Wasp

dominator λεγεται

…ναι σωστά, η αφιρημάδα μου τα νικάει όλα:):!:

Στο waspnation.com υπάρχει η βιογραφία τους σε 10 parts, με αφορμή τη περιοδεία των 30 χρόνων.

αν και δεν τα εχω ακουσει ολα τα αλμπουμ το Crimson Idol ειναι υπεροχο!!!

To πρώτο ρε παιδιά! Αλητεία να ούμε!

Το πρωτο ναι ειναι αλητεια και γουσταρω με τρελα, αλλα και το Crimson Idol ειναι απιστευτη δισκαρα, δουλεμενη μεχρι το τελευταιο σολο, δομημενη αριστοτεχνικα, με ωραιο consept… Βασικα ποτε δεν μπορεσα να πω ποιος ειναι ο αγαπημενος μου WASP δισκος, αυτα τα 2 μαζι. Απο εκει και περα ακολουθει το The Last Command, το The Headless Children και μετα το Inside The Electric Circus, η μαγικη 5αδα. Στη συνεχεια θα εβαζα το Still Not Black Enough που το γουσταρω τρελα και μετα το Babylon.

πείτε μου οτι ο θεουλης που ανέβηκε στην σκηνή είναι καποιος απο εδω μέσα

W.A.S.P.-Dominator

Σταματησα να περιμενω κατι αναπαντεχω απο τους W.A.S.P. εδω και πανω απο 10 χρονια.Αλλα παντω περιμενω ποιοτητα εστω και χρησιμοποιωντας τα ιδια καλουπια.Ιδιο ναζι στην φωνη,κλασσικες σολιες,πολυφωνιες,στρατιωτικο ντραμμινγκ σε σημεια,απαραιτητη μπαλαντα,ρυθμικα heavy σημεια,αλητικα ποζεραδικα σημεια,ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ.Δλδ αν σου αρεσαν οι W.A.S.P. παλιοτερα,σιγουρα θα σου αρεσουν και οι W.A.S.P. του Dominator.Νομιζω οτι τα νεα μελη ειναι παικτικα αψογα αν και συνθετικα δεν συμβαλλει κανενας αλλος εκτος απο τον Blackie.Επελεξα αυτον για ακουσμα και ισως και ψηφο αν υπηρχε στο δημοψηφισμα αφου τον θεωρω ως τον καλυτερο τους απο το 1995 και μετα(και απο κοντα το Dying for the World).Βεβαια πριν απο το 1995 δεν ξερεις πιο να πρωτο διαλεξεις για αυτο και το ριχνω στο Still Not Black Enough που ειναι ο πιο '‘ΜΑΥΡΟΣ’ τους.

Ωραίος, σπέρνει το [B][I]Dominator[/I][/B]. Το θυμάμαι από όταν βγήκε, άκουγα ήδη ένα χρόνο τη λατρεμένη μπάντα οπότε είχα ανακαλύψει τα υπόλοιπα έπη κι αυτό με βρήκε απροετοίμαστη για κάτι τέτοιο. Τιμιότητα (και παραπάνω), σε αντίθεση με το για μένα μέτριο [B][I]Babylon[/I][/B] του 2009.

Ον τοπικ,
Ψήφος στο [B][SIZE=“3”]Crimson Idol[/SIZE][/B]. Κι ακολουθούν
2. [B]W.A.S.P. 1984[/B]
3. [B]Headless Children[/B]

Τόσο το Crimson Idol όσο και το πρώτο είναι αριστουργηματικά και ισάξια. Κι αυτό το [B][I]ομώνυμο[/I][/B] θερίζει λέμε, αλητεία, επιθετικότητα, καύλα και από την αρχή μέχρι το τέλος in-your-face attitude, σε γραπώνει από το σβέρκο και άντε γεια. Για το [B][I]Crimson Idol[/I][/B] πάλι τι να πει κανείς… Μα πόσο όμορφη (?) ιστορία, λυρισμός, συναίσθημα, πόνος. Λίγο παρακάτω το [B][I]Headless Children[/I][/B]. Δεν είναι δεκάρι, αλλά είναι μεστό, ώριμο, πιο βαθύ στιχουργικά ακόμα. Ken Hensley στα πλήκτρα βεβαίως βεβαίως και πώς να μην αξίζει. To πρώτο σε πωλήσεις τους έβερ επίσης. Btw, είχα διαβάσει κάπου κάποτε ότι ο ίδιος ο Hensley έχει αποκηρύξει το δίσκο. Αν ξέρει κανείς κάτι παραπάνω, ας με διαφωτίσει.

[U]Και 2 αγαπημένα κομμάτια WASP 00’s:[/U]
[B]My Wicked Heart[/B] (καλά, το [B][I]Dying for the World[/I][/B] είναι δίσκαρος)
[B]Raging Storm[/B]

Μιλάει πολύ σωστά η λύκαινα. Συμφωνώ μέχρι και στα κενά ανάμεσα στις λέξεις…:smiley: Την ψήφο την έχω ρίξει φυσικά στο ένα εκ των δύο διαμαντιών της μπάντας, στο “Crimson Idol” αν και δεν ήταν η πρώτη μου επαφή με τη μπάντα. Σίγουρα πάντως μιλάμε για ένα από τα πιο συγκλονιστικά concept albums της ιστορίας, που έχει δουλευτεί σε όλους τους τομείς, τόσο της σύνθεσης και της απόδοσης της αρχικής ιδέας του δημιουργού όσο και της εκτέλεσής του από τη μπάντα (δηλ τον Blackie και 3 sessionάδες). Μετά έρχεται το ντεμπούτο, η έτερη ΔΙΣΚΑΡΑ των W.A.S.P. με την αλητεία, τη φαλλοκρατία και την ιδρωτίλα να χτυπάνε κόκκινα, και στην 3η θέση ο καλύτερους από τους 3 πολύ καλούς δίσκους που έκαναν μεταξύ '85 και '89. Στο “Headless Children” βλέπουμε και τις πρώτες πολιτικές αναφορές της μπάντας που ξεφεύγει από το “γαμάω γκομενάρες και κατεβάζω ουίσκια” θεματικό πλαίσιο, και μουσικά κινείται σε καθαρόαιμα heavy metal πλαίσια (βλέπε riff-οδοστρωτήρας του ομώνυμου). Τα άλλα δύο της up to '92 περιόδου τους, είναι εξίσου καλοί δίσκοι αλλά έχουν και κάποια κομμάτια που δε μου λένε και πολλά πράγματα (για να μην τα πω fillers) οπότε δεν χώνονται στην 3άδα. Από 'και και πέρα, τα “Still…” και “K.F.D.” μου φάνηκαν από την πρώτη στιγμή πολύ στριφνά, πολύ δύστροπα και πέρα από 2-3 τραγούδια από το καθένα, δεν τα ακούω πλεον. Το “Helldorado” αποτελεί την προσπάθεια της μπάντας να παίξει όπως στα 3 πρώτα άλμπουμ, αλλά και αυτό είναι άνιση προσπάθεια με ορισμένα καλά και κάποια άλλα αδιάφορα κομμάτια που είναι μόνο για να συνοδεύουν ευχάριστα τη συζήτησή σου με τη συνοδεία μπυρίτσας σε κάποιο μπαράκι. Τα 00s, τέλος, αποτελούν την περίοδο της μπάντας με τις περισσότερες στούντιο κυκλοφορίες, γεγονός που αναμενόμενα επιφέρει και σκαμπανεβάσματα στην ποιότητά τους. Στα “Unholy Terror” και “Dying For The World” δεν έχω δώσει ως τώρα ιδιαίτερη προσοχή, όμως μου άρεσε αρκετά το δέυτερο. Πολύ καλός δίσκος είναι το πρώτο μέρος του “Neon God” σε αντίθεση με το δεύτερο που προσωπικά με κούρασε και μου φάνηκε σχετικά άνευρο και διεκπεραιωτικό. Φτάνουμε στο “Dominator” που είναι αναμφίβολα το καλύτερο άλμπουμ των W.A.S.P. για τη δεκαετία που πέρασε (Heaven’s Hung In Black ξέρω 'γω), και στο “Babylon” το οποίο όπως είπε και η she-wolf είναι μέτριος δίσκος με δύο κακές filler-o-διασκευές (ειδικά αυτή στο “Burn” είναι κυριολεκτική εκτέλεση) και ένα τραγούδι (το “Crazy”) με riff καθαρή αντιγραφή ενός παλιότερου χιτ τους (“Wild Child”). Δηλαδή για όνομα…

ΥΓ Δε χρειάζεται να αναφέρουμε πόσο μαλάκας είναι ο Blackie, αυτό το ξέρουν μέχρι και οι πέτρες, μένω μόνο στη μουσική σ’ αυτό το θρεντ.

ΥΓ2 Πολύ μέτριος ο Blair που παίζει τις κιθάρες στα 2 τελευταία άλμπουμ. Και απογοητευτικές στις περισσότερες περιπτώσεις οι αποδόσεις του στα παλιότερα σόλο της μπάντας. Όχι πως διακρίνονταν ποτέ οι W.A.S.P. για την τεχνική τους αλλά κουβέντα να γίνεται…

ΥΓ3 Ωρέ λύκαινα, δεν το 'ξερα αυτό για τον τιτανοHensley και το “Headless Children”…ωραίο trivia…

Όσον αφορά τον Ken Hensley και τους WASP, στην αυτοβιογραφία του “When too manny dreams come true” το μόνο που αναφέρει σχετικά είναι ότι ο Blackie, παρόλο που τον ήθελε να παίξει πλήκτρα στο άλμπουμ, δεν καταδέχτηκε να τον πάρει τηλέφωνο και ήρθε σε επαφή μαζί του ο μπασίστας John tuminello. Πάντως εκείνη την περίοδο ο Hensley, όπως άλλωστε λέει και ο ίδιος, είχε πρόβλημα με τα ναρκωτικά, ενώ στο αμέσως παρακάτω κεφάλαιο της βιογραφιας του αναφέρει “Another waste of time was …”, οπότε περιφραστικά συμπεράνουμε ότι το πρώτο “waste of time” ήταν οι WASP

Ο Hensley αποκυρηξε το album λογω των στιχων του,τους οποιους δεν γνωριζε οταν ηχογραφουσε.Κατα τα αλλα οι W.A.S.P. ειναι μεγαλη μπαντα(ασχετα αν σημερα δεν το πιστευουν ουτε οι ιδιοι) με τρελες δισκαρες.Ενα θετικο ειναι οτι ακομα και στα πιο μετρια/κακα album τους/του ολο και καποιος υμνος θα υπαρχει.

Αυτά είναι νέα παίδες!

Συζητούσα με έναν 20 χρονο για μουσική και κάποια στιγμή ανέφερα τους WASP. Η απάντηση του ήταν “ποιοι είναι αυτοί;”

Πολιτισμικό σοκ. Υπαρξιακό πρόβλημα. Ίδρωσα. Αγχώθηκα. Τρελάθηκα. Τα μάτια μου γουρλώσανε… κι ερωτώ… στραβός ειν’ ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε;

Ο γιαλός δεν είναι ποτέ στραβός, πάντα εμείς αρμενιζουμε στραβά…άποψη μου πάντα

Σορυ για το οφτοπικ

Στάλθηκε από το Nexus 5 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Θεωρω ομως οτι στην περιπτωση των W.A.S.P. δεν ισχυει τοσο το “υποτιμημενοι” οσο ισχυει το γεγονος οτι οι ιδιοι υποτιμουν τον εαυτο τους τα τελευταια πολλα χρονια με τον αντιεπαγγελματισμο τους, τις live εμφανισεις τους και την γενικοτερη σταση του Blackie απεναντι σε ολους, διοργανωτες, φαν, δημοσιογραφους.

Δεν γνωρίζω τα τελευταία τους δρώμενα είναι η αλήθεια, αλλά μου φάνηκε πολύ κάπως να μη ξέρουν καν το όνομα τους… Κι εγώ δεν είμαι φαν πολλών μπάντων, αλλά το όνομα τους κάπου το έχω ακούσει και ξέρω τι στυλ υποστηρίζουν.

Τολμώ να πω ότι το συγκεκριμένο άτομο, αν και προχωρημένο (δεν ήταν κανα geek), με το ζόρι ήξερε και τους Scorpions… Συγκεκριμένα είπε “Α αυτοί με το σφύριγμα; Ένα wind of κάτι;”… Εκεί με αποτελείωσε… Ένιωσα πιο γριά από ποτέ μάλλον.

Αχ αυτή η γκρίνια του κόσμου που γερνάει.

Θεωρείς γκρίνια μια διαπίστωση; Τσ τσ τσ…

Ε όταν είναι “πολιτισμικό σοκ” να μην ξέρει κάποιος τους Wasp (και είναι και διαπίστωση περί στραβού γυαλού), ναι, λίγο.