Behemoth!

Τhe [B]Apostasy[/B] & [B]Evangelion[/B]
αυτά ξέρω.
Να τους ψάξω περισσότερο;

[I][COLOR=“SlateGray”](αν είχε και κανά ποουλ, θα βοηθούσε…)[/COLOR][/I]:frowning:

εννοειται,υπαρχει εξισου καλο υλικο πηγαινοντας προς τα πισω.Βεβαια αν πας πολυ πισω,μπλεκεις σε black metal λημερια.Δεν ειναι καθολου ασχημοι σε εκεινες τις εποχες,αλλα γνωμη μου ειναι οτι δεν καταφεραν να ξεχωρισουν.Στις death metal δουλειες τους παλι,ειναι αξιοσημειωτοι.Συνεχισε δισκο δισκο προς τα πισω και δες αν αρχισεις να χαλιεσαι

οκ θενκς!!! :slight_smile:

Όντως όταν έπαιξαν death metal ξεχώρισαν, αλλά δεν παύει και τα πρώιμα άλμπουμ τους να είναι αρκετά καλά. Για 'μένα το Grom είναι πάρα πολύ καλό.

Behemoth-Grom

‘‘Grom’’ is dedicated to ourselves,Bards of Pomeranian Heathendom.Τουλαχιστον στιχουργικα,με αυτο ασχολουνται(πιθανοτατα και τα 2 τραγουδια που ειναι στα Πολωνικα).Απλα αυτοι οι βαρδοι κρατουνε τσεκουρια αντι για λαουτα και ουρλιαζουν μεσα σε χειμωμενα τοπια αντι για ζεστα πανδοχεια.Οι Behemoth παιζιυν death metal αλλα ξεκινησαν ως blackster.Το Grom ειναι ενας μεταβατικος δισκος,περιεχει πιο πολυ black(80%) αλλα και στοιχεια απο αλλες μουσικες.Οι συνθεσεις ανηκουν στον αρχηγο Nergal εκτος δυο(Dragon’s Lair&Rising Proudly Towards the Sky )που ειναι του ντραμμερ Baal.
Μουσικα ο δισκος ακουγεται αρκετα σαν τους πατερες αυτης της μουσικης (Darkthrone & Mayhem) αλλα με διαφορα ιντερλουδια ακουστικων κιθαρων,μιας μπασας και καθαρης αντρικης φωνης και μιας (κακης) γυναικειας.Εκει που φτιαχνεσαι με το παλιομοδιτικο ριφινγκ του Βορρα,παρε μια Πολωνεζα που αρμεγει γαλα και ψωροτραγουδα.Το Immortalικο Spellcraft and Heathendom,τα καταφερνει καλυτερα αφου χαρακτηριζεται απο συνοχη και σπουδαια κιθαριστικα θεματα.Ολα τα υπολοιπα τραγουδια πασχουν απο μια μορφη σχιζοφρενικου αναγκαστικου πειραματισμου που θα απωθησει πολλους μπλακαδες αλλα θα γοητευε καποιους αλλους οπαδους(ας πουμε αυτους που αρεσκονται σε παλιους Borknagar ή Satyricon).Ολος ο δισκος εμποτιζεται με ατμοσφαιρικα σημεια ακομα και οταν ο Nergal χρησιμοποιει ξυραφι αντι για πενα.Εμενα μου κανει ο δισκος παντως διοτι την ‘‘κρυαδα’’ που χρειαζομουν,την παρελαβα

Εντάξει τώρα Behemoth από τις πολύ αγαπημένες μου Black/Death μπάντες! Έχω ακούσει όλα τα άλμπουμ από το Satanica και έπειτα και έχω μεγάλη αγάπη για το The Apostasy (το πρώτο που άκουσα) αν και όλα είναι καβλοδισκάρες! :smiley: Το καλύτερο αντικειμενικά είναι το Satanica και σαν το τελευταίο άλμπουμ που χει ψεγάδια Black metal ωμότητας από άποψη παραγωγής το φοβερό και τρομερό ZOS KIA CULTUS με τη κομματάρα Blackest Ov The Black 8)

Επίσης γαμούν και δέρνουν τα Moonspell Rites και From The Pagan Vastlands με τη Νορβηγίλα τους :wink:

O Nergal στην Ρόδο !

στο Πρασονήσι…;;;

Mου ήρθε και ακούω πάλι το ‘Blow Your Trumpets Gabriel’ και ενω μου αρεσε εξ αρχής, είχα βιαστει να ‘κατηγορήσω’ τους BEHEMOTH οτι συνεχίζουν και σε αυτο τον δισκο να κανουν τα ιδια και τα ιδια τα οποία κανουν απο το Demigod μέχρι και το Εvangelion, δηλαδή ίδιο μοτίβο μουσικά, απλά διαφορετικά (και γαμάτα) τραγουδια. Το ακουσα πιο προσεκτικά και τελικά διαφέρει. Ως προς τη δομή, την ενορχήστρωση και γενικότερα, το τέλος μου θύμισε Γαλλία full (Όπως και το εξώφυλλο) κατι που δεν το εχουν ξανακανει νομίζω. Δεν περιμένω να μας κάνουν να τραβάμε τα μαλλιά μας με το ‘The Satanist’, και αν έκαναν κατι διαφορετικό ακόμα και να άξιζε, ισως πολλοί να τους έκραζαν για αυτό αλλα τουλάχιστον φαίνεται το κίνητρο για δημιουργία (στον τίτλο τεμπελιάσανε λίγο βεβαια αλλα σεβαστή η επιλογή τους).

That being said, ο Νergal παραμένει hipster…

…για τον δίσκο του τίτλου συμφωνώ…τεμπέλικος…ο τίτλος του ‘Blow Your Trumpets Gabriel’…απλά τα σπάει…όπως κλαι το τραγούδι τελικά…όπως και το κλιπάκι:):!:

Πολύ ησυχία έπεσε

Όλα τα λεφτά η παιδική χορωδία. Αφιερωμένο στον Αμβρόσιο

1 Like

Πόσα κιλά σηκώνει γιατί βαριέμαι τώρα να δω το βίντεο! Χαχαχα :stuck_out_tongue_closed_eyes:

Σε πολύ λίγα σημεία θυμίζει Cure.

1 Like

16 Σεπτεμβρίου βγαίνει το νέο άλμπουμ, έχουν κυκλοφορήσει 2-3 singles μέχρι στιγμής.

3 Likes

Ωραίο το κομμάτι, ειδικά το κλείσιμο του.

Όχι μακρυά από το στυλ του I loved you at your darkest που είχε διχάσει λόγω κατεύθυνσης αλλά εμένα μου άρεσε αρκετά.