Θέλει πολλή χώνεψη ο δίσκος αλλά oι πρώτες εντυπώσεις παραπέμπουν σε αυτά που σκεφτόμουν όταν πρωτοάκουσα Colors/TGM, καλό σημάδι είναι αυτό… ήδη μερικά σημεία με στέλνουν αδιάβαστο
Ομορφιές.
Πείτε τίποτα για το δίσκο όσοι τον ακούτε, εγώ ακόμα τον επεξεργάζομαι. Ακόμα και για τα δικά τους δεδομένα είναι δύσκολος, νομίζω.
Πόσο ΓΑΜΕΙ το σημείο στο Melting City με τη φλογέρα και το άταστο;
Λοιπόν
Τον άκουσα μερικές φορές τον δίσκο.
Αν και δεν το περίμενα είναι η λογική και αναμενόμενη εξέλιξη του συγκροτήματος, πλέον έκλεισε ο κύκλος που ξεκίνησε με το colors που έπαιζαν progressivedeathmathcore (μόνο το telos θυμίζει λίγο από τα παλιά γι’αυτό και το έδωσαν πρώτο για streaming)
Ξεκινάει μια καινούρια περίοδος με επιρροές από progressive rock, jazz και άλλα πολλά, όχι οτι δεν υπήρχαν και πριν αλλά εδώ κάνουν μεγάλο μπαμ.Δεν θα με έκανε επίσης εντύπωση αν στο μέλλον έχουμε μόνο καθαρά φωνητικά (και δεν θα με χαλούσε καθόλου)
Υπάρχουν μερικά μειονεκτήματα παραπάνω από τους προηγούμενος δίσκους αλλά είναι δικαιολογημένα μιας και πιστεύω οτι στον επόμενο δίσκο θα τελειοποιήσουν αυτό που έχουν στο μυαλό τους και θα χτυπήσουν ταβάνι για άλλη μια φορά.
Πρόκειται για μεταβατικό δίσκο, για μένα κάτι σαν δεύτερο silent circus, η λατρεία στον patton πάντως ξεχειλίζει περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Λογικά θα ξινίσει σε όσους περίμεναν ένα δεύτερο color ή great misdirect.
Ελπίζω να παίζουν μουσική για πολλά χρόνια ακόμα γιατί έχουν να δώσουν πολλά ακόμα.
οπως λεει και ο rip πλεον ξεκάθαρα εχουν αλλάξει κατεύθυνση και ακούσματα…
το αλμπουμ πάντως για μενα ειναι εξερετικοτατο!!!
ουτε που καταλαβαίνω ποτε τελειώνουν τα 10+λεπτα κομμάτια…
Δεν μπορώ να πω ότι εντόπισα τόοοσο μεγάλη αλλαγή ως προς αυτό. Τζαζίλες είχαν ήδη μπόλικες από το Colors.
Εν πάση περιπτώσει, για μένα ο δίσκος μπαίνει δίπλα σε Colors/TGM σε ποιότητα απλά έχει το μείον της διάρκειας που τον κάνει πιο δύσκολο, ειδικά σε σχέση με το TGM το οποίο μόλις που ακούμπαγε τη μία ώρα. Απ’ την άλλη έχεις κομμάτια σαν το Astral Body και το Βloom που είναι κάπως πιο “εύκολα”.
Αυτά τα γράφω έχοντας ακούσει το δίσκο πάνω από 20 φορές οπότε πιστεύω ότι έχει κάτσει σχετικά καλά.
Ξεκινησα και εγω το λιωσιμο του δισκου.
Αρκετα διαφορετικος με τους προηγουμενους, μια συνεχεια του Parallax I.
Πολλα στοιχεια πειραματισμου, παρατηρησα ομοιοτητες απο Dillinger Escape Plan μεχρι Mike Patton ειδικα στο Bloom . Συμφωνω στη progressive rock, jazz παρατηρηση του rip.
Καλυτερο κομματι για μενα παραμενει το Talos, kαι ακολουθουν Lay your Ghosts to Rest - Melting City.
Ακομα δεν τον εχω χορτασει, τα αλμπουμ τοων BTMBAM χρειαζονται μελετη !
Ωραίο το review, κρίμα που ακόμα και φέτος δεν τους φέρνει κανείς.
Εδώ και μια [U]συνέντευξη[/U] που μας έδωσε ο μπασίστας Dan Briggs.
Περιοδεία με Periphery στην Ευρώπη. Τόσο κοντά, μα συνάμα τόσο μακριά.
White Walls
Astral Body
Lay Your Ghosts to Rest
Sun of Nothing
Disease, Injury, Madness
Telos
Fossil Genera - A Feed From Cloud Mountain
Encore:
Bohemian Rhapsody
(Queen cover)
Mordecai
Setlist απο το τουρ που τρεχει τωρα.
Αρχες Νοεμβρη θα τους απολαυσω.
Ωραιο setlist αν και θα προτιμουσα πριν το White Walls ενα intro απο Mirrors / Obfuscation !
Mordecai λέει!
Ωραία είναι τα medley που έκαναν σε προηγούμενες περιοδίες μιας και είναι δύσκολο λόγω διάρκειας να παίζεις ολόκληρα τα τραγούδια
Λοιπόν για να σχολιάσω κι εγώ, είναι το πρώτο άλμπουμ της μπάντας που ακούω. Τα πρώτα 3 λεπτά του δίσκου μου φάνηκαν τρομερά επηρρεασμενα από Dream Theater (ειδικά η εισαγωγή του Astral Body μου ακούγεται ίδια με το In The Presence of Enemies). Διαφοροποιούνται εννοείται, σίγουρα είναι παιχταράδες αλλά πρέπει να γρυλίζει ο τύπος με τον ίδιο τρόπο συνεχόμενα; Μεγάλο μείον σε σημεία αποσπάει τελείως την προσοχή από την μουσική που είναι άψογη. Τα μεγάλα κομμάτια τους θέλουν πολλές ακροάσεις οπότε θα επανέρθουμε…
…καλό είναι το Astral Body, αλλά δεν με ξετρελένει:):!:
Τοχω λιωσει το CD… non stop το ακουω καθημερινα, με ενδιαμεσα διαλειμματα για The Ocean…
ΥΓ: Εκλεισα εισητηριακι να τους δω με Periphery / The Saftey Fire
μπραβο ρε… ζηλεύω άπειρα…
ο δίσκος δίνει νέα πράγματα με καθε νέα ακρόαση, και μιας και τους αναφέρεις νιώθω με το parallax το ίδιο ακριβώς όπως όταν πρωτοάκουσα THE OCEAN… τους οποίους είδα 3 φορές live… θέλω και γω BTBAM…
…ξέρω τι έγραφα την περασμένη εβδομάδα, αλλά μετά από την αγορά του cd και τέσσερις γεμάτες χορταστικές και άκρως απολαυστικές ακροάσεις, έπαθα πλάκα με τα τραγούδια του δίσκου…οι τύποι έγραψαν τραγουδάρες…σπουδαίος δίσκος:):!:
Τωρα την εχω ακουσει με το Lay your ghosts to rest. καμια 30 φορες.
…τον ακούω ολόκληρο τον δίσκο, αλλά αυτό το κομμάτι είναι για πολλές επαναλυπτικές ακροάσεις:):!: