Η Τσελσι αφησε τα doomo-sludge μονοπατια που ειχε παρει με το Abyss και Hiss Spun, και γυρισε πισω σε πιο παραδοσιακο και σκοτεινο Αμερικανικο ηχο – gothic Americana με ενα twist απο PJ Harvey.
Ο δισκος ηταν μια πολυ ευχαριστη εκπληξη, και μου αρεσε πολυ αυτη η αλλαγη στο υφος. Το Hiss Spun ηταν κορυφαιο, αλλα οντας ηδη πολυ μεταλ δυσκολα θα συνεχιζε προς αυτη τη κατευθυνση.
Τα τραγουδια υπνωτικα – borderline παγανιστικα καμια φορα – και πολυ μελωδικα. Οπως γραφτηκε σε ενα review, η ακροαση του Birth of Violence ειναι σαν να χαζευεις τα αστερια το χειμωνα .
Το outro του αλμπουμ ηταν μια πολυ ευχαριστη εκπληξη.
Τα singles που ειχαν βγει μου αρεσουν πολυ και ηδη απο τα αγαπημενα μου του δισκου (American Darkness, Motherload, Deranged ) και μετα απο λιγες πρωτες ακροασεις ξεχωρισα τα Be All Things, Erde και Dirt Universe.
Erde, Little Grave, Deranged for Rock & Roll τα αγαπημενα μου μεχρι στιγμης. Ποτε δεν απογοητευει η Τσελσάρα (εκτός από όταν εβγαλε το Pain of Beauty don’t @ me)
Unknown Rooms = Abyss >
Mistake in Parting = Prayer for the Unborn >
Apokalypsis = Birth of Violence = Hiss Spun >
Soundtrack VHS/Gold >>
The Grime and the Glow >
Pain is Beauty
Αυτή η φωτογραφία που βρήκα στο νετ, είναι από λαιβ στο Λος Άντζελες και την βάζω γιατί νομίζω ότι μπορεί να περιγράψει άνετα τι παίζει με την πάρτη της.
?
.
