Κι ακόμα δεν έχεις δει τίποτα. Αυτή είναι μόνο η αρχή.
2 Likes
Άραγε τι νοήματα θα βρει κανείς κρυμμένα αν διαβάσει όλο το άρθρο ανάποδα (χαρά στο κουράγιο του)
1 Like
Η δεκάδα μέχρι στιγμής, βάσει των ψήφων μας:
5%
Metallica - Master Of Puppets
4%
Black Sabbath - Heaven And Hell
Metallica - Ride The Lightning
Iron Maiden - Seventh Son Of A Seventh Son
3%
Iron Maiden - The Number Of The Beast
Iron Maiden - Powerslave
Iron Maiden - Somewhere In Time
Queensryche - Operation: Mindcrime
Metallica - …And Justice For All
Savatage - Gutter Ballet
Από περιέργεια είπα να ψηφίσω κι εγώ τα 10 αγαπημένα μου. Καλή φάση αυτό με τη λίστα που δε σε αφήνει παραπάνω, γιατί με διάφορα μπρος-πίσω και σβησίματα τελικά στο τέλος μάλλον καταλήγεις στα όντως 10 αγαπημένα. Έοχυμε και λέμε:
Black Sabbath "Heaven and hell"
Metallica "Ride the lightning"
Metallica "Master of puppets"
Slayer "Reign in blood"
Napalm Death "Scum"
Savatage "Hall of the mountain king"
Celtic Frost "Into the pandemonium"
Metallica "… And justice for all"
Death "Leprosy"
Sepultura “Beneath the remains”
Νομίζω, δηλαδή. Μπορεί να ήταν και το “Gutter ballet” αντί του “Hall of the mountain king”. Ή και το “South of heaven” αντί του “Reign in blood”. Ανάλογα με τη μέρα. Και δυστυχώς δε χώρεσε “Operation: mindcrime” ή “Extreme aggression” ή “Hail to England”, που τα λατρεύω όλα εξίσου. Βασικά τα μόνα σίγουρα είναι τα 3 Metallica και το “Into the pandemonium” που δε νομίζω τίποτα να τα αντικαταστήσει στην καρδιά μου. Αυτά βρίσκονται πολλά σκαλοπάτια πάνω από οτιδήποτε άλλο.
Αν θα έλεγα ότι λείπει κάτι από το αφιέρωμα (χωρίς να είμαι και εξπέρ του 80’s heavy metal) αυτό είναι 3 δίσκοι που εμένα μου αρέσουν πολύ: το “No more color” των Coroner, κι ας μη φτάνει τις κορυφές των επόμενων δουλειών τους. Έχουν αφήσει πίσω την '80-ίλα (κι ας αρέσει σε κάποιους αυτό το στυλ, δεν αντιλέγω) και έχουν πάρει το δικό τους (εντελώς προσωπικό) δρόμο που θα οδηγήσει στα αριστουργήματα που όλοι ξέρουμε. Δεύτερο album το “Trash” του Alice Cooper. Κοροϊδέψτε με όσο θέλετε αλλά είναι η επιτομή του 80’s cheesy pop metal και το λατρεύω. Δεν μπορείς να μην υποκλιθείς σε αυτά τα refrain του Desmond-άρα, ο τύπος το έχει, τι να κάνουμε (τώρα θυμήθηκα, βέβαια, ότι τέτοιους δίσκους κάποιοι τους συγκαταλέγουν στο hard rock και σε άλλες λίστες. Πάω πάσο). Τρίτος δίσκος, το “Symphonies of sickness” των Carcass. Έστω και για ιστορικούς λόγους μάλλον ένα από τα δύο πρώτα τους θα έπρεπε να μπει. Επιλέγω το δεύτερο για προφανείς λόγους. Το “Reek of putrefaction” μπορεί να ήταν πρωτοποριακό και cult, αλλά στο δεύτερο δίσκο τους οι Carcass κάνουν άλματα μπροστά -βασικά δεν υπάρχουν και πολλά συγκροτήματα που να πέτυχαν τέτοια διαφοροποίηση/εξέλιξη στον ήχο τους μέσα σε δύο δίσκους (έστω στον ακραίο ήχο). Και από άποψη προσωπικότητας (διπλά φωνητικά, μελωδικά solo, grind/death συνδυασμός, ιατρικές ορολογίες, δηλαδή ΑΠΟΛΥΤΑ προσωπική άποψη στον ήχο), και από άποψη επιρροής (μπάντες ακόμα ξεπατικώνουν αυτόν το δίσκο συγκεκριμένα, συγκροτήματα έχουν πάρει το όνομα τους από τραγούδια του δίσκου κλπ.), και από άποψη αποδοχής/ιστορικότητας (θεωρείται ο τελευταίος “true” Carcass δίσκος πριν τη mainstream πορεία τους), το “Symphonies of sickness” θεωρώ ότι θα μπορούσε να μνημονεύεται δίπλα στα άλλα death metal αριστουργήματα του είδους.
3 Likes
Το trash είναι εξαιρετικός δίσκος αλλά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινής το Slipery when wet είναι καλύτερο απλά το όνομα Bon Jovi κάνει τζιζ ενώ το Alice Cooper είναι πιο "ΤΡΟΥ " ξέρω γω.
Από Coroner θα προτιμούσα το έπος Grin, αν μιλάμε για all time classics, αλλά στα 80s βγήκαν δεκάδες καλύτερα albums από αυτά που έβγαλαν οι ίδιοι.
3 Likes
πολύ πιθανό να μην μπήκαν στη λίστα γιατί θεωρούνται χαρντροκιες
Το trash του Alice Cooper είναι τεράστιος δίσκος ,απ τους λίγους που έχω σε φυσική μορφή σαν παιδί του youtube & των τορρενταδικων
έχει και σουπερ guests
Ομοίως το Slipery when wet γαμηστερό , όπως και όλα τα υπόλοιπα των Bon Jovi μέχρι και το These Days
2 Likes
Και το These Days είναι δισκαρα παρόλο που είναι τόσο radio friendly, μακάρι να έβγαιναν τόσο γαμάτοι pop rock δίσκοι σήμερα…
2 Likes
συμφωνώ
έγραψα μέχρι και το These days . Πολύ καλός δίσκος
Εμένα μ αρέσει και το Crush , αλλά δεν μπορώ να το συμπεριλάβω στους “πολύ καλούς” δίσκους τους
Το κατάλαβα απλά ήθελα να υπερθεματισω 
1 Like
Η οποία “mainstream πορεία” τους περιλαμβάνει το Necroticism και το Heartwork, 2 albums που ουσιαστικά όρισαν αυτό που στην πορεία ονομάστηκε mainstream death metal. Πιο πριν δεν έπαιζε κανένας όπως αυτοί.
Ναι, φυσικά, δεν το είπα με την κακή έννοια το mainstream, ότι ακολούθησαν κάποια μόδα π.χ. ή κάτι τέτοιο. Εννοείται ότι ήταν ολοδικός τους ήχος κι αυτός. Απλά πιο εμπορικός (ή κατέληξε να είναι ο πιο εμπορικός, όπως θες πάρ’ το).
1 Like
Δεν ξερω αν ειναι βαλιντ ακομα αλλα ας βαλω κ γω δεκα για τα 80ς
Into Glory Ride
Sign of the Hammer
Hail to England
Awaken the Guardian
Warning
Into the Mirror Black
Appetite for Destruction
Epicus, Doomicus, Metallicus
Transcendance
Peace sells