Πάλι εσύ εδώ; Φύγε μην αρπάξω τη γκλίτσα και σου κάνω τα πλευρά blue record!
Τελικά η υποκειμενικότητα είναι μεγάλο βουνό. :-k
Μου αρέσει πολύ η φωνή του. Θεωρώ πως έχει τις πιο «ευαίσθητες»/ανθρώπινες κραυγές, με σαφή τεχνοτροπία που τον διαφοροποιεί από τους Mastodon.
ακριβως ομως ο,τι ειπε ο πιρουνιας
και μενα μου φαινεται καλυτερο του κοκκινου
οσο για τις μαστοντονικες επιρροες μου φαινεται λιγοστεψαν σε σχεση με το κοκκινο
2 ακροάσεις, αλλά ακόμα δεν έχει καταφέρει να με πείσει. Κάτι προσπαθούν να κάνουν μπλέκοντας στα χωράφια της πολυπλοκότητας, αλλά δε νομίζω ότι τους πολυβγαίνει. Μερικά πράγματα έχουν βελτιωθεί φανερά, όπως το μπάσο και γενικά το rhythm section, και κάποια θέματα στις κιθάρες. Γενικά η πρώτη εντύπωση είναι ότι oι ιδέες τους είναι πολύ σκόρπιες. Μερικά κομμάτια ξεχωρίζουν από άλλα (δε πρόσεξα τίτλους, γιατί το εμπιτρία μου τα έβγαζε κινέζικα), αλλά μέχρι στιγμής τραγούδι δεν άκουσα. Τα φωνητικά συνεχίζουν στο ίδιο κατά γενική ομολογία ύφος, με κάποια δεύτερα διάσπαρτα. Έχω πάντως ακόμα μέχρι να βγάλω πόρισμα.
Rε αυτοι ειναι πολυ ωραιοι
Μεχρι στιγμης μου χει κολλησει το A Horse Called Golgotha απο το δισκο.
Ειναι δυσκολο να πουμε απο τωρα αν ειναι καλυτερο του Red το μονο βεβαιο ειναι οτι με μια πρωτη ματια φαινεται πιο συγκροτημενο απο πλευρας συνθεσεων.Παντως ως τωρα (δεν ξερω αν αλλαξω γνωμη στη πορεια) Isak δεν νομιζω να χει το Μπλε!!!
Αυτός ο δίσκος βγήκε ακριβώς στη στιγμή που χρειαζόμουν κάτι τέτοιο.
Ακους το Jake Leg με τη φοβερη ανατολίτικη μελωδία, μετά ηρεμούν οι τόνοι με το συναισθηματικό Steel That Sleeps The Eye για να συνεχιστεί από το έπος Swollen And Halo με τη ριφφάρα. Και εκεί που είσαι έτοιμος να τα σπάσεις όλα, το βαρύ Ogeechee Hymnal ξαναρίχνει τους τόνους μόνο και μόνο για να σε καβλώσει περισσότερο όταν σκάσει μύτη το A Horse Called Golgotha.
Αυτό είναι που λέμε 5 in a row στο χωριό μου κύριοι.
6 in a row καλε μανος, 6
O’er Hell And Hide με το του ρου του του με αγγικσε ασεμνα
Χαχα ναι σωστά.
Το O’er Hell And Hide ξέρω γιατί σε άγγιξε. Κάτσε και σκέψου που έχεις ακούσει ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά τα drums.
Έχεις μέχρι να γυρίσω.
Knights of Cydonia? =/
E ναι :Ρ
Μα τον άγιο Σπυρίδωνα δεν μπορώ να καταλάβω τη σύγκριση με Mastodon. Γιατί δεν το συγκρίνουμε και με τον τελευταίο του Γιοκαρίνη? (γ@μ@ει ο Γιοκαρίνης!)
πλακα κανεις
Βασικα προτεινω τετοια ποστ να προσπερνωνται απ ευθειας, σα να μην εγιναν. Αυτο κανω εδω και πολυ καιρο, ακολουθηστε τη τακτικη μου.
Φιλε dioulis, σε περιπτωση που δε κανεις πλακα (χλωμο το βλεπω κιε γω), πριν θιχτεις, βαλε να παιξει το Red Album μαζι με κατι απο (τα τελευταια) Mastodon και θα λυθουν ολες σου οι αποριες.
Μπορείς επίσης να μην ακούσεις ούτε ρεδ αλμπουμς ούτε τελευταία μαστοντονς και να πας κατευθείαν στο Remission! 
Αυτο ειναι αλλο θεμα, αλλα στηριζουμε. 
Πολύ τρου άποψη.
Μην εξάπτεστε αγαπητοί συνάδελφοι!
Και το Remission έχουμε ακούσει, και το Κοκκινάδι, και δεν διαφωνώ στο θέμα των επιρροών, αλλά μου φαίνεται μαλακία να μπαίνει σύγκριση, καθώς και τα 2 συγκροτήματα ανεξαρτήτως πόσο έχουν επηρρεαστεί το ένα απ’το άλλο τραβούν το δρόμο του το καθένα και στέκονται αξιοπρεπώς το καθένα μονάχο. Στην περίπτωση των Baronness συγκεκριμένα δεν πιστεύω οτι έχουμε να κάνουμε με copycats
νομίζω πως τελικώς μ αρέσει κατιτίς παραπάνω το κόκκινο απ το μπλεδάκι.
Το blue έστω και λίγο, μάλλον είναι το καλύτερό τους. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι το red δεν είναι ωραίο άλμπουμ.
αυτο βασικα