Απορώ πώς δεν έχει αναφέρει ακόμα κανείς [B]Order From Chaos[/B] σ’ αυτό το θρεντ.
Για όσους πιθανόν αγνοούν είναι το death metal όχημα με το οποίο μας συστήθηκαν στα τέλη των 80s οι Pete Helmkamp ([B]Angelcorpse[/B], [B]Feldgrau[/B], [B]Revenge[/B], [B]Kerasphorus[/B]) και Chuck Keller, Mike Miller (αμφότεροι πλέον στους [B]Ares Kingdom[/B]).
Ξεχωρίζουν στην αμερικάνικη σκηνή της εποχής γιατί τραβούν επιρροές περισσότερο από το ευρωπαϊκό thrash των [B]Sodom[/B]/[B]Destruction [/B]παρά από τους [B]Slayer[/B], [B]Possessed [/B]και bay area γενικότερα που προσκυνάνε οι μπάντες της Florida. Υπάρχουν βέβαια και οι αναφορές σε πρώιμους [B]Morbid Angel[/B], αλλά οι [B]OFC [/B]χαράζουν ξεκάθαρα το δικό τους δρόμο θέτοντας τα standards για το πολεμικό death με επιθετικά riffs, ακόμα πιο επιθετικά (και όχι βοθρέ) φωνητικά και το καλπάζον μπάσο του Helmkamp. Όσοι αγαπάτε μπάντες σαν τους [B]Scythian [/B]και τους [B]Spearhead [/B]εδώ βρίσκετε την Ιθάκη σας.
Από τα τρία full-lengths ([B][I]Stillbirth Machine[/I][/B], [B][I]Dawn Bringer[/I][/B], [B][I]An Ending In Fire[/I][/B]) θα επιλέξω το τελευταίο καθότι εκτός από την πιο ταιριαστή και δεμένη παραγωγή που είχαν ποτέ, εδώ περιλαμβάνεται το 11λεπτο έπος [I]There Lies Your Lord/Father Of Victories[/I] που ίσως είναι το καλύτερο war metal κομμάτι έβερ.
Νιώθω υπερβολικά τυχερός που θα τους δω live στο Βερολίνο, πιθανότατα είναι το main asset του φετνού NWN! Fest.
Από τα πιο respect group του χώρου, και έχεις δίκιο έπρεπε να έχουν αναφερθεί!!! Εγώ προτιμώ το ‘‘Stillbirth Machine’’ από αύτους αν και σίγουρα δεν είναι και το καλύτερο τους, αλλά γούστα είναι αύτα!!!
Υ.Γ. Για το NWN! μια από τα ίδια, θα δούμε ώραια πράγματα εκει πέρα…
Σίγουρα αυτά των Death. Σίγουρα τα 2 πρώτα Entombed. Για να πω την αλήθεια δεν έχω ψαχτεί περισσότερο… Δε μου αρέσει το Brutal Death Metal (Suffocation,Immolation,Incantation και όλα τα έήσιο). Υπάρχει πράμα να μου προτείνετε στο ύφος των 2 πρώτων Entombed?
Α ναι επίσης Cynic ωραίοι και Αtheist ακόμαι πιο αγαπημένοι. Πάω λίγο και στο thread για το νέο άλμπουμ να κράξω
ATROCITY.ΕΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ΄’ΕΛΑΦΡΙΟΥ’ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΤΟΥΣ.ΣΤΑ 2 ΠΡΩΤΑ ΤΟΥΣ ΑΛΜΠΟΥΜΣ ΟΜΩΣ,ΟΙ ATROCITY ΠΑΙΖΑΝ ΚΑΡΑΤΕΧΝΙΚΟΤΑΤΟ DEATH METAL,ΜΕ ΤΟΝΟΥΣ ΑΛΛΑΓΩΝ ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΟΥΣ,MID TEMPO ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ ΕΠΙ ΤΩ ΠΛΕΙΣΤΩ,ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΠΟΥ ΦΕΡΝΑΝ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑ ΕΥΡΩΠΗ(ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΓΑΡ),ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΕΣ ΣΤΙΧΟΥΣ,ΜΕΛΩΔΙΕΣ,ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ DEATH(ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ)
ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΤΟΥ HALLUCINATIONS ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ H.R.GIGER ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΟ ΣΕ ΓΚΡΟΥΠΑΡΕΣ (CARCASS,CELTIC FROST,E.L.P.,DANZIG,MAGMA)ΚΑΙ ΤΑ 2 ΕΧΟΥΝ ΕΠΑΝΑΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ (NAPALM/METAL MIND) ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ.
Το πρώτο εξώφυλλο είναι όντως αριστούργημα όπως και το To Mega Therion των Celtic Frost . Από το δεύτερο άκουσα το Godless Years και θα συμφωνήσω με τη περιγραφή που έδωσες. Επίσης respect για τη διασκευή σε ένα κομμάτι από demo των Death, το Archangel! 8O
εξαιρετικο θρεντ μιας και πλεον κανεις μπορει να βρει και μπαντες που ισως να μην ξερει.
εμενα η τοπ-10 λιστα μου εχει ως εξης (μεχρι στιγμης απο αυτα που εχω ακουσει):
Morbid Angel - [B]Covenant[/B]
το τελειο ντεθ μεταλ αλμπουμ παρτ1: η παρανοια στο μεγαλειο της, εκπληκτικη τεχνικη, φοβερη παραγωγη, γενικα τα παντα. τα 6 πρωτα τραγουδια ειναι η ηδονη του καθε ντεθμεταλα. PAIN DIVINEEEEEEE!!!
Suffocation - [B]Pierced From Within[/B]
το τελειο ντεθ μεταλ αλμπουμ παρτ2: ανωμαλια. παρακρουση. και ΡΙΦ! παρα πολλα ριφ. παρα πολλη μουσικη. απιστευτα ντραμς, τα παντα απιστευτα βασικα. καλα και οι στιχοι… απιστευτοι: mankind was created to be violent and sick!
Death - [B]Individual Thought Patterns[/B]
το τελειο ντεθ μεταλ αλμπουμ παρτ3: επιεικως απιστευτο. σε σχεση με το απο κατω πιο βιαιο, πιο ντεθ μεταλ και με απιστευτα ντραμς απο χογκλαν. απιστευτοι στιχοι κιολας οπως το:
“In time you will find yourself trapped in a corner
These four words my friend, I promise you will not forget”
Death - [B]Symbolic[/B]
ο ορισμος της τελειοτητας σε ενα αλμπουμ. αν ηταν ενα κλικ πιο ντεθ ισως και να επαιρνε την πρωτη θεση μονο του αν και δυσκολο αυτο. απιστευτη ποιοτητα σε καθε κομματι, σε καθε σολο, σε καθε κλανια πριν καποια δικαση. απλως απιστευτο.
Cannibal Corpse - [B]The Bleeding[/B]
τι να πω? σαδισμος? δεν φτανει! βιαιοτητα? ουτε καν! αυτοι ειναι οι κανιμπαλ και μια θεση -ειδικα της εποχης barnes- τους αξιζει στη λιστα. αυτο το αλμπουμ ειναι απλως τρομερο.
Deicide - [B]Deicide[/B]
επος. δεν νομιζω οτι χρειαζονται συστασεις για ενα τετοιο αλμπουμ. κατι τετοια εχουμε ακουσει απο δαυτους και τους μισουμε οταν μ***ιζονται.
Death - [B]Human[/B]
παρα πολυ καλο, απλως την παταει απο τα απο πανω του :lol:
Suffocation - [B]Despise The Sun [EP][/B]
αν δεν ηταν EP και ηταν ολοκληρο ετσι θα επιανε ταβανι. 5 κομματια και ειδικα τα 3, ολεθρος. ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ…
Deicide - Once Upon The Cross
δευτερο μεν μετα το ομοτιτλο σε ποιοτητα κατ εμε μα πρωτο σε βλασφυμια με αποκορυφωμα το πιο βλασφυμο και γαματο ομως ταυτοχρονα εξωφυλλο στην ιστορια του μεταλ!
Obituary - Cause Of Death
τα εχουν πει ολοι πιο πανω!
ενω τα παρακατω ηταν αυτα με τα οποια διαγωνιστικαν οι νικητες (ηταν και αλλα προφανως, αυτα ηταν τα αγαπημενα μου)
[SPOILER]Grave - You’ll Never See…
παραειναι απλο και με βρωμικη παραγωγη για να μπει στη λιστα. φοβερο ωστοσο
Necrophagist - Onset Of Putrefaction
εκπληκτικο τεχνικο ντεθ αλλα κατι με χαλασε στην ιδεα του να μπει σε μια τετοια λιστα
Carcass - Heartwork
ανετα θα εμπαινε, το καλυτερο αυτου του σποιλερ, εχασε στο τσακ απο τα 2 του 2000
Dying Fetus - Killing On Adrenaline
εχασε απο τον αδερφο του…
Vader - Black To The Blind
εχασε (ασχημα) απο τον… ξαδερφο του…
At The Gates - Slaughter Of The Soul
παρα πολυ καλο αλλα αμφιλεγομενη η ντεθοσυνη του για να μπει εδω
Dark Tranquillity - The Gallery
επισης εξαιρετικο, επισης αμφιλεγομενο.[/SPOILER]
Deadmeat φιλικά πάντα, αλλά 90s = 1990 - 1999 οπότε με ένα μικρό edit θα είσαι περισσότερο στο πνεύμα του θρέντ. Όχι ότι άλμπουμ σαν το Destroy The Opposition δε τα σπάνε αλλά είναι εκτός 90s:wink:. Πάντως μου κάνεiς ωραία πάσα με το Litany για να γραφτούν και 2 κουβέντες παραπάνω για τους Vader:
[B]Vader - Black To The Blind (1997)[/B]
Μια από τις πρώτες (αν όχι η πρώτη) Death metal μπάντες της Πολωνίας σε ένα δίσκο που αρκετοί έχουν παρεξηγήσει. Όπως ανέφερε και ο nihilist μερικές σελίδες πριν, φοβερά πιασάρικος δίσκος, σκέτος δυναμίτης, βασισμένος στα χαοτικά Slayer-ικά riffs, αλλά και σε έξυπνα τοποθετημένα αργά και mid tempo riffs (όπως η riffάρα του The Beast Raping). Χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει το δίσκο αυτό είναι οι πιο φιλοσοφημένοι στίχοι και οι αναφορές σε λόγια πνευματικών ανθρώπων (κάτι που το καναν και οι Behemoth αργότερα), σε σχέση με τη καφροσατανίλα του The Ultimate Incantation ας πούμε. Αξίζει μια αναφορά στην άψογη παραγωγή του δίσκου που σε αφήνει μαλάκα με τη διαύγεια και τον όγκο της (ακούστε πχ. το ρολλάρισμα στην αρχή του Heading For Internal Darkness). Τέλος, αυτός που πραγματικά λάμπει με τη παρουσία του είναι ο Doc (R.I.P.) ο οποίος δίνει ρέστα. Ακούστε παρακάτω και θα καταλάβετε.
Αγαπημένα κομμάτια (ενδεικτικά): Heading For Internal Darkness, Carnal, True Names, The Beast Raping, Black To The Blind
To Heartwork χάνει από όλα τα αστεράτα Death albums γιατί δεν είναι Death, είναι “Melodic” Death (ανάθεμα την ώρα…) και είναι ο λόγος που δημιουργήθηκε γενικότερα αυτό το είδος το οποίο δεν με χαροποίησε ιδιαίτερα.
Γιατί βρέ δεν έβαλες το Necroticism όμως? Δεν θα έχανε από κανένα:wink:
Γενικά απορώ/εκνευρίζομαι πάντα όταν βλέπω σε Death Metal threads από Carcass να αναφέρεται το Heartwork και όχι το Necroticism.
θα σ φανει περιεργο μα δεν το εβαλα γιατι δεν μου αρεσει. λατρευω το heartwork -που ακουσα πρωτο βεβαια- ενω το νεκροτισμ μου φαινεται μετριο.
απο κει και περα και το symbolic των ντεθ που εβαλα ειναι πολυ μελωδικο αλλα λογικα δεν σε ενοχλει τοσο. γενικοτερα ξεκολλα. αν δεν το εκαναν οι καρκας θα το εκαναν αλλοι. αποκλειεται το ντεθ μεταλ να μην παιζοταν με μελωδιες καποια στιγμη. στη μουσικη συμβαινουν παντα ολοι οι δυνατοι συνδυασμοι και αυτος ηταν ενας σπουδαιος συνδυασμος καλως η κακως. εχουν βγει αλμπουμ με τετοιο ηχο που εχουν λατρευτει πολυ. ασε που το heartwork δεν νομιζω οτι ειναι και τοοοοσο μελωδικο. ηταν η αφετηρια για της μελωδιες αλλα ειναι πιο πολυ στο ντεθ μεταλ παρα στο μελωδικο ντεθ μεταλ νομιζω.
Καλά δεν έχεις άδικο για το ότι κάποιος θα το έκανε αλλά είμαι κολλημένος με το Necroticism γιατί το άκουσα όταν βγήκε και όπως καταλαβαίνεις αποτυπώθηκε στους ευαίσθητους τότε νευρώνες του εγκεφάλου μου. Δυστυχώς παίζει πολύ σημαντικό ρόλο τι θα ακούσεις πρώτα και όντως αν άκουσες το Heartwork τότε δύσκολο να ακούσεις το Necroticism με την ίδια όρεξη αλλά σε διαβεβαιώνω ότι το Necroticism είναι κλάσεις, πολλές κλάσεις ανώτερο σε όλους τους τομείς από το Heartwork ασχέτως τι σου λένε τα αυτιά σου, είναι δύσκολο άλμπουμ, πολύ δύσκολο ίσως, αλλά είναι και έτσι τα αριστουργήματα, δύσκολα αλλά μετά ανακαλύπτεις το μεγαλείο, και για να σε βοηθήσω το Corporal Jigsore Quandary είναι ίσως το πιο αδιάφορο κομμάτι από εκεί μέσα.
[SPOILER]εμενα ηταν το αγαπημενο μου τραγουδι οταν ακουγα το δισκο! ισως αυτο να ειναι ενα στοιχειο που μας διαφωτιζει βεβαια…[/SPOILER]
κοιτα του εριξα μια πολυ μικρη αυτια χθες που το συζητησαμε. για να το “καταλαβω” (αν τελικα γινεται γιατι οι πρωτες ακροασεις δεν πολυ απεδωσαν) θελει πολλες φορες πραγμα που δεν παιζει να κανω τωρα αλλα πραγματικα μπορω να “δω” απο καποια σημεια-στοιχεια στον ηχο και στο στυλ του οτι ισως καποια μερα να λεω κ εγω οτι γαμει. απλως αυτη τη στιγμη δυσκολευομαι… δεν μ βγαινει ρε γαμωτο…
Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο να πατάς τον διακόπτη και να απολαμβάνεις / καταλαβαίνεις τα πάντα. Απλά δεν χρεοάζεται να πιεστείς για κάτι ντέ και καλά, απλά έχεις μια ένδειξη και το έχεις στο μυαλό σου, αν και όταν είναι θα το ακούσεις.
Πόσες φορές έχω προσπαθήσει να ακούσω διαμάντια δίσκους αλλά τίποτα, μόνο όταν τυχαία κάποια στιγμή μου ήρθε όρεξη να ακούσω κάτι του έδωσα και την απαραίτητη σημασία, πρέπει και να σου βγαίνει κιόλας, να έχεις όρεξη να βυθιστείς σε επιφανειακά γνωστά αλλά ουσιαστικά άγνωστα μουσικά μονοπάτια.
Μιλούσαμε για το Vektor πριν μερικές μέρες αν θυμάσαι και είπα ότι το άκουσα πριν κανένα χρόνο και δεν μου είπε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ, ούτε κάν σόλο δεν θυμόμουν να είχε, κι όμως αυτή η πρόταση σου [I]“και το προσωπικα αγαπημενο μου, με συγκλονιστικο στοιχειο το ΥΠΕΡΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ σολο διαρκειας σχεδον 1 λεπτου με 1973783 εναλλαγες κατα τη διαρκεια του”[/I] και βέβαια τα 5:30 λεπτά του λινκ στο youtube ήταν αρκετά για να πάρω μπρός και τώρα απλά έχω χαζέψει, το ακούω και αναζωογονούμαι, 2 φορές θα παίξει στο repeat το λιγότερο και δεν είναι ένα κομμάτι αλλά ένας ολόκληρος δίσκος, μέχρι και το βινύλιο έχω παραγγείλει πράγμα το οποίο κάνω για ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ δίσκους, άντε να έχω 30 βινύλια τα οποία είναι πολύ λίγα αναλογικά με όσα πράγματα έχω ακούσει και λατρεύω τα τελευταία 20 χρόνια περίπου.
Γιαυτό το rocking γαμάει, γιατί ο ενθουσιασμός ενός ατόμου όλο και κάποιους θα παρασύρει να προσεγγίσουν ένα χαμένο, για αυτούς, διαμάντι. Ανεκτίμητο…
κοιτα συμφωνω οτι στη μουσικη (ειδικα εκει αλλα και αλλου) μπορει ενας τριτος, ενας ασχετος να μας επηρρεασει θετικα οσον αφορα τα κουσματα μας, να μας “δειξει” το δρομο με μια φραση που θα πει. το εχω παθει και εγω πολλες φορες. καποτε οταν πρωτο ακουγα ντεθ μεταλ ειχα πει σε εναν φιλο μου θελω να μου πεις τι να ακουσω που να ειναι γρηγορο και παρανοικο και να εχιε και μελωδια. ευτυχως αυτος δεν ακουγε μελοντικ ντεθ γιατι εκει θα κατεληγα με αυτα που ζηταγα. μου εδωσε λοιπον το Covenant, το Leprosy και το Individual Though Patterns. τοτε δεν ηξερα τιποτα, μονο λιγο Dark Tranquillity ειχα ακουσει απο ντεθ που δεν ειναικαν κανονικο ντεθ. ε, τα λατρεψα. σιγα σιγα. το κοβεναντ αρκετα γρηγορα, τα ντεθ τα προσπαθησ πολυ μα δεν μπορουσα να τα καταλαβω. τα ειχα ομως παρα πολυ καιρο στο μπ3 και ετσι καποια στιγμη αρχισε το Individual Though Patterns να με πιανει και φρικαρα. και πχ ημουν τυχερος γιατι ξεκινησε να με εντυπωσιαζει απο τα ντραμς που εκεινη την εποχη εκανα μαθηματα. συμπερασμα: στη ζωη ειναι ολα συγκυριες. συγκυρια ηταν και οι βεκτορ που στα γενεθλια μου του 2010 μαλωνα σε ενα σαιτ για τους kreator (οτι το Hordes of chaos ειναι καλυτερο του world painted blood) και καποιος μου ειπε οτι το lack future τα @@@@ και τα 2. και παλι ο μαλακας δεν το ακουσα αμεσως. και μαλιστα ξεκινησα απο το ντεμολισιον. αν κατι ομως ειναι η ωρα σ να το ακουσεις, παει τελειωσε.
οσο για το ροκινγκ, ενταξει πιστευω οτι υπαρχουν και ξενα σαιτ πολυ καλα απο τα οποια μαλιστα λειπει και η καγκουροελληνιτιδα τα οποια ειναι και καλυτερα ανεπτυγμενα και σου δινουν ακομη περισσοτερη τροφη για ανακαλυψη μουσικης…
Χαχα καλά σου είπε, να ναι καλά το παληκάρι!! (μη μας ακούσει ο παναγιώτης μόνο:p)
Για φόρουμ πάντως προτιμώ greek, καταλαβαίνεις με ποιον μιλάς τέλοσπαντων και έχει το χαβαλέ του, οι εκφράσεις που παίζουν εδώ δεν υπάρχουν πουθενά αλλού… που αλλού θα διαβάσεις προτάσεις όπως “στην πούτσα μου αν σαρέσουν ή όχι” (copyright BBB) και πολλές άλλες!!!
Να ποστάρω κι εγώ μερικούς αγαπημένους,μην περιμένετε τίποτα ψαγμένα…
[B]
Atheist - Unquestionable Presence
Autopsy - Mental Funeral
Bolt Thrower - Warmaster
Carcass - Necroticism: Descanting the Insalubrious
Darkthrone - Soulside Journey
Death - Spiritual Healing
Deicide - Deicide
Entombed - Clandestine
Incantation - Mortal Throne Of Nazarene
Morbid Angel - Blessed Are The Sick
Nile - Amongst The Catacombs Of Nephren-Ka
Nocturnus - The Key
Obituary - Cause Of Death
Runemagick - The Supreme Force Of Eternity[/B]
Παιδια,δεν εχω καμμια σχεση με το death πλην πολυ πολυ ελαχιστων περιπτωσεων(Celtic Fost,Entombed κι απο’αυτους φυσικα οχι ολοκληρη δισκογραφια,τα πιο χαλαρα τους),αλλα ακουσα ενα δισκο και πραγματικα προσκυνησα.Προκειται για το ‘‘Μεntal Funeral’’ των Αutopsy!!!
Kαλα,με αλλα φωνητικα θα το ειχα ηδη παραγγειλλει απο το play.com,αν κ τωρα ακομα φλερταρω με την ιδεα της αγορας.
’‘Slaughterday’’,’‘Torn From The Womb’’,’‘In the Grip of Winter’’,’‘Dead’’ ειναι κομματαρες!!!
. Από το δεύτερο άκουσα το Godless Years και θα συμφωνήσω με τη περιγραφή που έδωσες. Επίσης respect για τη διασκευή σε ένα κομμάτι από demo των Death, το Archangel! 8O
