Εγώ για Grand Magus πήγα περισσότερο…τρομερό ήχο είχαν, αγαπημένη μπάντα γενικά, οπότε γούσταρα πολύ κάθε κομμάτι αν και θα προτιμούσα φυσικά να ήταν headline show και να τους είχαμε στη σκηνή για πολύ περισσότερο.
Οι amon amarth 3η φορά που τους έβλεπα απέδειξαν γιατί απολαμβάβουν τέτοια αναγνώριση παντού. Πολύ δυνατή εμφάνιση και καλό σετ λιστ.
Οι Grand Magus ήρθαν από το εξωτερικό, δεν ήταν ντόπιο support act, υπάρχει διαφορά. Τι να κάνουμε, όποιος δεν ήθελε να τους δει είχε δύο επιλογές, είτε να τους φάει στη μάπα, είτε να πάει αφότου είχαν τελειώσει. Μια χαρά θέση θα έβρισκε. Τώρα, στους Iced Earth που ήταν sold out, δυστυχώς η μόνη λύση είναι να δεις και αυτούς που δε θες. Για τα ελληνικά support acts είναι καλό να παίζουν, απλώς χρειάζεται φειδώ. Δηλαδή, θυμάμαι τώρα τη συναυλία Pazuzu/Hexvessel, ότι είχε και δύο ελληνικά support acts. Δεν είδα το πρώτο, είδα το δεύτερο από τη μέση και μετά και το αποτέλεσμα ήταν η συναυλία να τελειώσει μετά τις 2. Ε εκεί δε χρειαζόταν να έχει δύο, αρκούσε και το ένα. Εντάξει, να παίξουν και τα ελληνικά συγκροτήματα, πρέπει να παίζουν κι αυτοί, αλλά όχι και με κάθε κόστος (χρόνου εννοώ).
Καθόλου κακή ιδέα.
Ένα live το οποιο το περιμενα πως και πως και η πουτανα η τυχη με εφερε στο Fuzz με 38.5 πυρετο. Δυστηχως αντεξα σχεδόν την μιση συναυλια μπροστα μπροστα και μετα αναγκαστικα πηγα πισω γιατι θα με εβγαζαν σηκωτο. Οσο ημουν μπροστα και το εζησα, ένα εχω να πω. ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΤΥΠΟΙ ΡΕ? ΘΕΟΙ…3η φορα που τους ειδα και δεν τους χορταινω με τιποτα.
Παντως η 1 ωρα και 40 λεπτα που επαιξαν/παιζουν μπορει να μην μας φαινεται πολυ και στο τελος να μενεις με τη γευση οτι ηθελες 1-2 κομματια παραπανω,αλλα ειναι καθαρος χρονος,χωρις ανουσια σολαρισματα,χωρις covers,1 μικρο drum solo επαιξε μονο ο ντραμερτζης και αυτο ηταν.
Αντε angus7pl,γραψε review.
Δεν εχω χρονο τωρα αλλα θα γινει συντομα. Τι να λεμε τωρα, θερισαν, τα ξεσκισαν ολα, ακομα παραμιλαω… Συναυλια-εμπειρια ζωης, απο αυτες που δεν τις ξεχνας ποτε. Απο την Παρασκευη δεν εχω σταματησει να σκεφτομαι “Τι μπανταρα ειναι αυτη μα τον Odin, τι κομματαρες μα τον Thor, τι συναυλιαρα μα τον Freyr”… Μαζι με το live τον Iron Maiden στην Ρουμανια οι 2 συναυλιες της χρονιας για εμενα χωρις να το σκεφτω παραπανω. Συντομα περισσοτερα…
Ολα τα reviews μιλανε για την καλυτερη εμφανιση επι ελληνικου εδαφους των AA,μπορει σε καποιους να μην αρεσει οτι στα 2-3 τελευταια τους album εχουν προσθεσει αρκετη μελωδια και δειχνουν πιο “γλυκοι”,αλλα αυτο τους εχει επιτρεψει να κερδισουν περισσοτερους οπαδους.
Αν και καθυστερημενα για παμε. Πως οριζει κανεις την τελεια συναυλια? Οι παραγοντες πολλοι και ο καθενας εχει διαφορετικη βαρυτητα αναλογα με τα γουστα του καθε ακροατη. Ειναι καθαρα υποκειμενικο ποιοι παραγοντες μετρανε παραπανω για τον καθενα και απο ποιο πρισμα κρινει μια συναυλια. Αλλα καποια πραγματα ειναι δεδομενα και δεν αλλαζουν. Αν καποιος αρεσκεται στην μουσικη των Grand Magus και των Amon Amarth δεν μπορει να μην περασε μια αξεχαστη βραδια την 1η Δεκεμβριου του 2016. Μιλαμε για μια τελεια συναυλια απο ολες τις αποψεις, αψογη εμφανιση απο τα 2 συγκροτηματα, αψεγαδιαστος ηχος στουντιακου επιπεδου, 2 εκπληκτικα setlist, υπεροχα σκηνικα στους Amon Amarth, παθος και παλμος απο τον κοσμο, ολα οπως πρεπει. Για εμενα προσωπικα η συναυλια της χρονιας μαζι με εκεινη των Iron Maiden στην Ρουμανια. Ας τα παρουμε ομως απο την αρχη.
Στις 20:00 συμφωνα με το προγραμμα που τηρηθηκε επακριβως οι Grand Magus ανεβηκαν στην σκηνη και για 45 λεπτα μας εμπασαν για τα καλα στον κοσμο τους, εναν κοσμο επικου heavy metal με στιχους που μιλανε για την Viking μυθολογια, για ανδρεια και για ιδανικα συμφωνα με τα οποια πρεπει να πορευεσαι στην ζωη σου. Χωρις backdrop και σκηνικα μιας και δεν ηταν headliners με λιτη σκηνικη παρουσια και μια λογικη back to basics εδωσαν πονο. Φοβερος ο Ludwig Witt πισω απο τα τυμπανα οπως και ο Per Wiberg που αντικατεστησε τον Fox ο οποιος δεν ηταν στην περιοδεια λογω οικογενειακων προβληματων στο μπασο και εμοιαζε λες και ειναι μελος της μπαντας εδω και χρονια. Οσο για τον ηγετη της μπαντας τον JB ηταν αψογος και κιθαριστικα αλλα και στα τοσο πωρωτικα και “αντρικια” φωνητικα του. Το setlist ειχε ξεκαθαρη λογικη best-of, επαιξαν το Kingslayer απο το Wolf’s Return, τα Iron Will και Like The Oar Strikes The Water απο το Iron Will, ενω ειχαμε 3 κομματια απο το Hammer Of The North τα I, The Jury, Ravens Guide Our Way και φυσικα το ομωνυμο το οποιο και εκλεισε την εμφανιση τους. Απο το The Hunt επαιξαν το Sword Of The Ocean, απο το Triumph And Power το Steel Versus Steel και απο τον τελευταιο τους δισκο το Sword Songs το Varangian. 9 κομματαρες και σε ολα ειχαν εκπληκτικο ηχο, καθαρο και δυνατο οπως αρμοζει στα κομματια. Σε καποια φαση ο JB απολογηθηκε και για τα παραπονα που ειχαν ακουστει για την μικρη σε διαρκεια εμφανιση του στην χωρα μας το 2012. Ο κοσμος καθολη την διαρκεια της εμφανισης τους ηταν εκδηλωτικος και νομιζω οτι οι περισσοτεροι τους περιμενουν να μας ξαναρθουν για μια headline εμφανιση το συντομοτερο.
Και παμε στους μεγαλους πρωταγωνιστες της βραδιας. Απο τις πρωτες νοτες του επικου σε βαθμο δακρυων The Pursuit Of Vikings με το οποιο ξεκινησε η αποβαση των Vikings και για την επομενη μιαμιση ωρα ημασταν αιχμαλωτοι των Σουηδων επιδρομεων. Η μαχη του Ragnarok γινοταν πραγματικοτητα μπροστα στα ματια μας. Μιλαμε για συναυλια-εμπειρια ζωης, μιλαμε για μια απο τις καλυτερες συναυλιες που εχω παρακολουθησει στην ζωη μου και οπως ειπα και στην αρχη ηταν η συναυλια της χρονιας για εμενα μαζι με τους Iron Maiden στην Ρουμανια. Ο ηχος ηταν αψεγαδιαστος καθολη την διαρκεια και μετα τον κακο ηχο στις συναυλιες των Iced Earth και των Testament ενιωθα μεγαλη χαρα που δεν τριτωσε το κακο. Το setlist αποτελουσαν 17 ΕΠΗ που αποδωθηκαν ιδανικα απο την μπαντα οπως τους αξιζει. Παιρνοντας χρονολογικα τους δισκους τους ακουσαμε το Death In Fire απο το Versus The World, το The Pursuit Of Vikings απο το Fate Of Norns, τα Cry Of The Black Birds και Runes To My Memory απο το With Oden On Our Side και απο το Twilight Of The Thunder God τα Guardians of Asgaard και το ομωνυμο που ηταν και τα 2 τελευταια κομματια του set. Το Surtur Rising εκπροσωπηθηκε απο τα Destroyer Of The Universe και War Of The Gods και το Deceiver Of The Gods απο τον ομωνυμο υμνο και τα As Loke Falls και Father Of The Wolf. Απο το Jomsviking που ειναι αναμφισβητητα απο τα καλυτερα αλμπουμ του 2016 ειχαμε 6 κομματια τα First Kill, The Way Of Vikings, At Dawn’s First Light, On A Sea Of Blood, One Thousand Burning Arrows και Raise Your Horns. Η μεγαλη αξια του δισκου φανηκε και απο το ποσο υπεροχα εδεσαν τα νεα κομματια με τα υπολοιπα επη του setlist. Μου ελειψαν καποια κομματια αλλα και 3 ωρες να επαιζαν παλι θα ηθελα να ακουσω και αλλα δεδομενου οτι λατρευω ολες τις κυκλοφοριες της μπαντας.
Απο πλευρας αποδοσης οι Amon Amarth ηταν με μια λεξη Ι-Σ-Ο-Π-Ε-Δ-Ω-Τ-Ι-Κ-Ο-Ι, μια δεμενη πολεμοχαρης ορδη Vikings που αφηνει μονο σταχτη και αποκαΐδια στο περασμα της. Ο καινουριος Jocke Wallgren στα ντραμς εδινε τον ρυθμο της πολεμικης εφορμησης χτυπωντας τα δερματα των τυμπανων του δημιουργωντας ενα δυνατο rhythm section με τον μπασιστα Ted Lundstrom που ηταν σε τρελα κεφια. Ο Johan Soderberg στην κιθαρα ηταν καταπληκτικος οπως και ο βασικος συνθετης και επισης κιθαριστας Olavi Mikkonen που με τα riff που εχει γραψει τοσα χρονια μας καιει τα σωθικα. Οσο για τον frontman, τον γιγαντα Johan Hegg στα φωνητικα ο,τι και να πω ειναι λιγο. Με εξαιρετικη αποδοση και παλι ηταν ο μπροσταρης της επιθεσης των πολεμιστων Amon Amarth, ενω ειχε και την ιδανικη επικοινωνια με το εκστασιασμενο κοινο. Ενα κοινο που ειχε γεμισει το Fuzz και η αλληλεπιδραση του με τις 2 μπαντες ηταν το κατι αλλο. Πωρωση και παθος με τα χερια συνεχως στον αερα, ενω οι περισσοτεροι τραγουδαγαν καθε στιχο.
Σαν να μην εφτανε η αποδοση της μπαντας και το εκπληκτικο setlist ειχαμε και τα σκηνικα που εφταναν το show σε αλλο επιπεδο και ζωντανευαν την θεματολογια των κομματιων μπροστα στα ματια μας. Με ενα τεραστιο και εντυπωσιακο Viking κρανος-drum riser να δεσποζει στην σκηνη με τα κερατα να φτανουν απο ακρη σε ακρη και backdrops, με το παντα πανεμορφο artwork απο τις κυκλοφοριες της μπαντας, να εναλλασσονται αναλογα το κομματι που παιζοταν. Το πιο ιδιαιτερο ομως ηταν οτι η μπαντα ειχε ηθοποιους ντυμενους σαν Vikings πολεμιστες να βγαινουν στην σκηνη πολεμωντας με τα σπαθια και τις ασπιδες τους στο The Way Of Vikings, να κρατανε λαβαρα στο On A Sea Of Blood, να ειναι σε σταση ετοιμοτητας με τα τοξα τους στο One Thousand Burning Arrows, ενω στο Father Of The Wolf ειχαμε την εμφανιση του Loki στην σκηνη. Πριν ξεκινησουν να παιζουν το Raise Your Horns ηπιαν ολοι στην υγεια μας απο κατι κερατα με τον Johan Hegg να κραταει ενα τεραστιο και να κατεβαζει την μπυρα του σαν σωστος Viking, ενω στο Twilight Of The Thunder God βγηκε στην σκηνη κραδαινοντας ενα μεγαλο Mjolnir. Η μπαντα μας προσεφερε απλοχερα ενα live υψηλοτατου επιπεδου, ενω ειχαν στον υπερτατο βαθμο το παθος αλλα και τον επαγγελματισμο που απαιτειται για να μην αφησουν κανεναν παραπονεμενο. Πρεπει πολλες μπαντες να διδαχθουν απο το παραδειγμα τους.
Μετα το τελος της συναυλιας πραγματικα παραμιλουσα με οσα βιωσα, ενω αξιζει να αναφερθει και το γεγονος οτι η μπαντα ειχε πολυ καλαισθητο και με πολλες επιλογες merchandise σε πολυ λογικες τιμες, οπως και οι Grand Magus. Περιμενα μετα την συναυλια και συναντησα τους Johan Hegg, Olavi Mikkonen και Ted Lundstrom για φωτογραφιες και αυτογραφα και ηταν ολοι τους ευγενεστατοι και δεν χαλασαν χατηρι σε οσους περιμεναν αν και φανερα κουρασμενοι.
Ηδη μετραω αντιστροφα για την επομενη φορα, Amon Amarth σας ευχαριστω που υπαρχετε…
Πως καθορίζεις την τέλεια συναυλία ? Maiden ή Saxon ?
Και απο τις 2 μπαντες εχω δει τελεια συναυλια.
Αυτός ο άτιμος ο Wiberg, πολυοργανίστας κανονικός! Μεγάλη μορφή της σκηνής.
Δηλαδή είδατε τον drumme, τον πληκτρά και τον πρώην τραγουδιστή των Spiritual Beggars. Καλή φάση.