Οι Καναδοί underground ήρωες επανέκαμψαν μετά το μέτριο “The Machine that Won the War” του 2007.
Έπεσαν λίγο οι ταχύτητες, λίγο παραπάνω συναίσθημα όπως παλιά (“Savannah”), αλλά, και ξαναλέω αλλά, βρέθηκε ο λόγος που ο Riff-o-Μούστακος Θεός μοιάζει να έχει ξεμείνει από doom-o-riff. Τα έχει δανείσει στους Sheavy ωρέ σεις και το 8λεπτο “Loving The Abyss” είναι ο φετινός ύμνος του DooooooooooooooooooM.
Λογικα οι περισσοτεροι θα εχετε παρει χαμπαρι οτι εχει κυκλοφορησει το καινουργιο δισκακι απο Doomshine ονοματι The Piper at the Gates of Doom.
Απο τις λιγες ακροασεις που εχω κανει εχω ξεχωρισει τα Rivers of January ,Sanctuary Demon,Hark! The Absurd Angels,Cold Cypher Ceven,Doomshine Serenade…
Ειναι πολυ δυνατος ο δισκος και φωναρα ο Tim Holz
Για ολους τους φαν των Candlemass και Solitude Aeturnus…
Παρα πολυ καλος δισκος και το "Loving The Abyss"οντως μεγαλη κομματαρα ειναι.
Τελη καλοκαιριου θα κυκλοφορησει ενα ακομα δισκακι τους ονοματι “Disfigurine”!!!
να δώσω καταρχάς συγχαρητήρια στον potofgold για τους sheavy.τρομερός δίσκος.
τώρα σε κάτι ωραίο:
Abysmal Grief - Misfortune (2009)
οι ιταλοί abysmal grief νομίζω πως πλέον είναι γνωστοί σε αυτούς που παρακολουθούν το underground στον doom χώρο.το misfortune είναι το πιο πρόσφατο πόνημά τους και δε γίνεται να μην αρέσει σε όσους παρακολουθούν το thread.το σλατζοσουάμπ τους κατονομάζει ως “οι ιταλοί electric wizard χωρίς την κοπέλα” και αν κρίνουμε από τις μουσικές (και μη) ιδιαιτερότητες της ιταλικής σκηνής συμφωνώ 100%.υπέρβαρος ήχος,occult ατμόσφαιρα,μυστικιστικά φωνητικά και πλήκτρα από το υπερπέραν συνθέτουν ένα δίσκο ό,τι πρέπει για να τον ακούτε μόλις βγαίνετε από τις κάσες πριν πάτε για κυνήγι…
ΥΓ:το “the arrival of worm” θα μπορούσε να είναι το μουσικό θέμα ταινίας ΤΡΟΜΟΥ των 70’s…
οι βρετανοί crowned in earth κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους, πατώντας πάνω σε στέρεα doom εδάφη (black sabbath,pentagram,saint vitus,obsessed,reverend bizarre). εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν φοβερό δίσκο που οι οπαδοί των παραπάνω συγκροτημάτων απλά δε γίνεται να μη γουστάρουν.τρομερή δουλειά και στα πλήκτρα που όταν κάνουν την εμφάνισή τους δημιουργούν ένα απόκοσμο ηχητικό περιβάλλον.τέλος, ο δίσκος αυτός βλέπω πως ήταν “άλμπουμ της ημέρας” στο site του roadburn στις 25 ιουνίου…8)
η αλήθεια είναι πως δεν έχω ιδέα που πρέπει να το ποστάρω.είναι epic, είναι sludge, είναι και post.το βάζω λοιπόν στις doom κυκλοφορίες που καλύπτουν όλο το φάσμα.σε περίπτωση που κάποιοι δεν το γνωρίζουν, οι agnes vein είναι έλληνες και αυτό είναι το ντεμπούτο τους.και εδώ μέσα εγώ ακούω από my dying bride μέχρι primordial και “καμμένες” sludge μπάντες.
εντυπωσιακή κυκλοφορία.στέκεται πανάξια δίπλα σε δίσκους αντίστοιχων μπαντών του εξωτερικού.μαζί με το subtopia των fields of locust οι καλύτεροι δίσκοι της ελληνικής metal σκηνής για φέτος.
απο ενα ριβιου στο στονερροκ τους εμαθα, μια δυο φορες το ακουσα αλλα καποια πραματα δεν θελουν αναλυσεις επι αναλυσεων, οι τυποι αναφερουν στο msypace ως επιρροες αυτους: Black Sabbath/Saint Vitus/Pentagram/Sleep/Kyuss και αυτο ακριβως παιζουν…ο,τι ακριβως λεει και ο πρωτοτυπος τιτλος του αλμπουμ
οσοι γουσταρουν ας τσεκαρουν, δεν θα ακουσουν κατι καινουργιο…αλλα θα γουσταρουν 8)
Πενταγραμμικό, παλαιολιθικό doom με την αγαπημένη φωνή εκείνη που κινείται στα όρια του φάλτσου και της μελωδίας. Ειδική μνεία στο “Time’s Fortune”. Πάει καρφί για τις underground κυκλοφορίες του 2010.
Και δύο πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες του είδους (ειδικά η δεύτερη):
sEAMOUNt - “III: Sacrifice”
Orchid - “Capricorn”
1. Eyes Behind the Wall
2. Capricorn
3. Black Funeral
4. Masters of it All
5. Down Into the Earth
6. He Who Walks Alone
7. Cosmonaut of Three
8. Electric Father
9. Albatross