cough με επνιξες πρωινιατικα… κατσε να φυγει το aftrershock και μετα το ξανασκεφτεσαι.
Απο αποψη σκηνοθεσιας, φωτογραφιας και τα σχετικα, ευκολα!
Overall ομως αμα πιασουμε κ ερμηνειες κ σεναριο ισως το Amores Perros να κραταει ακομα την κορυφη κατ’εμε χωρις να εχω δει το Biutiful
Στάλθηκε από το SM-G920F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
To Amores Perros το είχα δει όταν είχε βγει, βασικά παίζει να είναι και μια από τις τελευταίες ταινίες που νοίκιασα σε VHS. Από τότε δεν το έβαλα ξανά. Δεν θυμάμαι και πάρα πολλά, αλλά θυμάμαι πως δεν με είχε συγκλονίσει και τόσο πολύ. Από εκεί και πέρα οι ταινίες του Ιναρίτου πάνε από αρκετά καλό προς το μέτριο.
the revenant - value for money.-
το Revenant μου θύμησε 4 πράματα:
το Fountain, μια εξαιρετικής ομορφιάς ταινία με ένα πολύ απλοικό concept και μια υπεραπλουστευμένη κεντρική ιδέα που όμως ο σκηνοθέτης την πίστεψε και τα έδωσε όλα
το Thin Red Line, μια εξαιρετικής ομορφιάς ταινία (ίδιος διευθυντής φωτογραφίας) αλλά με μια θεματολογία τελείως φιλοσοφική και βαθια, λυρική, ποιητική και σχεδόν απόκοσμη
το Space Odyssey, μια εξαιρετικής ομορφιάς ταινία με μια επίσης πιο φιλοσοφική διάθεση αλλά και μια τεχνικο-αφηγηματική αρτιότητα που πήγε το παγκόσμιο σινεμά ένα σκαλί μπροστά
κάτι ντοκυμαντέρ που έβλεπα στο ΣΚΑΙ καμιά φορά παλιά, με τη ζωή πχ των εσκιμώων ή προιστορικών ανθρώπων ή κυνηγών αρκούδας του 19ου αιώνα κτλ, δραματοποιημένα με ερασιτέχνες ηθοποιούς και voice over απο πάνω
είχε άμεση σχέση τελικά με το τελευταίο, καμία απολύτως σχέση με τα 3 προηγούμενα
high budget δραματοποιημένο ντοκυμαντέρ του BBC
ο Ινιαρίτου γνκ, εξαιρετικός τεχνίτης, μηδενικός Δημιουργός
Πάντα το ίδιο μοτίβο με απέραντη ανθρώπινη θλίψη και κακουχία, σχηματικά υπεραπλουστευμένα μοτίβα και εκβιασμός κάθε συναισθήματος και αισθήσεων-περίμενα καρκίνο στο τέλος για τον πρωταγωνιστή
Αν το αμερικανικό κοινό παραπονιόταν για τον Μάλικ των Days of Heaven, Thin Red Line, Badlands, New Wold και Τree of Life ότι δεν τον καταλάβαινε ή δεν έπιανε τα concept του ή ‘‘δεν είχε πολύ δράση και διαλόγους’’, εδώ βρίσκει πραγματικά την ταινία που του αξίζει
το ξανάβλεπα πάντως, εύκολα, στο mute, με κάνα προγκ ροκ χάσιμο στο cd-player 
ιν οδερ μορ σιριους νιουζ
δακρυσα τρις
φωναξα μια φορα και σηκωθηκα ορθιος -μαζι με αλλο ενα ατομο που δεν ηξερα-
γελουσα σαν 12χρονος οταν πεσαν οι τιτλοι τελους
εφυγα απο το σινεμα και ηθελα απλα να κατακτησω το κοζμο
βαση βραβειων, η πιο υποτιμημενη ταινια της χρονιας
βαση κινηματογραφικης αξιας, ενα παραδειγμα για ολους για το πως πρεπει να γυριζονται τετοιου ειδους ταινιες
βαση πραγματικης συναισθηματικης αξιας, ανεκτιμητη
Σταλονε, σου εδωσα με τιτανια υπομονη μηνων το 8ευρω που σου υποσχεθηκα, ευχαριστοντας σε για οτι μου προσεφερες στην παιδικη μου ηλικια, την εφηβικη και πλεον την γτπ τωρινη και μεσα στη βδομαδα θα στο ξαναδωσω και δε θα σε κατεβασω ποτε απο τορεντ, παρα μονο θα περιμενω στωικα για το blue ray
Γτ κερδισες πλεον με το σπαθι σου μεσα μου την θεση του Greatest Action Hero Ever αλλα και ενος life role model που κανεις δε θα σε κουνησει ποτε απο εκει ψηλα.-
Αυτά γενικά πίστευα για όλες τις ταινίες του εκτός από τις 2 τελευταίες, Amore Perros ένας από τους λόγους που ποτέ δεν το έβαλα ξανά είναι 21 grams και babel που ήταν ίδια σχεδόν και το δεύτερο εντελώς βαρετό. Και στο Birdman πάντως και εδώ έδειξε στοιχεία δημιουργού. Στο Birdman για μένα τον πρόδωσε το σενάριο που ήταν πολύ αδύναμο, εδώ όχι αφού γενικά ισχύει ότι είπες για τις 3 πρώτες ταινίες που ανέφερες.
Αυτά περί ντοκιμαντερ δεν συμφωνώ ούτε κατά διάνοια, έλεος όμως
Αν έπρεπε αν βρω 2 αρνητικά στην ταινία… το ότι πολλές φορές έδειχνε να δανείζεται ολόκληρα πλάνα όπως ήταν, από τις ταινίες του Μαλικ. Νομίζω ο μοναδικός λόγος που δεν φώναζα για rip of ήταν η δύναμη της εικόνας (δεν μιλάμε απλά για τεχνική αρτιότητα εδώ). 2ον Δεν ξέρω πόση από την δύναμη αυτή θα κρατήσει η ταινία εκτός μεγάλης οθόνης.
Mέγιστος κλαψομούνης ο Ινιαρίτου γενικά, άποψη που έχω πάνω κάτω και για τον Αρονόφσκυ, ουμανιστική κλάψα στα καλύτερα της. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι Paul Thomas Anderson που χώνουν κάτι τέτοιες αδερφάρες μέχρι τ’αυτιά:p
αν και μ’αρεσει ο αρονοφσκυ σε ενα επιπεδο (δλδ fountain, p και wrestler), ε δεν μπορω να μην συμφωνησω στο γενικοτερο σχολιο ναι, τις χωνει κατι τετοιες αδερφες μεχρι μέσα
Dead αν ισχυει αυτο που ανεφερα στις 3 πρωτες για αυτο το απολυτο τιποτα, δλδ αν σοβαρα πχ δωσουμε την ιδια αξια του SpaceOdyssey ή του Thin Red Line σε αυτη τη παπατζα τοτε ο κοζμος παει κατα διαολου indeed
(ειναι και αυτο που λες και συ, εκτος μεγαλης οθονης δε ξερεις τι δυναμη θα κρατησει, προφανως γτ δν εχει τπτ αλλο να πει πλην της εικονας)
http://www.cinemag.gr/article.asp?catid=38364&subid=2&pubid=130274102
ωραιο κειμενακι
πραγματικα ηθελα να μαρεσει οταν πηγα και στην αρχη με την επιθεση ειχα ψαρωσει αλλα μετα έγινε η πρώτη ταινία μετά το Apollo 13 ('95-'96 ξερωγω, δε θυμαμαι)που τον πηρα κανα 5λεπτο στο σινεμα και δε με ενοιαξε και καθολου (νταξ, στο απολλο κοιμηθηκα κανα μισαωρο )
Ειναι τραγικο να σκεφτεσαι και να βαζεισ στην ιδια προταση το Red Thin Line με τον ορισμο της ανουσιας τριωρης παπατζας ακομα και αν ειναι για να δειξεις την απεχθεια σου. Απορω με τον συνειρμο σου. εμενα συνειρμικα μου ηρθε στο νου η Λαμψη του Φωσκολου. Ντροπη σου. σιγουρα ο κοσμος παει κατα διαολου
A ρε Μάλικ τι τράβηξες κι εσύ τα τελευταία χρόνια. Δεν καθόσουν με τη μία ταινία ανά δεκαετία, να σε θυμούνται τρεις και ο κούκος, συγκρίνεσαι με τον Ινιαρίτου τώρα, χοχο…Πάω να βάλω Days of Heaven για το γαμώτο.
Πάντως εγώ από Μάλικ, μόνο τα Badlands και Days Of Heaven, γουστάρω πραγματικά. Τα υπόλοιπα είναι ανούσιος ύπνος. Άντε και λίγο το Thin Red Line, αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας.
Γενικά, χωρίς να έχω δει το Ρέβεναντ ακόμα, τον Ινιαρίτου τον γουστάρω περισσότερο αν και ισχύει ότι είναι λίγο παραπάνω κλαψομούνης απ’ όσο θα έπρεπε. Προσωπικά το Βαβέλ το απεχθάνομαι αλλά τα υπόλοιπά του λίγο-πολύ τα λατρεύω (ειδικά Amores Perros και Birdman).
Αλλά ναι, εκεί που κι εγώ θα συμφωνήσω είναι ότι ο Παύλος Θωμάς Άντερσον, τους κατουράει όλους για πλάκα.
Ναι βασικά για space odyssey γράψε λάθος, είχα στο μυαλό συνεχώς το new world και είπα 3 ταινίες
το thin red line ειναι για μενα η καλυτερη πολεμικη/αντιπολεμικη ταινια εβερ
τα days of heaven και badlands ειναι επισης πολυ απλα 2 απο τις καλυτερες ταινιες του παγκοσμιου σινεμα.-
προσωπικα για τα επομενα, ασχετως αν μου αρεσε το new world ή το tree of life δε μπορω να παω κοντρα πολυ, αναγνωριζω τα ‘‘μειονεκτηματα’’ ή τεσπα τα σημεια που γνκ μπορει να χασουν τον θεατη, ακομα και τον πιο μεγαλο φαν του σκηνοθετη -που με χανει και μενα σε πολλα σημεια τους-
μλκια του που δν ξερω τι επαθε και δεν εμεινε με μια ταινια ανα δεκαετια
απο Ινιαριτου η μονη σπουδαια του ταινια κατ εμε ειναι το Amores Peros…μαρεσε το 21 grams χωρις ομως να κοψω και το πουλι μου, βαβελ και μπιουτιφουλ ουτε καν, birdman ναι σε γενικες γραμμες, για χολυγουντ δλδ και οσο επιφανειακο μπορουσε να ειναι, ρεβεραντ αδυνατω να βρω καμια ουσια και βαρος, πλην καποιων ομορφων πλανων και της φωτογραφιας…και του χαρντυ… κοινως, κλαιν μαιν
Αστειο να παρει 2 οσκαρ σερι, αν και μηδαμινης ουσιαστικης αξιας βραβεια οπως και ναχει θα μας ζαλιζουν για πολυ καιρο μετα με τη παρτη του
(σημερα ανακοινωσαν George Miller προεδρο επομενου φεστιβαλ Καννων, witness this σκυλες)
αλλα ναι, γνκ μλκια ειναι που ξεπεσαμε να βαζουμε στην ιδια προταση ινιαριτου και λοιπους παπατζηδες με Μαλικ και σια
Ετσι ειναι
το thin red line ειναι η καλυτερη ταινια στην ιστορια της ανθρωποτητας
μετα το taxi driver
Ε καλά ο συνδυασμός Μάλικ&Ινιαρίτου προέρχεται τα τελευταία χρόνια κυρίως λόγω Λουμπέζκι (το ίδιο ισχύει και για Κουαρόν).
Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ διαφορές στο πως διαχειρίζεται το σενάριο ο Μάλικ (αν εξαιρέσεις Thin Red Line, όλα τα άλλα έχουν καθάρα κόνσεπτ art film) και ο Ινιαρίτου (που αν εξαιρέσεις το Ρέβεναντ που ήταν και αυτό art film, στα άλλα το σενάριο διαπραγματεύεται, τουλάχιστον άμεσα, πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά του Μάλικ), δηλαδή δε νομίζω ότι πριν το Birdman είχε τόσο πολύ στιλ Mallick (τα πλάνα του Πριέτο μου θυμίζουν περισσότερο Deakins).
@Lupin
Όχι το Full metal Jacket? (Αν και το thin red line μπαίνει σίγουρα μες στη τριάδα).
Η σύγκριση Μαλικ-Ιναριτου αφορά μόνο την τελευταία ταινία του 2ου, The Revenant. Πιο πριν δεν έχουν καμιά σχέση.
Thin Red Line/Full Metal/Apocalypse Now με όποια σειρά θέλει ο καθένας για καλύτερη αντιπολεμική ταινία ever.
αν επελεγα 5, θα ηταν τα
Τhin Red Line
Apocalypse Now
Come and See
Gallipoli
Empire of the Sun
και στα καπακια φουλ μεταλ τσακετ, χωρις προφανως να υπονοω οτι ειναι κατωτερο απο καμια εκ των ανω, απλα οι αλλες 5 μου χτυπανε απειροελαχιστα περισσοτερο 
(και δεν ειμαι απο αυτους που λενε οτι το πρωτο του μισο γαμαει, το δευτερο οχι κ τοσο, ημαρτον, δν ισχυει αυτο για καμια παναγια, απο την αρχη μεχρι τους τιτλους τελους με το μικυ μαους ειναι τελειοτητα )
πολυ πιθανο σε ενα μηνα να το εχω 5αδα κ να εχω πεταξει εξω καποιο αλλο δλδ
What about Platoon?
Sent from my ALCATEL ONE TOUCH 997D using Tapatalk
γνκ πιο μικρός είχα πορωθεί με όλα αυτά του Βιετνάμ
Platoon
Born in the 4th of July
Casualties of War (υποτιμημενη τανιαρα)
Tigerland (επισης υποτιμημενη)
Ηeaven and Earth
Coming Home
Rambo 1 (\m/)
αλλα προτιμω τελικα τις παραπανω εναντι αυτων, που μαρεσουν ομως ολες.-
το πλατουν ειδικα παιζει να το εχω δει πανω απο 50 φορες ξερωγω, θυμαμαι σχεδον ολη τη ταινια απεξω