Throne of Ahaz - Nifelheim
Λιτό ασπρόμαυρο εξώφυλλο με τραγί, φτερά νυκτερίδας και το μετανταγιόν του Mjolnir ( τα φορούσαν οι Σκανδιναβοί παγανιστές τον 9ο και 10ο αιώνα). Black metal με παγανιστική θεματολογία. Το χουμε δει χιλιάδες φορές το παραμύθι, αλλά οι Throne of Ahaz ήτο από τους πρώτους και σίγουρα από τους καλύτερους. Το ντεμπούτο ??Nifelheim?? κυκλοφόρησε το 1995 ενώ ήταν ήδη έτοιμο από το 1993 αλλά υπάρχει μια σκοτεινή ιστορία που καλύπτει το τι γινότανε στα γραφεία της No Fashion από το 1993-1995 μέχρι που πέρασε σε άλλα χέρια. Αδιάφορες οι σκοτεινές πτυχές της No Fashion αλλά πολύ ενδιαφέρουσες αυτές της μουσικής των Throne Of Ahaz που σίγουρα δεν έχουν φτάσει σε όσα αυτιά θα έπρεπε. Η δισκογραφική συνέχεια ήρθε με ένα ακόμα καλύτερο δίσκο, το ?? On Twilight Enthroned?? το 1996 μόνο και μόνο για να βαρέσει διάλυση η μπάντα.
Υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά μεταξύ του ??Nifelheim?? και του ?? On Twilight Enthroned??. Στο πρώτο τις κιθάρες έχει αναλάβει ο Niklas Svensson (μετέπειτα Gates Of Ishtar πλέον μπασίστας) ενώ στο δεύτερο τους άλμπουμ τις κιθάρες έχει αναλάβει ο Vargher (Ancient Wisdom/Bewitched) ο οποίος είναι σαφώς καλύτερος ως κιθαρίστας. Τα ριφς του Svensson μαζεύουν κρύους ανέμους τριγύρω τους και όλοι γνωρίζουμε ότι black metal=riffs. Δεν έχει κανένα άλλο όργανο ή η φωνή σημασία όσο τα ριφς της κιθάρας. Και η αυθεντικότητα των συναισθημάτων της, ακόμα και αν είναι ένα βήμα πριν από τα καραγκιοζουλίκια. Το θέμα είναι η αυθεντικότητα.
Η μύνις των Throne Of Ahaz ξεκινά άμεσα και καταστροφικά. Τα δέρματα των τυμπάνων γδέρνονται, η φωνή ξεριζώνεται και τα δάκτυλα του Κακού καθοδηγούνται πάνω στην ταστιέρα βιάζοντας την. Επιτρέπουν στους αλυχταίους ήχους τους να δαμάζονται ώστε η μουσική να περνά πιο εύκολα στον ακροατή με την παγίδα του ψευτομελωδικού/ρυθμικού τόνου. Τα παγοσβολωμένα ριφς βομβαρδίζουν σαν χαλάζι την ατμόσφαιρα ενώ σκοτεινοί (και ΟΧΙ χαζοσατανικοί) στίχοι γοητεύουν με την εκφραστικότητα τους.
Σε τραγούδια σαν το ??Dawn Of War?? κάνει την εμφάνιση του και το επικοπολεμικό συναίσθημα έχοντας πάντα την μουσική ταυτότητα τους. Κόβουν λίγο ταχύτητα, δανείζονται λίγο Bathorϊλα, αφήνουν το μπάσο να ισοδυναμωθεί με τα άλλα όργανα και το αποτέλεσμα ακούγεται και πάλι επιθετικό με έναν διαφορετικό προσωπείο. Το φάντασμα του Quorthon είναι ορατό και σε άλλες συνθέσεις όπως το ομώνυμο του δίσκου και διαιωνίζει με την τεράστια επιρροή του τις συνθέσει των Throne Of Ahaz. Σίγουρα βοηθούν και οι σαγηνευτικές ριφφοεκτελέσεις που ξεδιπλώνονται σε χαμηλές ταχύτητες και επιδεικνύουν την δύναμη τους . Η ατμόσφαιρα είναι ένα σημαντικό στοιχείο της μουσικής τους και δίνουν μεγάλη βάση ώστε να σε αιχμαλωτίζει. Και το καταφέρνει απόλυτα.
Unanimated - Ancient God of Evil
Μια φορά και ένα καιρό?υπήρξε το κίνημα του μελωδικού death metal στην Σουηδία. Μελωδικού αλλά όχι χαζοχαρούμενο. Με κιθαριστικές αρμονίες, όχι ατελείωτα πλήκτρα και γλυκά καθαρά φωνητικά. Μελωδία που πήγαζε από τους ρυθμούς, όχι από την ανάγκη για κάτι σιροπιαστό και εύπεπτο με την ταμπέλα του death να περιορίζεται σε κάποια τσιριχτά φωνητικά. Οι Unanimated, με ένα εκπληκτικό μίγμα death/black, εξαπέλυσαν δύο θαυμάσιους δίσκους στο πρώτο μισό των 90ς. Τα μέλη των Unanimated, εκλεκτά μέλη της σκηνής του death metal (και όχι μόνο) διέπρεψαν συνθετικά και εκτελεστικά. Αστέρια που κράτησαν στον χρόνο και το απέδειξαν με ένα τρίτο δίσκο το 2009. Μόνο αριστεία γι αυτήν την μπάντα.
Το ??Ancient God Of Evil?? είναι ο δεύτερος δίσκος των Unanimated και καταδικασμένος και αυτός να συζητάται αιώνια περί ποιότητας. Υπάρχει οργάνωση μέσα στο Χάος τους, μελωδίες μέσα στην καφρίλα τους. Διπλές κιθάρες που οργώνουν τα γόνιμα χωράφια του Σουηδικού death metal χωραφιού, ξυραφένια φωνητικά, στακάτο ρυθμικό μέρος, ακόμα και διακριτικά πλήκτρα. Όλα δοσμένα με το σωστό ποσοστό ώστε να μην χαθεί ούτε το ??μελωδικό??, ούτε το ??death/black metal??. Κατακλυσμός από ριφς σε πνίγουν και σε παρασέρνουν μαζί τους. Σκοτεινή ατμοσφαιρική ψευδαίσθηση σου δίνεται από τους κοκάλινους ασπρόμαυρους μοχλοβραχίονες όσο ο Micke και ο Richard σκαρφίζονται λεξιλόγιο και ιστορίες που να ντύνουν την μουσική αντιστοίχως. Η παραγωγή του Dan Swano στα Unisound Studios του κρίνεται άκρως επιτυχημένη μιας και έχει επιφέρει την απόλυτη ισορροπία σε όσα λογίζονται υπεύθυνα για την εξάπλωση της δυναμικότητας και την μετατροπή των δυνατοτήτων των μελών της μπάντας σε ικανότητες.
Το ηχητικό κατόρθωμα του ??Ancient God Of Evil?? δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Ακούστε προσεκτικά τις εννιά συνθέσεις (από τις οποίες η μια είναι ένα ορχηστρικό καλούδι) πως λειτουργούν ως τελετουργικά στο μουσικό τους σύμπαν. Οι αρμονίες γεννιούνται μέσα από την άβυσσο των βάναυσων φωνητικών, το ξέσπασμα των τυμπάνων, την καταστροφική εμβάπτιση των χορδών σε ρευστοποιημένες κολασμένες ολότητες που ενεργοποιούν ακόμα και τις πιο αδρανείς σκοτεινές πλευρές του μυαλού σου. Αν και ο δίσκος δεν συμβιβάζεται σε ταχύτητες και ένταση, οι λοιμώδεις άνεμοι της μελωδίας είναι πάντα παρόντες. Τα επαναλαμβανόμενα κιθαριστικά χαστούκια είναι τόσο άμεσα και δυνατά που ρημάζουν σκέψεις για τυχόν γλυκανάλατα ακόρντα. Το κελί των σαρκοβόρων μελωδιών άνοιξε και στο πέρασμα των 40 λεπτών καταβροχθίζουν οποιοδήποτε άλλο ήχο τολμά να τους συναντήσει.
Όλοι υπέροχοι,αλλά σαν το Sophisticated(τη συγκεκριμένη στιγμή) δεν έχει…χρόνια πολλά σε όλους
Fleurety - Min tid skal komme
Το Black metal είναι από τα υποιδιώματα της Metal μουσικής που άνοιξε τα σύνορα της νωρίς και σε εξωγενείς παράγοντες και μπόρεσε και εξελίχτηκε. Εδώ και πάνω από δυόμιση δεκαετίες κυριαρχεί μουσικά, ποσοτικά και ποιοτικά, όσο και να μην θέλουμε να το ασπαστούμε οι περισσότεροι. Πολλά τα ??κύματα?? του black metal και όλα άφησαν ιστορία. Το πρώτο με μπάντες που γέννησαν το black σαν βάψιμο, στίχους, attitude. Το δεύτερο ξέβρασε το ωμό black metal, με απόλυτη αφοσίωση στα ριφς. To τρίτο και πλέον είμαστε χρονολογικά στα μέσα των 90ς, πρόσθεσαν είτε αρκετά στοιχεία είτε απλά παίξαν διαφορετικά από τα μέχρι τότε συνηθισμένα. Μια τέτοια μπάντα υπήρξε και οι Fleurety που με το ντεμπούτο τους ??Min Tid Skal Komme?? το 1995, έδωσε μια διαφορετική πνοή στο είδος. Νορβηγοί, όπως και οι περισσότεροι εκείνο τον καιρό, δυο άτομα, με πολλές ιδέες και όρεξη που τις μοιράζονταν εξίσου. Η συνέχεια άργησε 5 χρόνια, ήταν πολύ διαφορετική και κατά πολύ κατώτερη και ανάξια γραφής. Τα τελευταία 6-7 χρόνια δίνουν συχνά κάποια σημεία ζωής κυκλοφορώντας eps αλλά τίποτα δεν είναι όπως τότε.
Το ?? ?Min Tid Skal Komme?? δεν είναι ο κλασσικός black metal δίσκος. Για την ακρίβεια απέχει έτη φωτός. Είναι το black των Ved Buens Ende, των In The Woods. Δεν ξέρεις πότε θα σου επιτεθεί μουσική. Και όταν το κάνει είτε δεν το παίρνεις είδηση ή σου έρχεται γλυκά αλλά μόλις καταλαγιάσουν τα καπνοσκεπάσματα, οι ουλές είναι πολύ βαθιές. Ο δίσκος ξεκινά με πολύ ήρεμες διαθέσεις. Μελωδικές κιθάρες, μπάσο (σπάνιο φαινόμενο για black metal, και μάλιστα πολύ μπροστάρικο από τον sessionά Solberg), πλήκτρα και τεχνικό παίξιμο στα drums. Όλα είναι Αντιblack στοιχεία. Η ένταση αυξάνεται, η προσμονή κορυφώνει το ενδιαφέρον και σε μια απότομη στροφή το τοπίο αλλάζει. Βλοσυρά φωνητικά, μισολεξούν στην μητρική τους γλώσσα. Οι κιθάρες εκτροχιάζονται για λίγο και βράζουν τα ριφς πριν μας τα σερβίρουν. Οι εναλλαγές και οι διαθέσεις ακούγονται στους Fleurety σαν χαρακτηριστικά σχιζοφρενή. Σαν διπλή προσωπικότητα που δεν ξέρεις πότε είναι ποιος. Κάποι γυναικεία φωνητικά από την Νορβηγίδα Pop Star, Marian Aas Hansen κάνουν και αυτά την δήλωση τους στο περίεργο συντρόφεμα σκέψεων των δυο καλλιτεχνών που απαρτίζουν το συγκρότημα. Και τα καλύτερα είναι ακόμα να έρθουν?..
Αυτός ο συγκερασμός black metal με άσχετα καν με την Metal μουσική είναι πολύ δύσκολο να είναι επιτυχημένος. Αν όμως κάτι τέτοιο επιτευχθεί όπως στην περίπτωση των Fleurety, τότε μιλάμε για κάτι μνημειώδες. Μια ταπεινή και περιοριστική περιγραφή της μουσικής τους θα κατέληγε κάπως έτσι: Progressive/Psychedelic Black Metal. Και το πιο βασικό, δεν ακούγεται ποτέ και σε κανένα σημείο, αναμενόμενο. Ίσως θέλει κάποια επιπλέον ακούσματα αλλά θα σας ανταμοίψει. Δεν είναι μουσική που απευθύνετε σε όσους ακούνε μουσική μόνο στο αμάξι για να περνάει η ώρα ή στο μπαράκι για να κατεβαίνει η μπύρα. Τίποτα δεν είναι ευκόλως προσβάσιμο, τίποτα επαναλαμβανόμενο, τίποτα βατό. Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές έχω ακούσει το ??Englers Piler Har Ingen Brodd?? στη ζωή μου. Θυμάμαι όμως με απόλυτη σιγουριά πως το έχω εντρυφήσει και απολαύσει εξίσου τον ίδιο αριθμό. Σε βυθίζει συστηματικά σε ένα πνευματικό λαβύρινθο που κάθε αδιέξοδο περιέχει και μια έκπληξη, καλή ή άσχημη. Ψυχωτικές τάσεις μεταβολής και κατεύθυνσης , μικρές δόσεις νέκταρ από τους Μουσικούς Θεούς. Αυτό λέγεται καλλιτεχνία.
Attack - The Secret Place
Ένα πανέμορφο εξώφυλλο μερικές φορές είναι παραπάνω από αρκετό για να σε προσελκύσει. Μόνο που στην περίπτωση των Attack, είναι τόσα τα προτερήματα τους, που το εξαιρετικά ωραίο προσωπείο του δίσκου τους, περνά σε δευτερεύουσα σημασία. Γερμανικό Power/Heavy Metal όπως παίχτηκε από τους Helloween, Heavens Gate, Scanner, Stormwitch και Gamma Ray στα τέλη των 80ς και στις αρχές των 90ς. Οι Attack, το συγκρότημα του Ricky Van Helden (τραγουδιστή/μπασίστα/συνθέτη και χίλια δυο άλλα πράγματα) ξεκίνησε το 1983 και κυκλοφόρησε πέντε άλμπουμς με τελευταίο να είναι το ??The Secret Place?? του 1995. Έκτοτε, έχουν αποσυρθεί από τα δισκογραφικά δρώμενα αλλά υλικό συνεχίστηκε να γράφεται και ελπίζουμε σύντομα να κυκλοφορήσει εκείνο το υλικό μα και παλιότερο τους.
Τα μέσα των 90ς δεν είναι τυχαία μια από τις χρυσές εποχές του Ευρωπαικού Power Metal. To ??The Secret Place?? περιλαμβάνει ότι ποθεί ο λάτρης του συγκεκριμένου ιδιώματος. Η δημιουργική κραιπάλη του Ricky Van Helden δεν έχει σταματημό. Όμορφες συνθέσεις, χτισμένες με οργάνωση και μεράκι, με σωστά τοποθετημένα σόλος, επωδούς που μνημονεύονται εύκολα, ακουστικά περάσματα, ρυθμική οντότητα που πεινά για κινητικότητα. Η επιστροφή του δικού μας, Θανάση Τσουκά, έχει θετικά αποτελέσματα μιας και ο μουστακαλής ξέρει να βασανίζει τα δέρματα του προσφέροντας ηχητικές επικλήσεις. Είναι και ο μοναδικός εκτός του Ricky Που προσφέρει συνθετικά και αυτό συμβαίνει στο ορχηστρικό ...??Tsoukata??,μια διαστροφική σύνθεση-σύνδεση Bach με metal ακολασίες. Η φωνή του ιδίου (Ricky), δυναμική, δημιουργεί τις βάσεις για να δεθούν οι ηχητικές περιπτύξεις.
Ευδαιμονικές μελωδίες σε κάθε γωνία, από κάθε όργανο που συμμετέχει. Όλοι έχουν την τιμητική τους. Αν θέλεις να χορτάσει μπάσο, άραξε στο ??Forgotten Dreams??. Ακουστικές κιθάρες στο ??I Know??. Φλάουτο στο ??Walk Alone??. Drums στο ??Tsoukata??. Helloweenικές ταχύτητες και αρμονίες στο ??The Prophecy??. Ισορροπία σε ευαίσθητες μεταλλικές χορδές, ικανές να σηκώσουν την γροθιά σου αλλά και να σε πληγώσουν εσωτερικά. Κιθάρες που σκοτώνουν με την ακμική τους δεινότητα που δεν διστάζουν να παρευρεθούν στον ίδιο ηχητικό χώρο με βιολί, πλήκτρα ή φλάουτο. Και όλα αυτά μέσα από μια ζεστή παραγωγή (ναι, και πάλι του Ricky) η οποία τονίζει το ανθρώπινο χέρι που δημιουργεί με την συμβολή της Μούσας.
Gehenna - Seen Through the Veils of Darkness (The Second Spell)
Νορβηγία.Black Metal. Αναβρασμός σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε δάσος. Σχηματίστηκαν το 1993 και γρήγορα έγιναν μέρος της τρίτης γενιάς black metal, αυτή που χαρακτηρίζεται από την ατμόσφαιρα. Το πρώτο τους υλικό είναι αρκετά πρώιμο αλλά με τον ερχομό της Sarcana στα πλήκτρα το 1994, αρχίζουν να εκτοξεύονται τα ατμοσφαιρικά ξόρκια γεμάτα πίσσα και φωτιά. Το πρώτο Ξόρκι, μικρής χρονικής διάρκειας, αρκετά μεγάλο για να ταρακουνήσει την μαυρομεταλλική κοινότητα. Το δεύτερο Ξόρκι, ??Seen Through The Veils Of Darkness?? ήταν η πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά. Κυκλοφόρησε το 1995 από την Αγγλική Cacophonous, εταιρία είχε ανακαλύψει τους Cradle Of Filth αλλά και που θα κυκλοφορούσε και το τρίτο τους Ξόρκι (Malice, για πολλούς και ο καλύτερος τους δίσκος) ένα χρόνο αργότερα. Δυστυχώς για κάποιο λόγο, οι Gehenna άρχισαν να προσθέτουν πολλά death metal στοιχεία στην συνέχεια (διόλου άσχημοι δίσκοι) και κάπου έχασαν τον δρόμο τους και τους οπαδούς τους. Το 2005 και με το ??WW?? έδειξαν ένα πισωγύρισμα στον ήχο αλλά νομίζω ότι το τραίνο γι αυτούς έχει προ πολλού φύγει. Άσε που μόνο ο Sanrabb έχει μείνει.
Sanrabb, ο οποίος ήταν και ο βασικός συνθέτης του δεύτερου ξορκιού. Με την βοήθεια του Dolgar ή της Sarcana. Οι συνθέσεις είναι όσο πιο μαυρομεταλλικές γίνεται, απλά είναι διανθισμένες με ατμοσφαιρικά πέταλα, μαραμένα τις περισσότερες φορές. Πνιγηρή, ζοφερή ατμόσφαιρα από πλήκτρα που ελέγχει τον φόβο που σου προκαλεί. Το ??Shairak Kinnummh?? είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για να ζήσετε πως μπορεί κάποιος να βουτήξει ομίχλη μέσα σε μια άναστρη κατασκότεινη και αφώτιστη περιοχή. Με μοναδικό οδηγό ένα ρυθμό που σε οδηγεί στην καταστροφή. Μαύροι ουρανοί ανακοινώνουν τον ερχομό μιας ηχητικής σκοτεινής παρουσίας. Στο ??Vinterriket?? προτιμούν την μητρική τους γλώσσα και εδώ τα φωνητικά ακούγονται πιο θανάσιμα και επιθετικά από όλα τα τραγούδια. Σαν πυρετός που προσβάλλει το νευρικό σου σύστημα. Και από κάτω θανατηφόρος συνδυασμός εγχόρδων, κρουστών και πλήκτρων.
Η εξοχότητα αυτού του δίσκου είναι ότι μπορεί να προκαλέσει Χάος, Πόνο, Θλίψη, να σε κάνει να υποστείς το μισανθρωπικό τους ταξίδι, και πάντα σε ρυθμικό τόνο. Το λατρεύουν οι ακραίοι του black metal αλλά και αυτοί που το θέλουν μελωδικό μιας και καταφέρνουν να τα συνδυάσουν σε μια ισόποση καρβουνιασμένη αλχημεία. Θριαμβευτική μουσική που κάθε μια από τις 9 λεπίδες της χώνεται βαθιά χωρίς να σε πονάει εκείνη την στιγμή μιας και κάνουν τοπική αναισθησία με τις μελωδίες και τις αρμονίες τους αλλά μετά πονάει ακόμα πιο πολύ με βαθιές πληγές που αργούν πολύ να κλείσουν και αφήνουν άσχημες ουλές. Καταιγίδες πόνου από αβυσσαλέη βάθη σε επισκέπτονται και μια παγωμένη ανάσα μοναξιάς που αναδύεται φλεγόμενη στο ??A Myth???. Η μια πλευρά του Black Metal βρίσκεται σε δίσκους σαν και αυόν.
