Και πάλι δε σε καταλαβαίνω.
Θα μπορούσε το “κατόρθωμα” αυτό να έχει γίνει χωρίς μια στέρεη τακτική βάση από πίσω?
Αυτη η Τσελσι με τις ελλειψεις,την ‘‘εσωτερικη κριση’’ ολης της χρονιας δεν νομιζω οτι θα μπορουσε να κανει κατι με μια οικοδεσποινα μπαγερν ή με την γνωστη Μπαρτσα.Και πιστευω πως τακτικη υπηρχε(αλλιως δεν κερδιζεις ενα τσ.λ.).Απλα δεν ειναι αυτη που θα ηθελε ενας ουδετερος φιλαθλος.
Εσυ κανεις λαθος και στο λεω με ολη την καλη μου καρδια, βρες μου μια φαση ρε λαμογιο :p. ουτε καν στημενα δεν κερδισε! και μονος σου λες πως 9/10 κερδιζει ο καλυτερος. ε ο 1/10 ειναι λουζερ πως να γινει δηλαδη. αυτη η ομαδα εχασε για μενα τη μεγαλυτερη της ευκαιρια. ρεαλ και σιτυ δεν μπορει να ξανααποκλεισει στα επομενα 3-4 χρονια που λες οπως ετυχε φετος και τελικο στην εδρα δε θα ξαναεχει. και ξανεπαιξε τελικο το '10, οπου παλι λιγοι το θυμουνται αλλα ηταν και τοτε η πιο dominant ομαδα. ε ουστ
εδω ρε φιλε παλι κανεις λαθος. η τελσι του μουρινιο επαιζε μπαλαρα, οσο και αν δεν τον παω. duff/robben/joe cole/drogba, lampard box to box και δε συμμαζευεται. με το χιντινγκ προσπαθησε, αλλα δεν ηταν ομαδα του χιντινγκ. τσελσι του βιαλλι δε θυμαμαι 
(εκτος απο ed de goey, desailly, zola και LE SAUX)
αλλα αυτη η τσελσι μην τρελαθουμε δεν εχει κανενα αυτοματισμο μεσα οπως η ομαδα του 06. κραταμε γερα με τσαμπουκα και ο,τι κατσει. ε εκατσε μια φορα. θελει τυχη πως να το κανουμε ρε συ, δεν ειναι κακο, αλλα ειναι αληθεια.
τακτικα να μην αρχισω δηλαδη, αλλα η μπαγερν κρατωντας πισω λαμ/κοντεντο και με προσοχη στις κεφαλιες/σπασιματα ντρογκμπα εκλεισε καθε πιθανοτητα αντεπιθεσεις. ε απαραδεκτο για μια ομαδα σαν την τσελσι, να μην μπορεις να κανεις τοτε μια κατεβασια απο το κεντρο με λαμπαρντ, ματα απεναντι στον κροος. τους εκλεισε και το σπιτι ο χαινκες στο κεντρο με 2 αμυντικους μεσους που κατεβαζε ποτε ο ενας ποτε ο αλλος και σε συνδυασμο με τις κινησεις του μιουλλερ χασανε και το κεντρο ολοκληρωτικα. απο μια ομαδα που το ξαναγραφω επαιζε με τον πιο σοφτ παικτη εβερ για αμυντικο χαφ (τονι κροος)
ΕDIT
τωρα το ειδα παιζει να παρουμε μιραλλας, οποτε μπαγερν θα ριχνει 5αρες μεχρι τον τελικο. διαγραψτε το ποστ
Μόνο αν τον πάρει πακέτο με Τζεμπούρ, συνδυάζονται με κλειστά μάτια αυτοί οι δύο.
χαρακτηρισμοι του στυκ ειναι λουζερ ειναι αφοριστικοι…
λουζερ γινεσαι οταν το πιστεψεις οτι εισαι… και αυτοι απλα δεν σκεφτονται ετσι…
επισης δεν καταλαβαινω γιατι αποκλειεται να ξανακερδισει την ρεαλ η τη σιτυ… η προιστορια εχει δειξει οτι το μπορει… και ο κροοσ στην μπαγερν δεν παιζει καθαρο αμυντικο χαφ εχει το ρολο του οργανωτη η του επιτελικου μεσου
για τον Ρομπεν τι εχεις να πεις;
δεν θα τον ελεγα λουζερ με την καμια…
εγωιστη θα τον ελεγα… λουζερ οχι
Πω ρε χαλισεκο μη γινεσαι γκαντεμης και γκρινιαρης ρε…θα το παρουμε θυμησου το.
Πιο loser πεθαίνεις.
[SPOILER]Ή αλλάζεις το όνομα σου σε Νίκος Χατζής[/SPOILER]
Λοιπόν. Ακούστε για να καταλάβετε πέντε πράγματα, γιατί έχετε αρχίσει να με κουράζετε. ΔΕ ΔΙΑΦΩΝΩ ότι η Τσέλσι είχε και τύχη σ’ αυτή τη διοργάνωση. Όταν αντικειμενικά δεν έχεις ομάδα πρώτης γραμμής αλλά στο τέλος βγαίνεις πρώτος ε, πώς σκατά το έχεις κάνει; Ένα μερίδιο είναι τύχη αλλά και ένα άλλο πολύ μεγάλο μερίδιο είναι μαγκιά. Αυτό λέω. Και όπως είπε κι ο Λεβιάθαν, τελικά απλά ο ένας το λέει περισσότερο έτσι κι ο άλλος γιουβέτσι. Μόνο που δίκιο έχω εγώ και το ξέρετε. =Ρ
Τώρα για το “τί σόι ποδόσφαιρο” είναι αυτό που έπαιξε τους τελευταίους μήνες η Τσέλσι: ε ναι ρε μάγκες χαίρω πολύ δεν ήταν ποδόσφαιρο επιπέδου Τσέλσι του Μουρίνιο, πρώτον δεν υπήρχαν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις και δεύτερον αυτό δεν είναι καν εύκολο, δηλαδή η Τσέλσι του Μουρίνιο ήταν άλλο πράγμα, και ναι Λεβιάθαν σωστά θυμάσαι μόνο που δεν ήταν καν εικοσιπεντάλεπτο εκείνο με τη Μπαρτσελόνα αλλά εικοσάλεπτο που σας τα χαμε χώσει και τα τρία, το οποίο εικοσάλεπτο δηλώνω ευθαρσώς ότι για το προσωπικό μου “γούστο” στο άθλημα είναι ό,τι καλύτερο έχω δει ποτέ στο ποδόσφαιρο. Πώς να συγκρίνεις μ’ εκείνη την ομάδα (που ένας Βελζεβούλ μόνο ξέρει πώς στο μπούτσο έχασε το Τσου Λου εκείνη τη χρονιά, μιλάμε ήμασταν μακράν η καλύτερη ομάδα) τη φετινή Τσέλσι, μια τόσο ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ομάδα. Στο δια ταύτα λοιπόν: ναι κύριοι, λυπάμαι που σας το λέω και σας τη σπάω αλλά ήταν όντως φουλ βρετανικό ποδόσφαιρο κατά τ’ άλλα αυτό που έπαιξε τους τελευταίους μήνες η Τσέλσι, γιατί αν δεν το ξέρετε μάθετέ το ότι οι Βρετανοί δεν είναι και τόσο βλάκες όσο νομίζετε, μπορεί να μην είναι ούτε θα γίνουν ποτέ σιχαμένοι Ιταλοί, μπορεί να τρέχουν πάντα κτλ. κτλ. αλλά όταν βλέπουν ότι οι άλλοι έχουν ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ ε πώς να το κάνουμε, θα οπισθοχωρήσουν και λίγο για να κρατήσουν το μηδέν στην άμυνα. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Η Τσέλσι μπορεί να μην έπαιξε στον τελικό ή στη σειρά με τη Μπαρτσελόνα την ιδεατή βρετανική μπάλα όπως την έχετε στο μυαλό σας (κι εγώ μαζί σας βασικά) αλλά πρώτον για μένα τουλάχιστον προσπάθησε και δεύτερον, σε τελική ανάλυση ακόμα κι ο σκυλίσιος τρόπος με τον οποίο έπεφταν μπροστά στους Γερμανούς όταν εκείνοι πήγαιναν να σουτάρουν και γενικά δεν άφηναν να περάσει ΚΟΥΝΟΥΠΙ στην περιοχή του Τσεχ, ήταν 100% βρετανικός. Και το λέω αυτό για να το πάω με καθαρά ποδοσφαιρικούς όρους, γιατί αν θέλετε να ψάξουμε άλλες αντιστοιχίες και να γίνω πάλι γραφικός δεν το χω και πολύ να σας πω ότι είναι το ποδοσφαιρικό αντίστοιχο των 300 του Λεωνίδα ή του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη. Έτσι ρε, ποδοσφαιρικό αντάρτικο ναούμ. Σας αφήνουμε να ξεροσταλιάζετε στην επίθεσή σας κι άμα λάχει ναούμ βγαίνουμε γιουρούσι απ’ τα ταμπούρια μας και σας παίρνουμε το κεφάλι. Βουρ στον πατσά κι όποιον πάρει ο Χάρος ρε, “άμα ζήσω θα τους γαμήσω, άμα αποθάνω θα μου κλάσουνε τον πούτσο”. Αν δε σας αρέσει σας καταλαβαίνω. Εγώ όμως το ξαναλέω: καυλώνω τη ζωή μου με τέτοια σκηνικά.
Θα μπορούσα να το παίξω σοβαρός τώρα και να απαντήσω με καθαρά ποδοσφαιρικούς όρους στα “γιατί” του Χαλισέκου, όπως π.χ. το πόσο άτοπο είναι να περιμένει κανείς από τον Λαμπάρντ του σήμερα, ακόμα κι όταν είναι στην καλή του μέρα και “νιώθει”, να δημιουργήσει κι όχι απλά να ενισχύσει την αντίσταση της ομάδας στα κύματα των αντίπαλων επιθέσεων, ή για το πόσο χαλάει το δημιουργικό σκέλος του παιχνιδιού της Τσέλσι όταν είναι σε κακή μέρα ο Μάτα (και βέβαια λείπουν και όλοι όσοι έλειπαν, για να μην ξεχνιόμαστε), αλλά για να είμαι ειλικρινής βαριέμαι.