Ετοιμο 
Thanks man.
Λοιπον το call of cthulhu που ειπατε ειναι παιχνιδαρα.Πολυ ωραια ατμοσφαιρα.Αν και τα γραφικα ειναι πολυ πιο πισω απο την εποχη του,με αφηνουν αδιαφορα.Απο τις λιγες φορες που κατι τετοιο συμβαινει.Παιχτε το οσοι δεν το εχετε κανει ακομα!
εγώ επειδή δεν έχω χρόνο ακόμα θα το λιώσω διακοπές. Πάντως από την πρώτη στιγμή και σε κάθε γωνία περιμένω να σκοτωθώ.:-s:-s
Χεχε.Ακουσα οτι το attack of the fishmen,ειναι αναπαρασταση απο ενα βιβλιο του Lovecraft.Iσχυει?
μεγάλο παιχνίδι πραγματικά…
τα γραφικά μια χαρά είναι ρε για game του 2005…
επίσης ο jack ο μεγαλύτερος αντιήρωας σε παιχνίδι ever!! οχι όπως αλλα που τους γαμανε όλους και ολα καλά…(μιλάμε σε ενα σημείο ειχα πεθάνει απο ανακοπή!!!:p)
αν και αυτο οπως και με τα περισσότερα τέτοιου είδους στην πορεία χάνει λιγο απο την ατμόσφαιρα(βλέπε undying αλλο μεγάλο game και αυτο!!!)
To TimeLapse που ανέφερε ο BtD είναι θεϊκό puzzle-solving adventure.
Μεγάλη λατρεία…
Το Blade Runner έχει ίσως την πιο υποβλητική ατμόσφαιρα που έχω συναντήσει σε adventure game, είναι ένα φανταστικό noir.
Δυστυχώς από ένα σημείο και μετά (γύρω στο 2001-2002) ξέκοψα τελείως με τα PC Games πλην των sports βέβαια, που σημαίνει ότι δεν παρακολούθησα και τα καινούρια adventures.
Κάποια στιγμή θα κάνω ένα ωραίο και μεγάλο ποστ επί του θέματος πάντως.
Παιξε fahrneheit και dreamfall.Τα αγαπημενα μου παιχνιδια.
+1000.
Καπου εκει, το 2002, καταρρεει η αγορα των Adventure games οπως την ξεραμε, αν και καποιες αλλαγες ειχαν ηδη αρχισει μετα την αποτομη καθιζηση της FMV τεχνοτροπιας. Τα platform/arcade games που ηταν το θεμελιο των παλιων coin-ops πηραν την εκδικηση τους ενω μια ολοκληρη γενια gamers για πολλους και διαφορους λογους εγκατελειψαν την συνεχη ενασχοληση.
Εμένα το αγαπημένο μου είναι το The Beast Within (aka Gabriel Knight ΙΙ για τους μη γνωρίζοντες). Αν και εύκολο σχετικά, το σενάριο που μπλέκει μέσα με απίστευτο τρόπο ένα σωρό πραγματικά ιστορικά στοιχεία είναι πραγματικά φανταστικό.
Επίσης στο Gabriel Knight III, αν και σπάστηκα λίγο με τις γωνίες απεικόνισης σε ορισμένα σημεία, πέρα από όλα τ’ άλλα καθόμουν με τις ώρες και χάζευα τα αρχεία για τα διάφορα occult φαινόμενα στη βάση δεδομένων του PC της Grace.
Γενικά θυμάμαι ότι στις αρχές τις δεκαετίας παρατηρούσα μια συνεχή πτώση στην ποιότητα των παιχνιδιών σε όλα τα είδη. Υπήρχε μια εμμονή με τα γραφικά και από gameplay, παπάρια μάντολες. Πχ είχα μεγαλώσει με [I]Doom /I, Quake (το ΙΙ κυρίως) και Half Life ( :bow2: :bow2: ) και το 2001 βγήκε το Undying που θεωρούνταν τοπ κι εγώ το έβρισκα απλά ανεκτό. Βέβαια ποτέ δεν έπαιξα Call Of Duty για να ξέρω.
Τεσπά, για να μη βγαίνουμε και πολύ off-topic, από adventures ήμουν φαν από την εποχή των graphic text adventures και κυρίως αγάπησα το point & click.
Τι να πω αδερφε, στο μυαλο μου εισαι. Η τριλογια Gabriel Knight ειναι κορυφη στα adventure games. Συμφωνω για το σχολιο με τις γωνιες απεικονισης στο τριτο μερος, το οποιο ειχε αναπαντεχα μελαγχολικο φιναλε. στο ΙΙ επισης νομιζω δεν ειναι σαφες τελικα τι προτιμουσε ο πρωταγωνιστης σε σχεση με το “καλο” και το “κακο”. Η μειξη ιστορικων στοιχειων απο την μοναρχια του Λουδοβικου Β’, την πτωση της δυναστειας Βιτελσμπαχ και την ενοποιηση της Γερμανιας απο τον Βισμαρκ με το μεταφυσικο στοιχειο, τον Βαγκνερ και μια νιτσεϊκη ερπουσα φυσιολατρικη “θεση” τσακιζει κοκκαλα. Jane Jensen!
Οντως στην αρχη της δεκαετιας υπηρξε ραγδαια πτωση στο επιπεδο ΚΑΙ του gameplay αλλα και τοων γραφικων, οπως το αντιλαμβανομασταν εμεις οι προερχομενοι απο την graphic adventure κλασικη οπτικη και οχι με ορους βιντεοκονσολας/arcade.
Εννοείται αυτό, εγώ πιο αναφέρθηκα στην τάση για όλο και μεγαλύτερη τεχνολογική “πρόοδο” (που φυσικά μεταφραζόταν και σε μεγαλύτερες απαιτήσεις των συστημάτων).
Κατά τ’ άλλα 1000 φορές τα hand drawn γραφικά των πρώτων δύο Broken Sword (το πρώτο αιώνιο ρισπέκτ, το 2ο όχι τόσο) παρά τα άψυχα 3D των επόμενων τίτλων της σειράς.
Επίσης, θυμάμαι και γελάω με κριτικές αμέρικάνικων περιοδικών (PC Gamer κυρίως) σε adventures όπως Myst, TimeLapse κτλ, όπου οι βαθμολογίες κυμαίνονταν από 40 έως 60 το πολύ στα 100. Πόσο αμερικανάκια πια!
Ωπα ρε μαστερς ηρεμηστε γιατι εγω που μολις αρχισα να παιζω adventures δεν μπορω να ακολουθησω:p
To Time Lapse ειχε φαει απιστευτο θαψιμο. Τι να πω. Το Myst επισης το ειχαν ξεχεσει αλλα οταν ηρθε η ωρα του Riven, επεσε συρμα και το αποθεωσαν γιατι ειχαν μυριστει οτι υπαρχει φραγκο στην puzzle-solving κατηγορια. Επισης και το Seventh guest ειχε φαει φτυαρι οπως ΚΑΙ το Eleventh Hour που στην ουσια ηταν συνδυασμος puzzle-solving game και interactive movie. Οταν μαλιστα ελυνες το παιχνιδι, εβλεπες ολα τα επιμερους FMV μαζι σαν full movie feature! απο την αλλη οι πιο πολλοι reviewers σε ξενα περιοδικα ηταν κατι φλωρακια του κερατα που δεν ειχαν ιδεα με το αθλημα. Σε αντιθεση με την μεγιστη μορφη που λεγεται Ανδρεας Τσουρινακης! Χελ γιεα.
Nightwing: εισαι ακομα grey wizard ! Αν δεν ασπρισουν τα μαλλια σου με απειρα ξενυχτια για να ξεπερασεις τα buggy arcade σπαστικα σημεια στα φιναλε της Sierra (εκεινο στο The Beast within με τον φουρνο στο τελος…ΔΓΙΑΟΛΕ) δεν γινεσαι white wizard! Uber cult η ειδικη εκδοση Adventure Magic με CD-ROM με απειρα solutions & text adventures. True μετσαλ \m/
O Τσουρινάκης καλός ήταν αλλά είχε κάτι τρελά κολλήματα (δεν θυμάμαι κάποιο συγκεκριμένο τώρα).
To Riven συγκεκριμένα είχε πάρει ένα ωραιότατο 49/100 στο αμερικάνικο PC Gamer. Eπίσης ήταν το μόνο της σειράς που έχω παίξει, αν και πρόσφατα αγόρασα ολόκληρη την πενταλογία από συμφορουμίτη μάλιστα. Πρέπει να βρω χρόνο να ασχοληθώ όμως.
Σκεφτομαι να αρχισω τα Myst.Εχω το 3 αλλα σκεφτομαι να αρχισω απο την αρχη.
Ειχε κολληματα αλλα ηταν γνωστης, μαστορας, τσιφτης και λεβεντης και ροκας! (αντικειμενικη προσεγγιση :lol:)
Ειχε ενα τρελο κολλημα με το Ripper για το οποιο ειπε “θα σας κανει να ξεχασετε και αυτο ακομα το Gabriel Knight 2”… χμ…λιγο υπερβολικο αυτο. Αλλα ηταν παντα πολυ ευστοχος στις παρατηρησεις του ειτε συμφωνουσες ειτε οχι και ειχε και πολυ αιχμηρη-κοινωνικη πενα. Επισης για οποιον θυμαται την περιγραφη του απο ενα απιστευτο ταξιδι στο Περου με δηλητηριασεις, θανατηφορα ζωα, πτωσεις λεωφορειων σε γκρεμους, και λοιπες καταστασεις…
To PC Gamer το διαβασα μονο μια φορα και κατι με συγχυσε και δεν το ξαναπιασα στα χερια μ. Διαβαζα αλλα 2, ενα “computer gaming world” ή καπως ετσι και ενα αλλο “gaming review”… δεν θυμαμαι τους ακριβεις τιτλους…επισης πολυ cult το gamebytes το οποιο το ειχε βαλει ολο ο ανδρεας στο adventure magic cdrom.
επισης ενα αλλο παιχνιδι που ειχαν χεσει οι φλωροι ηταν το Harvester, ισως το πιο ακραιο παιχνιδι απο αποψη ωμης βιας-σοκ και κοινωνικης καταγγελιας. Η εταιρεια που το εβγαλε μετα απο καθυστερηση 3 ετων εκανε και ειδικη δηλωση για το παιχνιδι και την “ηθικη” της αμερικανικης βιομηχανιας. avant-garde καταστασεις, οπου ο Francis Bacon συναντα τον Cronenberg!
απο το πρωτο ξεκινα που ειναι και ισως τοκαλυτερο απο αποψη gameplay. Σε ολα τα υπολοιπα, γραφικα ηχος κλπ θεριζει το Riven. Πολυ καλο υβριδιο puzzle-solving και adventure “εποχης” το πρωτο Atlantis στο μοτιβο εκεινο που καθιερωσε την γαλλικη Cryo!
Harvester :!: 
Μια ζωή στα υπ’ όψιν, αλλά στους δύσκολους τότε οικονομικά καιρούς (γυμνάσιο-λύκειο) πού να βρισκα λεφτά να αγοράσω όσα games ήθελα. Οπότε ότι είχαν οι φίλοι. Πάλι καλά που έστω κι έτσι βρήκα και έπαιξα το έπος που λέγεται Pandora Directive.
To Pandora ειναι ΕΠΟΣ οπως ολα τα Tex Murphy interactive movies.
δυο μικρα samples απο το Harvester. Θελουν age verification και καλα κανουν… you have been warned
[SPOILER]http://www.youtube.com/watch?v=CzNQFONW4Gg&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=xfJ_UmXxkzI&feature=related[/SPOILER]
αν θες σου κανω μια κοπια απο το harvester ναουμ.
Αδερφέ, κάτσε να βρώ πρώτα χρόνο κ κυρίως όρεξη (γιατί τα adventures είναι πάνω απ’ όλα μεράκι) να παίξω τα Myst και το Broken Sword III (καθώς και τα Grim Fandango και Syberia που έχουν πρόβληματα συμβατότητας με το PC μου) και μετά σου παραγγέλνω και την κόπια απ’ το Harvester. Θενκς πάντως…
