Celtic Frost

Into the Pandemonium και Morbid Tales για μένα. Οκ, το Monotheist ήταν το πρώτο που άκουσα οπότε έχει συναισθηματική αξία (:p) αλλά μετά από αυτά τα δύο το χάος.

Πάντως όταν βρίσκονται στον ίδιο δίσκο τα

I Won’t Dance
Sorrows of The Moon
Rex Irae (Requiem: Overture) :bow2:
One in Their Pride :bow:
Babylon Fell / Caress into Oblivion / Inner Sanctum
Mezmerised

καταλάβαίνεις ότι ο δίσκος είναι απλησίαστος και σήμερα.

Στο Monotheist, υπάρχει ίσως το καλύτερο κομμάτι τους, το Drown in Ashes.
Και το super hit-aki A Dying God.

Μην ακούω για χιτακια, καλύτερα κομμάτια και τέτοια. Το Μονοθειστ είναι για να ακούγεται ΟΛΟΚΛΗΡΟ.

το μονοθέιστ είναι ενιαίο κολοσσιούργημα!
Απλά στο Obscured κλαίω και στο Synagoga Satanae χέζω τα βρακιά μου.

To Monotheist εκτός του ότι είναι ΤΕΛΕΙΟ, αποτελεί με λίγες ακόμα εξαιρέσεις* το κορυφαίο reunion album.


*
CYNIC οπωσδήποτε πχ.

Ααααχχχ ένα topic άνοιξα κ εγώ ο έρμος τότε… :slight_smile:

Δεν ξεπερνιούνται οι Celtic Frost παίδες. Μπράβο για όσα λέτε και τους αξίζουν ακόμα περισσότερα… Το θέμα είναι πως για κάποιο λόγο όταν θέλω ν’ακούσω κάτι πιό ακραίο και ψάχνω λίγο στη δισκοθήκη το χέρι πάει απ’ευθείας εκεί που είναι τα frost… Και βέβαια δεν είχα ποτέ φανατισμούς ή αναστολές, μάλιστα μ’άρεσε πάντα η ποικιλία… Αλλά πάει το ρημάδι το χέρι! :stuck_out_tongue:

Βουρ για Triptykon λοιπόν! Με τις προσδοκίες να έχουν ανεβεί δραματικά! :wink:

Μεγάλο ντέρμπυ εδώ…To Mega Therion για μένα αλλά και το Into The Pandemonium δεν παίζεται! Εντάξει το Monotheist ήταν πολύ καλή επιστροφή αλλά πάλι σκατά τα κάνανε και το διαλύσανε το μαγαζί.

Είναι poll με multiple choice υπενθυμίζω… :slight_smile: Ακριβώς γιατί ούτε εγώ μπορούσα ν’αποφασίσω μόνο ένα όταν το έβαζα… :stuck_out_tongue:

Χμ, περίεργο που δεν έχω γράψει εδώ. Κέλτικ φροστ θρησκεία, του μέταλ ιστορία. Προσκυνάω το πρώτο που άκουσα, το φοβερό και τρομερό To Megatherion με τα Usurper, Circle of the Tyrants, Dawn of Meggido, Jewel throne, Necromantical Screams. Σαπίλα μέχρι το κόκκαλο…Το ίδιο και το αλλοπρόσαλο για την εποχή του Into the pandemonium, με τις διασκευές του, τα βιολιά του (αντιμετωπίζω το ριμάστερ ως την κανονική εκδοχή του) κι ένα σωρό ακόμα καλούδια. Και το ίδιο για το Monotheist, με κομματάρες όπως Ain Ellochim, Τriptych. Το 2006 είχα πάει να τους δω λιγάκι προκατειλημμένος, θεωρώντας πως παρόλη την δυνατή επιστροφή τους δεν είχαν και πολλά να πουν ζωντανά μετά από τόσα χρόνια…Κούνια που με κούναγε, από τα καλύτερα ακραία σχήματα που έχω δει. Επίσης, δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα με τις πιο αμφιλεγόμενες κυκλοφορίες τους, αφού ποτέ δε θεώρησα ότι η συγκεκριμένη μπάντα υπόκειτο σε καλούπια (άλλωστε λάτρευε να τα σπάει). Για να μην το κουράζω, ο μοναδικός χαρακτηρισμός που κολλάει στους Κέλτικ Φρόστ και στον μπροστάρη τους Φίσερ είναι ένας: C-u-l-t.

Nταξ’ το Cold Lake είναι κακό sleaze γ’ κατηγορίας, αλλά από κει μέσα το Juices Like Wine είναι υπερκομμάταρος.

Το Vanity/Nemesis έχει κι αυτό κομματάρες μέσα. Οι παρανταισλοστάκηδες ακούστε το Wings of Solitude π.χ. Αλλά συνολικά μάλλον χάνει τις εντυπώσεις.

Και το άλμπουμ των Apollyon Sun σπέρνει ε!

Eμενα παντως το μονοθεϊστ δε μ αρεσε

^ Εγώ πάντως το βλέπω σε μεγάλα κέφια στο γκάλοπ… :slight_smile:

Υπερτατη μπαντα ρε!
ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ?!?!?!?
απο αυτους πηρα και το ψευδωνυμο!!
ΟΛΑ τα αλμπουμ τους ειναι αξια ακροασης, για διαφορετικους λογους το καθενα!
Επαιξα τα παντα σχεδον βαζοντας τη δικη τους μοναδικη σφραγιδα σε καθε ενα απο αυτα…και το ριγιουνι ηρθε με αλμπουμ μπομπατο!
Μονο στις συναυλιες τους ξενερωσα λογω ταχυτητων!!
Επισης επιτελους θα ξαναβγαλει κατι ο Fischer μετα το Are you morbid?
Δωστε CF στο λαο ΡΕΕΕΕΕ!!!

προσωπικα,δυσκολα μπορω να βρω αλμπουμ που να μην με κανει να το ακουσω ολοκληρο!
Αντε ισως λιγο το Vanity/Nemesis να με κουραζει σε σημεια…αλλα και παλι εχει κομματαρες μεσα!

κάτσε ρε μεγαθεριέ, το κολντ λέηκ δλδ το ακούς άνετα ολόκληρο? 8O

ναι…ξερα και ασαλιωτα!!

για αλμπουμ που το εβγαλαν ΕΠΙΤΗΔΕΣ σε τετοιο υφος μετα απο τα οσα ειχαν τραβηξει με τη δισκογραφικη ειναι υπερτατο ΚΑΚΟ sleaze!!
και ισως επειδη ΔΕΝ ακουω sleaze (οχι και τοσο δηλαδη) το οτι προερχεται απο μια μπαντα οπως οι Frost το κανει αξιο ακροασης!
Ομως δεν το ακουω επειδη εχει το ονομα τους επανω στο αλμπουμ…

“Seduce Me Tonight” “They Were Eagles” “Cherry Orchards”
“Juices Like Wine” “Little Velvet” “Petty Obsession” “Blood on Kisses” “Dance Sleazy”

τι λεμε τωρα?Μιλαμε οτι πηρανε το decadence του avant-garde “Into the Pandemonium” και το περασανε αψογα στη δικη τους εκδοχη sleaze!!
Ασε που τα φωνητικα ειναι αρρωστημενα και πανε τα κομματια Γ@@@ντας!
:stuck_out_tongue:
ε,εδω και τουλαχιστον 15 χρονια (μην πω και μαλακια ,γιατι ΔΕΝ θυμαμαι ποτε το πρωτοακουσα!)
αυτο το αλμπουμ οποτε το βλεπω ,το βαζω για ακροαση!

εντιτ:οπως τωρα που μου το θυμισατε!
ειδικα αν το ακουσεις ΤΩΡΑ,ετσι με το καλοκαιρι να σου καιει τα σωθικα…το μονο που θελεις ειναι Φραπεου!

Και το Cold Lake ε; Εσύ παιδί μου ξεπερνάς κάθε προηγούμενο… :stuck_out_tongue:

κοιτα, ΔΕΝ ειναι σουπερ δισκος και θα ημουν καμμενος αν ελεγα το αντιθετο!

αλλα το σιγουρο ειναι πως ειναι κατι το οποιο ΔΕΝ περιμενα ποτε απο αυτη τη μπαντα και εχει τη σφραγιδα τους!οποτε ΜΠΟΡΩ να τον ακουσω γιατι πραγματι εχει κομματια μεσα που μου κανουν μια καποια εντυπωση!
ακομη και αν αυτη ειναι μεγαλυτερη απο τη συνηθισμενη οταν ερχεται σε αυτο το αλμπουμ!

:stuck_out_tongue:

Μπορεί να σας ακουστεί λίγο κουλό αυτό που θα πω αλλά εγώ το Megatherion το θεωρώ πολύ πιο Avant Garde από το Pandemonium. Μπορεί το Pandemonium να είναι πιο πολυσυλλεκτικό και να σου χει μέσα έγχορδα, τρομπέτες κτλ. αλλά αυτά σε ένα μικρότερο βαθμό τα είχαν ξεκινήσει από το Megatherion. Από την άλλη όταν ξεπεράσεις την αρχική έκπληξη ο δίσκος είναι πανεύκολος. Με το Megatherion όμως δεν παίζει αυτό, άμα δεν τον έπιασες με τη μια δεν είναι απαραίτητο ότι θα τον πιάσεις με τις περισσότερες ακροάσεις, για την ακρίβεια μπορώ να πω ότι το πιο πιθανό είναι να τον χάσεις ακόμα περισσότερο. Δεν ξέρω πως το καταφέρνουν αυτό αλλά αυτή η λάσπη που βγάζουν τα Riffs τους στο Megatherion είναι σαν να γίνονται όλο και πιο ακαταλαβίστικα με την κάθε ακρόαση παρόλο που είναι παναπλα.

Συμφωνάω πως εν έτει 1985, και μόνο τα φωνητικά της Claudia Maria Mokri ήταν αβαντ-γκαρ για την εποχή τους, και συνολικά o δισκος. Εντούτοις εγώ τον θεωρώ πιο άμεσο από το Into the pandemonium.

Μπορεί να είναι πιο άμεσο στο μέσο μεταλλά που το 99% τον ακουσμάτων είναι metal επειδή είναι πιο minimal αλλά τον πιο πολυσυλλεκτικό ακροατή μπορεί και να τον μπερδέψει. Εν τέλει εμένα αυτός ο δίσκος μου δίνει την εντύπωση ότι όσο πιο πολύ μουσική έχεις ακούσει πιθανόν τόσο πιο πολύ θα σε μπερδέψει. Αυτό είναι που θεωρώ πιο Avant Garde σε αυτό.