Παρόλαυτά, όσα στοιχεία του οποιουδήποτε πολιτισμού κι αν μετέφερε ο Αλέξανδρος, ιμπεριαλιστικός είναι ο πόλεμος του, όπως και κάθε επεκτατικός πόλεμος. Απλά κάθε τέτοια εκστρατεία χρειάζεται και την επίφασή της, όπως πχ. οι Σταυροφόροι του Μεσαίωνα χρησιμοποίησαν τη θρησκεία.
Σαφώς και ήταν ιμπεριαλιστής ο Αλέξανδρος, και πολέμαρχος και λίγο πολύ συνοψίζει όλα όσα απεχθανόμαστε (οι περισσότεροι τουλάχιστον, δλδ τον πόλεμο, την κατάκτηση κλπ)
Απλά με αυτό που είπα και συμφώνησα εννοώ πως είναι καλό να αποφεύγουμε τις εύκολες, απλοικές ρήσεις, για φαινόμενα που διαφέρουν ιστορικά μεταξύ τους κατά 2500 χρόνια περίπου (Αλέξανδρος και Μπους), και πως πρέπει το κάθε ένα απο αυτά να το κρίνουμε πρώτα μέσα στο ιδαίτερο ιστορικό και κοινωνικό του πλαίσιο.
Απο κει και πέρα, το οτι η πλειοψηφία των Ελλήνων κρίνει ως “μεγαλύτερο Έλληνα” έναν στρατηλάτη, δε μου κάνει εντύπωση μεν, ποτέ εγώ ωστόσο δε θα τοποθετούσα έναν τέτοιο σε αυτή τη θέση. Θα προτιμούσα να την παραχωρήσω σε κάποιον απο τους μεγάλους φιλοσόφους, ή καλλιτέχνες για παράδειγμα.
Ισισ μην ξεχνάς όμως πως τα κείμενα που παραθέτεις συντάχθηκαν πολύ πριν τις ανασκαφές του Ανδρόνικου στη Βεργίνα, που έριξαν φως στο ως τότε σκιώδες βασίλειο των Μακεδόνων.
για να επανέλθουμε ον τόπικ, ο Αλέξανδρος μπορεί να κριθεί ΜΟΝΟ ως στρατηλάτης, αφού δεν έχουμε την παραμικρή εικόνα σχετικά με το πώς διοικούσε το βασίλειό του.
Σαν στρατηλάτης φυσικά υπήρξε άψογος. Προσωπικά δεν θα τον συνέκρινα με τον τιποτένιο Μπους, αλλά με σπουδαίους στρατηγούς-βασιλείς όπως ξερωγώ ο Κουμπλάι Χαν.
Το να πεις τον Αλέξανδρο κατακτητή έχει βάση και απεικονίζει την πραγματικότητα.
Το να τον πειςι ιμπεριαλιστή, δε νομίζω ότι έχει νόημα, αφού ιμπεριαλισμός είναι το ανώτερο στάδιο στο οποίο εισήχθη ο παγκόσμιος καπιταλισμός μετά τα μισά του 19ου αιώνα, από τις αστικές τάξεις των ανεπτυγμένων χωρών (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία κλπ.) για το παραπέρα μοίρασμα των αγορών και τον αποικισμό νέων χωρών για την εκμετάλλευση νέων πόρων. Το ζήτημα δεν είναι μόνο γνωσιολογικό αλλά είναι και τέτοιο.
Η ουσία είναι ότι δε μπορεί κάποιος να συγκρίνει δύο ηγέτες αυτοκρατοριών με διαφορά 2000 χρόνων. Διαφορετικές εποχές, διαφορετική (παγκόσμια) οικονομία και συσχετισμοί δυνάμεων, διαφορετική διάρθρωση της εξουσιας αλλά και συγκρότηση των λαών σε οργανωμένες οντότητες, διαφορετικό πολιτισμικό επίπεδο, διαφορετικοί υλικοί όροι και προϋποθέσεις για να μπορεί να επιβληθεί κάποιος στους άλλους λαούς είναι κάποια από τα πράγματα που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.
Εξετάστε λίγο τα πράγματα σε τέτοια βάση και θα αποφύγετε πολλούς σκοπέλους και παγίδες στην κουβέντα αυτή.
Η στροφη στην εθνικη ιστοριογραφία, και εν τω προκειμενω, της συνδεσης Μακεδονων-Ελληνων εθνολογικα, ξεκινα ήδη απο τα 1845, οταν πρωτοεμφανιζεται η Μεγαλη Ιδεα απο τον πολιτικο Ιωαννη Κωλεττη. Η στροφή αυτή έρχεται να συνταχθει ομορροπα με το πολιτικο σχεδιο της επεκτασης προς βορρα, και ουσιαστικά αναλμβάνει το εργο της “ιστορικής νομιμοποιησης” ακριβως αυτης της επεκτασης. Ο Παπαρηγοπουλος μαλιστα μολις 4 χρονια αργοτερα της αρχικης του δηλωσης, στο γνωστο εργο του “Ιστορια του Ελληνικου Εθνους”(1853), ανασκευαζει πληρως και μιλά για σαφεστατη ελληνικοτητα των μακεδονικων φυλων. Ο Ανδρονικος εμφανιζεται εναν αιώνα αργοτερα.
Έχει ενδιαφέρον, πάντως, πώς τα έχουν μπερδέψει κάποιοι στο μυαλό τους. Ή μάλλον πώς τους τα έχουν βάλει και αυτοί δε θέλουν να πιστέψουν άλλα πράγματα, δεν πα να συζητάς 10 ώρες.
Σε λίγο π.χ. θα πεταχτεί κάποιος και θα πει ότι ο Αλέξανδρος πολεμούσε για τους έλληνες ή κάτι τέτοιο.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά πώς σε ένα βιβλίο ιστορίας (δημοτικού, νομίζω, παίζει και γυμνασίου) παρουσιαζόταν η καταστροφή της Θήβας: ‘‘ο αλέξανδρος έδωσε διαταγή να μην πειραχτεί το σπίτι του Πίνδαρου’’. Μόνο αυτό. Για να μας δείξουν ότι είχει και ευαίσθητε χορδές ο στρατηλάτης μας. Φυσικά το ότι εξαφάνισε μία ολόκληρη πόλη δεν αναφέρεται πουθενά. Όχι απλώς σκότωσε και έκαψε. Ο τυπάς έσκαψε όλη την πόλη, την εξαφάνισε, πώς το λένε. Δεν υπήρχε η Θήβα μετά από αυτό. Και αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα που μου ήρθε πρόχειρα στο μυαλό.
Leper τα λες ωραιοτατα !
Ειμαι σιγουρος οτι σε καποια χρονια ολοι αυτοι οι ηγετες που ξεκινησαν πολεμους
θα γραφονται γι’αυτους οτι αλλαξαν/βελτιωσαν την υγεια/παιδεια/οικονομια.
Γενικά μεγάλωσα με τα βιβλία όλης αυτής της σειράς (όπως οι περισσότεροι φαντάζομαι), αλλά ποτέ μα ποτέ δεν κατάφερε να μου περάσει αυτή την εντύπωση του Μέγα Αλέξανδρου που εκστράτευσε να διαδώσει το ελληνικό πνέυμα, να καλομεταχειριστεί τους αντιπάλους του και γενικά να ναι τόσο καλός.
Είναι ο τύπος που σκότωσε τον άνθρωπο που τον έσωσε στην μάχη (Κλοίτος).
Και υπάρχουν και κάποια ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ που έχω πει για το ίδιο θέμα, αλλά σε άλλο θρεντ:
Κατά τ’ άλλα, ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν απλώς ικανός στρατηλάτης. Ήταν χωρίς αμφιβολία ένα από τα δύο-τρία μεγαλύτερα στρατιωτικά μυαλά στην Ιστορία (εκτός απ’ αυτόν, βάλε τον Τζένγκις Χαν, τον Ιούλιο Καίσαρα και το Ναπολέοντα ξέρω γω). Το πρόβλημα δεν είναι πόσο καλά διεξάγεται ένας πόλεμος, αλλά υπέρ των συμφερόντων τίνος διεξάγεται, πού αποσκοπεί το όλο πράγμα. Και ο Ρόμμελ, εκ των βασικότερων στρατηγών του 3ου Ράιχ, θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές μεγαλοφυίες της σύγχρονης (τουλάχιστον) Ιστορίας.
ο μεγας αλεξανδρος ονομαστηκε “μεγας” πολυ απλα γιατι ηταν πολυ μεγαλος στρατηλατης και καταφερε να φτασει την αυτοκρατορια του μεχρι ινδια.αυτο ειναι ολο.εκεινη την εποχη το να σφαζεις (να το πω πιο ωμα) και να κατακτας ολο και πιο πολλα μερη ηταν κατι που σε εκανε και ιδιαιτερα γνωστο και σεβαστο πιστευω.κανεις δεν ειπε οτι ειχε ευαισθητες χορδες.οσο για τον πολιτισμο εχτισε πολεις αλλα και κατεστρεψε πολεις.αν δε κανω λαθος εχτισε και την αλεξανδρεια στην οποια ηταν και η περιφημη βιβλιοθηκη.
η συγκριση με τον μπους δεν υπαρχει για μενα,γιατι ο μεν μεγαλεξανδρος ειχε αποδειξη την ευφυια του στην μαχη,ενω ο δε μπους ειναι παντελως ηλιθιος οπως εχει αποδειχτει.
