Ufomammut - Eve

του ανοίγω δικό του thread γιατί το αξίζει.
δε φαίνεται να είναι ο καλύτερος δίσκος τους αλλά η ατμόσφαιρα του με συγκλονίζει.
το σίγουρο είναι πως θα ακολουθήσουν πολλές ακροάσεις ακόμα.

για εμας τους αμπαλους τι παιζουν περιπου…??

εχει καλη βρωμικη ατμοσφαιρα, αλλα ειναι υποψηφιο για χειροτερο τους. οι ακροασεις θα δειξουν.

Φοβερό για άλλη μια φορά το artwork/packaging

http://www.ufomammut.com/site/?p=248

Αύριο ξεκινάει και το preorder, να δούμε που θα δώσουμε τελικά τα (λίγα) λεφτά μας :confused:

Πειραματικό ντουμ μέταλ, με πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, μπόλικες ψυχεδέλειες με λίγα και σκισμένα φωνητικά. Κοινώς γαμάνε. Άκουσε το καλύτερο και πιο γνωστό άλμπουμ τους, Snailking (2005), για να δεις αν το έχεις…

Για το δίσκο αντιγράφω από το “Artists”:

Μπορεί να μ στείλει κάποιος το λίνκ γιατί δεν το βρίσκω πουθενά όμως…

thanx…
θα το τσεκαρω…

θα συμφωνήσω.μάλλον φαίνεται ο πιο αδύναμος δίσκος τους.βέβαια οι ufomammut είναι μπαντάρα και ο χειρότερος δίσκος τους παραμένει ένας καλός doom δίσκος.ατού του δίσκου η πνιγηρή ατμόσφαιρα.θα πάρει κι άλλες ακροάσεις.

Μαλλον οχι το καλυτερο τους αλλα κυλαει και εξελισσεται παρα πολυ ωραια, το μονο σιγουρο. Εχουμε μελλον βεβαια.

τελικά πρόκειται για μια από τις απογοητεύσεις της χρονιάς.
ο δίσκος δεν είναι κακός, αλλά από τους ufomammut περίμενα περισσότερα…
άν βαθμολογούσα τους δίσκους τους τότε:
godlike snake: 9
snailking: 9
idolum: 7
eve: 6

μετα απο 3 ακουσματα μπωρω να πω οτι ειναι πολυ καλος δισκος οχι βεβαια στο επιπεδο των πρωτων αλλα ακουγεται πολυ ωρεα!

Δεν θα έλεγα ότι είναι απογοήτευση αφού ο δίσκος ακούγεται πολύ τούμπανο, αλλά τελικά, παρ’ όλα αυτά, δεν δίνει αυτά που είχαν δώσει οι προηγουμένοι δίσκοι τους και αυτό μάλλον οφείλεται στο κόνσεπτ του άλμπουμ που τους περιορίζει πολύ.
Για να γίνω και λίγο γραφικός, τον δίσκο θα τον χαρακτήριζα ως τον λιγότερο καλό τους και όχι ως τον χειρότερο τους.
Γενικότερα συμφωνώ πάντως μαζί σου.

Η ατμοσφαιρα του δισκου ειναι τρομερη,δεν με κουραζει καθολου(πολυ σημαντικο)και οντως το κονσεπτ τους περιοριζει.
Τελικα ειναι ενας δισκος διαφορετικος απο τους προηγουμενος και μου αρεσει:D

συμφωνώ με αυτά που ειπώθηκαν.είναι ο λιγότερο καλός τους δίσκος και είναι διαφορετικός.επίσης το κόνσεπτ περιορίζει αρκετά.ακούγεται ευχάριστα αλλά για όσους τους έχουν λατρέψει από προηγούμενες κυκλοφορίες είναι τουλάχιστον ένα σκαλί πιο κάτω.πιστεύω πως θα ήταν καλύτερο να κυκλοφορούσε ως σπλιτ με κάποια άλλη μπάντα.μάλλον θα κόλλαγε περισσότερο έτσι.

ναι δεν κανει εντυπωση απο την αρχη… και μαλλον περιμενεις κατι πιο βαρυ απο αυτους… σε πολλα σημεια … πολλη ησυχια ρε παιδακι μου

Συμφωνώ.
Αλλά πρέπει να κάνω τις ακροάσεις μου.
Ufomammut είναι αυτό…

Χμμμμμμμμμ
ακούω αποσπάσματα τ’ωρα.
Σαν να το γύρισαν στο ποστ ροκ λιγουλάκι;
Ναι παραμένει η ατμόσφερα τους αλλά…
Πάντως τα 3 και 4 λένε αρκετά
Τα δύο πρώτα πολύ αργούνε να αναπτυχθούν και το τζαμάρισμα είναι λίγο.
Το τελευταίο μπορούσε να ήταν καλύτερο για φινάλε.
Πάντως είναι Ufomammut, που συμαίνει ότι είναι πολύ καλύτερος από άλλους δίσκους δήθεν ¨ονομάτων".

Μπαμπ για να πω δυο λόγια για τον δίσκο της χρονιάς.

Όταν πρωτοάκουσα τον δίσκο, γούσταρα άπειρα, αλλά θεωρούσα ότι περιόριζεται λόγω concept. Τελικά μετά από ατέλειωτες ακροάσεις όλο αυτόν τον καιρό, κατάλαβα πόσο λάθος ήμουν. Όχι μόνο δεν περιόριζεται στο ελάχιστο, αλλά, εν τέλει, αποτελεί ένα τεράστιο εξελικτικό άλμα για τη μπάντα και για το doom γενικότερα.

Πιο συγκεκριμένα, το concept αποτελεί έναν αποθεωτικό φόρο τιμής στην πρώτη γυναίκα στον κόσμο, την Εύα, πού πήγε κόντρα στις εντολές του δημιουργού της, για να φέρει τη γνώση στον άνθρωπο.
Πρόκειται για ένα κομμάτι 45 λεπτών, που χωρίζεται σε 5 μέρη:
Το [B]I[/B], ξεκινάει ψυχεδελίζοντας, θυμίζοντας έντονα προηγούμενες δουλειές της μπάντας. Αυτή η ψυχεδέλεια, δημιουργεί εξαρχής μια αποπνικτική ατμόσφαιρα, που γραπώνει από τα μούτρα τον ακροατή και δεν τον αφήνει ν’ ανασάνει. Το κομμάτι χτίζεται με ευλάβεια, με τον Urlo να ψέλνει τους στίχους σαν διεστραμμένος ιεροκήρυκας και κλιμακώνει από τα μισά και μετά, οδηγώντας σε ένα επικό ξέσπασμα με το doom, το stoner και το drone να συνυπάρχουν αρμονικά. Τα καταστροφικά ριφς παίρνουν τη σκυτάλη από την ψυχεδέλεια, ενώ το μπάσο μπαίνει στο προσκήνιο δυναμικά, δίνοντας έναν απίστευτο όγκο στον ήχο.
Στο [B]ΙΙ[/B] οι ταχύτητες πέφτουν κατακόρυφα και ο όλεθρος, που είχε κορυφωθεί στο φινάλε του προηγούμενου κομματιού, καταλαγιάζει. Θέση παίρνει για τα επόμενα 10 λεπτά, μια ανατριχιαστική μελωδία που σε συνδυασμό με τα drone samples που παίζουν από πίσω, δημιουργούν το πιο τρομακτικό και καθηλωτικό κομμάτι του δίσκου. Προς τα τέλη του κομματιού ξεκινάει νέος όλεθρος που όμως αυτή τη φορά δεν καταλαγιάζει και οδηγεί στο [B]III[/B], όπου ξεσπάει πόλεμος. Το κυρίως ριφ, τσακίζει κόκκαλα και μιλάμε εύκολα για το πιο χέβι κομμάτι του δίσκου. Σε μόλις 3 λεπτά συμπυκνώνονται όλα όσα αγαπάω στο stoner/doom ιδίωμα. Οι ριφάρες, ο όγκος του μπάσου, τα πρωτόγονα ντραμς, οι ψυχεδέλειες και -κερασάκι στην τούρτα- ο Urlo να ουρλιάζει με μανία τους ψαλμούς του. Μιλάμε για παροξυσμό, όχι μαλακίες.
Tο [B]IV[/B] μας αφήνει να πάρουμε μερικές ανάσες. Οι ταχύτητες πέφτουν ελαφρώς, όχι όμως και η ένταση. Το σόλο πάνω στον doom πανικό, δένει κόμπο το στομάχι και νιώθω ότι πνίγομαι.
Έτσι, φτάνουμε στο [B]V[/B]. Ξεκινώντας με ένα αλά Boris μουσικό μοτίβο, με πιο αργές και από τον θάνατο ταχύτητες, κλιμακώνεται μαεστρικά, με τα ντραμς να παίρνουν τα ηνία από τα μισά και μετά, ανεβάζοντας ταχύτητα αργά αλλά σταθερά. Φρικιαστικά σαμπλαρίσματα, προκαλούν άνευ προηγουμένου σοκ, δέος και τρόμο. Στο απίστευτο φινάλε τα πάντα καταρρέουν. Η εξορία από τον παράδεισο. Η οργή του θεού. Ο πόνος. Ο θάνατος. Και μετά… Εξιλέωση. Λύτρωση. Ή μήπως όχι…;

Οι Ufomammut, ξεπέρασαν τον εαυτό τους με αυτό το δίσκο. Δεν ξέρω αν είναι ο καλύτερος τους, αλλά σίγουρα είναι ο πιο έντονος, ο πιο τρομακτικός, ο πιο ψυχοβγαλτικός και ο πιο λυτρωτικός που έχουν κάνει. Έπαιξε με τα συναισθήματά μου.
Αν υπάρχει ένας δίσκος που θα με έχει σημαδέψει από το 2010, αυτός είναι το Eve. Μοναδικός.

:thumbup:
ειλικρινα…αυτο που ακριβως μου προκαλεσε στο καιρο που το ακουω.

Πολύ ωραίο κείμενο, πρέπει να το ξανακούσω γιατί δεν του έδωσα πολύ σημασία.

Σωστος ο Keyser :thumbup: