Και νέο Brutality 20 χρόνια μετά, με τίτλο “Sea of Ignorance”.
Σκοτώνει στο γνωστό ύφος τους. Μοναδική παραφωνία το Shores In Flames που σκάει από το πουθενά και είναι εκτός τόπου και χρόνου. Δεν τους πάει σαν ύφος, δεν το πετυχαίνουν πολύ καλά και κυρίως σπάει τον ρυθμό στο δίσκο. Κατα τ’άλλα, οι Brutality που αγαπήσαμε.
[B]DEATH KARMA “The History of Death & Burial Rituals Part I” [2015][/B]
Στον ελεύθερο του χρόνο, ο Infernal Vlad των CULT OF FIRE καταπιάνεται με το death metal και τις ταφικές πρακτικές διαφόρων λαών.
Η εθιστικη μελωδικότητα των COF συνδυασμένη με καταιγιστικά περάσματα είναι εδώ, όπως φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει και η old school κεντροευρωπαϊκή μέταλ ξεραΐλα (λέγε με και MASTER’S HAMMER).
Αν εξαιρέσουμε τους κάπως πρόχειρους στίχους, μιλάμε για bull’s eye κυκλοφορία εδώ.
^πρωτη ακροαση καλο ακουγεται(το Planispherium μεστην καρδια μου τοχω)
και το death karma καλο ειναι (οχι οσο Cult of Fire)
επισης δεν πιο black παρα death?
Ωραιο κονσεπτ παντως
Υπόκλιση στον καναδά, τρομερό Debut τρομερό Tech Death. Όχι τόσο μοντέρνος ήχος οπότε μέχρι και ο ChrisP μπορεί να το ρίξει μια αυτιά https://deviantprocess.bandcamp.com/
NEKRARCHON, από την Αθήνα τα παιδιά,πρώτη δουλειά η οποία θα κυκλοφορήσει από την FDA REKOTZ και σε cd αλλά και σε βινύλιο. Occult death metal με εξαιρετικά φωνητικά, καλογραμμένα κομμάτια τα οποία δημιουργούν την ανάλογη ατμόσφαιρα που απαιτείται για το είδος, πολύ ωραία κιθαριστικα leads και γενικα ολοκληρωμενη δουλεια που αξιζει πιστευω την προσοχη μας. 2 κομματια στα παρακατω λινκς. https://m.soundcloud.com/fda-rekotz/nekrarchon-consecration http://nekrarchon.com
Δεν ξέρω ποιος ασχολείται με τους Aborted αλλά ήταν πάντα μια τίμια πάντα. Τα 2 τελευταία τους άλμπουμ ήταν γενικά καλά ως εξαιρετικά αλλά το τελευταίο τους Retrogore είναι απλά απόλαυση. Ποιο συμμαζεμένο για τα δικά τους δεδομένα και σχετικά μελωδικό (σχετικά είπαμε) και με απίστευτη δουλειά στις κιθάρες. Ίσως να είναι και το καλύτερο τους άλμπουμ. Έχω κολλήσει άσχημα τις τελευταίες μέρες.
Bump γιατί το παραπάνω ντεμπούτο είναι η επιτομή του tech-death χωρίς φανφάρες κλπ και επίσης γιατί από τον Καναδά έχουμε ακόμη ένα ντεμπούτο tech-death που είναι επίσης εντυπωσιακό με αρκετές νεοκλασικές μελωδίες στα σόλο και στις κιθάρες γενικότερα οι οποίες πραγματικά σε συνεπαίρνουν και μόνο ένα review αλά daargard θα μπορούσε να το περιγράψει
Ασταμάτητος οργασμός tech-death part 3 αυτή τη φορά από αμέρικα και Vale of Pnath.
Colorado μεριά τα παληκάρια, μετά το πάρα πολύ καλό ντεμπούτο τους στη Willowtip ανέβασαν τον πήχη στο θεό με τη δεύτερη δουλειά τους. Με θέμα το Starship Troopers universe, αρκετά νεοκλασσικά στοιχεία που τα υπεραγαπάω και το πιο βασικό, με τρομερές συνθέσεις. Δεν υπάρχουν λόγια, ας μιλήσει το bandcamp τους.
Άκυρη ανακάλυψη από ένα blog, μια λέξη θα πώ: Nocturnus
Κάτι γερμανοί λοιπόν το 1997 έβγαλαν ένα sci-fi death metal EP με 6 κομμάτια και μετά εξαφανίστηκαν. Αυτό το EP είναι κατά κάποιο τρόπο μια παρακαταθήκη του ήχου των Nocturnus σχεδόν 10 χρόνια μετά το The Key, ολίγον πιο straightforward death metal αλλά σχεδόν το ίδιο χαοτικά μαγευτικό με το The Key. Σκέτη γκάβλα…