Διαβασμενος και σωστος ο παλαιουρας8)
Ξεθάβω το θρεντ, γιατί νομίζω ότι έχει μείνει μια σοβαρή κουβέντα στη μέση…
Σε γενικές γραμμές, η ελληνική σκηνή είναι όντως ένα απέραντο χωράφι με σκατά. Ναι, κανείς δεν είπε ότι ο χώρος του ελληνικού underground ευδοκιμεί. Το αντίθετο. Η σκηνή μαστίζεται από χίλια κακά, και δεν βλέπω και λόγους αισιοδοξίας για να μαι ειλικρινής…
Λίγο-πολύ,όλοι εδω μέσα είτε έχουμε συμμετάσχει σε κάποια μπάντα, είτε έχουμε ένα τουλάχιστο φίλο που να το έχει κάνει. Ξέρουμε λοιπόν ποιά είναι τα αρνητικά. Επιγραμματικά:
Α) Νοοτροπία συγκροτημάτων.
Γενικότερα, ως λαός, δεν φημιζόμαστε για την μουσική ανοιχτομυαλία μας, ούτε “πιάνουμε” εύκολα τις εξελίξεις. Η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών συγκροτημάτων είναι προσκολλημένη σε νόρμες/μπάντες που έχουν πάψει να είναι επίκαιρες έξω, εδώ και χρόνια. Αυτό περιορίζει αρχικά τις πιθανότητες να βγει μια μπάντα “σύγχρονη” έστω (ούτε καν για “σημείο αναφοράς” όπως έλεγε και ο outshined). Βάλε και την κλασσική έπαρση που είναι ΝΟΜΟΣ σε κάθε κλειστή κοινωνία (βλ. αρχοντοχωριάτες) και έχεις το λυπηρό φαινόμενο μπαντών που θυμήθηκαν ΣΗΜΕΡΑ να παίξουν σαν sisters of mercy ή pantera πχ, και αυτό το διατυμπανίζουν με δήθεν ψαγμένα looks της κωλάρας σε φωτογραφήσεις, εξωφρενικές δηλώσεις (“εμείς κάνουμε τέχνη, δεν το κάνουμε για τα λεφτά” - εντάξει μεγάλε, κατούρα και λιγάκι), και την (ακόμα θλιβερότερη) δημιουργία κλικών/έριδων. Τα παραδείγματα άπειρα.
Θα παραθέσω ένα χαρακτηριστικό: Θυμάστε τους Drag? Ναι αυτούς τους goth/industrial τίποτες, που έκαναν μια μινι-επιτυχία κάπου το 2001 διασκευάζοντας το this is not a love song των PIL, και έβγαιναν στην εκπομπή της Αφροδίτης στο Mad (οφ τόπικ: Θεά!=P~) με ύφος χιλίων καρδιναλλίων, και λουκ προσεγμένο στην πένα, να το παίζουν σνομπ και υπεράνω!
B) Απουσία υποδομής/χώρων
Οκ, όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. clubs της προκοπής να παίξεις δεν υπάρχουν, μαγαζάτορες-λήσταρχοι, studios που δεν “χαλάνε” τις ρυθμίσεις στην κονσόλα τους για πάρτη σου, φοβούνται μην τους “χαλάσεις” τον απαρχαιωμένο τους ενισχυτή (έχω ακούσει το αμίμητο “μην βάλεις πετάλι μπάσου, ο ενισχυτής μου είναι λαμπάτος και δεν το σηκώνει!”#-o) και άλλα θλιβερά
Γ) Αδιαφορία κοινού.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι λογικό το κοινό (που δεν αποτελείται μόνο από 13χρονα) να γυρίσει την πλάτη. Πόσες φορές δεν έχει τύχει να πετύχετε λάιβ ελληνικών συγκροτημάτων, και το κοινό να αποτελείται από φίλους και ξαδέρφια των μπαντών? (με τις χαρακτηριστικές “βάρδιες” μάλιστα) Ή ακόμα χαρακτηριστικότερα. Θυμάστε το club woodstock στο περιστέρι? Η woodstock productions όταν έφερνε μια ξένη μπάντα, “κόλλαγε” και 3-4 ελληνικές support. Πόσοι είχατε-με πάει να τις δείτε-ούμε όλες?
Δ) Αρπα-κόλλα σπρώξιμο/“promotion”
Και μέσα σ’'ολα αυτά, έρχεται και το παραγοντιλήκι από διάφορους “κλικαδόρους”, “αποψιάτορες”, “μανατζαρέους” και λοιπούς πουθενάδες (ναι, άμα πουλάς παραγοντηλίκι και δεν έχεις τα λεφτά -τουλάχιστον- του Λούβαρη, είσαι πουθενάς!) και το σπρώξιμό τους στις “φιλικές” μπάντες. Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό, και το’χουμε νιώσει στο πετσί μας. Πολλά πράματα που μας πάσαραν ως “σούπερ αποκαλύψεις”, “κοιτάνε στα ίσα τα ξένα” και λοιπές παπάρες, αποδείχτηκαν τρελές παντόφλες! Και μετά έλεγες “ρε μπας και είμαι εγώ ο ηλίθιος και δεν το καταλαβαίνω?”
Ενδεικτικό παράδειγμαι: Μπάντα φίλων μου (δεν έχει νόημα να πω όνομα) έκλεισε συμφωνία με τέτοιο “μάνατζερ”, και βρέθηκαν να εκθειάζονται από το (πάλαι ποτέ κραταιό) Ποπ+Ροκ ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΒΓΑΛΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟ ΝΤΕΜΟ, επειδή ο συγκεκριμένος “κυριος” διατηρούσε στήλη στο εν λόγω έντυπο…
Παρόλα αυτά, αρκετές ήταν και είναι οι μπάντες που κατάφεραν να αναδειχθούν από το σωρό, αγνοώντας τα παραπάνω, έχοντας πίστη στο όραμά τους, και με απέραντες θυσίες να έχουν μια αξιοπρεπή/αξιοπρόσεκτη παρουσία…
Πες τα χρυσοστομε :papas:
Απ την αλλη το θεμα ειναι ποιος τ ακουει?
Συμφωνω σχεδον με ολα, ας βαλω κι εγω μερικες σκορπιες παραμετρους:
A) Εδω στο Ελλαντα ειμαστε ξερολες κι εχουμε αποψαρα για ολα. Δεν επεκτεινομαι, ειν αυτονοητο
Β) Δεν αγαπαμε τη μουσικη. Και το τονιζω: δεν αγαπαμε τη μουσικη. Και γιατι δεν την αγαπαμε? Γιατι για να αγαπησεις οτιδηποτε πρεπει να μαθεις να το αγαπας. Εμεις δεν εχουμε μαθει, γιατι δεν εχουμε μουσικη παιδεια. Και δε θα προτεινω το αστειο για μενα επιχειρημα οτι εδω ειχαμε χουντα κι η μουσικη αργησε να ερθει, αυτα ειναι μπουρδες καποιων επωνυμων μουσικων παραγωγων/παραγοντων. Αν ηταν ετσι, θα ειχαμε ποιοτητα στο ελληνικο τραγουδι. Αλλα απο τη στιγμη που η μουσικη δε διδασκεται στα σχολεια, παιρνουμε τα @@ μας, οπως και στον αθλητισμο.
Γ) Δεν ξερουμε τι παει να πει συλλογικοτητα. Η μια μπαντα κοιτα να πηδηξει την αλλη αντι να τι βοηθησει. Σε ολα τα παραδειγματα αναδειξεως μουσικων σκηνων/τασεων, οι μπαντες ηταν μονοιασμενες και αλληλεγγυες (ροκ 70ς, progressive rock, punk, NWOBHM, thrash, death, new wave, grunge etc., αλλα και εθνικα οι προσφατες σουηδικη, φινλανδικη κ.α.)
Συμφωνώ.
Ειδικά στο Β).
Ειδικά η καραμέλα της χούντας έχει παλιώσει πια… Έλεος!
Και ας μάθουμε επιτέλους, οπαδοί και μουσικοί ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ να λειτουργει μια underground κοινότητα και ποιός είναι ο ρόλος του καθενός!!! Πόσες φορές δεν έχουμε δει σε λαιβ ελληνικών συγκροτημάτων, μια μπάντα να τελειώνει το σετ της και να μην κάθεται στο σετ της επόμενης? Αντισυναδελφικότητα σε όλο της το μεγαλείο! (με την κυριολεκτική έννοια του “συνάδελφος”). Αμα δεν στηρίξεις εσύ ο ίδιος τη σκηνή σου ρε μεγάλε, ποιός περιμένεις να σε αναδείξει? Αλλά ξέχασα, τα γκομενάκια περιμένουν στο διπλανό μπαράκι…
Όπως έχουν οι ακροατές την ευθύνη που δεν στηρίζουν, έτσι έχουν και οι μπάντες.
Παίδες πολύ σωστά αυτά που λέτε. Ειδικά ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε μουσική παιδεία. Πάντως θέλω να τονίσω ότι υπάρχουν αρκετές καλές μπάντες σε διάφορα είδη και αξίζει να ασχοληθεί κανείς. Ελάτε αύριο Semen Of The Sun στο Αν και αν δεν σας αρέσει σας κερνάω μπύρα 
Ζουγκ, άμα προσέξεις, το θρεντ έχει φτάσει τα 300 ρεπλάυς, και τα περισσότερα ΔΕΝ είναι μόνο γκρίνια κλπ, αλλά και προτάσεις/διάλογος πάνω σε ελληνικές μπάντες που εμείς θεωρούμε αξιόλογες.
Εγω προσωπικά νιώθω μέλος της ελληικής σκηνής, παρότι δεν παίζω σε κάποιο συγκρότημα, και την έχω στηρίξει τόσα χρόνια. Απλά κάποια πράματα πρέπει να λέγονται, για να μη δημιουργούνται εντυπώσεις.
Τώρα, για το live, πολύ θα τό’θελα, οι Semen μου φαίνονται άκρως συμπαθητικοί, αλλά live καθημερινή είναι λίγο… ζόρι! :?
Εννοείται ότι κάποια πράματα πρέπει να λέγονται και να γράφονται. Όλοι ξέρουμε την κατάσταση, στην ίδια χώρα ζούμε. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που βλέπει τα πράγματα ρόδινα. Για αυτό εξάλλου όλοι που έχουμε γράψει σε αυτό το τόπικ , πάνω κάτω τα ίδια πράγματα επισημαίνουμε. Απουσία χώρων, μούφτηδες διοργανωτές, κουλές μπάντες, κακός ήχος, κακή αισθητική, παντελής έλλειψη αλληλεγγύης κλπ. Δεν ζούμε στο Seattle στην Αθήνα είμαστε Παρ’όλα αυτά επιλέγω να εστιάζω στα ( όσα) θετικά βλέπω να γίνονται γιατί δεν την παλεύω αλλιώς
Υ.Γ. :Δουλεύεις Σάββατο ωρέ???
Πέμπτη είναι σήμερα??? Αϊνταααα-ααααα!!! έχω καεί τελείως!!!:wacko:
:lol::lol:
Καλά τα είπατε πριν, αν και νομίζω ότι οι ευθύνες μοιράζονται τόσο στις μπάντες όσο και στο κοινό. Υπάρχουν κακές μπάντες, αλλά υπάρχουν και οι καλές - versus - υπάρχουν αυτοί που ψάχνονται και αυτοί που αρκούνται σε αυτά που γνωρίζουν = 1 - 1. Τώρα το θέμα προμοτιον - μανατζερ νομίζω ότι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Είναι μια κατηγοριία μόνης της η συζήτηση. Αντεργκραουντ τελικά τι είναι: αυτός που δεν έχει στήριξη από μανατζερς / μεγαλο-εταιρίες / προμοτιον κλπ, ή αυτος που δεν του καίγεται καρφί για όλα αυτά γιατί το μόνο που θέλει είναι να δημοσιεύει τα όνειρα του? Αν τελικά είναι ο πρώτος, τότε το αντεργκραουντ είναι απλώς μία αναγκαστική περίοδος στην πορεία του καλλιτέχνη. Το κοινό λοιπόν γιατί να ασχολειθεί με το - κατά τον πρώτο ορισμό - αντεργκραουντ? Λογικά λοιπόν, κατά τον πρώτο ορισμό το αντεργκραουντ είναι κάτι που δεν χρήζει ιδιαίτερης ενασχόλησης, αφού τα καλά έπονται της συγκεκριμένης περιόδου. Κατά τον δεύτερο ορισμό νομίζω ότι τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα (ευτυχώς).
Πολυ σωστη η παρατηρηση. Πιστευω οτι το underground ειναι μια δεξαμενη στην οποια βοσκουν κυριως οι δυο κατηγοριες που ανεφερες, αλλα πιθανως κι αλλες. Undergound ειναι και οι μπαντες που δεν εχουν τη στηριξη της μεγαλης μαζας ακροατων ενω θα ηθελαν, αλλα κι αυτοι που δεν την εχουν ως αυτοσκοπο. Επισης μπορει μια μπαντα να ειναι ειναι μην εχει χασει τη συνδεση της με το underground, ακομα κι αν ειναι δισκογραφημενη (παραδειγματα υπαρχουν αρκετα), απλα δεν εχουν ολοι αντιδοτο/αντιστασεις στο να μην τους μαμουν τα ονειρα - οπως λες - οι εταιρειες. Οπως υπαρχουν και αναλογες δισκογραφικες εταιρειες, και οχι απαραιτητα μονον οι μικρες σε μεγεθος.
Eπειδή τυχαίνει να γνωρίζω άτομα που παίζουν σε μπάντες και πολεμάνε χρόνια για να κάνουν κάτι, βλέπω ότι οι μπάντες δεν στηρίζουν η μια την άλλη. Το λέτε και κάποιοι πιο πάνω αλλά είναι γεγονός. Εδώ υπάρχει η νοοτροπία “να παίξουμε κανα live, να πάρουμε χρόνο από την επόμενη μπάντα, να κάνουμε soundcheck όσο δεν πάει και να μην αφήσουμε την άλλη μπάντα να κάνει, να τους πηδήξουμε την πληκτρού” κ άλλα τέτοια γραφικά και απόλυτα αληθινά. Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι σαν λαός είμαστε κλειστόμυαλοι, λίγες μπάντες παίζουν κάτι διαφορετικό και όποιες πάνε να παίξουν τρώνε κράξιμο από κόσμο και “συναδέλφους”…Σίγουρα θα έχετε πει και άλλα παραπάνω αλλά για μένα αυτά είναι βασικά, και αν δεν αλλάξει αυτή η νοοτροπία δεν βλέπω να γίνεται κάτι.
Οριστε και μερικα links απο Eλληνικες punk/hardcore(και οχι μονο) μπαντες που αξιζει ν’ακουσετε.
Οne Block Society
Vodka Juniors
63 High
Eden Demise
Psycorepaths
Soberphobia
Sensless
www.myspace.com/sens31ess
More of Myself to Kill
Tardive Dyskinesia
Konkave
Underground Όνειρα ? Ηλεκτρονική συλλογή του Rockap.gr
Δελτίο τύπου
Όνειρα? όνειρα? όνειρα! Underground?. rock, metal, punk? όνειρα ελληνόφωνα, αγγλόφωνα?. όνειρα συγκροτημάτων και ανθρώπων που αγαπάνε την μουσική και αυτό που κάνουνε.
Το διαδικτυακό μουσικό περιοδικό Rock Αποδράσεις φτιάχνει κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει ξαναγίνει. Στις μέρες που το download κυριαρχεί και σκοτώνει δισκογραφικές, δισκάδικα, συγκροτήματα, στις μέρες αυτές ρίχνει online την πρώτη μεγάλη ηλεκτρονική συλλογή? τα Underground Όνειρα.
Με σκοπό να δείξει στον κόσμο ότι η χώρα μας δεν είναι μόνο ριάλιτι και μπουζουκλερί, ότι υπάρχουν αμέτρητες μπάντες εκεί έξω που ρίχνουν ιδρώτα και χρήμα. Πολλές από αυτές μένοντας στην αφάνεια και αναγκάζοντας να τα παρατήσουν αργά η γρήγορα.
Η συλλογή αυτή ρίχνει μαζί με τα όμορφα τραγούδια της μήνυμα σε όλους, σε πάσα κατεύθυνση, για να κάνουν κάτι, μειώσεις τιμών cd , καλύτερη αντιμετώπιση , χώρους για συναυλίες και άλλα πολλά. Περιέχει 68 τραγούδια από 68 διαφορετικές εν ενεργεία Ελληνικές μπάντες, αρκετές με δισκογραφία, πάρα πολλές δίχως!
Συγκροτήματα από διάφορες πόλης της Ελλάδας προσφέρουν στους αναγνώστες του Rockap.gr και όχι μόνο , από ένα τραγούδι τους ? ρίχνοντας κέρμα και κάνοντας ένα όνειρο που μόνο με συλλογική προσπάθεια μπορεί να γίνει αληθινό?. Μια πραγματικά δυνατή εγχώρια σκηνή δίχως εκμεταλεύσεις.
Η συνέχεια σερβίρεται στους υπολογιστές σας!
Περιέχει τους :Zero Project, Χορευτές του Βυθού, Ouzo the band, Ding an sich, Intiotek, Μέντα, TUG, Έξοδος, Πληνθέτες, Σέλας, Φτηνό Ευέλικτο Μουσικό Δυναμικό, Cameres, Σύμπτωμα, Δυτικός Άνεμος, Μέρες, Ένοχες Σκέψεις, Καπνός, Ιχθείς, Antoine Parinis, Ένα βήμα μπροστά, Στο Όνειρο, Galliard, Wormed Potatoes, DeadBeat Escapement, Schema, September, Laissez Faire, Addictive, The Skelters, Κυνηγοί Ονείρων, Χίμαιρα, Μαυροκόκκινο, Entelia, Medoyssa, Κίτρινα Φώτα, Versus, Μαύρη Μαγιονέζα, Paramana, Ντελίριο, Κεραίες, Θίασος Τρελλών, Τεκίλα, Spinaloga, Ποιότητα, Τhree way plane, Διχασμένες Αλήθειες, Indico, Αντίδραση, Revolting Βreed, ATM, D Volume, Cain, Nightstalker, Anal veritas, Trigger, Playground Rust, Poem, Building Chaos, Contemplation, Αργύρης Αφεντάκης, Dr Love, Ink, Synesnthesia, Slave At God, Need, Rex Mundi , Ritual od odds, Custom Made Noise
Ευχαριστούμε όλα τα συγκροτήματα για την συμμετοχή τους και τις όποιες δισκογραφικές για την άδεια.
Download Links
για να κατεβάσετε την συλλογή:
πολύ καλή κίνηση από τα παιδιά στο ροκ αποδράσεις, ετσι για να αναδεικνύεται η σκηνή…
εδιτ: ρε φίλτατοι μοντς, αμα θέτε κάντε έναν κόπο να μεταφέρετε το thread σε κάποια άλλη κατηγορία, όπως στο groups and artists πχ… δε πολυκολλάει εδώ.
ΧΑΑΑΣΜΑΑ?? καλα, ειχα παει κ εγω συναυλια τους πριν…7χρονια περιπου στην Βιλα Αμαλιας!! κ οντως ηταν πολυ καλοι! πω…πω… αναμνησεις…
λοιπον θ αναφερθω κ εγω σ ενα σπουδαιο συγκροτημα της underground Ελληνικης σκηνης τους:
ΩΧΡΑ ΣΠΕΙΡΟΧΑΙΤΗ
εχω να τους ακουσω χρονια βεβαια αλλα επαιζαν καταπληκτικη μουσικη- ειχα πετυχει συναυλια τους σε υπαιθριο χωρο διπλα σε σιδηροδρομικες ραγες- θυμαμαι διασκευαζαν Καρυωτακη.
τι να πω. ωραιες εποχες.
edit
δεν το πιστευω εχουν κ μπλογκ!!!
http://wxra.blogspot.com/
edit2
συνεχιζω με τις ανακαλυψεις
ΕΧΟΥΝ ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΕΙ Κ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΣΣΕΤΕΕΕΣΣΣ! ( αυτες που ειχα δηλαδη)
^^^^^^^^^^^^
επ… τα εχουμε πει και από κοντά για τους Ωχρά Σπειροχαίτη! το μπλογκ τους το έχω ανακαλύψει και εγώ!
Λεπόν, μετά από ακροασεις της συλλογής του ροκ αποδράσεις, έχω να δηλώσω ενθουσιασμένος με το αποτέλεσμα. Η συλλογή καλύπτει ένα ευρύ φάσμα μουσικών και νομίζω ότι ικανοποιεί όλα τα γούστα. Κάποιες στιγμές που ξεχωρίζουν είναι οι εξής:
Το instumental κομματι Gothic των γοτθων Zero Project.
To Tv Lovers των θεομουρλων Ouzo The Band για πιο ηλεκτρονικά γούστα.
Το “Α Passage In The Flow Of Life” των Ding An Sich, ενός απο τα ιστορικότερα γκρουπς της ελληνικής goth/darkwave σκηνής, όπου τα τελευταία χρόνια έχουν επανασυνδεθεί.
Οι Intiotek μας χαρίζουν το “Ένα φως το βράδυ” που παίζει να έχει το πιο κολλητικό ρεφραίν που άκουσα φέτος.
Οι Ink με τις progressive metal / alternative διαθέσεις τους.
Το αρκετά γνωστό κομμάτι των Ένοχες Σκέψεις “Μην Κοιτάξεις Πίσω”.
Το Δωμάτιο 9 των Ιχθείς με τα ωραία γυναικεία φωνητικά, ό τίτλος του κομματιού μου θύμισε ένα παλιό κομμάτι που είχε γράψει ιστορία, το Room No 9 των Barbies Dead.
Oι “δικοί μας” Galliard δεν μπορούν να μείνουν απαρατήρητοι με πολύ όμορφο σόλο στο κομμάτι τους.
Oι September με ένα α π ι σ τ ε υ τ ο κομμάτι ροκ / prog!
Οι Laissez Faire μας στέλνουν καπάκι πίσω στα 90΄ς με τις alternative μελωδίες τους, μου θύμισαν λίγο από Make Believe.
Oι Versus με το χιτάκι τους “Είναι κάτι παιδιά” (αρκετά γνωστό).
Ηλεκτρονικοί ροκ ρυθμοί από τους Μαύρη Μαγιονέζα, σε ένα κομμάτι που είναι αρκετά κοντά στο τελευταίο τους άλμπουμ.
Ωραίοι γκλαμ ρομ ρυθμοί από τους Θίασος Τρελλών.
Οι ήδη καταξιωμένοι Διχασμένες Αλήθειες σε ένα hardcore κομμάτι που τα σπαει.
Οι πολλά υποσχόμενοι Τεκίλα, σε ένα από τα καλύτερα κομμάτια που άκουσα φέτος με ένα ρεφραίν που τα σπάει: “πίνω - σκατά παλί θα γίνω” από τότε που το άκουσα μιλάμε δεν φεύγει από μέσα μου!!
Οι Indico με το κομμάτι Μπυροποσία από το νέο ντέμο τους. Μάλλον το αγαπημένο μου της συλλογής. Punk / thrash ρυθμοί αρκετά κοντά στο ύφος των Τankard, τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά και μια υποδειγματική παραγωγή για το πώς πρέπει να ακούγεται το ελληνικό πανκ!!!
Οι Αντίδραση με το ομώνυμο κομμάτι του τελευταίου δίσκου υπενθυμίζουν ότι ο παλιός είναι αλλιώς!
Οι Revolting Breed για πιο τσαμπουκαλεμένες καταστάσεις.
Τα πρώην μέλη των Love In Sadness στο νέο τους πολλά υποσχόμενο σχήμα D Volume.
Just A Burn από Nightstalker και εντάξει γνωστά πράγματα!!
Οι Poem φυσικά που τα σπάνε με το Giant.
To συγκρότημα Contempletion του μέλους του φόρουμ Spiros G, με ωραίο μελωδικό μέτσαλ!
Ένα γκρουπ που κινείται στον χώρο του μεταλκορ και δεν τους ήξερα καν, που λέγονται SlavEATgoD με ενδιαφέρουσες εναλλαγές μεταξύ growling και γυναικείων φωνητικών.
Επίσης ένα άλλο γκρουπ από την Πάτρα με όνομα Ritual of odds σε ωραίες thrash - o - death καταστάσεις.
Και φυσικά αυτές είναι οι δικές μου προτιμήσεις, συνολικά 68 κομματια που νομίζω ότι καλύπτουν μια χαρά τον χωρό.
Εγώ πάω να ακούσω για πολλοστή φορά το Μπυροποσία από τους Indico ( for the punx and the thrashers όπως θα λέγανε κάποιοι!! )
panagiotis, διαβασες στην συνεντευξη που παραχωρησε ο Ηλιακοπουλος-γενια του χαους- κ στην ερωτηση…τι ακουτε τωρα απαντησε οτι: ακουει εδω κ 3χρονια INDUSTRIAAALLLLL
Αυτο ειλικρινα δεν το περιμενα!
ναι ρεεε! Kai όχι μόνο ακούει, αλλά παίζει κιόλας. Το project του, οι Anoptron:
ακού το Αmnesia και προσκύνησε στιχάρεεεες και η ατμόσφαιρα που είναι τελείως industrial, αλα Front 242 και Clock DVA κλπ κλπ!!! και ακόμα είναι ανολοκλήρωτα τα κομμάτια (δεν έχουν μιξαριστει κλπ κλπ)… αμα το κυκλοφορήσει θα είναι σούπερ…
ps: όχι μόνο 3 χρόνια, αλλά από παλιά νομίζω.
Νεο Ep από τους DIY post/new wave/experimental rockers Αdolf Plays The Jazz. Κλασσικά πράγματα… ονειρικο και ταξιδιάρικο.
[CENTER]
[/CENTER]
για να το κατεβάσετε (όπως όλες οι δουλειές τους, είναι διαθέσιμο και αυτό για download)
Πολυ καλη προσπαθεια η παραπανω συλλογη, με φοβερη ποικιλια. Παναγιωτη θενκς για την προταση για κατεβασμα.