, κάνατε άμεσα και την περιγραφή αυτού του δίσκου. Και εδώ θα βρείτε ψιλά ψωνητικά που στέλνουν κάθε λέξη στα Ουράνια και θεικές διπλές κιθάρες που πραοποφασίζουν για την ποιότητα του δίσκου. Διπλοπλέκουν μελωδίες και διπλοπελεκεύουν σβέρκους. Γρήγoροι σε ρυθμούς, παραδίδουν ανόθευτες ατσαλωτές αρμονίες βασισμένες στην ανυποχώρηση αγάπη τους γι αυτή την μουσική. Θα βρείτε από Iron Maiden στιγμές μέχρι Toxik και Hades. Αμείλικτο το ρυθμικό ντουέτο, δεν χορταίνει να σε παρασέρνει σε εκστασιασμένες στάσεις και γρονθοκοπές στον αέρα. Όπως όλες οι Metal μπάντες της εποχής, έτσι και οι Powersurge δεν δίστασαν να δείξουν μουσικά και την άλλη πλευρά του εαυτού τους, την πιο λυρική. Το ??Call Me?? κάνει ακριβώς αυτή τη δουλειά. Εδώ μπορείς να μυρίσεις την ένταση στην ατμόσφαιρα, ανάμεσα στα χρονικά κενά σε κάθε χορδή που τεντώνεται.
Πόσο δύσκολο είναι να συνθέσεις τέτοια τραγούδια. Αρκετά λιτά, με μια φωνή να στάζει χρυσό, με δάκτυλα που γλιστρούν πάνω σε ταστιέρες, με μπράτσα που σφίγγουν από την δύναμη που βασανίζουν τα δέρματα τους. Για ένα και μοναδικό λόγο. Για την ύπαρξη μελωδίας. Ναι, τα πάντα στάζουν μελωδία, όσο δυνατά και γρήγορα και να είναι σε σημεία. Τα μελωδικά κιθαριστικά leads κατευνάζουν όλα τα αρνητικά συναισθήματα, οι ακουστικοί ήχοι συμβιώνουν με την ένταση από τους ενισχυτές. Το ρυθμικό ντουέτο παρελαύνει ανενόχλητο και με ηχετικές διαθέσεις σφυρηλατώντας συμπαγή ήχο και τυμπανιστικές δοξασίες. Και για όσους ποτέ δεν κορέζονται να ακούνε φωνές που τρβάνε όσο πιο ψηλές οκτάβες μπορούνε, εδώ θα βρούνε μια νέα λατρεία στο όνομα του James Marra. Ο Marra δεν είναι απλα ο τραγουδιστής της μπάντας, είμαι και από τους βασικούς συνθέτες της μπάντας μιας και μοιράζεται την δημιουργία κάθε τραγουδιού με τον Dyer (R.I.P. 2009) ή τον Boese. Κάθε σύνθεση είναι και μια προμήθεια αμέτρητων riffογραμμών και σολαρισμάτων τυλιγμένο με υψίσυχνα φωνητικά και κεφαλοκινητική κλήτευση. Δοκιμάστε ποια σας ταιριάζει.
Αλμπουμαρα μεγαλη.Και τοχω σε δισκο.Δε θυμαμαι ποιος καλος ανθρωπος μου ειπε να τον παρω.Προσωπικα απο τους αγαπημενες φωνες ο τυπος.Φιλε dargaard για αλλη μια φορα τα σεβη μου.Αυτες τις μερες εκανες τρομερη επιστροφη σε ολα τα ειδη.ΕΥΓΕ
Φτωχός ο πρόλογος για τους Alias αλλά πλούσια τα oφέλη της μουσικής τους. Καταρχήν μιλάμε για τους Αμερικανούς power metallers και όχι για τους Καναδούς hard rockers. Οι ??δικοί?? μας, ξεκίνησαν σαν Blitz το 1985 και αφού άλλαξαν το όνομα τους σε Alias το 1987, κυκλοφόρησαν το ομώνυμο άλμπουμ τους. Ωραίο, ευκολομνημόνευτο heavy/power με ελαφρώς αδύναμη παραγωγή. Και ένα άθλιο εξώφυλλο. Δυο χρόνια μετά, έρχεται ο δεύτερος γύρος τους, το ??Metal To Infinity??. Δυναμικότερη παραγωγή και διαφορετικός τραγουδιστής είναι αυτά που το κάνουν ανώτερου του ντεμπούτου. Και βέβαια οι συνθέσεις. Και πάλι άθλιο εξώφυλλο, είτε μιλάμε για το βινύλιο είτε για το cd (επειδή είναι διαφορετικά). Βραβείο κακογουστιάς.
Μια σύντομη απαγγελία του Tont Rifigiato και κατευθείαν στο ψαχνό με το ??Ultraviolence??. Μελωδικά leads ρίχνουν δίχτυα και πιάνουν από τις πιο ευκολομνημόνευτες μελωδίες που έχετε ακούσει. Αγάπη με το πρώτο άκουσμα που λένε. Η φωνή του καινούριου τραγουδιστή είναι υψίσυχνη, ταιριαστή για U.S. Power Metal συγκροτήματα. Όσο γρήγορο ακούστηκε το πρώτο τραγούδι, τόσο διαφορετικό είναι το επόμενο. Πιο λυρικό, με πιο έντονη την ατμόσφαιρα από πλήκτρα, θα σας φέρει στο μυαλό Crimson Glory στα σίγουρα. Εκπληκτική λυρική δύναμη με αλύχτισμα οργής από ένα εξαίσιο λαρύγγι. Συνέχεια με το ??Dreamer?? που συνεχίζει στο ίδιο ήρεμο αλλά θανατηφόρο κύμα. Εδώ είμαστε σε πιο Fates Warning διαστάσεις. Τα ντραμς με το μπάσο κρατούν τον ρυθμό σε κίνηση αλλά η αλήθεια είναι ότι το παιχνίδι κερδίζεται στις κιθάρες και στην φωνή στους Alias. Κάνουν την καρδιά σου να ραγίσει, με την φωνή να σκιρτά και με ένα τρομερό ax(e)man που χτυπά το δέντρο της Μελωδίας μέχρι να τρέξουν άφθονα τα υγρά της.
Μια στάση εδώ για το αγαπημένο μου του δίσκου. ??Alpha-Omega??, ο τίτλος τους και είναι από τα πιο ρυθμικά και ζωντανά του δίσκου. Μια καρδιά από ατσάλι αυτή η σύνθεση που χτυπά δυνατά και μεταφέρει τους παλμούς του στους ακροατές. Το ελληνοφερόμενο ρεφραίν είναι άκρως κολλητικό με το κεντρικό ριφ να έχει ρόλο καβαλάρη. Ακούστε το προσεκτικά και νιώστε που δεν πατάει ποτέ στην γη, δεν του δίδεται ποτέ η ευκαιρία να αναπαυθεί. Το σολάρισμα δένει τις νότες σε γόρδιο δεσμό και στην τελευταία του επανάληψη ανεβάζει ο Carl την φωνή του στα Ουράνια. Ναι, έτσι μας αρέσει, να τα (;) τραβάμε όσο πάει. Έχω γράψει ήδη για 3-4 τραγούδια και θα νομίζετε ότι ξεχωρίζουν σε ποιότητα από τα άλλα. Μέγα λάθος. Το ομώνυμο, το ??First Born?? και η συνέχεια είναι εξίσου δυνατή, ίσως και καλύτερη. Κάθε αρμονία που σκέφτονται, έρχεται και κουλουριάζεται μαζί με τις άλλες και όλες μαζί δημιουργούν άσματα που δεν θα χορταίνετε να ακούτε. Αλλά και riffs που σπάνε κόκαλα σαν αυτό του ??You ?re On My Mind??. Μια ειδική μνεία για το ??Fantasy?? που είναι απλά φανταστικό. Έντονα φορτισμένο, δεν θα το θεωρούσα μπαλάντα για κανένα λόγο άλλα έχει κάτι το ερωτικά απογοητευμένο, το απογοητευτικά ερωτικό, διαλέγετε και παίρνετε. Οι κιθάρες πραγματικά θλιμμένες, ακούγονται υγρά βαριές. Τα πλήκτρα χειροτερεύουν την αβάσταχτη ατμόσφαιρα και οι λέξεις ακούγονται γεμάτες μελαγχολία. Ο δίσκος κλείνει με ένα ακόμα τρομερό τραγούδι και συ αναρωτιέσαι γιατί δεν υπήρχε συνέχεια ή γιατί δεν ακούς πλέον συχνά τέτοιους δίσκους.
Πόσο λατρεμένη μπάντα οι Warrior. Με ένα και μόνο τρομερό δίσκο, κατάφερε να τρυπώσει και να κερδίσει μια θέση στα αγαπημένα μου U.S. Heavy/Power Metal που έχω ακούσει ποτέ. Οι Καλιφορνέζοι, δημιουργήθηκαν το 1982, και μόλις με ένα demo τριών τραγουδιών (με τα δυο από αυτά να βρίσκονται στο ντεμπούτο του) κερδίζουν το πολυπόθητο συμβόλαιο. Το 1985 βγαίνει το αριστούργημα ??Fighting For The Earth?? και ακούγεται σαν πιο πιασάρικοι Armored Saint και πιο σκληροί Lizzy Borden. Απίστευτο σύνολο τραγουδιών. Δυστυχώς η μπάντα διαλύεται όπως και τόσες άλλες . Δεν γνωρίζω αν έφταιξε κάτι εσωτερικό στο συγκρότημα ή γενικότερα που όλο το metal ακροατήριο έψαχνε κάτι σκληρότερο στο δεύτερο μισό των 80s. Το 1991 η μπάντα επανασυνδέεται και έχει τα δυο πιο βασικά μέλη στην σύνθεση της, το τραγουδιστή Mc Carty και τον κιθαρίστα και βασικό συνθέτη Floyd. Αργά βήματα με demos και μόλις το 1998 κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος της επανασύνδεσης. Κάποια καλά τραγούδια υπάρχουν, κάποια όχι και τόσο. Η αρχική μαγεία δεν είναι εμφανή. Ο Mc Carty την κάνει και πλέον ο Floyd συντηρεί την μπάντα και έχει βγάλει και άλλους δυο δίσκους, καλούς αλλά μέχρι εκεί.
Όταν διαβάζετε την έκφραση ??αγνό ατσάλι??, τι σας έρχεται στο μυαλό; Ε ναι, έτσι είναι. Μεταλλικά υγρά κυλάνε στις φλέβες τους. Διπλή κιθαριστική επίθεση, φωνή ευλογημένη από τους Θεούς και ρυθμική γαλούχηση ως το πώς ξεσηκώνεται ο ακροατής. Το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου είναι τόσο επιτυχημένο και τόσο σωστά διαμορφωμένο που ακούγεται ως μια κολεκτίβα από ενωμένες ιδέες, η μια πλασμένη για την άλλη και ας ακούγεται από διαφορετικό όργανο. Τίποτα το αφηρημένο ή τυχαίο. Το ?? Only The Strong Survive?? είναι γεννημένο για να σφίξει χιλιάδες γροθιές μεταλλάδων. Τα riffς καλπάζουν, οι δισολιές μοιράζονται, η φωνή εκστασιάζει. Τεθωρακισμένη επίθεση σε κάθε τραγούδι. Η αρχαία τέχνη της σφυρηλάτησης εκτελείται με τον πλέον σεβαστό τρόπο σε τραγούδια σαν το ??Mind Over Matter??. Με τα κουπλέ του, τα σόλος τους, τις γέφυρες, όλα με τα πιο ανθεκτικά στο χρόνο συστατικά και με την καλύτερη ποιότητα.
Συνθέσεις από την καρδιά. Τόσο απλές και όμως σου μιλάνε κατευθείαν στην ψυχή. Και τρομερά μεταδόσιμες μελωδίες. Με το πρώτο άκουσμα και σίγουρα θα τραγουδάς το ρεφραίν ή θα παίζεις air guitar solo στο ??Defenders Of Creation??. Οι ρυθμοί συνωμοτούν με την έμπνευση και παραδίδουν γρήγορο, δυναμικό power metal. Από κάτι τέτοιους δίσκους το Power Metal άξιζε να λέγεται Power. Διότι εσώκλειε μέσα του τεράστια δύναμη, έτοιμη να εκραγεί με το που της το επέτρεπες. Ολοκληρωμένος metal δίσκος των προηγούμενων δεκαετιών χωρίς μπαλάντα και ακουστικές κιθάρες, δεν νοείται. Εδώ έρχεται το ??Cold Fire??, χωρίς ερωτικό στιχουργικό περιεχόμενο αλλά κάπως θλιμμένο/νοσταλγικό. Η φωνή σπαρταρά σε σημεία, οι κιθάρες αιμορραγούν και το τραγούδι ανήκει (και αυτό) στη χώρα των Μουσικών Θαυμάτων. Το ??Fighting For The Earth?? κλείνει την αυλαία του σε πιο αμβλυμμένες γωνίες και με περισσότερα μελωδικά Leads , αφήνοντας μια γεύση ενός 40λεπττου ηχητικού τσιμπουσιού. Θέλουμε και άλλους τέτοιους δίσκους.
