Αλλά και αυτό:
Nine Inch Nails - The Fragile
ΑΥΤΟ !!
Εννοείται και το “Fragile”.
Απλά τέλειο.
Ας πάει μαζί με το liveάκι της Fragility Tour τότε που περιέχει και το bonus CD “Still” και περιέχει κομματάρες!
Πεστα.
Βρε παίδες προφανώς μιλάμε για διπλά STUDIO albums και όχι live… Live υπάρχουν πολλά… Μη χάνουμε το νόημα… 
Πρόχειρα-πρόχειρα θέλω να προσθέσω τα εξής π δεν αναφέρθηκαν:
(άν κ τα 2 τελευταία η τεχνολογία του CD τα έκανε μονά, αλλιώς ξεκίνησαν…)
να μαθαίνουμε και λίγο μπαλίτσα όμως ε!
Χο χο χο!
Ειδικά τα ροκ κομμάτια του δίσκου σπέρνουν!
Και του Cave πολύ καλό!
Floyd, Beatles, Zeppelin απλά έχουν μείνει στην ιστορία…
Eπισης απο Therion Serius B και Lemuria
:thumbup: :thumbup: :thumbup:
[CENTER] και σιγουρα το Sketches for My Sweetheart the Drunk του Jeff Buckley δεν ξερω αν θεωρειται αλμπουμ, ειναι συλλογη απο τραγουδια που ετοιμαζε για αλμπουμ ομως …πριν πεθανει
[/CENTER]
__Εχουν αναφερθεί απίστευτες αλμπουμάρες, προσθέτω μερικές ακόμα. 8)
[LEFT][SIZE=“5”][ul]
[li][B][SIZE=“3”]Andrew Lloyd Webber /B [B]& Tim Rice /B - Jesus Christ Supertar:[/SIZE][/ul][/SIZE][/LEFT][/li]
[CENTER]
(πολλά εξώφυλλα, παραθέτω μερικά της πρώτης -στούντιο- βερσιόν)[/CENTER]
__Κορυφαία ροκ όπερα, ίσως η καλύτερη δουλειά του Webber και φανταστικοί στίχοι από τον Rice, πολύ τολμηροί για την εποχή τους και πολύ επίκαιροι σήμερα. Αρχικά φτιάχτηκε ως στούντιο δίσκος (δεν είναι ηχογράφιση από ζωντανή παράσταση, ούτε οι τραγουδιστές είχαν προσληφθεί για live απόδωση /παραγωγή). Ξεχωρίζει η παρουσία του ήδη Superstar τότε Ian Gillan (Deep Purple) στον ομότιτλο ρόλο. Διπλός δίσκος γεμάτος όλος με υπέροχη και πανέξυπνη -σε συνδιασμό με τα lyrics- μουσική. Εγινε μεγάλη επιτυχία και ανέβηκε και ανεβαίνει μέχρι και σήμερα ως θεατρική παραγωγή (μιουσικαλ /ροκ όπερα). Εχει ακόμη κινηματογραφηθεί ως θεατρική παραγωγή αλλά και πολυβραβευμένηταινία (<-click).
[SIZE=“4”][ul]
[li][SIZE=“3”]Elton John - Goodbye Yellow Brick Road:[/SIZE][/ul][/SIZE][/li]
[CENTER]
[/CENTER]
[LEFT]__Εδώ μιλάμε για τον καλύτερο δίσκο του Elton John (προσωπική γνώμη, αλλά φαίνεται να το πιστεύουν και οι περισσότεροι μουσικόφιλοι) και έναν απ’ τους καλύτερους ροκ δίσκους που βγήκαν ποτέ! Μη σας παραπλανούν pop επιτυχίες που έκανε μετό ο “sir” Elton, εδώ με μία ομάδα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΩΝ μουσικών και τον Bernie Taupin στο πλευρό του (με τον οποίο μαζί έγραψε όλα τα τραγούδια), έφτιαξε ένα εξαιρετικό ροκ δίσκο που έμεινε στην ιστορία.
[SIZE=“4”][ul]
[li][SIZE=“3”]Spock’s Beard - Snow:[/SIZE][/ul][/SIZE][/LEFT][/li]
[CENTER]
[/CENTER]
[LEFT]__Αυτό να μην γκρινιάζουν και οι “παλιοσειρές” πως “σήμερα δεν κυκλοφορούν καλοί διπλοί δίσκοι” -χεχε! Ο τελευταίος δίσκος του βασικού τους συνθέτη, τραγουδιστή, κιθαρίστα και πληκτρά (και στιχουργού) Neal Morse με την μπάντα στην οποία αναδείχθηκε. Κο-ρυ-φαί-οι μουσικοί και ενας Neal που γράφει μάλλον το magnum opus του(ς), ένα διπλό άλμπουμ που λάμπει. Ροκ βάση, με πολλά-πολλά άλλα crossover στοιχεία και υπέροχα θέματα. Ενα χορταστικό και ποιοτικότατο album. Μιλάει για έναν albino, τον λευκό… Snow.
[SIZE=“4”][ul]
[li][SIZE=“3”]The Who - Tommy:[/SIZE][/ul][/SIZE][/LEFT][/li]
[CENTER]
[/CENTER]
[LEFT]__Και πάμε πάλι πίσω! Από τις πρώτες ροκ-όπερες που γράφτηκαν. Τι να πω εδώ; Τα λέει όλα το πασίγνωστο και υπέροχο Pinball wizard “That deaf, dumb and blind kid -sure plays a mean pinball.” Εδώ έχουμε το θέμα του παιδιού που είναι “albino” που ξεχωρίζει αρνητικά, αλλά που έχει κρυφά χαρίσματα… χεχε, μα γιατί να το έβαλα μετά το Snow των Spock’s Beard άραγε…? Υ-πέροχος δίσκος, πολύ δυνατός, συναιδθηματικός μα και πιασάρικος. Classic.[/LEFT]
[ul]
[li][LEFT][SIZE=“3”]Aphrodite’s Child - 666:[/SIZE][/LEFT][/li][/ul]
[CENTER]
(δύο εξώφυλλα κι εδώ -με ακόμα περισσότερες παραλλαγές αυτών)[/CENTER]
__Ας μείνουμε πίσω και ας μη ξεχάσω να αναφέρω ένα δικό μας συγκρότημα που πραγματικά έσπασε τα εγχώρια όρια και πραγματικά έκανε (χοχοχο) διεθνή καριέρα. Ενας πολύ πρωτοποριακός δίσκος, με πολλές πολύ ενδιαφέρουσες στιγμές και μερικές τραγουδάρες. Πιο σημαντικό ίσως όλων, ένα τολμηρό πόνημα που ως σύνολο ήταν πολύ δυνατό, ξεχωριστό και δεμένο, τόσο ώστε να θεωρείται ως ένας κορυφαίος διπλός -και concept- δίσκος, μέχρι και σήμερα.
__Και τέλος, υπάρχει μία δισκάρα που αναφέρθηκε αλλά δεν μπήκε το εξώφυλλό της, και επειδή είναι υπέροχο, το παραθέτω για όποιον δεν είχε τη χαρά να το δει.
[CENTER]
[/CENTER]
υ.γ. hopeto, ωραίο θέμα!
Από τις καλύτερες κυκλοφορίες:wink::!:
Από ένα πρόχειρο ψάξιμο στα βινύλιά μου:
Genesis - The Lamb Lies Down on Broadway (1974). Από τα καλύτερα concept prog albums της δεκαετίας του '70. 8)
Emerson, Lake and Palmer: Works Volume 1 (1977). Triple Gatefold Sleeve. Οι συνθέσεις του κάθε ενός από τους τρεις καταλαμβάνουν τις τρεις πρώτες πλευρές του διπλού βινυλίου, με την τέταρτη να έχει δύο συνθέσεις: μία διασκευή του Fanfare for the Common Man του Aaron Copland και το Pirates, κοινή σύνθεση των Emerson, Lake and Sinfield. Ο τελευταίος αξιόλογος δίσκος αυτού του prog τριο. 
Τhe Incredible String Band: U (1970). Διπλό άλμπουμ από το oμώνυμο show αυτής της ψυχεδελικής folk μπάντας.
[SIZE=“3”]RESIZE παίδες!![/SIZE]
ποιανών είναι αυτό? καλό είναι? 
Led Zeppelin-Physical Graffiti.Θεικήήή δισκάρα
[CENTER]
Crippled Black Phoenix - Night Raiders/ The Ressurectionists [/CENTER]
Jupiter & Mars απο Red Hot Chilli Peppers
Η αρχική ιδέα ήταν να ανοίξω ξεχωριστό topic, αλλά τελικά βρήκα αυτό και λέω να post-άρω εδώ, αν και δεν είναι 100% το ίδιο θέμα.
Είχα περιέργεια να δω πώς θα φανταζόμασταν διάφορα διπλά albums σε μονά. Δεν αναφέρομαι τόσο στα πραγματικά διπλά albums (π.χ. Pink Floyd “The wall”), όσο σε albums που κυκλοφόρησαν σε δύο μέρη, αλλά οι δημιουργοί τους τα φαντάζονταν μαζί ή, τέλος πάντων, ηχογραφήθηκαν την ίδια περίοδο.
Π.χ. προφανή παραδείγματα:
Metallica “Load”/"Reload"
System of a Down “Mezmerize”/"Hypnotize"
Guns n’ Roses “Use your illusion I”/“Use your illusion II”
Πώς θα “συμπυκνώναμε” τα παραπάνω (ή άλλα παρόμοια) albums σε ένα; Πώς θα έφτιαχνε ο καθένας μας το δικό του απόλυτο CD με τις καλύτερες επιλογές και από τα δύο albums;
Και σε διπλά albums θα μπορούσε να επεκταθεί αυτό, αν κι εκεί δεν ταιριάζει πάντα. Π.χ. πώς να “σπάσεις” το “The wall”; Αλλά π.χ. στο “The resurrectionists/Night raider” των Crippled Black Phoenix άνετα γίνεται, ή και στο απίστευτο “The fragile” των Nine Inch Nails ή στο πρόσφατο “Hardwired… to self-destruct”.
(Μάλλον είχα υπερβολικά πολύ ελεύθερο χρόνο σήμερα. Θα επανέλθω)