Εχει καλες μπαντες και το depressive απλως θελει ψαξιμο γιατι γινεται χαμος…και κατα την αποψη μου τα διαμαντακια ειναι συνηθως κατι ντεμακια…
Edit:Καινουριο σπλιτακι που μαρεσε αρκετα,Drowning The Light/Lone Suffer…σαπια παραγωγη και μπολικο τζιτζικι ειδικα τα κομματια των Lone Suffer.
^^
θα το προτεινα κι εγω καποια στιγμη ονλαην αυτο. τα πε ολα το παιδι.
Βγαινει και δευτερο ε. Φετος!
Το θέμα με τις προτάσεις δίσκων δεν είναι οτι ο καθένας ποστάρει τα δικά του αλλά ότι ποστάρουν όλοι ΔΙΣΚΑΡΕΣ. Έκανα παλιότερα μακροσκελέστατη κουβέντα με ένα παιδί απ’ το φορουμ εδώ και κατεληξα στ’ ότι είναι πολύ πιο ωραίο όταν δίνεις κάτι στον άλλον και του λες αυτό είναι δισκάρα, να φροντίσεις να είναι όντως. Τώρα αν ακούσατε κάτι που απλά σας άρεσε ένα δυο κομμάτια, άντε πλάκα ειχαν και τα υπόλοιπα και έρχεστε να το δώσετε σαν θαύμα από το πουθενά… ε, λίγο κράτει. Δεν βγαίνουν και τόσο εύκολα δα οι δισκάρες.
Τι να σου πω, εγω βλεπω σε αρκετες προτασεις εδω μεσα το ακριβως αντιθετο. Δλδ ‘‘μου φανηκε αρκετα καλο, worth trying, κλπ’’. Αυτο δεν σημαινει ‘‘δισκαρα πωπω κοβει τη γη σας λεω σκιστειτε να το ακουσετε’’ κι αν καποιον τον παρασυρει ο ενθουσιασμος που και που, σιγα μην απολογηθει κιολας ε. =p Κατα τ αλλα, το post του Plunderer.
Σίγουρα, το ποστ του Plunderer τον καλύπτει απόλυτα, εμένα κι εσένα (απ’ όσο σε γνωρίζω) όμως δεν ξέρω. Ο Plunderer ασχολείται λέει με το μπλακμέταλ πολύ, πάρα πολύ. Εγώ ασχολούμαι κατά 20% ίσως με το μπλακμέταλ (μπορεί να λέω και πολύ) και το υπόλοιπο ποσοστό μοιράζεται σε άλλα πράγματα. Γι’αυτό λοιπόν όταν βλέπω ένα “παιδιά ακούστε αυτό, γαμάει”, θέλω όντως να γαμάει, γιατί αφιερώνω το χρόνο μου και την εμπιστοσύνη μου σ’αυτόν που το προτείνει και θα ήθελα να είναι ειλικρινής μαζί μου. Από την άλλη δεν θέλω να σταματήσω να ακούω πράγματα που γράφουν διάφοροι εδώ (ο Plunderer γενικά ποστάρει σωστά πράγματα, τα περισσότερα τ’αγαπώ κι εγώ, τα λίγα που δεν ξέρω δεν τα 'χω τιμήσει δυστυχώς) γιατί μια δυο ή τρεις φορές ποστάραν μούφες, άλλωστε πως θα κάνουμε και κουβέντα; Τέλος πάντων, μη σας κουράζω, απλά τη γνώμη μου είπα κι όποιος θέλει την ασπάζεται.
Παιδια παντως αυτο για τις δισκαρες κτλ ειναι πολλες φορες υποκειμενικο…και στο κατω κατω σε φορουμ ειμαστε,ας προτεινει ο καθενας οτι θελει κι απο κει και περα οποιος θελει το ακουει…και να πεις οτι ειμαστε και στις εποχες που ο μονος τροπος να ακουσεις κατι ηταν να το αγορασεις θα ηταν σεβαστο αλλα πλεον με το ιντερνετ δε νομιζω οτι υπαρχει θεμα για να συζηταμε 
Υπο τους ηχους του συγκλονιστικου Demonolatria αναρωτιεμαι αν καποτε αρμοζει ενα εκτεταμενο αφιερωμα στην ελληνικη ακραια σκηνη ειδικα της εποχης 88-98
Aπο ποιον ? Απο εμας ? Απο περιοδικο ? Απο Webzine ?
Εννοειται οτι η ελληνικη ακραια σκηνη το δικαιουται.
Απο οποιον εχει το κεφι, τον χρονο και την ορεξη. Δεν ειναι και ο,τι πιο ευκολο, αλλα σιγουρα το δικαιουται η ελληνικη σκηνη.
Χαίρετε και από μένα, είμαι κάπως “καινούριος” στην Black, και γενικά ψάχνομαι πολύ ακόμα.
Τέλος πάντων, επειδή δεν βρήκα ανάλογο post, προτείνω το εξής:
Sterbend - Dwelling Lifeless
Depressive Black από Γερμανία, από τα αγαπημένα μου προσωπικά.
Ετσι,βεντουζα…Αν και νομιζω εχει ποσταριστει ξανα \m/
Η αλήθεια είναι πως συμφωνώ με τον BAN, θα ήταν καλύτερο να γράφαμε όλοι για τα καλά album. Δηλαδή για τα album που πληρώνουμε. Θεωρητικά εφόσον υπάρχει η δυνατότητα προακρόασης από το ιντερνετ, η αγορά ενός album προέρχεται απο την αξία του. Αλλά όπως αναγνωρίζει και ο ΒΑΝ αν κάποιος ασχολείται πολύ με κάποιο είδος του metal είναι απολύτως λογικό να αγοράζει όχι μόνο ότι αξίζει απο 8 και πάνω αλλά ίσως ακόμη τα 7άρια & τα 6άρια (βάζω βαθμολογία περιοδικών, χάριν συνεννόησης). Στην περίπτωση αυτή όπως έχετε καταλάβει ανήκω και εγώ και αγοράζω καμιά φορά και τα 6άρια. Το θέμα όμως είναι ότι σε καθημερινή βάση επειδή ψάχνω τσεκάρω και μπάντες του 4 και του 3 πολλές φορές. Χωρίς βέβαια να είναι σημαντικό διευκρινίζω πως δεν έχω κανένα πρόβλημα να ακούω μπάντες μέτριες αν τις γουστάρω βέβαια, μα αναγνωρίζω, βάσει κάποιων κριτηρίων ότι είναι μέτριες συγκριτικά με άλλες πάντα. Για παράδειγμα εχθές άκουσα το ντεμπούτο των Horde Of Hel, αν κάνετε ένα τσεκ θα δείτε ότι μιλώ για κάποια καλή μπάντα αλλά δεν είναι στο επίπεδο των Funeral Mist. Προσωπικά θα τους έδινα ένα καλό Potential μιας και είδα πολλά καλά στοιχεία (βλ. Hail chaos, Visdomen kallas döden, Död, naturens val, Blott tvivel & skam, Ashborn), αν όμως πάει ένας από τους φίλους που παρακολουθούν το thread και ακούσει το album των Horde Of Hel ενώ δεν έχει ακούσει νότα Funeral Mist είναι λίγο άδικο και δίνει ακόμη περισσότερο δίκιο στον ΒΑΝ όσο αναφορά την ποσότητα και την ποιότητα δίσκων. Είναι εξάλλου κοινά παραδεκτό ότι με την τεχνολογία που χειρίζονται όλοι στις μέρες μας κάποιος που παρακολουθεί περιστασιακά ένα μουσικό είδος θα δυσκολευτεί να δει μεγάλες διαφορές μεταξύ συγκροτημάτων(τουλάχιστον ηχητικά) και αναγκαστικά θα τα βάλει στο ίδιο τσουβάλι. Συμπερασματικά επειδή η συμφωνία με μια άλλη άποψη απαιτεί και πράξη, αποφάσισα να διευκρινίζω όσο περισσότερο γίνετε όταν προτείνω κάτι . Ας πόυμε λοιπόν ότι οι Horde Of Hel πέραν του ότι τους χρησιμοποίησα για να μπορώ να σας μιλήσω για το παραπάνω θέμα θα ήταν ενδιαφέροντες και για έναν ακόμη λόγο μιας και ο engineer/producer τους είναι ο Magnus Devo Andersson των Marduk, αυτό όμως δεν τους φτάνει στο 8 ακόμη αλλά τους ανεβάζει πάνω απο το 6 (δηλαδή οτι πρέπει για την λίστα αγορών μου :D)
[FONT=“Arial Black”]2009-Horde of Hel - Blodskam[/FONT]
Με λίγο search που έκανα μάλλον δεν έχει αναφερθεί:
Forest Silence - Philosophy Of Winter
Αποτελεί side-project από μέλη των Sear Bliss (τους οποίους απεχθάνομαι ιδιαιτέρως, αυτή την τρομπέτα τη μίσησα από το πρώτο άκουσμα).
Mid-tempo black με τρομερή πληκτράδικη ατμόσφαιρα και πολύ καλή παραγωγή. Τσεκάρετε το At The Dawning Of Chaos, πολύ ταξιδιάρικο κομμάτι (http://www.youtube.com/watch?v=wpGs4IFcI6k).
Δεν ξερω αν ειχε αναφερθει ξανα αλλα ειχα λιγο καιρο να το ακουσω και το ξεθαψα προσφατα…για οσους προτιμουν το black metal τους και λιγο μελαγχολικο μερικες στιγμες (δεν ειναι depressive ομως :P)
Celestia - Frigidiis Apotheosia : Abstinencia Genesiis
Ξυλο λεμε ! Δισκαρα απεριγραπτη !
Σατανικο μπλακοθρας και τα μυαλα στα καγκελα !
Με εκπλήσσει λίγο που δεν έχει αναφερθεί…
Το τελευταίο των Samael είναι πισωγύρισμα. Καθόλου industrial, βουρ στα blastbeats και ωραία pure black ατμόσφαιρα. Τσεκάρετε.
Ροφλ, ουτε συνεννοημενος να σουν για το ξεβαβινγκ. Το πηρα σε βινυλιο το Σαββατο. Καλα, αυτος ο Nuclear War Now απλα δεν παει καλα. Δεν ξερω τι λεφτα σκαει για τις κυκλοφοριες του. Η κοπη ειναι ΤΕΛΕΙΑ, δεν εχω ξαναπετυχει κατι τετοιο. Το εξωφυλλο φοβερη κατασκευη κι οτι χαρτι εχει γνκ, χοντρο και πολυ καλη ποιοτητα. Συν μια αφισα bonus με την κατσικα του εξωφυλλου. Κοστισε 17 ευρω, πολυ κυριλλε τιμη, σε σημειο που τα θεωρησα λιγα (!), βασει επιμελειας που επεσε. Εαν το βρεις, χτυπα το διχως δευτερη σκεψη, τιποτ’ αλλο δεν σου λεω. Κι αφου γνκ οτι βγαζει ειναι πολυ προσεγμενο, απ οσο μ ειπε κι ο Μιχαλς, μη σου πω οτι τα επομενα θα κοιταξω να τα παρω ολα σε βινυλια.
Προσωπικά θεωρώ την industrial περίοδο των Samael αρκετά ενδιαφέρουσα (Eternal εποχή με την τεράστια κομματάρα Supra Karma και αρκετά άλλα) σε σύγκριση με το φετινό φίλε Jim, που θα έλεγα πως είναι τίγκα στα blastbeats από μια μπάντα που έχει drummer έναν πληκτρά… Ακόμη με τέτοιου είδους μελωδικά περάσματα θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ακόμη και power metal κυκλοφορία αλλά τεσπα. Θεωρώ βέβαια ότι συμφωνούμε πως το feeling του black metal, αυτό το μυστικό και σκοτεινό του χαρακτηριστικό προκύπτει σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο που παίζει ο κιθαρίστας. Δυστυχώς βεβαια ανήκω και σε αυτούς που θεωρούν ότι το μελωδικό κομμάτι του black metal πήγε να το κάψει-γελοιοποιήσει αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Οπότε θα την έλεγα προσπάθεια για πισωγύρισμα που δεν πέτυχε. Τουλάχιστον είναι καλύτερο από το νέο Old Man’s Child (Slaves of the World) που είναι για τα μπάζα [-X
Συγχωρέστε με που γράφω αρνητικά λόγια για την μουσική, που όπως και να έχει είναι δημιουργία και ελπίζω να μην με παρεξηγήσουν και όσοι γουστάρουν αυτά τα album, μιας και η δική μου κριτική δεν έχει να κάνει με το γούστο σας αλλά με το γεγονός οτι απο τόσο πεπειραμένα άτομα του χώρου (βλέπε και δημιουργίες Samael - Worship Him & Old Man’s Child - In The Shades Of Life ως επιχειρήματα) έχω απαιτήσεις μεγαλύτερες.
Ε εντάξει απόψεις είναι αυτές… Δεν υπάρχει λόγος παρεξήγησης καθένας έχει τη γνώμη του και πολύ καλά κάνει και την εκφράζει. Εμένα μου φάνηκε πολύ καλό προσωπικά με ωραίες ιδέες. Ναι είναι μελωδικό αρκετά αλλά δε με πειράζει…
Edit: Γνωρίζοντας βέβαια πως δεν πιάνει την ποιότητα των πρώτων κυκλοφοριών…