Αυτό δεν αλλάζει κάτι στο νόημα της απορίας μου.
Γκρεγκ, από βίβα πήρες;
καταρχήν δεν μπορώ να καταλάβω γιατί λέτε όλοι οτι είχε λίγο κόσμο.
εγώ μπήκα στο μαγαζί 10 λεπτά πριν βγούν και είδα οτι η αρένα ήταν σχεδόν γεμάτη.
οκ πιο αραιά πίσω αλλά προσωπικά περίμενα λιγότερο κόσμο και μην ξεχνάτε οτι το academy είναι μεγάλος χώρος δεν είναι Fuzz για να γεμίσει έτσι εύκολα.
τώρα η συναυλία για μένα είχε μια μεγάλη ευχάριστη έκπληξη και μια μεγάλη δυσάρεστη.
στα ευχάριστα οτι έπαιξαν 3 κομμάτια απο το λατρεμένο set the world on fire.
στο απίστευτα δυσάρεστο (που κυριολεκτικά ξενέρωσε ολο το μαγαζί -μέχρι και στις τουαλέτες αυτό έλεγαν) οτι δεν έπαιξαν το never neverland αν είναι δυνατόν …
Αν πηρα τι;
Κανονικό ντε!
Νομιζα οτι δεν ειχε κανονικο και δεν πηγα. Μαλακια εκανα. Δεν ενημερωνει και αυτη η ψυχη ο αι λοβ μεταλ.
2 εβδομαδες περασαν και αφου εχει κατακαθησει η “σκονη” ας γραψω την γνωμη μου για το live των Annihilator γιατι πολλη αρνητικοτητα βλεπω στο thread.
Αρχικα επειδη ο καθενας μπορει να εχει την γνωμη του αλλα ειναι εκνευριστικο να τα γειωνουμε ολα, οι Annihilator δεν ηταν και δεν θα γινουν ποτε η τεραστια μπαντα, αλλα ειναι μια αξιοσεβαστη μπαντα με 2 εξαιρετικους δισκους-διαμαντια για το heavy metal ανεξαρτητου ιδιωματιος, μιλαω για τα 2 πρωτα αλμπουμ φυσικα, με πολλους ακομα φοβερους δισκους, καποιους πιο μετριους και καποιους κακους. Εχουν γραψει κομματαρες και ο ηγετης και ιδρυτης της μπαντας Jeff Waters ειναι απο τους καλυτερους κιθαριστες στο metal, τεχνικα ειναι απαιχτος και τοσα χρονια παρα τα πολλα σκαμπανεβασματα στην πορεια των Annihilator ποτε δεν τα παρατησε και συνεχισε να παλευει για το οραμα του. Ναι, εχουν πολλα χρονια να βγαλουν εναν καλο στο συνολο του δισκο, ναι πλεον αντιγραφουν τον εαυτο τους και γραφουν κυριως generic κομματια αλλα αυτο δεν σημαινει οτι πρεπει να τα ισοπεδωνουμε ολα και να μιλαμε για μπαντα του 1 1/2 δισκου.
Παμε στα της συναυλιας τωρα. Οι Foray Between Ocean που ανοιξαν την συναυλια ηταν αρκετα δεμενοι ως μπαντα και πολυ δυναμικοι αλλα δεν μου εκαναν καποιο ιδιαιτερο κλικ ειναι η αληθεια. Απο κοσμο στην αρχη ειχαμε αρκετη απλα, αλλα οσο πλησιαζε η ωρα των Annihilator ερχοντουσαν ολο και περισσοτεροι και οταν βγηκε η μπαντα το μαγαζι ειχε μπολικο κοσμο χωρις να πλησιαζει βεβαια ουτε καν το sold out.
Οι Annihilator ανοιξαν την εμφανιση τους με το Suicide Society απο τον ομωνυμο τελευταιο δισκο τους, κομματι που μου θυμιζει εντονα Megadeth, αλλα ο πρωτος χαμος εγινε στο King Of The Kill που ηταν δευτερο κομματι στο set και ζεστανε για τα καλα τον κοσμο. Ημουν μπροστα δευτερη σειρα κεντρο προς αριστερα οπως κοιτας την σκηνη και μου εκανε εντυπωση οτι ο ηχος ηταν παρα πολυ καλος απο το πρωτο κιολας κομματι ενω και η φωνη του Jeff ηταν σε πολυ καλα επιπεδα. Ο ηχος παρεμεινε καλος καθολη την διαρκεια της εμφανισης τους, ακουγες πεντακαθαρα τα παντα.
Απο πλευρας αποδοσης η μπαντα ηταν πολυ καλη και σχετικα δεμενη αν σκεφτεις το παντα υπαρχον προβλημα να διατηρηθει για καιρο ενα line-up των Annihilator. Ο μπασιστας Rich Hinks και ο κιθαριστας Aaron Homma θετικοι στα καθηκοντα τους, ο ντραμερ Fabio Alessandrini ομως ειχε το κατι παραπανω και παρα το γεγονος οτι ειναι πιτσιρικας και οπως ειπε και ο Jeff Waters γεννηθηκε το 1993 που η μπαντα κυκλοφορουσε τον 3ο της δισκο το Set The World On Fire ηταν εκπληκτικος παιχτικα και το drum solo του ηταν ενδιαφερον και καθολου βαρετο οπως θα περιμενε κανεις, Μακαρι να στεριωσει το παλικαρι και γενικα να κανει καριερα γιατι το 'χει… Ολα τα μελη παντως ηταν κεφατα, κινητικα και σου εβγαζαν ενα ευχαριστο mood. Ο μεγαλος πρωταγωνιστης της βραδιας βεβαια οπως ηταν αναμενομενο ηταν ο αρχηγος Jeff Waters. Σε τρελα κεφια πραγματικα, με συνεχες χαμογελο, ενεργεια εφηβου πανω στην σκηνη παρα τα 50 του χρονια, μια ικανοποιητικοτατη στα φωνητικα αποδοση και εξωπραγματικη κιθαριστικη αποδοση. Τεραστιος κιθαριστας, τον χαζευεις να παιζει κιθαρα και θυμασαι γιατι αγαπησες αυτη την μουσικη. Παθιασμενος στον τροπο που παιζει τις riff-αρες του, παρεδωσε σεμιναριο κιθαρας. Οσο για την επικοινωνια του με τον κοσμο, μιλαγε συνεχεια αναμεσα στα τραγουδια, ειναι γνωστος αλλωστε για την κοινωνικοτητα του και το οτι γενικα μιλαει πολυ και ελεγε συνεχεια αστεια, εκανε γκριμαστες, γενικα ηταν συμπαθεστατος.
Το setlist ειχε 2 κομματια απο το Suicide Society, το ομωνυμο και το Creepin’ Again, το No Way απο το Feast και ολα τα υπολοιπα απο τους 5 πρωτους δισκους και το Chicken And Corn απο το Carnival Diablos που παικτηκε μαζι με το Brain Dance. Οποτε η εμφανιση τους βασιστηκε κυριως στα 5 πρωτα και ειχαμε Alison Hell, W.T.Y.D. και Human Insecticide απο το Alice In Hell, Stonewall και Phantasmagoria απο το Never, Neverland, Set The World On Fire, No Zone,(το οποιο τραγουδησε ο μπασιστας Rich Hinks) και Brain Dance απο το Set The World On Fire, το ομωνυμο, το Annihilator, το instrumental Bliss και το Second To None απο το King Of The Kill και τελος το Syn. Kill 1 εκπροσωπησε το Refresh The Demon.
Γενικα παιχτηκαν καλα κομματια αλλα εδω καπου αρχιζουν τα παραπονα μου απο την συναυλια. Βγηκαν στην σκηνη στις 21.30 και η εμφανιση τους τελειωσε στις 23.00, αλλα αν υπολογισουμε και το γεγονος οτι ο Jeff Waters μιλαγε πολυ στον κοσμο και οτι μετα απο καθε κομματι πηγαιναν για λιγο πισω απο τα ηχεια και αλλαζαν κιθαρες κτλ, ειχαμε λιγο συνολικο καθαρα συναυλιακο χρονο. Μπορουσαν να παιξουν τουλαχιστον 3-4 κομματια ακομα, ενω ειχαμε πολλες μεγαλες ελλειψεις οπως το The Fun Palace που πηγαν να παιξουν το αρχικο riff αλλα δεν το συνεχισαν, αυτο ηταν vassilis7, οχι το Never, Neverland, το οποιο ελειψε επισης, οπως και τα I Am In Command, 21, Refresh The Demon, Ultraparanoia και πολλα ακομα, ενω επρεπε να παιξουν και κατι απο την περιοδο Carnival Diablos-Waking Τhe Fury εκτος του Chicken And Corn. Χτυπητες ελλειψεις.
Οταν παιζοταν καποιο απο τα κλασικα τραγουδια της μπαντας επικρατουσε χαμος απο κατω και ηταν εμφανης η διαφορα με τις αντιδρασεις στα καινουρια κομματια. Κορυφαιες στιγμες για εμενα προσωπικα ηταν το King Of The Kill και τα 6 τελευταια κομμματια τoυ setlist με την σειρα που παιχτηκαν, Alison Hell, Bliss, Second To None για το οποιο παρακαλαγα, Phantasmagoria στο οποιο τα μελη της μπαντας βγηκαν με τρομακτικες μασκες Halloween φαση, W.T.Y.D. και Human Insecticide. Σε αυτα τα κομματια βιωσα πιο εντονα την συναυλια και πωρωθηκα αγρια, αλλα μετα προσγειωθηκα καπως αποτομα, περιμενα να μας παιξουν και αλλο και εμεινα με την ορεξη.
Εκτος απο την διαρκεια και τα κομματια που ελειψαν, το γεγονος οτι οπως ειπα πηγαιναν μετα απο καθε κομματι πισω απο τα ηχεια και ο Jeff μιλαγε σχεδον μετα απο καθε κομματι, εκαναν την συναυλια να εχει πολλες διακοπες και να χανει την ροη της. Βεβαια αυτο το πιθανοτερο ηταν να συνεβαινε για να μπορεσει να παρει ανασες ο Jeff που επρεπε να τραγουδαει εκτος απο το να παιζει κιθαρα, για αυτο παρα την καλη γενικα φωνητικη αποδοση του συζηταγαμε με τους φιλους μου και ολοι συμφωνουσαμε οτι θα ηταν καλυτερα αν ειχε καποιον αλλο τραγουδιστη και αυτος να αφοσιωνοταν στην κιθαρα.
Μετα την συναυλια τον συναντησα, μου υπεγραψε στα booklet, βγαλαμε φωτογραφια, μου εδωσε μια πενα του και τα ειπαμε για λιγη ωρα. Ηταν ευγενεστατος, λαλιστατος και δεν χαλασε χατηρι σε κανεναν απο οσους περιμεναν. Απο τους πιο feel-good μουσικους που εχω γνωρισει, πραγματικα ενας πολυ συμπαθητικος ανθρωπος.
Εν κατακλειδι η συναυλια ηταν καλη αλλα εως εκει, η διαρκεια της, οι ελλειψεις στο setlist και το συνεχες κοψιμο της ροης της, ηταν αντισταθμικοι παραγοντες για να ειναι μια αξιομνημονευτη μετα απο χρονια συναυλια. Αλλα ηταν μια βραδια που ακουσαμε κομματαρες απο την μπαντα ενος εξαιρετικου μουσικου και ανθρωπου, απο μια μπαντα που πολλες συγκυριες αλλα και αποφασεις που παρθηκαν καποιες δεδομενες χρονικες στιγμες την εμποδισαν απο το να γινει οσο μεγαλη θα μπορουσε.
2 Likes