το πρώτο από το site τους, το δεύτερο ψάχνεις γενικότερα και όπου το πετύχεις. όσον αφορά το συγκεκριμένο Powersurge, δεν το έχω πετύχει κάπου.
εστιασε παντως αρχικα σε αυτα απο τις προτασεις του red viper αν θες τη γνωμη μου.
αρχισε με το thundersteel, μιας και οι riot ερχονται απο τα μερη μας τον οκτωβρη. ειναι ανετα στους καλυτερους δισκους του ειδους.
Τhanks!!!
Syris - Syris (1995)
Original Cover
Japan release cover
Σε περίπτωση που δεν έχει αναφερθεί και μια που το ξανακούω τώρα, ας κάνω μια αναφορά στο πρώτο ομώνυμο έπος των syris. Ένας από τους αγαπημένους μου us meta δίσκους. Eξαιρετικά ισορροπημένες συνθέσεις, ισόποσες ποσότητες μελωδίας δύναμης και τεχνικής με έναν θεό τραγουδιστή που απογειώνει τις συνθέσεις και απίστευτα μελωδικά θέματα στις κιθάρες, ευμνήμονα riffs και κανενός είδους υπερβολή. ΟΛΑ τα κομμάτια είναι τραγουδάρες και ο δίσκος κυλάει νεράκι. Δυστυχώς, ο κιθαρίστας και συνθέτης Scott Payne πέθανε από καρκίνο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ αποδυναμώνοντας ουσιαστικά την μπάντα. Παρόλα αυτά, οι υπόλοιποι συνέχισαν αλλάζοντας και τραγουδιστή (ήρθε ο Scott Huffman) και κυκλοφόρησαν 3 χρόνια μετά το “Unseen Forces” που χωρίς να είναι κακός δίσκος, είναι, αν μη τι άλλο, λίγος σε σχέση με το ντεμπούτο. Οι συνθέσεις έχουν γίνει πιο χέβυ και τεχνικές, αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι το ίδιο καλό. Μετά από αυτό, το διέλυσαν και διάφορα μέλη σχημάτισαν γκρουπς όπως οι Spirit Web, Twelfth Gate, Mindwarp Chamber (η νέα μπάντα του Huffman) εξελίσσοντας τον ήχο των Syris. Και οι 3 αυτές μπάντες είναι αξιόλογες, αλλά, κατά τη γνώμη μου, καμιά από τις 4 δουλειές (οι Mindwarp Chamber δεν έχουν βγάλει ολοκληρωμένο δίσκο ακόμη) που έχουν κυκλοφορήσει δε φτάνει τον παρουσιαζόμενο δίσκο. Όσοι δεν το έχετε ακούσει, τσεκάρετε asap.
Sanctury αν και οι Armored Saint τα σπάνε
με πορωσες πολυ,θα προσπαθησω να το βρω οπωσδηποτε:)
οποιος μπορει ας κανει μια αναφορα στο συγκροτημα powersurge
δεν τους κατέχω ιδιαίτερα τους powersurge. έχω ακούσει τα “Aftermath” & “targeted for termination”. τυπικό 80’s us metal. το πρώτο είναι συλλογή με αρκετά live κομμάτια και δε με συγκινεί ιδιαίτερα, ενώ το δεύτερο είναι πιο “περιπετειώδες” σαν άκουσμα και το προτιμώ.
Oι κανονικές τους κυκλοφορίες είναι το EP Elements of metal και το album MCMXCI. Oι επόμενες 4 είναι συλλογές με ακυκλοφόρητα κομμάτια και live εκτελέσεις. Αν μπεις στο www.powersurgemusic.com έχει τη δισκογραφία ενώ μπορείς να ακούσεις και κάποια κομμάτια.
τι δισκαρα που ειναι το second coming των attacker :band:
Kορυφαιο χωσιματικο power/speed με riffs-ξυραφια,τρομερα κοψιματα,μνημειωδη leads και απιστευτα ψιλα φωνητικα απο τον Bob Mitchell…απο τους καταλληλοτερους δισκους για κοπανημα:)
Δισκάρα!
Οι Attacker δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα, αλλά το πρώτο των Syris που αναφέρθηκε πιο πάνω είναι μεγάλη δισκάρα! 
Και εννοείται καμια σχέση με τον επόμενό τους, που δεν ακούγεται… :thumbdown:
ας το ποσταρω εδω αν και δεν ειναι αμιγως US metal…
Oι Αdvocate κυκλοφορησαν το 1997 το μοναδικο τους δισκο World Without End
Εμφανως επηρεασμενοι απο τους μεγαλους Omen,παρουσιασαν βαρβαρικο epic/power metal υψηλων προδιαγραφων με βαρβατες κιθαρες που απλα καθηλωνει…
πωπω με ψηνεις. αναφερεις λεξεις κλειδια για μενα.
και το εξωφυλλο εχει ενα feeling απο warning…
Γιάννη, δυστυχώς δεν λέει ο δίσκος… 
Και εγώ έτσι την είχα πατήσει… 
Φθινόπωρο 1994:
Έπαιρνα ένα αμερικάνικο heavy / power fanzine, το Sentinel Steel!
Και το μάτι μου πέφτει πάνω σε μια διαφήμιση ενός νέου group, τους Apocalypse, που (υποτίθεται) είναι οι νέοι Queensrÿche, οι νέοι Lethal κ.τ.λ.
Πείθομαι και το παραγγέλνω! :roll:
[SIZE=“1”]Νομίζω ότι αυτή ήταν η πρώτη μου U.S.A. παραγγελία! [/SIZE] :-k
Ε! Καμια σχέση! Μετριότατο και ανέμπνευστο! Μόνο το “Bullet Proof Attitude” έχει κάτι να πεί!
Ίσως και το “The Denial”!
Τα υπόλοιπα δεν έχουν κάτι αξιομνημόνευτο…
Τρίτης κατηγορίας U.S. power! :thumbdown:
Υπόθετω σήμερα θα πωλείται σε τρελές τιμές… Χμμ…:-k
Χμ, διαφωνώ με τον φίλο αποπάνω. Ασφαλώς δεν έχει καμιά πρωτοτυπία ο δίσκος, ούτε είναι σε τρελά ψηλά επίπεδα έμπνευσης όπως το πρώτο syris για παράδειγμα (το οποίο επίσης δεν είναι πρωτότυπο, αλλά συνθετικά είναι εκπληκτικό), αλλά κατά τη γνώμη μου ακούγεται παραπάνω από ευχάριστα. Ωραίες μελωδίες έχει, ωραίο παίξιμο, αξιοπρεπή τραγουδιστή και τραγούδια σαν τα “Visions Of War”, “The Denial” μεταξύ άλλων δεν είναι σε καμιά περίπτωση 3ης κατηγορίας. Ένιγουέη, μου αρέσει πολύ όταν το αμερικάνικο power είναι παιγμένο με τέτοιον τρόπο, οπότε ίσως να συγχωρώ κάποια πράγματα. Αν το πουλάς πάντως το σιντάκι, εγώ το αγοράζω 
σε κάτι άλλο τώρα, αργούν υπερβολικά να βγουν τα νέα shadowkeep & jacobs dream γαμώτο
shadowkeep?? δεν την εχω ακουσει ξανα αυτη τη μπαντα…:-k :-k :-k :-k :-k
ελπιζω το καινουριο jacobs dream να ειναι καλυτερο απο τη μετριοτητα drama of ages…
Εννοείται θέμα γούστου είναι!
Το Apocalypse δεν μου αρέσει, ενώ το Syris πάρα πολύ!
Ίσως επειδή είναι αρκετά πιασάρικο… :dunno:
Το δεύτερο Syris από την άλλη δεν μου αρέσει καθόλου και το βρίσκω πολύ χειρότερο και από το Apocalypse!
Το cd θα το κρατήσω για το αρχείο (και για να μου θυμίζει και τις εποχές του mail ordering!)!
Αν ποτέ θελήσω πάντως… 
Οι Jacobs Dream είναι πονεμένη ιστορία ρε γαμώτο…
Οι Shadowkeep δεν μου κάνανε το κλικ ποτέ… :dunno:
το “drama…” μου άρεσε πολύ. έχει τραγουδάρες μέσα. ίσως θα ήταν καλύτερα αν είχε λίγο μικρότερη διάρκεια. από shadowkeep άκου οπωσδήποτε το “A Chaos Theory”… μεγάλος δίσκος.
εντιτ: γιατί πονεμένη ιστορία οι jacobs;
Όταν ύστερα από ένα πολύ καλό demo και μια ανεπανάληπτη υπερδισκάρα, δεν υπάρχει καμια ιδιαίτερη ανταπόκριση λογικό είναι να ξενερώνουν τα μέλη του…
Μιλούσα μέσω mail πολύ συχνά με τον John Berry την περίοδο 2000 - 2003 και “έζησα από κοντά”, ας πούμε, όλες τις φάσεις που περνούσαν! :yes:
Την σχετική αναγνώριση από το επιτυχημένο tour με Armored Saint και Brainstorm (που παίξανε παντού εκτός από Ελλάδα! #-o ), την εσπευσμένη κυκλοφορία του “άνισου” “Theater Of War”, λόγω κεκτημένης ταχύτητας και μετά ήρθαν τα προβλήματα…
Κυρίως οικονομικά, αλλά όχι μόνο!
Πουλούσαν τις κιθάρες τους σε διάφορα sites δημοπρασιών κ.τ.λ.
Μου είχαν στείλει και μένα πρόσκληση…
Ο θεός τραγουδιστής τους David Taylor είχε ξενερώσει απίστευτα και ήθελε να φύγει…
Προσπαθούσαν να τον πείσουν για το αντίθετο, και πρόσκαιρα το κατάφεραν, αλλά κάποια στιγμή στα τέλη του 2003 (αν θυμάμαι καλά) την έκανε… μέχρι να πάρουν τον Chaz Bond και να κυκλοφορήσουν το απλά συμπαθητικό (για μένα!) “Drama…”
Γενικώς, δεν ξέρω, στεναχωριέμαι όταν τους θυμάμαι…
Άτυχη μπάντα…