Νομίζω ότι αυτά τα 3 ξενοδοχεία είναι αρκετά βολικά και δίπλα στον σταθμό:
Δε μου έβαλε στο δεύτερο post. Ούτε στο post της ell929 έβαλε .
Broken is the promise… betrayal…
No, I was betrayed I can’t accept this
My future’s unclear, it’s a lie
Σορρυ που θα το πω αλλα ο αλλος βαζει στιχους απο το The God That Failed και η απαντηση ειναι κομματι των Αη σντερθ;
YΓ. Εγω δεν χαλαω χατιρια στις καρδουλες . Αλλοι τραγουδανε το The day That Never Comes
και πολύ καλά κάνει
πάρε κι ένα άλλο:grin:
στα όρια του hater , υπερβολικός
ουτε καν hater. Απλα τιγκα αδιαφοροι . Τωρα οτι υπαρχουν και παιδια που τους γουσταρουν καλα κανουν. Εγω εδω γουσταρω ακομα Metallica.
αν και θρεντοκανιβαλίζουμε μιας και είναι όλα οφτοπικ…Δεν σου άρεσαν ούτε στα “καλά” τους;;;
ουτε τοτε. Μονο το stormrider ειχα βρει ενδιαφερον αλλα και παλι ημουν αρκετα μικρος και δεν εδωσα ιδιατερη σημασια.
Παντα μου φαινοντουσαν “δευτεροι”.
Κλασσικο μεταλ που λεμε δεν τρελαθηκα και ποτε αν και ακουσα αρκετο (εχω πολλους φιλους - γνωστους που μεχρι και σημερα ακουνε σχεδον αποκλειστικα Metal). Περα απο Maiden , Priest, Accept, Helloween τα πρωτα Manowar κτλ δεν ενθουσιαστηκα και ποτε.
Ακουσα σχεδον αμεσως και αλλα πραγματα (την σκηνη του Grunge, Hardcore, αλλα και Stoner + την αγγλικη σκηνη που ηταν πολυ στα πανω της την δεκαετια του 90 , απο Cure , U2, Depeche μεχρι Oasis Και Stone Roses ) περα απο τα κλασσικα σε μικρη ηλικια (πανω κατω αυτα που αναφερω πιο πανω), ισως παιζει ρολο και οτι ο αδερφος μου που ειναι μεγαλυτερος ακουγε πολυ Floyd, Beatles και Jazz, και στην δισκογραφια του πατερα μου περα απο ελληνικα βρηκα απο Deep Purple, Zeps Και Lynyrd Skynyrd μεχρι Jean Michel Jarre.
Παντα ημουν αμερικανοφιλος στον μετεπειτα ηχο μου και αν θελω να ακουσω πιο “φρεσκο” Metal θα ακουσω πχ High On Fire.
την εποχη που γινοντουσαν πιο γνωστοι οι IE εγω εβρισκα ενδιαφερον στους Pantera, Faith No More , Kyuss , White Zombie, COC κα.
Κλαίω που σβήστηκε μόνο το δικό μου ποστ από όλα τα οφφ τόπικ και του chinaski που έλεγε ότι έπρεπε να επέμβει ένας mod, έπρεπε να γράψω ότι όλα τα Iced Earth μετά το Dark Saga (εκτός από το Crucible, ok) κατουράνε ό,τι έκαναν οι Metalica μετά το Black Album για να γίνει τζέρτζελο και να είμαι ον οφφ τόπικ στο θέμα που κρατάει ζωντανό το φόρουμ τόσο καιρό.
Είπα να κρατήσω το σεντόνι του drenie και δε πήραν καν πρέφα τα πιο πάνω.
Θέλω να συνεχίσω το πείραγμα αλλά δεν θα έχει τελειωμό το πράγμα .
Γραψτο ρε μπασταρδε να γελάσουμε και με τα δικά σου τα μαργαριτάρια!
This song is about how people seem to rely too much on religion to help with their problems. When James Hetfield’s mother had cancer, she didn’t take medication because she believed faith would heal her. Some time later, she died.
Για να μαθαίνουμε και κάποια πράγματα για το τι είχε στο μυαλό του ο Papa Het όταν έγραφε αυτό το τραγούδι. Η ιστορία πίσω από κάποια κομμάτια παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Οπότε καταλαβαίνουμε και αυτό το betrayal που λέει ο James σε τι ακριβώς αναφέρεται.