Monasterium,epic/doom metal από Πολωνία
The Slayerking μέτριο και ο καραδήμας εκτίθετε. Το δε monasterium, καλά τόση παραφωνία εχω ν’ ακούσω χρόνια.
Νέο κομμάτι 40 Watt Sun κυκλοφορεί κει όξω. Ξέσκισμα ψυχολογιών για μια ακόμα φορά προμηνύεται.
Ο τραγουδιστής του ανεπανάληπτου Lamentations των Solstice, o Simon Matravers, έχει ένα doom project που σε σημεία μου φαίνεται καταπληκτικό. Matravian το όνομα
Αδούλευτα ακόμα, αλλά το πρώτο πχ από τα 2 κομμάτια είναι θείο δώρο αγνού επικού επιβλήτικού επουράνιου Doom!
Άλλο υπερβολικά υποσχόμενο πρότζεκτ μου μοιάζει αυτό εδώ.
Λίγο μπαγιάτικο το νέο, αλλά δεν βλέπω να χει ποσταριστεί κάτι για αυτό.
https://www.youtube.com/watch?v=uhbLR88dx2g&t=99s
Δίσκος της χρονιάς μεχρι τώρα για μένα μαζί με το Doomocracy. Απίστευτες κολοσσιαίες ριφάρες και διαπλανητικές ατμόσφαιρες
Καλώς τα παλικάρια
https://getmetal.club/uploads/posts/2017-10/ba88b63422a95bcfc0abb0e8d200f579.jpg
Δεν υπάρχουν λόγια λέμε, δεύτερη εκπληκτική κυκλοφορία μέσα σε δύο χρόνια. Γενικά νομίζω είναι ένα κλίκ πιο μέταλ παρά doom, περισσότερο πιστεύω λόγω της απίστευτης φωνής του Anders Engberg. Τα περισσότερα leads είναι εφιαλτικά, τρομερή ατμόσφαιρα σε όλο το άλμπουμ.
2 Likes
Γαμάτος δίσκος!
Ειλικρινα ποτε δεν καταλαβα γτ αρεσουν. Ακουω σημερα το καινουργιο. Αδιαφορα φωνητικα, ριφ. Λιγοτερα ντουμ στοιχεια. Τιποτα δεν μου χει μεινει. Μονο καποια σολο ηταν ομορφα
To reap heavens apart μου άρεσε πολύ, με ωραίες συνθέσεις και φωνητικά που αν και δεν είναι κάτι πολύ ξεχωριστό, έδεναν άψογα με το ύφος του δίσκου. Ήταν ντουμ μέτσαλ που το ευχαριστήθηκα. Τούτο δω όταν το ακούσω ολόκληρο με το καλό τα ξαναλέμε.
Ισχυει οτι ηταν doom doom. Και καλυτερο κατε με. Ειλικρινα αυτο μου φανηκε πολυ αδιαφορο. Ισως φταιει οτι πριν το βαλω ακουγα το Eternal των Solitude Aeturnus. Εναν πραγματικο υμνο του ντουμ. Καθε λεξη δινεται μαεστρικα
Μπάντα που ξεπήδησε από την απραξία των Mael Mordha τα τελευταία χρόνια (παρεμπιπτόντως έδειξαν σημάδια ζωής πρόσφατα στο fb, βάζοντας εικόνα προφίλ το εξώφυλλο του πρώτου τους ντέμο το’99 
)
1 Like
Αμφιβάλλω πάρα πολύ αν θα το ξεπεράσει καμία άλλη doom κυκλοφορία για το 2018. Είναι ό, τι αγαπήσαμε στον κλασικό ήχο του doom, με επιμελώς ατημέλητη παραγωγή (δηλαδή μοντέρνα αλλά όχι πλαστικογυαλισμένη), φουλ επικό στοιχείο, και απλά καλό songwriting. Δηλώνω ενθουσιασμένος.
Το πρώτο, αυτό που φαίνεται στο post, είναι instrumental, δοκιμάστε τα επόμενα.
1 Like
Ωραια μπαντα. Δεν ηξερα οτι βγαζουν δισκο. Θα τσεκαρω
ας ποστάρω εγώ μερικά doom/death διαμαντάκια των 90’ς
1 Like
Αξίζει
Φωνάρα
She Knows
1 Like