Λειπον το χω ακουσει ως τωρα 2 φορες προσεκτικα και καταληγω στο οτι οντως προκειται για την καλυτερη δουλεια μετα το In The Darkened Shrines(οποτε θα συμφωησω με τον Dying Freedom).
Περα απο το οτι εχουν ανεβει κι αλλο τεχνικα τα κομματια,η ολη ατμοσφαιρα ειναι το ιδιο σκοτεινη με αυτη του ITDS και ως τωρα εχω ξεχωρισει το τελευταιο τρακ Iskander D’hul Karnon καθως θεωρω οτι σε κανενα απο τα προηγουμενα αλμπουμς τους υπηρχε τετοιου ειδους συνθεση.
Τελος παλι ο Κολλιας εχει κανει το κατι παραπανω (εχει ξεφυγει μιλαμε) μπραβο που σ αυτο το αλμουμ τα τυμπανα δεν εχουν θαφτει οπως ειχε γινει στο Annihilation.
Στο death metal drumming ειναι αυτος κι ο Haley και μετα ολοι οι αλλοι!!!
Εχουμε να κανουμε με δισκαρα ε ! Οι Nile σε αυτο τον δισκο διδασκουν παλι !
Το μεγαλο θετικο του δισκου ειναι η συνολικη του ατμοσφαιρα,κατι που μου ειχε λειψει απο τις
2 προηγουμενες δουλειες τους.Εχω σκατοπορωθει λεμε !
Ηδη το εχω ακουσει κοντα στις 10 φορες.Θα πρεπει να ξανακουσω τα προηγουμενα μην τυχον τα
παρεξηγησα…
Λοιπον συμπερασματα απο hypocrisy:Διδασκουν για αλλη μια φορα μελωδικο ντεθ στα καλυτερα του,ολα τα οργανα λαμπουν,και μαζι τους ολος ο δισκος.Καλυτερα κομμαατια,valley of the damned,the quest,hang him high,και η τραγουδαρα solar empire.Θεικο ρεφρεν!Εγω του βαζω ενα 8,5/10 γιατι μπορει να ηταν το μελοντικ ντεθ στα καλυτερα του,αλλα για οσους δεν γουσταρουνε θα ειναι αλλος ενας δισκος.Δεν ειχε το κατι ξεχωριστο,οπως πχ. αυτος των ναιλ.
Μιας και ειπα για ναιλ,εχω ακουσει μονο τα 4 πρωτα τραγουδια.Και σπερνουν.Kafir αγαπημενο ανετα!Ειδικα οταν μπαινει ο αιγυπτιος,νιωθεις οτι εισαι μεσα στην ερημο.
Δεν ξέρω αν έχει αναφερθέι ξανά, αλλά το καινούριο Miseration βιάζει ανελέητα! Σουηδικό Death Metal της Bloodbath/Insision σχολής με τον πρώην τραγουδιστή των Scar Symmetry Christian Alvestam να δίνει ρέστα. Πάντα ήθελα να τον ακούσω σε μία καθαρόαιμη Death Metal μπάντα αφού τα brutal του σκίζουν και επιτέλους ο άνθρωπος απελευθερώνεται και δίνει τρομερή ερμηνεία. Τσεκαρετέ το!
Μιας και αναφερθηκαν οι Miseration oριστε και το ντεμπουτο μιας <<νεας>> μπαντας που αποτελειται απο μπαρουτοκαπνισμενα μελη της σουηδικης σκηνης με μπροσταρη παλι τον Christian Αlvestam αλλα και τον Stefanovic(επισης Miseration) στα τυμπανα.
Τhe Few Against Many ονομαζονται και το στυλ ειναι κοντα σ αυτο που λεμε tech death με καποιες δοσεις κλασικουρας!!!
Για μενα ανω του μετριου χωρις να ειναι η δισκαρα της χρονιας,παρ ολα αυτα προτεινεται!!!
Οπαδοι των Incapacity,Satariel,Witchery ας τσεκαρουν.
Ακουσα 2-3 τραγουδια στο τουμπ,και ειναι ωραιοι,ειδικα ο κριστιαν ειναι πολυ καλος.Και πολυ καλοι τεχνικοι.:)Αλλα δεν νομιζω οτι θα τους πολυψαξω γιατι αυτο το καιρο πορωνομαι με nile.
Παντως μιας και φετος συμπληρωνονται 10 χρονια απο την κυκλοφορια αυτης της κορυφαιας δισκαρας μιας πολυ υποτιμημενης μπαντας καλο ειναι να θυμησουμε σε οσους εχουν ξεχασει(η’ δεν εχουν ξανακουσει) τους Γερμανους
.jpg)
